ԵՊՀ - infocom.am

ԵՊՀ

Երևանի պետական համալսարանը (ԵՊՀ) Հայաստանի ամենամեծ բուհն է։

Համալսարանի կառավարման բարձրագույն մարմինը հոգաբարձուների խորհուրդն է, որի լիազորությունների ժամկետը 5 տարի է, կազմված է 32 անդամից։ Խորհրդի նիստերը գումարվում են տարեկան առնվազն մեկ անգամ՝ խորհրդի նախագահի կողմից։ 2019 թ. հունվարի 22-ին Գևորգ Մուրադյանը միաձայն ընտրվել է ԵՊՀ հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ:

Գիտական խորհուրդը ԵՊՀ-ի ուսումնամեթոդական, գիտահետազոտական ու գիտատեխնիկական գործունեությունը պլանավորող, համակարգող և կարգավորող կոլեգիալ մարմին է: Անդամների ընդհանուր թիվը 88 է։

Հայաստանում ադրբեջաներենի դասավանդման անհրաժեշտություն կա․ փակված ադրբեջանագիտության ծրագիրն այս տարի կբացվի

Արցախա-ադրբեջանական 44-օրյա պատերազմի ավարտից հետո հասարակական եւ մասնագիտական տարբեր հարթակներում քննարկումներ սկսվեցին՝ Հայաստանում ադրբեջաներենի դասավանդման կարեւորության վերաբերյալ։ Պատերազմական տարբեր իրավիճակներ, այդ թվում՝ ականատեսների պատմությունները, թույլ են տալիս ենթադրել, որ ադրբեջանցի զինվորները շատ հաճախ են կիրառել հայերենը, ինչն ունեցել է էական նշանակություն ու երբեմն՝ անշրջելի հետեւանքներ։ Այս ամենին զուգահեռ՝ մոտ մեկ ամիս առաջ Երեւանի պետական համալսարանի արեւելագիտության ֆակուլտետի դեկան Ռուբեն Մելքոնյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրեց, որ 2018թ. սեպտեմբերից փակվել է ֆակուլտետում գործող «ադրբեջանագիտություն» կրթական ծրագիրը (մասնագիտացումը)։ «Իմ բոլոր դիմումները եւ հարցումները՝ պատասխանատու կառույցներին եւ անձանց, մնացին անարձագանք եւ անարդյունք: Իմ զարմանքն ու հիասթափությունը հատկապես մեծանում էր, երբ ես ստիպված էի լինում պատասխանատուներին բացատրել պատերազմող երկրում ադրբեջանագետներ ունենալու կարեւորությունը. մասնագետներ, որոնք պետք է տիրապետեին թշնամի երկրի լեզվին, պատմությանը, քաղաքականությանը եւ այլն: Հույսս կտրելով` ես իմ լիազորությունների շրջանակներում փորձեցի կոմպենսացնել խնդիրը` ադրբեջանագիտական առարկաներ ընդգրկելով արեւելագիտության ֆակուլտետի այլ մասնագիտացումների ծրագրերում: Ահա եւս մեկ դրվագ՝ կրթական գերակայությունների հանդեպ ներկայիս ապիկար կառավարության մոտեցումների վերաբերյալ»,- գրել էր Մելքոնյանը: Infocom.am-ի հետ զրույցում նա պատմեց, որ ծրագիրը ներառում էր ոչ միայն ադրբեջաներենի դասվանդում, այլեւ Ադրբեջանի պատմությունը, մշակույթը, քաղաքականությունը եւ այլ ոլորտներ, որոնք հնարավորություն էին տալիս ճանաչել այդ երկիրը։ «Պետական պատվերով 2016 թվականից մենք ունեցել ենք այդ կրթական ծրագիրը։ 2018 թվականին այն ընգրկված չի եղել ընդունելության համար հայտարարված մրցութային ծրագրերում, եւ ինձ որեւէ պատճառաբանություն չեն տվել։ Իմ անձնական ճշտումների ժամանակ, երբ հարցրել եմ կոմպետենտ, պատասխանատու մարդկանց, որեւէ լուրջ հիմնավորում չի եղել, ուղղակի ասել են, որ ընդգրկված չէ։ Հետո որոշ պատասխանատուներ հռետորական հարց են տվել, թե