Միքայել Նահապետյան

«Քաղաքացու որոշում» ՍԴԿ գործադիր մարմնի անդամ, մամուլի խոսնակ։ Ծնվել է 1996թ․ դեկտեմբերի 3-ին։ Սովորել է ԵՊՀ Աշխարհագրության և երկրաբանության ֆակուլտետում։

2015-2017 թթ. Աշխարհտեղեկատվական հետազոտությունների տարբեր ծրագրերում կամավոր աշխատանք է կատարել, 2015-2016 թթ. աշխատել է «Էն-էյչ-Ար-Էս» ՍՊԸ-ում՝ որպես աշխարհտեղեկատվական համակարգերի մասնագետ։ 2016-2018թթ․ զբաղվել է թվային քարտեզագրության աշխատանքներով։ 

2018 թ. հունիսի 8-ին նշանակվել է փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանի օգնական։ 2018թ. նոյեմբերի 1-ին սեփական դիմումի համաձայն ազատվել է զբաղեցրած պաշտոնից՝ վկայակոչելով Ընտրական օրենսգրքի բարեփոխումների՝ կառավարության հանձնառության տապալումը։

2018թ. նոյեմբերի 3-ին «Քաղաքացու որոշում» ՍԴԿ հիմնադիր համագումարում ընտրվել է կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ։

Մաշտոցի պուրակում հանրային քննարկումներին մասնակցած քաղաքացիները հռչակել են Արժանապատվության շարժման մեկնարկը

Մաշտոցի պուրակում հանրային քննարկումներին մասնակցած քաղաքացիները հռչակել են Արժանապատվության շարժման մեկնարկը

Մաշտոցի պուրակում 35 օր շարունակ հանրային քննարկմանը մասնակցող քաղաքացիները հայտարարություն են տարածել՝ հռչակելով Արժանապատվության շարժման մեկնարկը․  «Մենք` Մաշտոցի պուրակում 35 օր շարունակ հանրային քննարկմանը մասնակցող քաղաքացիներս, այդ քննարկումների արդյունքներով հռչակում ենք Արժանապատվության շարժման մեկնարկը, որի նպատակն է ստեղծել ստորև բերված սկզբունքներով առաջնորդվող պետություն։ Այդ սկզբունքներն են` 1. Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխանությունը, 2. Պետության ու դրա բոլոր քաղաքացիների պատրաստակամությունն ու պարտականությունը միմյանց անվտանգության, իրավունքների և ինքնության պաշտպանության ու զարգացման գործում, 3. Այս սկզբունքների շուրջ համակարծություն ունեցող բոլոր քաղաքացիների համերաշխությունը։ Առաջնորդվելով այս սկզբունքներով և ներպետական կյանքում բռնությունը բացառելով` մենք պատրաստվում ենք իրականացնել այնպիսի գործողություններ, որոնք Հայաստանը կդարձնեն նշված սկզբունքներին համապատասխան և մեր առջև ծառացած մարտահրավերներին համաչափ, հատուկ պետություն։ Ադրբեջանի կողմից սեպտեմբերի 19-ին Արցախում սանձազերծած ահաբեկչական գործողություններին ՀՀ կառավարության արձագանքն ուղիղ հակասության մեջ է մեր հռչակած սկզբունքների հետ։ Ուստի իրավիճակը ստիպում է հրատապ կարգով անդրադառնալ դրան։ Հայաստանի Հանրապետությունը և նրա քաղաքացիները չեն կարող հեռակա հետևել ՀՀ անձնագիր ունեցող, մեր հայրենակից արցախցիների ցեղասպանությանը, սեփական ճակատագիրը որոշելու նրանց իրավունքի բռնաճնշմանը։ 2020թ․ պատերազմի ընթացքը նոյեմբերի 9-ին կանգնեցրած եռակողմ հայտարարության տակ կա Հայաստանի կառավարության ղեկավարի ստորագրությունը։ Հայաստանը, Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը այդ փաստաթղթով երաշխավորել են Արցախի քաղաքացիների անվտանգությունը, եթե նրանք հրաժարվեն Ակնայի, Քարվաճառի և Քաշաթաղի շրջանների նկատմամբ իրենց վերահսկողությունից։ Արցախը դրանով զրկվել է իրեն պաշտպանելու լրացուցիչ երաշխիքներից՝ դրանք փոխարինելով երեք նշված երկրների, այդ թվում՝ Հայաստանի տրամադրած երաշխիքներով։ ՀՀ կառավարությունը բազմիցս հռչակել է, որ Արցախի հայերի իրավունքների իրացումն ու անվտանգությունն իր համար կարմիր գիծ են, և առանց դրանց ապահովման խաղաղություն չի լինելու։ Եկել է պահը, երբ Հայաստանը պետք է պաշտպանի իր կարմիր գիծը և տնօրինած ողջ գործիքակազմով տեր կանգնի իր տված անվտանգության երաշխիքներին։ Ուստի պահանջում ենք, որ ՀՀ կառավարությունը հակաահաբեկչական գործողություններ իրականացնի` դադարեցնելով Ադրբեջանի ցեղասպանական գործողությունները Արցախում։ Կա՛մ կառավարությունը պետք է ապահովի արցախցիների իրավունքների իրացումն ու անվտանգությունը, կա՛մ էլ հայտարարի այդ երաշխիքների ապահովման հարցում իր անգործունակության մասին և հեռանա՝ ՀՀ նոր կառավարությանը հնարավորություն տալով ապահովել Արցախի բնակչության անվտանգությունը։ Ներկա փուլում մենք կառավարությունից պահանջում ենք ոչ ավելին, քան իր խոստումների կատարումն է։ Եթե կառավարությունը հրաժարվի իր հռչակած քաղաքականությունից բխող քայլերը կատարել, մենք քաղաքացիական անհնազանդության բոլոր հասանելի միջոցներով ճնշում ենք գործադրելու դրանց իրականացումը պարտադրելու ուղղությամբ։ Միաժամանակ, միջազգային հանրության պատասխանատու անդամներին կոչ ենք անում Ադրբեջանի դեմ հակաահաբեկչական կոալիցիա ձևավորելու ուղղությամբ քննարկումներ սկսել։ Այս նախաձեռնության արժեքներն ու սկզբունքները կիսող ՀՀ քաղաքացիներին կոչ ենք անում միանալ նախաձեռնությանը` խաղաղ անհնազանդության գործողություններով քայլ առ քայլ իրականացնելու այս օրակարգը»։
14:09 - 20 սեպտեմբերի, 2023
«ՔՈ» հիմնադիր Սուրեն Սահակյանի, կուսակցության անդամներ Վահագն Մինասյանի և Հայկ Սահակյանի նկատմամբ արձանագրություն է կազմվել, նրանք ազատ են արձակվել |pastinfo.am|

