Արթուր Վանեցյան

8-րդ գումարման Ազգային ժողովի «Պատիվ ունեմ» խմբակցության ղեկավար։

Ծնվել է 1979թ. դեկտեմբերի 8-ին Երեւանում:

1997-1999թթ. ծառայել է ՀՀ զինված ուժերում:

1999թ. ավարտել է Հայաստանի պետական ագրարային համալսարանը անասնաբուծություն մասնագիտությամբ, 2002թ.՝ ՌԴ դաշնային անվտանգության ծառայության ակադեմիան, 2003թ.՝ Սանկտ Պետերբուրգի արտաքին տնտեսական կապերի եւ իրավունքի ինստիտուտը:

2000-2003թթ. աշխատել է ՀՀ ԱԱԾ Արարատի մարզային վարչության Մասիսի բաժնի օպերլիազոր: 2003-2009թթ. աշխատել է ՀՀ ԱԱԾ հակահետախուզության գլխավոր վարչության ավագ օպերլիազոր, գլխավոր վարչության պետի օգնական, բաժանմունքի պետ, 2009-2016թթ.՝ Երեւանի քաղաքային վարչության Էրեբունի եւ Նուբարաշեն վարչական շրջանների բաժնի պետ, 2016-2018թթ.՝ ՀՀ ԱԱԾ Երեւանի քաղաքային վարչության պետի տեղակալ։

2018-2019թթ. եղել է ՀՀ Ազգային անվտանգության ծառայության տնօրենը:

2018-2019թթ. եղել է ՀՀ ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահ: 2020 թվականից «Հայրենիք» զարգացման հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահն է, «Հայրենիք» կուսակցության նախագահը:

2021թ. հունիսի 20-ին ԱԺ պատգամավոր է ընտրվել «Պատիվ ունեմ» կուսակցությունների դաշինքի համապետական ընտրական ցուցակով:

«Նեմեսիս». Ազգային անվտանգության ծառայության ինքնության ճգնաժամի ելքը․ Արսեն Խառատյան