արդյոք դա մեզ պե՞տք է, թե՞ ոչ։ Ես նաեւ իմ գրառման մեջ էի ասել, որ քանի որ հարցը ունի կարեւորություն, ես առարկաների մի մասը փորձել եմ տարրալուծել այլ ծրագրերում, որպեսզի մեր ուսանողները այդ առարկաները կարողանան անցնել։ Իհարկե, դա չի փոխարինում նեղ մասնագիտական ծրագրին, բայց, այնուամենայնիվ, որոշ առարկաներ շարունակում են ֆակուլտետում դասավանդվել»,- մանրամասնեց Մելքոնյանը։ Վերջինս տեղեկացրեց, որ իր գրառումից հետո որոշ գործընթացներ են սկսվել․ ըստ իր տեղեկությունների՝ ԿԳՄՍ նախարարությունը պարզաբանում է խնդրել՝ ծրագրի փակման վերաբերյալ։ Ֆակուլտետի դեկանը հույս հայտնեց, որ որոշ փոփոխություններ կարվեն։ Միեւնույն ժամանակ Մելքոնյանն ընդգծեց, որ երբ ոչ թե պետությունն է համալսարանին հանձնարարում զբաղվել այս հարցով, այլ համալասարանի մասնագիտական ֆակուլտետի դեկանն է ահազանգում, սա արդեն խոսում է խնդրի եւ պատասխանատու մարմինների ոչ կեմպետենտության մասին։ Արեւելագիտության ֆակուլտետի դեկանը միանշանակ կարծիք հայտնեց, որ ծրագրի նկատմամբ հանրային հետաքրքրություն կա․ «Ինչպես ասացի՝ ծրագիրը եղել է պետական պատվերով, եւ անգամ ընդունելության շեմը բավական բարձր էր, այսինքն՝ ծրագիրը մրցակցային էր, մենք էլ հատուկ ուշադրություն ենք դարձնում դրան։ Ես փորձել եմ ֆակուլտետում հավաքել բոլոր հմուտ մասնագետներին, նրանց հրավիրել եմ դասավանդելու։ Կարծում եմ, որ դրական արդյունքներ էլ ունենք, մեր շրջանավարտները տարբեր ոլորտներում իրենց մասնագիտական գիտելիքները կարողանում են հավուր պատշաճի կիրառել։ Վստահ եմ, որ հետաքրքրությունը ադրբեջանագիտության նկատմամբ, ինչպես ընդհանուր արեւելագիտության, շարունակում է հասարակության մեջ բավարար մակարդակում լինել»։ Մելքոնյանը մեր զրույցում ընդգծեց, որ Ադրբեջանում հայագիտությունը պետության շատ լուրջ ուշադրության կենտրոնում է, եւ ականատես ենք լինում, որ Ադրբեջանում հայերեն դասավանդվում է ոչ միայն բուհերում, այլեւ այլ կրթական հաստատություններում, անգամ դպրոցներում։ Նրա խոսքով՝ բնական է, որ Ադրբեջանում հայերենի եւ հայագիտության դասավանդումը ամենեւին չի հետապնդում ակադեմիական նպատակներ, այլ ուղղված է հակահայկական քաղաքականության սպասարկմանը, եւ այս առումով Ադրբեջանում հայերեն իմացողների եւ հայագիտությամբ զբաղվողների թիվը բավական մեծ է։ Մելքոնյանի համոզմամբ՝ մինչեւ պատերազմը կամ անկախ պատերազմից՝ արեւելագիտությունն ու մասնավորապես ադրբեջանագիտությունն ունեն ստրատեգիական նշանակություն՝ ինչպես ընդհանուր տարածաշրջանի, այնպես էլ Հայաստանի համար։ Հայաստանի համար, ըստ մեր զրուցակցի, կրկնակի կարեւոր է, որովհետեւ ՀՀ-ն ե՛ւ արեւելքում գտնվող երկիր է, ե՛ւ արեւելքում գտնվող երկրների հետ խնդիրներ ունեցող երկիր է, ուստի հարցի կարեւորությունն անքննելի է։ Infocom-ի հարցին, թե ինչ մեթոդներով եւ ուսումանական որ հաստատություններում պետք է իրականացվի ադրբեջաներենի դասավանդումը, դեկանը պատասխանեց, որ ինքը հակված է ավելի նեղ մասնագիտական դասավանդմանը, եւ որ ադրբեջաներենը ավելի շատ ժամաքանակով պետք է