«ՔՈ» հիմնադիր Սուրեն Սահակյանի, կուսակցության անդամներ Վահագն Մինասյանի և Հայկ Սահակյանի նկատմամբ արձանագրություն է կազմվել, նրանք ազատ են արձակվել |pastinfo.am|

pastinfo.am: «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության հիմնադիր Սուրեն Սահակյանը, կուսակցության անդամներ Վահագն Մինասյանը և Հայկ Սահակյանը ոստիկանության ծառայողների կողմից բերման են ենթարկվել Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 182-րդ հոդվածի հիմքով՝ ոստիկանության ծառայողի օրինական պահանջը չկատարելու համար։ Այս մասին «Փաստինֆո»-ն տեղեկանում է ՀՀ ՆԳՆ-ից։ ՆԳՆ փոխանցմամբ՝ նրանց նկատմամբ կազմվել է արձանագրություն, նրանք արդեն ազատ են արձակվել։ Հիշեցնենք, որ Միքայել Նահապետյանը հայտնել էր, որ ՀՀ փոխոստիկանապետը, մոտ 40 համազգեստով և մոտ 10 քաղաքացիական հագուստով ոստիկաններ կեսգիշերին Երևանի Մաշտոցի պուրակից բերման են ենթարկել «Քաղաքացու որոշում» սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության հիմնադիր Սուրեն Սահակյանին, Վահագն Մինասյանին ու Հայկ Սահակյանին։
11:40 - 17 օգոստոսի, 2023
Լաչինի միջանցքին «ալտերնատիվ» համարվող ճանապարհը ծուղակ է Արցախի հայերի համար․ Միքայել Նահապետյան