ՀՀ վարչապետի՝ արտաքին քաղաքականության հարցերով նախկին գլխավոր խորհրդական, Թբիլիսիի «Ալիք Մեդիա» կայքի հիմնադիր Արսեն Խառատյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ ««Նեմեսիս». Ազգային անվտանգության ծառայության ինքնության ճգնաժամի ելքը Սեպտեմբերի 16-ին ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, ապա ԱԱԾ տնօրեն Արթուր Վանեցյանը, հայտարարեցին այդ պաշտոնից Վանեցյանի հեռանալու վերաբերյալ: Հաշվի առնելով հայտարարություններին հետեւած քննարկումների մասշտաբները, Վանեցյանի հրաժարականը Հայաստանի անկախությունից ի վեր ուժային բարձրագույն մարմնի ղեկավարի ամենասկանդալայինը դառնալու հավակնություն ունի: Այսուհանդերձ, մեծ հույս ունեմ, որ առաջիկա օրերի զարգացումներն ու հայտարարությունները առավելապես կոռեկտության տիրույթում կլինեն, հաշվի առնելով այն խորքային տրանսֆորմացիաներն ու փոփոխությունները, որոնց միջով ներկայում անցնում ենք որպես պետություն եւ ժողովուրդ, դե իսկ արտաքին վտանգների ու սպառնալիքների մասին եւս մեկ անգամ հիշեցնելը թերեւս ավելորդ է: Տեղի ունեցածի պատճառները հասկանալու համար մի քանի հարթություն պետք է դիտարկել. միջանձնայինից մինչեւ կառուցվածքային եւ ինստիտուցիոնալ, անելիքի եւ դրա կերպի վերաբերյալ հակասություններ, ինչպես նաեւ մի շարք այլ օբյեկտիվ եւ սուբյեկտիվ գործոններ: Գործող անձինք, լինի դա Վարչապետը, ԱԱԾ արդեն նախկին ղեկավարը, մի շարք այլ անկյունաքարային պետական պաշտոններ զբաղեցնող ընկերներ, Հայաստանի այս շրջանի զարգացման վրա էական ազդեցություն ունեցող դերակատարներ են, ուստի համոզված եմ, որ մենք որպես հանրույթ եւ պետություն շատ ավելի կշահենք մեր համատեղ հայրենիքի զարգացման շուրջ խորը եւ բովանդակային քննարկումներից ու որոշումներից եւ ոչ երբեք անձնավորված վիրավորանքներից: Այլ կերպ ասած, այս պահին, մեր կոլետիվ շահը ոչ թե Վանեցյան-Փաշինյան տիրույթում հարցեր պարզելն է, այլեւ Հայաստանի ազգային անվտանգությունն ապահովող կառույցի փիլիսոփայությունն ու անելիքները նախանշելը: Վանեցյանի հրաժարականից մոտ մեկ ամիս առաջ, ժուռնալիստների «Ասպարեզ» ակումբի խորհրդի նախագահ Լեւոն Բարսեղյանը մի շարք հարցեր էր ուղղել ԱԱԾ ղեկավարին, որոնցից մեկը այս կառույցի ինքնությանն էր վերաբերում: Մասնավորապես, հարցին, թե նախկինում գոյություն ունեցած անվտանգության ո՞ր մարմնի իրավահաջորդն է համարում իրեն ներկայիս ԱԱԾ-ն, հաշվի առնելով խորհրդային տարիներին ձեւավորված արատավոր մի շարք երեւույթների անկախությունից հետո եւ մինչեւ 2018-ի Թավշյա հեղափոխությունը շարունակվելու իրողությունը, ծառայության տնօրենի խորհրդականը ուշագրավ պատասխան էր տվել. «Մենք մեզ չենք համարում ԽՍՀՄ ՆԳԺԿ-ի և ՊԱԿ-ի իրավահաջորդը։ Ավելին՝ գիշեր-ցերեկ Հայաստանի և նրա ժողովրդի