դասավանդվի արեւելագիտության ֆակուլտետում, ընդ որում՝ ոչ միայն լեզուն, այլեւ Ադրբեջանի պատմությունը, քաղաքական գործընթացները, քարոզչությունը եւ այն․ «ԵՊՀ պատմության ֆակուլտետում դարձյալ արեւելագիտության ֆակուլտետրի դասախոսները դասավանդում են ադրբեջաներեն, բայց, բնականաբար, պատմության ֆակուլտետի պրոֆիլը այլ ուղղվածության է։ Իհարկե, ադրբեջաներեն իմացող պատմաբանների առկայությունը շատ լավ կլինի, բայց այնտեղ ժամաքանակն ավելի քիչ է, քան արեւելագիտության ֆակուլտետում։ Եթե մենք ուզում ենք համակողմանի մասնագետներ պատրաստել, նախապատվությունը պետք է տանք մասնագիտական ֆակուլտետին։ Ինչ վերաբերում է դպրոցներում դասավանդմանը՝ հարցը տարբեր կողմեր ունի, բայց չեմ բացառում, որ կարող է էֆեկտիվ լինել նաեւ դպրոցներում, ուղղակի դա չպետք է լինի ինքնանպատակ, այլ մշակված՝ ո՞ւմ ենք դասավանդում, հետո ի՞նչ են անելու այդ շրջանավարտները, արդյոք դա լինելու է ուղղակի պլյուս դնելո՞ւ համար, թե՞ ունենալու ենք մասնագետներ»,- մենաբանեց դեկանը։ Վերջինիս կարծիքով՝ կա նաեւ մեկ այլ կարեւոր հանգամանք, որով դպրոցներում ոչ միայն պետք է լեզուն դասավանդվի, այլեւ Հայաստանի հարեւան երկրների պատմությունը, որպեսզի հասարակությունը գոնե միջին մակարդակի գիտելիքներ ունենա տարածաշրջանի մասին՝ դրանից բխող սպառնալիքները կասեցնելու կամ հնարավորությունները ճիշտ իրացնելու առումով։ Մելքոնյանի խոսքով՝ մենք գործ ունենք հասարակության մի շերտի հետ, որը ոչ միայն վտանգները չի պատկերացնում, այլեւ անգամ քարտեզի վրա չի պատկերացնում, թե ինչ է նշանակում, օրինակ, Մեղրիով ճանապարհ տալ Ադրբեջանից դեպի Թուրքիա, եւ դա չի դիտարկում որպես մարտահրավեր, որովհետեւ չի հասկանում խնդրի էությունը։ «Կարծում եմ, որ դպրոցներում տարածաշրջանի երկրների պատմության դասավանդումն ավելի կարեւոր է, միգուցե երբեմն դրան զուգակցվի նաեւ ադրբեջաներենի կամ թուրքերենի դասվանդումը, բայց որ այս հարցը ունի պետության հատուկ ուշադրության կարիքը, եւ պետք է մշակել ճիշտ ծրագրեր, երկրորդ կարծիք լինել չի կարող։ Ընդ որում՝ դրանք երբեմն ուշացած են լինում, բայց լավ է ուշ, քան երբեք»,- եզրափակեց Ռուբեն Մելքոնյանը։ Թեմայի վերաբերյալ Infocom-ը զրուցեց նաեւ կրթության փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանի հետ, որը նույնպես կարեւորում է ադրբեջաներենի իմացությունը Հայաստանում։ Վերջինս մեր զրույցում նշեց, որ այն պետք է դասավանդել բուհական մակարդակում․ «Ընդհանրապես, պետք է, այսպես ասած, թշնամու լեզուն իմանալ։ Մեզ իսկապես դա պետք է։ Պատերազմի ժամանակ պարզ դարձավ, որ մենք շատ հարցերում նրանց թերագնահատում էինք, շատ մարդիկ ասում էին, որ իրենք շատ թույլ են, երկիրը կործանվում է եւ այլն, բայց պարզվեց, որ դրանք այդքան էլ չէին համապատասխանում իրականությանը։ Մենք մեր հարեւանների մասին պետք է ոչ թե պոպուլյար, ոչ մասնագիտական գիտելիքներ ստանանք, այլ ավելի խորքային գիտելիքներ, իսկ դրա համար պետք է իրենց լեզուն իմանալ»։ Խաչատրյանն ընդգծեց, որ պարտադիր չէ՝ շատ մարդիկ մասնագիտանան եւ ձեռք բերեն խորքային գիտելիքներ, որովհետեւ սա այն մասնագիտությունը չէ, որ հանրային մեծ պահանջարկ ունի, ուղղակի ցանկալի է, որ բարձրակարգ մասնագետներ լինեն։ Նրա համոզմամբ՝ պարզ է, որ ադրբեջանագետի մասնագիտությունը չի կարող իրավագիտության կամ բժշկության մակարդակի պահանջարկ ունենալ, բայց, փորձագետի կարծիքով, շատ լավ կլինի, եթե երկրում ունենանք, օրինակ, 10 լավ մասնագետ։ «Այստեղ կարեւորը որակն է․ ցավոք, մեր համալսարաններում երբեմն կարեւորվում է քանակը, երկու կամ չորս հոգու համար ոչ միշտ են մասնագիտություններ բացվում, որովհետեւ դա ձեռնտու չէ։ Կան մասնագիտություններ, որտեղ թեկուզ մեկ-երկու հոգու համար պետք է բացել խումբ, եթե նույնիկ ֆինանսապես չի ծածկում, պետությունը պետք է պատվեր ձեւակերպի։ Կարծում եմ, որ պետք է բացել ադրբեջանագիտության բաժինը, գուցե փակելու պատճառը եղել է այն, որ դիմորդներ շատ չեն եղել, բայց, նորից եմ ասում, կարեւորը որակն է»,- ասաց Խաչատրյանը՝ շեշտելով, որ ադրբեջաներենի դասավանդման լավագույն տարբերակը կլինեն արտադպրոցական ծրագրերը։ Փորձագետի կարծիքով՝ Հայաստանում միշտ կարեւորվում են միայն դպրոցական եւ բուհական համակարգերը, բայց գոյություն ունեն նաեւ արտադպրոցական խմբակները, որոնք ավելի ճկուն են։ Խաչատրյանի դիտարկմամբ՝ կարող են լինել թեքումով դպրոցներ, օրինակ՝ լեզուների գծով խորացված դպրոց, որտեղ աշակերտներին կառաջարկվի սովորել նաեւ հավելյալ լեզուներ, ասենք՝ թուրքերեն, ադրբեջաներեն։ Այս պարագայում, ըստ նրա, հնարավոր է, որ երեխաների մի փոքր խումբ նույնպես սկսի սովորել, սակայն արտադպրոցական խմբակներն ավելի հետաքրքրող ու արդյունավետ կարող են լինել։ ԿԳՄՍ նախարարության Բարձրագույն եւ հետբուհական մասնագիտական կրթության վարչությունից Infocom-ին հայտնեցին, որ խնդիրն իրենց ուշադրության կենտրոնում է, եւ քայլեր են ձեռնարկվում, որպեսզի 2021-2022 ուս․ տարում ԵՊՀ արեւելագիտության ֆակուլտետում կրթական ծրագիրը վերականգնվի․ «2016 թվականին կառավարության որոշոմամբ ԵՊՀ ընդունելության մասնագիտությունների ցանկի մեջ առաջին անգամ նախատեսվել է թյուրքագիտություն մասնագիտությամբ ընդունելություն՝ ՊՆ-ի պատվերով, եւ ամրագրվել է՝ «Թյուրքագիտություն-ՊՆ» անվամբ, նախատեսված է եղել կազմակերպել ընդունելություն 4 նպատակային տեղի համար։ Նաեւ 2017 թվականին է նախատեսվել ընդունելություն, բայց տեղերի թիվը հասել է 10-ի, իրավապահ համակարգի համար է եղել, սրանից ենթադրվում է, որ թիվն ավելացել է նաեւ ԱԱԾ-ի պատվերով՝ նշվել է իրավապահ համակարգ։ Ընդունվածների համար ԵՊՀ-ն թյուրքագիտություն կրթական ծրագրով՝ ադրբեջանագիտության մասնագիտացմամբ, առանձին ուսումնական պլանով իրականացրել է կրթություն։ 2021-2022 ուսումնական տարվա համար դեռեւս մշակվում են հայտերը, տեղերի քանակը կորոշվի ըստ պատվերի»,- մեկնաբանեցին վարչությունից։ Ի հավելումն նշենք, որ 2012 թվականին ԵՊՀ Թուրքագիտության ամբիոնը Հայաստանում հրապարակվեց ադրբեջաներենի բուհական առաջին դասագիրքը։ 2019 թվականին էլ ԵՊՀ արեւելագիտության ֆակուլտետում ՈՒԽ մարտական պատրաստության ակումբի նախաձեռնությամբ իրականացվել են ադրբեջաներենի դասընթացներ։ Ընդհանուր առմամբ՝ տարբեր ֆակուլտետից դասընթացին մասնակցելու հայտ է ներկայացրել 250 ուսանող։ Ասպրամ Փարսադանյան