Լաչինի միջանցքին «ալտերնատիվ» համարվող ճանապարհը ծուղակ է Արցախի հայերի համար․ Միքայել Նահապետյան

«Քաղաքացու որոշում» ՍԴԿ գործադիր մարմնի անդամ Միքայել Նահապետյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․   «Լաչինի միջանցքին «ալտերնատիվ» համարվող ճանապարհը ծուղակ է Արցախի հայերի համար: Կոռնիձոր - Հին Շեն - Մեծ Շեն - Տասը Վերստ - Լիսագոր նոր կառուցվող ճանապարհը Արցախի բնակլիմայական պայմաններում թակարդ է հայերի համար: Ճանապարհն ունի հետևյալ տոպոգրաֆիական պարամետրերը՝ առավելագույն իրական թեքությունը 22%, միջին թեքությունը 8%, անկումը (перепад) 17,4 կիլոմետրի վրա կազմում է 868 մետր, թեև զուտ երկրաչափորեն ընդամենը մոտ 3 կիլոմետրով է երկար ներկայիս ճանապարհից, սակայն նման տոպոգրաֆիական պայմաններում երթևեկության արագության հաշվին շեշտակիորեն ավելի մեծ տնտեսական հեռավորություն է ունենալու (իրական կյանքում ծախսվող ժամանակ): Համեմատության համար ասեմ, որ գործող ճանապարհը ընդամենը մի կարճ հատվածում ունի 17% թեքություն, իսկ մնացած տեղամասերում թեքությունները խիստ չափավոր են: Արցախի այդ հատվածում ուր առնվազն 450մմ տեղումներ են լինում՝ նման թեքությունների պայմաններում ճանապարհների սպասարկումը լինելու է անհնարին մոտ բան և ըստ այդմ պարբերաբար խնդիր է ծագելու նախկին ճանապարհով երթևեկելու, ինչն էլ, բնականաբար Ադրբեջանը դարձնելու է նվաստացումների և առևտրի առարկա: Փաստացի «այլընտրանքային» այս ճանաճարհը ձմռան սեզոնին զրկելու է Արցախին Հայաստանի հետ կայուն հուսալի կապից: Դեռ չեմ խոսում այս ճանապարհի այն շարունակության մասին, որով նախատեսվում է շրջանցել նաև Շուշիի մերձակայքը: Հիմա այս փաստերի համադրմամբ նորմա՞լ է արդյոք, որ հարցով զբաղվող ամենաբարձր ատյանը գյուղապետերն են: Կից տեղադրում եմ կառուցվող ճանապարհից մի հատվածի նկար և ճանապարհի բարձրաչափական կորը (գրաֆիկի վերևում գրված թեքության max, min ցուցանիշները չեն արտահայտում իրական պատկերը, որովհետև կարգաբերված չեն, կարգաբերումից հետո իրական պատկերը այն է ինչ գրել եմ՝ 22%)»:      
14:20 - 25 մայիսի, 2022
Միքայել Նահապետյան․ «Եթե քայլեր չձեռնարկենք, ունենալու ենք իրար նկատմամբ ատելությամբ լցված մարդկանց խմբեր» |hetq.am|

Միքայել Նահապետյան․ «Եթե քայլեր չձեռնարկենք, ունենալու ենք իրար նկատմամբ ատելությամբ լցված մարդկանց խմբեր» |hetq.am|

hetq.am: «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության (ՔՈ) գործադիր մարմնի անդամ Միքայել Նահապետյանը վստահ է, որ «ՔՈ»-ն ունի իրական հնարավորություն խորհրդարան մուտք գործելու։  «Նախորդ ընտրություներում մեր ստացած 0․68 տոկոսը չի արտահայտում այն ինչ ես կուզեի արտահայտվեր այդ թվով, որովհետև խոսքը այդտեղ գնում է 8514 մարդու մասին։ ՀՀ այդ թվով քաղաքացիներ մտածել են, որ Հայաստանի կառավարման համակարգում մեր ներկայությունը, մասնակցությունը օգտակար կլինի ՀՀ -ի համար։ Այդ գնահատականը այդ քանակի մարդկանց կողմից արդեն իսկ վստահության ու գործունեությունը շարունակելու մանդատ է տալիս»,-ասել է Նահապետյանը՝ հավելելով, որ այդքան քվե իրենք ստացել են այն պայմաններում, երբ ընտրապայքարի մեջ են մտել որպես 13 օր առաջ գրանցված կուսակցություն․ «Հիմա մենք ռեալ շանս ունենք պարլամենտում լինելու։ Դա կախված է մեր աշխատանքից, ճիշտ աշխատանքից»։ Խոսելով վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանի և նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի ղեկավարած ուժերի միջև ձևավորված մթնոլորտից՝ Միքայել Նահապետյանը նշեց, որ երկու ուժերի հռետորաբանությունն անմակարդակ է, որը ոչ մի լավ տեղ չի տանելու։ «Այս խոսակցությունը մարդկանց դարձնում է մոլեռանդ, այս խոսակցության արդյունքում, եթե մենք ոչ մի հակաքայլ չձեռնարկենք, ունենալու ենք իրար նկատմամբ ատելությամբ լցված մարդկանց խմբեր՝ երիտասարդ մարդիկ, որոնք ֆանատիկ գաղափարներով են տարված»,- նշեց Միքայել Նահապետյանը՝ շարունակելով, որ այդ խմբերը մտածում են, եթե իրավիճակը հասել է այն աստիճանի, որ կամ մի կողմը պետք է մյուսին ոչնչացնի, կամ հակառակը։ «Սա բերելու է 11 տարի առաջ 2008 թվականի մարտի մեկին»,– նկատեց պատգամավորի թեկնածուն։
11:45 - 16 հունիսի, 2021
Հեռուստաբանավեճերի ֆորմատը պաշտոնապես ընտրվել է  քաղաքական ոչ մի նոր ուժի հնարավորություն չտալու անարդարացի սկզբունքով․ Միքայել Նահապետյան

Հեռուստաբանավեճերի ֆորմատը պաշտոնապես ընտրվել է քաղաքական ոչ մի նոր ուժի հնարավորություն չտալու անարդարացի սկզբունքով․ Միքայել Նահապետյան

