Սասնա ծռեր խմբավորման համահիմնադիր Ժիրայր Սեֆիլյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ 

«Բանակում ներքին քայքայումը շարունակվում է. անհրաժեշտ են իրական և արմատական քայլեր 2019 թ. հունվարի 1֊ից մինչ այսօր արդեն ունենք 32 մահվան դեպք:

Կրկնակի ցավալի է, որ պաշտոնական տվյալներով հակառակորդի գնդակից զոհվել է 3 հոգի, մինչդեռ 3 հոգու սպանել են ծառայակիցները, 5 հոգու ինքնասպանության են հասցրել, մնացածը զոհվել են պատահարներից կամ մահացել հիվանդություններից:

Բանակում քայքայման գործընթացը շարունակվում է: Հակառակորդը դրսից է հարվածում և հյուծում, ապազգային ու քրեական բարքերը՝ ներսից: Կոռուպցիայի երևացող մասի նահանջը և սննդի ու կենցաղի որոշակի բարելավումը բավարար չէ խորը արմատներ ունեցող այդ համակարգային գործընթացը դադարեցնելու համար:

Նման իրավիճակում պետք չէ զարմանալ, որ երիտասարդները տարեցտարի ավելի ու ավելի քիչ են ընտրում սպայի մասնագիտությունը: Պետք չէ ինքնախաբեությամբ տարվել, թե վերջին տարիներին մի քանի հարյուր հոգի դիմել է Պատիվ ունեմ ծրագրին: Ջախջախիչ մեծամասնության համար այդ ծրագիրը ուսման վարձը վճարելու և դրա դիմաց սպայի կարգավիճակով պարտադիր ժամկետային ծառայության խնդիրը լուծելու հնարավորություն է և ոչ ավելին: Շատ քչերն են դրանից հետո շարունակելու սպայական ծառայությունը:

Բանակը, որպես համակարգ, մնում է Խորհրդային կայսրությունից արհեստականորեն ընդօրինակած կառուցվածքի և մշակույթի վրա՝ զուրկ ազգային առաքելությունից, անհամապատասխան՝ մեր մարտահրավերներին, խորթ՝ մեր ազգային առանձնահատկություններին և մշակույթին, հակառակ՝ մարդկային իրավունքներին ու արժեքներին:

Տարիների ընթացքում նույնիսկ կորսվեց այն ազգայինն ու մարդկայինը, որ ինքնաբուխ կերպով ձևավորվել էր Ազատամարտի ժամանակ:

Առանց այս ազգային հենքի, մեծ ջանքերի գնով կատարվող բոլոր դրական փոփոխությունները տալիս են խիստ մասնակի և կարճաժամկետ արդյունքներ:
Բանակի կայսերական-մնացորդային ներքին էությունն ու բնույթն այդպիսով չեն փոխվում և չեն էլ կարող փոխվել:

Ամենասուրը զորակոչի միջոցով ծառայող 18-20 տարեկանների շրջանում զոհերի պրոբլեմն է:

Ուստի, սկզբի համար, մինչ տարածքային պաշտպանության ենթահամակարգը ներառող Ազգ-բանակ համակարգի ձևավորումը, անհրաժեշտ է արմատապես վերանայել սահմանի պաշտպանությունը՝ Զինված ուժերի կազմում ստեղծելով սպառազինական և տեխնիկական ու տեխնոլոգիական անհրաժեշտ հագեցվածությամբ Սահմանապահ զորքեր՝ զորակոչիկների փոխարեն դրանք համալրելով արհեստավարժ պայմանագրայիններով:

Ներկայումս ԱԱԾ ենթակայության տակ գործող Սահմանապահ զորքերը, ինչպես նաև Ոստիկանության զորքերը, որոնք նույնպես կայսերական մնացորդներ են, պետք է մտնեն նոր Սահմանապահ զորքերի մեջ: Մենք ռազմավարական խորություն չունենք, մեր Սահմանապահ ծառայությունը պետք է ոչ միայն իրականացնի սահմանի պահպանության գործառույթ և ընդամենը ձևականորեն նախատեսված լինի պաշտպանության համար, այլև մաս կազմի սահմանի և տարածքի պաշտպանության ընդհանուր և միասնական համակարգին՝ որպես ՀՀ ԶՈՒ բաղադրիչ:

Շատ կարևոր են կադրերի և զորային մշակույթի խնդիրները: Անհրաժեշտ չափանիշների հաշվառմամբ գիտականորեն մշակված ատեստացիոն համակարգի միջոցով հարկ կլինի կազմակերպել սպայական և ենթասպայական կազմի խիստ ընտրազատում, ինչպես նաև նույն չափանիշներին համապատասխանող սպայական դասընթացների միջոցով բարձրագույն կրթությամբ երիտասարդներին ներգրավել զինվորական ծառայության մեջ:
Զուգահեռաբար՝ արժեքային առումով պետք է ապասովետականացվեն ու ազգայնացվեն մարտական և համազորային կանոնագրքերը, կենցաղն ու առօրյան, փոխհարաբերությունները:

Պետք է արմատապես վերանայվի պաշտպանական կրթության համակարգը: Կյանքը ցույց է տալիս, որ մեր իրականության մեջ պաշտպանական կրթության առանձին գոյության պարագայում հնարավոր չէ ապահովել բավարար որակ: Անհրաժեշտ է այն ներառել կրթության ընդհանուր համակարգի մեջ, ինչը, ի թիվս այլ կարևոր հանգամանքերի, կապահովի բարձրակարգ մասնագետներով հագեցում, ինչպես նաև ազգային-կրթական մշակույթ ու մթնոլորտ: Սպաների պատրաստումն օտարերկրյա, առաջին հերթին և հատկապես՝ ռուսաստանյան, հաստատություններում հղի է ազգային անվտանգության սպառնալիքներով և կայսերական վիրուսի փոխանցմամբ, ինչպես նաև խափանում է ի վերջո ազգային պաշտպանական կրթություն, գիտություն և կադրեր ունենալու հեռանկարը: Երևույթը պետք է խստորեն սահմանափակվի և վերաբերվի հիմնականում ավագ ու բարձրագույն սպայական կազմին, այն էլ՝ հետագայում դրանից հրաժարվելու միտումով:

Շատ կարևոր է նաև պաշտպանական համակարգի խորհրդային կառուցվածի վերանայումը: Կառավարման հատկապես վերին օղակը գերուռճացած է և ոչ արդյունավետ: Առանձին գումարտակներից կազմված բրիգադային համակարգը և ՆԱՏՕ-ի անդամ պետություններում գործող սկզբունքներով ու չափանիշներով, բայց ազգային առանձնահատկությունների հաշվառմամբ պաշտպանական համակարգի ղեկավարման շղթայի ու ԶՈՒ-ի հրամանատարական շղթայի կառուցումը և ՊՆ-ի ու ԳՇ-ի կառուցվածքային-գործառութային արդիականացումը մի հրամայական է, որ վաղուց պետք է կյանքի կոչված լիներ:

Պետք է ձերբազատվել նաև զինվորական իրավապահ համակարգի կայսերական տարրերից՝ ռազմական ոստիկանությունից և զինվորական դատախազությունից: Շատ հարցերում հարկավոր է վստահել զորամասերի հրամանատարներին, իսկ քրեադատավարական գործառույթները արդյունավետ կլինի փոխանցել ընդհանուր իրավասության իրավապահ մարմիններին:

Ընդհանրապես՝ հարկավոր է գտնել ռազմականացման և ապառազմականացման ազգային օպտիմումը: Մեր պարագայում այն կայսերականորեն խեղված ու շեղված է ամեն առումով:

Փորձեցի մի քանի շեշտադրումներով ցույց տալ առաջնահերթ անելիքները, որոնք, անշուշտ, պաշտպանական համակարգի արմատական վերափոխման վերաբերյալ մեր ամբողջական ծրագրի մաս են կազմում և բազմիցս ներկայացվել են տարբեր առիթներով։ Եվ, ցավոք սրտի, մինչ օրս մնացել են անարձագանք»։