20:45 - 14 հունվարի, 2021

Վերանայել գիտության, ասպիրանտական կրթության նկատմամբ քաղաքականությությունը, առաջնահերթություն տալ գիտական կադրերի պատրաստմանը․ ԵՊՀ կոչը՝ իշխանություններին

ԵՊՀ պրոֆեսորա–դասախոսական կազմը հանդես է եկել հայտարարությամբ, որով ՀՀ իշխանություններին կոչ է անում վերանայել կրթության և գիտության ոլորտի վերաբերյալ քաղաքականությունը։ Հայտարարությունում ասվում է․ Տասնամյակներ շարունակ գիտության և գիտատեխնիկական կրթության նկատմամբ Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունների քաղաքականությունն ըստ էության չի ընկալվել գիտական համայնքի և հասարակության կողմից։ Այդ քաղաքականությունն արտահայտվել է անորոշ կարգավորումներով և ոչինչ չասող ձևակերպումներով։ Գիտության զարգացման վրա վատ են անդրադառնում նաև հանրակրթության, միջին մասնագիտական և բարձրագույն կրթության նկատմամբ առկա հատվածական և իրավիճակային լուծումները։ Հայաստանի երրորդ հանրապետության շրջանում կրթության և գիտության ապագային միտված քաղաքականության բացակայությունը նպաստեց տնտեսական, սոցիալական, ռազմարդյունաբերական, ինչպես նաև այլ ոլորտներում ճգնաժամի խորացմանը։Գիտության ոլորտում պետական սխալ քաղաքականության ազդակներից էր վերջին տարիներին առկա, իսկ ընթացիկ տարում նաև հեռակա ասպիրանտների համար նախատեսված տեղերի նվազեցումը։ Հայաստանի երրորդ հանրապետության բոլոր իշխանություններն այդպես էլ չձևակերպեցին գիտության տեղն ու դերը մեր հասարակությունում, գիտությունը գերակայություն կամ գիտատար տնտեսություն հայտարարելուց բացի այլ որևէ հստակ քայլ չարվեց։ Կան գիտության կազմակերպման բազմաթիվ կիրառվող, հին ու նոր մոդելներ, որոնք, ցավոք, մնացին որպես այլ երկրներում հաջողված նախադեպեր։ Ընթացիկ տարիներին սկզբունքային մի շարք հարցեր այդպես էլ չստացան իրենց պատասխանը։ Չհստակեցվեց այն խնդիրների շրջանակը, որոնք պետք է իրենց լուծումը ստանան, թե գիտության որ ճյուղերն ի՞նչ առաջնահերթություն ունեն։ Չհստակեցվեց ՀՀ գիտությունների ազգային ակադեմիայի տեղն ու դերը ներկա իրականությունում։ Գիտությունների ազգային ակադեմիայում կան երեք տասնյակ ինստիտուտներ, որոնք արդյունքում մնացին երկակի ենթակայության կարգավիճակում՝ իրականացնելով կրկնակի վարչարարություն ԳՊԿ-ի և ԳԱԱ-ի համար։ Նույնիսկ երկաստիճան գիտական համակարգից մեկ աստիճանի անցումը մնաց վիճաբանության առարկա (չհստակեցվեց՝ պետք է, թե ոչ)։ Քանակական չափորոշիչները շարունակում են գերիշխել նաև գիտական կոչումներ շնորհելիս։ Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին նոր օրենքը շուրջ վեց տարի է շրջանառվում է ՀՀ տարբեր գերատեսչություններով, և այնուհանդերձ ունի բազմաթիվ վիճելի և վտանգավոր դրույթներ։ Մտահոգ լինելով գիտակրթական համակարգի ապագայով, գնահատելով Հայաստանի Հանրապետության առջև