«Քաղաքացու որոշում» կուսակցության անդամ Միքայել Նահապետյանը «Հայաստանում իշխանությունը պատկանում է Հ1-ին և NDI-ին․ նրանք այդ իշխանությունը իրացնում են հանրային կարծիքի մանիպուլացման տեխնոլոգիաներով» վերնագրով ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերի ընթացքում անդրադարձել է Հանրային հեռուստաընկերության եթերում սպասվելիք նախընտրական բանավեճերի թեմային՝ դրանց ձևաչափը բնութագրելով որպես ծայրահեղ վիրավորական, արհամարհական ու անարդարացի բոլոր նոր քաղաքական ուժերի համար։ Նա, մասնավորապես, ասել է․«Հանրային հեռուստաընկերությունը NDI-ի հետ, որն ամերիկյան ֆոնդ է և հիմնականում քաղաքականությանն աջակցող գործունեություն է իրականացնում, նախընտրական բանավեճերն է կազմակերպում։ Բանավեճերի մի ֆորմատը նախատեսված է նախընտրական ցուցակներում ընդգրկված 2-10 համարների թեկնածուների միջև։ Մասնակցող 26 ուժերին բաժանել են երկու խմբի, և ընտրվել է հետևյալ սկզբունքը․ ԿԸՀ-ում քաղաքական ուժը քվեաթերթիկի ինչ համար որ քաշել է վիճակահանության արդյունքով, այդ 1-13 համարները մի խմբում են, մյուսները՝ երկրորդ խմբում։ Երկրորդ ֆորմատը ցուցակների առաջին դեմքերի բանավեճն է»,- ներկայացրել է ՔՈ ՍԴԿ անդամը։ Նա պարզաբանել է, որ որ այս ձևաչափում ևս երկու խումբ է ձևավորվել, սակայն այստեղ արդեն բաժանման սկզբունքը փոխվել է։ «Բոլորդ տեսաք, որ այն ընթացքում, երբ պետք է կայացվեր այս որոշումը, թե ով ում հետ է բանավիճելու, Նիկոլ Փաշինյանը հրապարակային վստահորեն հայտարարեց, թե Հ1-ի եթերում սպասում է էս, էս մարդկանց, իրենց հետ պետք է բանավիճի։ Նախնական տարբերակը, որ կարող էր վիճակահանություն լինել կամ այբբենական կարգով արվեր բաժանումը, մի կողմ դրվեց։ Նիկոլ Փաշինյանը պատվեր տվեց, որ այս, այս, այս մարդիկ պետք է իր խմբում լինեն, որից հետո հարց առաջացավ, թե ինչ սկզբունք պետք է ընտրել, որ այդ մարդիկ ընկնեն նույն խմբում»,- ասաց Միքայել Նահապետյանն ու ավելացրեց, որ արդյունքում ընտրվեց մի խայտառակ, անարդարացի մեթոդ։ «Որոշվեց՝ որ կուսակցություններն ավելի վաղուց են գրանցում ստացել, մի լիգա պետք է լինեն, ավելի նոր գրանցված կուսակցությունները՝ մի լիգա։ Հետո խնդիր է ծագել, որովհետև այս տրամաբանությամբ՝ Փաշինյանի ակնկալած մրցակիցներից երկուսը դաշինքներ են, որոնք մի ամիս առաջ են գրանցվել։ Ու այստեղ երկրորդ սկզբունք է դրվել, որ եթե խոսքը դաշինքներին է վերաբերում, ոչ թե դաշինքի գրանցման ամսաթիվն է հաշվի առնվում, այլ դաշինքում առկա կուսակցություններից ամենահնի։ Սրանով լուծվել է այն հարցը, որ Նիկոլ Փաշինյանը կարողանա բանավիճել այն մարդկանց հետ, որոնց ավելի հարմար մրցակից է համարում, որպեսզի նորից սև ու սպիտակի բաժանում անի»,- նշեց Նահապետյանը։Նա ընդգծեց, որ քաղաքական այդ պատվերը կատարել են Հայաստանի Հանրային հեռուստաընկերությունը և որքան էլ իր համար ցավալի է՝ NDI-ը։«Կազմակերպիչները հստակ գիտեն, որ առաջին դեմքերի դեբատի դիտման ընթացքում մարդը կողմնորոշվելու է՝ կա՛մ գործող կառավարության կողմ, կա՛մ նախկին կառավարությունների, կա՛մ նոր ուժի, որը երբևէ չի կառավարել։ Եվ հիմա, փաստորեն, կա 13 քաղաքական ուժ, որը ոչ մի հնարավորություն չունի բանավիճելու Հայաստանն էս վիճակի հասցրած կառավարություններից ոչ մեկի հետ։ Այսինքն՝ օդի մեջ խոսակցություն է լինելու, դու խոսելու ես խնդիրների մասին, քեզ հակադարձողն այդտեղ չլինի»,- ասաց նա։ Միքայել Նահապետյանի խոսքերով՝ իսկ մի քանի օր առաջ գրանցված կուսակցության հետ, որն օբյեկտիվորեն չէր կարող քաղաքական ճիշտ և սխալ քայլերով ճանապարհ անցնել, ծրագրերի, կարծիքների հարաբերելու բան չկա։ «Այսինքն՝ պաշտոնապես այս սկզբունքն ընտրվել է հետևյալ տրամաբանությամբ՝ քաղաքական ոչ մի նոր ուժ չպետք է հնարավորություն ունենա, Հայաստանում ընտրանքը պիտի լինի նախկինում գործած ուժերի միջև։ Սա ծայրահեղ վիրավորական, արհամարհական, անարդարացի ֆորմատ ու վերաբերմունք է բոլոր նոր քաղաքական ուժերի համար։ Բանավեճերը, որոնք ընտրական ժողովրդավարության կարևոր կոմպոնենտ են, այս որոշումով վերածվում են ձևական ժողովրդավարության, թատրոնի»,- նշել է «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության ներկայացուցիչը։Միքայել Նահապետյանը նաև հայտնել է իրենց կուսակցության դիրքորոշումը, որ այս տրամաբանության մեջ բանավեճին մասնակցելու իմաստ «Քաղաքացու որոշում»-ը չի տեսնում։ Իսկ քաղաքացիներից ու մյուս 12 քաղաքական ուժերից ակնկալել է, որ իրենց ձայնը բարձրացնեն ընդդեմ անարդարացիության։
15:18 - 06 հունիսի, 2021
Քաղաքական որևէ կազմակերպություն միայնակ հնարավորություն չունի փաստաթուղթը չստորագրելու օրակարգը պարտադրելու․ պետք է լայն հանրային աջակցություն․ Միքայել Նահապետյան