անվտանգությունն ապահովող մեր աշխատակիցները չեն կարող նույնացվել կամ համեմատվել ստալինյան դահիճների և գուլագների պատժիչների հետ։ Խորհրդային տարիներին տեղի ունեցած զանգվածային բռնություններն ու հետապնդումները մեզանում դատապարտվել են՝ վաղուց և մեկընդմիշտ»: ԱԱԾ-ի այս գեղեցիկ մտապնդումն իհարկե անկեղծ կլիներ, եթե այն հավակներ խոսել բացառապես հետհեղափոխական Հայաստանի մասին: Սերնդակիցներիցս շատերը, ովքեր քաղաքացիական ու քաղաքական պայքարի ճանապարհով են անցել, ինչ-որ պահի ԱԱԾ-ում հայտնվելու կամ կառույցի աշխատակիցների հետ շփման փորձ ունեցած կլինեն: ԽՍՀՄ տարիների ЧК, НКВД, КГБ ընթացքի լավ գիտակ աածականների պակաս չկար այնտեղ: Որոշ դեպքերում այս կառույցի հիմնադիր հայր Ֆելիքս Դերժինսկուն աստվածացնելու չափ սիրողներ ունեինք եւ ենթադրում եմ, որ ունենք նաեւ մինչ օրս: Մտածողության այս տիրույթում` Ստալինը, Դերժինսկին, Բերիան, Եժովը (այս ցանկը կարելի է շարունակել) իրական հերոսներ են, որոնք, ըստ այս տրամաբանության, կարողացել են հսկայական կայսրություն ստեղծել, չնայած որ դա արել են միլիոնավոր մարդկանց կյանքերի, խեղված ճակատագրերի, անվերջանալի վախի մթնոլորտի պայմաններում: Խորհրդային շրջանի անվտանգության մարմինների գործունեության մասին հսկայածավալ գրականություն եւ հետազոտական նյութ կա: Մեր գիտական ու վերլուծական միջավայրին թողնելով խորհրդային Հայաստանին վերաբերվող հատվածը` ներկայիս կառավարող էլիտային, ինչպես նաեւ մեր հանրությանն ընդհանրապես, անհրաժեշտ է հասկանալ, թե ինչ է տեղի ունեցել անկախությունից հետո: Ցավով պետք է նշել, որ եթե 90-ականներին կառույցը մեծամասամբ գործել է խորհրդային տարիների իներցիայով, ապա վերջին 20 տարվա ընթացքում այս հիմնարկի աշխատակիցների մի մեծ մաս դարձել է բիզնես հովանավորող (տանիք), կամ` ներքին ոստիկանական ու պատժիչ գործողություններ իրականացնող պատեհապաշտների խումբ: Նշվածն ամենեւին չի վերաբերվում այն մարդկանց, որոնք ամենօրյա լրջագույն վերլուծական եւ օպերատիվ աշխատանք են իրականացնում Հայաստանն ու Արցախը իրական վտանգներից զերծ պահելու հարցում, դե իսկ ԱԱԾ սահմանապահ զորքերի եղբայրներին բարի ծառայություն մաղթենք: Հետհեղափոխական այս փուլում, երբ կոռուպցիան հայտարարվել է որպես Հայաստանի անվտանգության լրջագույն մարտահրավերը, ԱԱԾ-ի վրա դրվել է ֆինանսական ոստիկանության գործառույթներ: Վերջին երեք տասնամյակների ընթացքում խեղված ու փակ այս կառույցը լրջորեն դեֆորմացվել ու ինքության ճգնաժամի մեջ է ընկել, ուստի պետք է այն խելքի բերել: Ժամանակն է իրապես կենտրոնանալ ՀՀ ազգային անվտանգության ծառայությունը մեր պետության հետախուզության ու հակահետախուզության լրջագույն մարմին դարձնելու գործի վրա, իսկ դրա լավագույն սուվերեն օրինակն ունենք` «Նեմեսիս»-ը վկա...»