ծառացած ռազմական, տնտեսական և ֆինանսական այսօրվա հրատապ խնդիրները, ինչպես նաև հաշվի առնելով, որ գիտությունը զարգանում է գիտական խմբերում, իսկ խմբերն արդյունավետ աշխատում են ասպիրանտների առկայության դեպքում` գտնում ենք, որ ասպիրանտական տեղերի թվի կրճատումն անթույլատրելի է և վնասակար: Նույնիսկ եղած գիտական ժառանգության պահպանման և այն սերունդներին փոխանցման խնդիրը արդյունավետ լուծելու համար անհրաժեշտ է համապատասխան թվով երիտասարդ կադրերի շարունակական ներգրավում։ Նշենք նաև, որ ասպիրանտական կրթությունը բուհական համակարգը որակյալ կադրերով համալրելու միակ անփոխարինելի ճանապարհն է։ Հաշվի առնելով վերոնշյալը՝ ներքոստորագրյալներս պահանջում ենք. Ամբողջապես վերանայել գիտության հանդեպ քաղաքականությունը` ներառելով նոր մոտեցումներ ֆինանսավորման, գիտական առաջնահերթություններ սահմանելու և սահմանված առաջնահերթությունները կյանքի կոչելու հարցերում: Առաջնահերթություն տալ գիտական կադրերի պատրաստմանը․ բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտը կաթվածահար վիճակի չհասցնելու համար՝ ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարությունից վերանայել 2020թ.-ի համար ասպիրանտական տեղերի հատկացման վերաբերյալ սխալ որոշումը։ Վերանայել ասպիրանտական կրթության նկատմամբ քաղաքականությունը՝ ֆինանսավորելով բոլոր ասպիրանտներին դրամաշնորհային համակարգի կամ այլ մեխանիզմների միջոցներով։ Ավարտին հասցնել բարձրագույն կրթության և գիտության օրենքի դրույթների վերաբերյալ քննարկումները՝ հաշվի առնելով բոլոր շահակիցների մտահոգությունները։ Կոչ ենք անում ՀՀ ներկա և ապագա բոլոր իշխանություններին Հայաստանի Հանրապետության հասարակական և սոցիալական ոլորտների զարգացումը, մրցակցային տնտեսության կառուցումը ապահովելու համար պատշաճ ուշադրություն դարձնել կրթության՝ տարրականից մինչև դոկտորանտուրա, և գիտության հիմնախնդիրներին՝ հատվածական վերաբերմունքը փոխարինելով ամբողջական համակարգված քաղաքականությամբ։ Կոչին միացել են՝ Գևորգյան Գեղամ Գրիգորի- Ռեկտորի ժամանակավոր պաշտոնակատար, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ասրիյան Էլինա Վյաչեսլավի- Հումանիտար և հասարակագիտական մասնագիտությունների գծով պրոռեկտոր, հոգեբանական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Բարխուդարյան Ռաֆայել Հրայրի- Ճշգրիտ և բնագիտական մասնագիտությունների գծով պրոռեկտոր, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների թեկնածու Իսրայելյան Արթուր Հրաչիկի- Միջազգային համագործակցության և հասարակայնության հետ կապերի գծով պրոռեկտոր, պատմական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Հովսեփյան Լևոն Սահակի- Գիտական քարտուղար, պատմական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Անուշավան եպս. Ժամկոչյան-Աստվածաբանության ֆակուլտետի դեկան, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ավագյան Արծրուն Աբգարի-Հայ բանասիրության ֆակուլտետի դեկան, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Բալայան Պավել Բորիսի-Ռուս բանասիրության ֆակուլտետի դեկան, մանկավարժական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Բաղդասարյան Ալեքսան Ստեփանի-Փիլիսոփայության և հոգեբանության ֆակուլտետի դեկան, փիլիսոփայական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Բարսեղյան Գևորգ Ռուդիկի-Եվրոպական լեզուների և հաղորդակցության ֆակուլտետի դեկան, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Գրիգորյան Մարատ Արիսի-Աշխարհագրության և երկրաբանության ֆակուլտետի դեկան, երկրաբանական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Գևորգյան Էմիլ Սոսի-Կենսաբանության ֆակուլտետի դեկան, ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ, կենսաբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Հակոբյան Յուրի Ռուբենի-Ինֆորմատիկայի և կիրառական մաթեմատիկայի ֆակուլտետի դեկանի պաշտոնակատար, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր Հակոբյան Ռաֆիկ Սերգեյի-Ֆիզիկայի ֆակուլտետի դեկան, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ղազինյան Գագիկ Սերգեյի-Իրավագիտության ֆակուլտետի դեկան, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս, իրավաբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ղոչիկյան Տարիել Վլադիմիրի-Քիմիայի ֆակուլտետի դեկան, քիմիական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Մարտիրոսյան Նաղաշ Նարինբեկի-Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դեկան, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Մելքոնյան Ռուբեն Հովհաննեսի-Արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Մինասյան Էդիկ Գարեգինի-Պատմության ֆակուլտետի դեկան, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Մկրտիչյան Արթուր Երվանդի-Սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի դեկան, փիլիսոփայական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ներկարարյան Խաչատուր Վլադիմիրի-Ռադիոֆիզիկայի ֆակուլտետի դեկան, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Պետրոսյան Գեղամ Հարությունի-Միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետի դեկան, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սահակյան Արթուր Արտուշի-Մաթեմատիկայի և մեխանիկայի ֆակուլտետի դեկան, ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սարգսյան Հայկ Լևոնի-Տնտեսագիտության և կառավարման ֆակուլտետի դեկան, տնտեսագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Սաղյան Աշոտ Սերոբի-Ֆարմացիայի ինստիտուտի տնօրեն, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս, քիմիական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Հարությունյան Նազիկ Կարապետի-Մանկավարժության և կրթության զարգացման կենտրոնի տնօրեն, մանկավարժական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Շուքուրյան Սամվել Կիմի-Տեղեկատվական տեխնոլոգիաների կրթական և հետազոտական կենտրոնի ղեկավար, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր։

14:04 - 11 դեկտեմբերի, 2020