Քաղաքական որևէ կազմակերպություն միայնակ հնարավորություն չունի փաստաթուղթը չստորագրելու օրակարգը պարտադրելու․ պետք է լայն հանրային աջակցություն․ Միքայել Նահապետյան

Մայիսի 14-ին «Քաղաքացու որոշում» սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությունը հայտարարություն տարածեց՝ նշելով․ «Բոլոր կուսակցությունները և հանրային-քաղաքական այլ ուժերը պետք է գան համաձայնության առ այն, որ նախքան ընտրությունների միջոցով նոր և լեգիտիմ Ազգային ժողովի և կառավարության ձևավորումը գործող կառավարությունը և Ազգային Ժողովն Ադրբեջանի հետ որևէ բանակցային փաստաթուղթ չպետք է ստորագրեն»։ Երեկ՝ 1in.am-ին տված հարցազրույցում, ՔՈ ՍԴԿ ԳՄ անդամ Միքայել Նախապետյանը կրկին շեշտեց, որ այս կառավարությունը Ադրբեջանի հետ որևէ փաստաթուղթ ստորագրելու իրավունք չունի, քանի դեռ չեն ձևավորվել նոր լեգիտիմ ԱԺ և կառավարություն։  Կառավարության այսօրվա նիստի ընթացքում վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանը, անդրադառնալով Ադրբեջանի հետ հնարավոր փաստաթղթի ստորագրմանը, հայտնեց․  «Այն լուծումները, որոնք այս պահին մեր միջազգային գործընկերների հետ ձեռք են բերված, 100 տոկոսով համապատասխանում են Հայաստանի շահերին, և այո, եթե Ադրբեջանը այդ պայմանավորավածությունները իրագործի, և այն պայմաններում, ինչ որ խոսել ենք, ես այդ թուղթը ստորագրելու եմ, որովհետև դա 100 տոկոսով համապատասխանում է ՀՀ շահերին։ Ես այդ թուղթը չեմ հրապարակի, որովհետև կոռեկտ չի, աշխատանքյաին թուղթ է, բանակցություններ են ընթանում»։ Թեմայի շուրջ Infocom-ը զրուցել է Միքայել Նահապետյանի հետ։   - Պարո՛ն նահապետյան, Ձեր հարցազրույցում ասել էիք, որ այս կառավարությունը որևէ փաստաթուղթ ստորագրելու իրավունք չունի, մինչև ընտրություններ անցկացվեն, ձևավորվեն լեգիտիմ կառավարություն և ԱԺ։ Նիկոլ Փաշինյանն այսօր ասաց, որ փաստաթուղթը 100%-ով բխում է ՀՀ շահերից, և նա պատրաստվում է ստորագրել այն։ Որո՞նք են լինելու «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության քայլերը վարչապետի պաշտոնակատարի այս հայտարարությունից հետո։ - Ես հայտնել եմ մեր դիրքորոշումը, որ ժամանակավոր կառավարությունն այդպիսի մանտադ չպիտի ունենա, և դա ապահովելու ճանապարհը լայն հանրային կոնսենսուսն է այդ հարցի շուրջ, այսինքն՝ մարդկանց, ովքեր պատրաստ են արձանագրելու, որ այս կառավարությունը չպետք է այդպիսի բան ստորագրի, որովհետև մեկ կուսակցությունը երբեք չի կարող նման բան պարտադրել, և երկորդ՝ մարդկանց, որոնք կարող են իրենց համար արձանագրել, որ իրենք, այս կառավարությանը նման մանդատ չտալուց բացի, պատրաստ են նաև խոչընդոտել նման գործընթացը։ - Խոչընդոտելն ինչպե՞ս եք պատկերացնում, կոնկրետ ի՞նչ գործողություններով։ - Մասնավորապես, այս պահին հարցը պետք է պահել օրակարգում և փորձել հասկանալ՝ ինչ է փաստաթղթի ամբողջական բովանդակությունը, որ պատրաստվում է ստորագրել, և