Ըստ փոխգնդապետի՝ շրջափակման մեջ հայտնված քիմիկներին օգնության գնալու ՕԳԳ-ն գրեթե զրո էր

Վկա Վարդան Հովակիմյանը 44-օրյա պատերազմի ժամանակ զբաղեցրել է ՀՀ ՊՆ N զորամասի՝ մարտական պատրաստության վարչության՝ ենթասպաների պատրաստության բաժանմունքի ավագ սպայի պաշտոնը։ Պատերազմի սկզբում գտնվել է Վարդենիսում, ապա Կապանում, որից հետո՝ Գորիսում։ Մինչ դեպքի օրը զբաղվել է ՄՈԲ-ով եկած ստորաբաժանումների մարտական պատրաստությամբ։

Իր ցուցմունքը, սակայն, վկան սկսեց դեպքի նախորդող օրվանից՝ հերթական անգամ հաստատելով այն տեղեկությունը, որ նախորդ օրն արդեն հայտնի է եղել, որ հակառակորդը Զանգելանում է․

«Մենք, որպես զինվորական, պիտի գնայինք, Զագնելանը անցնեինք, մի կամուրջ կար, դրա մոտակայքում ոստիկաններից պոստեր նշանակեինք ու կամուրջը տրաքացնեինք, էն էլ պարզվեց՝ արդեն [հակառակորդի] տեխնիկա կա արդեն․․․ Այդ ընթացքում ես, Գեւորգյանը (նկատի ունի իր անմիջական հրամանատար Սերյոժա Գեւորգյանին) ճանապարհով քայլել ենք, հեռվացել էնքան, որ մեր զորքը էլ չէր երեւում, մեկ էլ մի հատ առանց համարների պիկապ տեսանք, դե, մեզ ասել էին, որ առջեւում մեզնից էլ մարդ չկա, կարար հակառակորդը լիներ, Գեւորգյանը գոռաց, որ թաքնվենք, զենքերը լիցքավորենք, հետո սկսեցինք վազել դեպի  զորքը, ու պարզվեց՝ Կապանի հրետանային զորամասի սպաներն էին, գնացել էին՝ տեղազննման, իրենք էլ ասեցին, որ առջեւում հակառակորդ կա»։

Հովակիմյանը պատմեց, որ այդ երեկո Անդրանիկ Մակարյանը զորամասում խորհրդակցություն է անցկացրել, որի ժամանակ հենց ծրագրվել է հաջորդ օրվա «Սանրում» օպերացիան․ «Մակարյանը քարտեզի վրա ցույց էր տալիս, որ մինչեւ էստեղ [պիտի գնանք], էստեղից առաջ չեք գնում, որովհետեւ խնդիր կարա լինի, հետո ուղեկցողների հարցը քննարկվեց․ Մանուչարյանը պիտի քիմիկներին ուղեկցեր, մյուսը՝ (Վարդան Ալեքսանյանը,-հեղ․) մեզ․․․ Ես, Մակարյանը, փոխգնդապետ Աղայանը հենց Ալեքսանյանի սպիտակ պատրիոտի մեջ էինք»,- նշեց նա՝ հավելելով, որ մեքենաներով գնացել են, ապա՝ ժ․ 7-ի մոտակայքում իջել, ոտքով քայլել մոտ 20 կմ՝ մինչեւ ժ․ 4-5-ը։