08:44 - 17 սեպտեմբերի, 2019

Արթուր Վանեցյանի կենսագրության թնջուկը. ուսումն ի հաշիվ բանակի կամ հակառակը |fip.am|

fip.am։ Ուսման և բանակային ծառայության տարիների համընկնումով պայմանավորված՝ Ազգային անվտանգության ծառայության տնօրեն Արթուր Վանեցյանի պաշտոնական կենսագրությունը մի շարք հարցեր է առաջացնում։ԱԱԾ կայքում հրապարակված կենսագրությունում նշված է, որ Արթուր Վանեցյանը 1995-1999 թթ․ սովորել է Հայկական գյուղատնտեսական ակադեմիայում (ներկայում՝ Հայաստանի ազգային ագրարային համալսարան-խմբ.), իսկ 1997-1999 թթ. ծառայել է ՀՀ զինված ուժերում։ Ստացվում է, որ ԱԱԾ տնօրենը չորս տարում ավարտել է բուհը և, միաժամանակ, այդ ընթացքում պարտադիր զինվորական ծառայություն անցնել, ինչը, սակայն, հնարավոր չէ։ Fip.am-ը որոշեց պարզել, թե ինչպես է ԱԱԾ տնօրենին հաջողվել միաժամանակ և՛ ծառայել, և՛ ուսում ստանալ։ Հարցումներ ուղարկեցինք Հայաստանի պետական ագրարային համալսարան, պաշտպանության նախարարություն և ԱԱԾ՝ խնդրելով պարզաբանել, թե արդյո՞ք հնարավոր է ուսման համատեղումը զինվորական ծառայության հետ։ ԱԱԾ պատասխանը Ի պատասխան հարցմանը, ԱԱԾ-ից հաստատեցին, որ Վանեցյանի կենսագրությունում նշված տվյալներում վրիպակ չկա, և ԱԱԾ տնօրենին հաջողվել է առանց ուսումը ընդհատելու ծառայել զինված ուժերում։ Սակայն թե ինչպե՞ս է հաջողվել՝ ԱԱԾ-ից խորհուրդ տվեցին դիմել «համապատասխան հաստատություններ» (հավանաբար՝ Ագրարային համալսարան և ՊՆ — խմբ․)։ ՊՆ-ի պատասխանը Պաշտպանության նախարարությունից մեզ տեղեկացրեցին, որ Վանեցյանն իսկապես պարտադիր զինվորական ծառայություն է անցել 1997-1999 թթ։ Սակայն նախարարությունը զինվորական ծառայության և համալսարանական ուսման համատեղելիության վերաբերյալ հաշվառում վարելու գործառույթ չունի։ Ագրարային համալսարանի պատասխանը Ագրարային համալսարանի պատասխանում հետաքրքիր մանրամասներ պարզվեցին ԱԱԾ տնօրենի ուսման վերաբերյալ։ Այսպես, «Արթուր Վանեցյանը 1995 թ․ ընդունվել է գյուղինստիտուտի հեռակա ուսուցման դեպարտամենտ՝ «Անասնաբուծություն» մասնագիտությամբ, և 1999-ին ավարտել է նույն մասնագիտությամբ»։ Ագրարային համալսարանից տեղեկացրեցին, որ ԱԱԾ տնօրենի՝ զինծառայության վերաբերյալ տվյալներ համալսարանում առկա չեն, և «հնարավոր է, որ Վանեցյանի կողմից ներկայացված լինի այնպիսի փաստաթուղթ, որով թույլ է տրվել մասնակցելու հեռակա ուսուցման ուսումնական գործընթացին, որի տևողությունը յուրաքանչյուր կիսամյակի համար եղել է երեք շաբաթ»։ Համալսարանից նաև տեղեկացրեցին, որ նման փաստաթղթերը, առկայության դեպքում, պահպանվում են մինչև հինգ տարի և այնուհետև ոչնչացվում են։ Իսկ թե ինչպե՞ս է Վանեցյանը կարողացել չորս տարում ավարտել հեռակա ուսուցումը, Ագրարային համալսարանից հայտնեցին, որ 1998 թ․ հունիսին ռեկտորի կողմից հաստատված ուսումնական պլանով՝ «Անասնաբուծություն» մասնագիտության գծով հեռակա ուսուցումը սահմանվել է չորս տարի՝ շրջանավարտներին տալով բակալավր-անասնաբույծի որակավորում։Ստացվում է, որ Վանեցյանը ծառայության երկու տարվա ընթացքում 12 շաբաթ կամ 60 օր մասնակցել է ուսումնառության պրոցեսին։ Փորձենք հասկանալ՝ արդյո՞ք օրենքը նման հնարավորություն տալիս է։ Ի՞նչ է պահանջում օրենքը Եվ այսպես՝ ըստ «Զինծառայողների և նրանց ընտանիքների անդամների սոցիալական ապահովության մասին» օրենքի 32-րդ հոդվածի (Զինծառայողներին արձակուրդ տալը)՝ Ժամկետային պարտադիր զինվորական ծառայության շարքային կազմի զինծառայողներին, զինվորական ծառայության ընթացքում, որպես խրախուսանք, կարող է տրվել արձակուրդ, զինվորներին` 15 օր, սերժանտներին և ավագներին` 20 օր տևողությամբ: Հրամանատարի որոշմամբ շարքային կազմի զինծառայողներին կարող է տրվել մինչև 5 օր տևողությամբ լրացուցիչ արձակուրդ` ելնելով զինվորական ուսման կամ ծառայության բարձր ցուցանիշներից, իսկ ամուսնացածներին` ևս 5 օր` ամիսը մեկ անգամ: Ընտանեկան հանգամանքների բերումով, ուսման կապակցությամբ և այլ հարգելի պատճառներով, հրամանատարի (պետի) որոշմամբ, ժամկետային զինծառայողին կարող է տրվել լրացուցիչ տարեկան արձակուրդ` մինչև 10 օր տևողությամբ: Սա նշանակում է, որ Վանեցյանը, եթե անգամ օգտվեր օրենքով զինծառայողներին տրվող բոլոր արձակուրդներից, չէր կարող 60 օր մասնակցել հեռակա ուսուցմամբ դասապրոցեսին, հետևաբար՝ նա կա՛մ չի մասնակցել, կա՛մ ուսումնառության գործընթացը եղել է ի հաշիվ զինվորական ծառայության։ Արթուր Վանեցյանը չի պարզաբանում Fip.am-ը ԱԱԾ տնօրենի հետ զրույցում խնդրեց պարզաբանել ուսման և ծառայության համատեղման այս գլուխկոտրուկը։ Սակայն Վանեցյանը հրաժարվեց՝ նշելով. «Այդ հարցին մենք արդեն պատասխանել ենք»։Նշենք, որ ԱԱԾ տնօրենը դեռևս մայիսին լրագրողների հետ ճեպազրույցում հայտարարել էր, որ ծառայել է Հրազդանում տեղակայված ռազմական ոստիկանության զորամասում 1996-ին։ Թե ինչպե՞ս է Երևանի գրանցում ունեցող Վանեցյանին հաջողվել ծառայել բնակության վայրից 50 կմ հեռավորության վրա՝ սա թերևս հետաքննության մեկ այլ թեմա է։ Այսպիսով, կարող ենք փաստել, որ Վանեցյանը ծառայության ընթացքում չէր կարող օրենքով սահմանված կարգով մասնակցել հեռակա ուսումնառության գործընթացին։ Հետևաբար՝ կասկածի տակ են դրվում կա՛մ Վանեցյանի՝ Զինված ուժերում ծառայության ամբողջականությունը, կա՛մ անասնաբուծական մասնագիտական հմտությունները։

11:10 - 03 հուլիսի, 2019