հանրության տարբեր շերտերի հետ, տարբեր շերտերի միջև աշխատանքով պետք է հասկանալ՝ ինչ ծավալի կոնսենսուս կա այս հարցի շուրջ, որովհետև, կրկնում եմ, մեկ քաղաքական ուժը, որ քաղաքական ուժն ուզում է, լինի, չի կարող միայնակ որոշել և պարտադրել նման բան։ Երբ որ էդպիսի հանրային կոնսենսուս, պատրաստակամություն լինի, հնարավոր է պարտադրել այդպիսի լուծում։ Կոնսենսուսի ձավորումը քաղաքական աշխատանք է, որը տարբեր ֆրոնտներում լինում է։ Այսինքն՝ դա կարող է լինել թե՛ ֆիզիկական գործողություններով՝ ինչ-որ տեղ ինչ-որ բան անելով․․․ - Կոնկրետ ի՞նչ գործողություններ անելով։ - Էս պահին որևէ գործողություն պլանավորված չէ, թեմայի շուրջ հանրային գործընթացը ծավալվում է, դիտարկում ենք նաև հանրային դաշտում առկա տրամադրությունները։ Եթե տեսնենք, որ կա իրական հնարավորություն ոչ թե մարդկանց քաղաքական զբոսանքի հանելու, այլ ռեալ օրակարգը գործնական հունի վրա դնելու, բնականաբար և՛ իմաստ կունենա, և՛ անհրաժեշտ կլինի քայլեր ձեռնարկել։ Այս պահին հնարավոր չէ գնահատական տալ՝  դա հնարավո՞ր է, թե՞ հնարավոր չէ։ - Նիկոլ Փաշինյանի այսօրվա ելույթից կարելի է եզրակացնել, որ նա չի պատրաստվում փաստաթղթի մանրամասները հրապարակել։ Համախմբելով, հանրային պահանջ ձևավորելով կամ ակցիաներ իրականացնելով՝ հնարավոր կլինի՞ ստիպել փաստաթղթի մանրամասները հանրությանը հայտնի դարձնել։ - Դա կախված է նրանից, թե այդ հարցի շուրջ ինչ ծավալի կոնսենսուս և ինչպիսի ճնշման պատրաստակամություն կլինի։ Դուք լրատվական դաշտի դերակատար եք, և վստահ եմ՝ տեղի են ունեցել դեպքեր, երբ խիստ կարևոր հանրային  հարցով Ձեր հարցումները մնացել են անպատասխան։ Որպես մի կազմակերպություն՝ մենակ «Infocom»-ը , վստահ եմ, չի կարողացել պարտադրել, որ պատասխանեն։ Նույն կերպ, որևէ այլ կազմակերպություն, անկախ իր բնույթից, չի կարող դա պարտադրել․ նման պարտադրանք ձևակերպելու և առաջ մղելու շարժիչ ուժը հանրությունն է ու ռեալ կոնսենսուսը։ Մենք ամեն ինչ կանենք, որ այդպիսի կոնսենսուս ձևավորվի։ - Այսօր «Լուսավոր Հայաստան»-ը հայտնեց, որ կազմում է հայտարարության տեքստ, որը հիմք է հանդիսանալու  ԱԺ արտահերթ նիստ գումարելու համար։ Հայտարարության բովանդակությունը լինելու է այն, որ քաղաքական, ռազմական և մարդու իրավունքներին առնչվող որևէ փաստաթուղթ ստորագրվելու պարագայում պետք է նշված փաստաթուղթը  վավերացվի  ՀՀ խորհրդարանում։ Այս քայլն արդյունավետ համարո՞ւմ եք։ - Երբ ես մեր կուսակցության հայտարարությունը հնչեցրի, նաև ասացի, որ մեզ ֆիզիկապես միանալու կարիք չկա, նույնաբովանդակ օրակարգ առաջ մղելու կարիք կա, և քաղաքական ուժերին կոչ արեցի իրենց ուզած հարթակներում, իրենց ուզած ձևաչափով այդ օրակարգն առաջ մղել։ Ես ուրախ եմ, որ «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության մոտ սա արձագանք է գտել, ըստ էության, և իրենք իրենց տիրապետած լծակների շրջանակներում փորձել են այդ օրակարգն իրենց ձևով ձևակերպել և առաջ մղել։ Ուրախ կլինեմ տեսնել այդ օրակարգին աջակցություն՝ անկախ նրանից՝ մենք կլինենք բարձրաձայնելիս, «Լուսավոր Հայաստան»-ը, թե որևէ այլ քաղաքական ուժ։ Արդյունավետության մասով․ բնականաբար, այդ կուսակցությունը պառլամենտական մեծամասնություն չունի, մենակ «Լուսավոր»-ի քվեարկությունը չի բավարարելու։ Էլի հետ ենք գալիս այն կետին, որ որևէ քաղաքական կազմակերպություն միայնակ հնարավորություն չունի այդ օրակարգը պարտադրելու․ դրա համար պետք է լայն հանրային աջակցություն։  - Դատելով հանրային տրամադրություններից և տարբեր քաղաքական ուժերի հետ շփումներից, եթե այդպիսիք եղել են, հարցի շուրջ համախմբվածություն լինելո՞ւ է։ - Ես կարող եմ միանշանակ ասել, որ առաջ քաշված օրակարգը հանրության համար ցանկալի է, բայց միջավայրի անորոշությունը հանրությանը հետ է պահում կտրուկ և միանշանակ դիրքորոշումներ ունենալուց։ Ըստ էության, սրտամոտ է առաջարկը մարդկանց, բայց նրանք համոզված չեն՝ պե՞տք է նման բան պարտադրել, թե՞ չէ։ Հանրային լայն շրջանակների հետ աշխատանքի ամբողջ տրամաբանությունը և քաղաքական ուժերի խոսքի, գործունեության ամբողջ տրամաբանությունը հենց այլընտրանքներ ու երաշխիքներ առաջարկել, առաջ քաշելն է՝ ցուց տալու, որ այդ փաստաթղթի ստորագրումը Հայաստանի ո՛չ լավագույն, ո՛չ նվազագույն շահը չէ, և կան այլ տարբերակներ։ - Եթե քաղաքական որևէ ուժ կամ քաղաքացիական նախաձեռնություն ակցիաներ կազմակերպի կամ հայտարարության տեքստ պատրաստի այս հարցով, ՔՈ-ն կմիանա՞։ - Մենք որպես աշխատանքի սկզբունք ենք վերցրել համատեղ հայտարարություններ ստորագրելուց զերծ մնալը։ Եթե որևէ քաղաքացի, քաղաքացիական որևէ նախաձեռնություն, կուսակցություն այս օրակարգն իր ձևով, իր կետում, կլինի դա Մեղրիում, Շամշադինում թե Ազատության հրապարակում, բարձրացնի, մենք այդ կետի շուրջ համերաշխ ենք այդ մարդու հետ։ - Հնարավո՞ր է այնպիսի սցենար, որ հիմա որևէ փաստաթուղթ չստորագրվի, և ընտրություններից հետո իշխանության գալու պարագայում Նիկոլ Փաշինյանը ստորագրի փաստաթուղթը։ Եթե հիմա հարցը բերվի հանրային օրակարգ, փաստաթղթի ստորագրումը խափանվի, չի՞ կարող այն հետո ստորագրվել։ - Միանշանակ, կարող է, բայց ընտրությունների արդյունքների ամփոփումից հետո հանրությունը չի կորցնում պետության նկատմամբ սեփականության իրավունքը։ Էնպես չէ, որ ընտրություններից հետո հանրությունն իրավունք չունի որևէ բան պահանջելու կամ պարտադրելու։  - Ճի՞շտ հասկացա, որ եթե այս հարցում պայքարելու արդյունավետ տարբերակ լինի, օրինակ, փողոց դուրս գալը, ՔՈ-ն կգնա դրան։ - Որևէ մեխանիզմ, որը մեզ համար արժեքային իմաստով ընդունելի է, մենք կաշկանդված չենք կիրառել։   Ավելի ուշ «Լուսավոր Հայաստան»-ը հայտարարություն տարածեց՝ առաջարկելով արտահերթ ընտրություններին մասնակցելու հայտ ներկայացրած բոլոր ուժերին միասնական փաստաթուղթ ստորագրել՝ հայտարարելով, որ մինչև Հայաստանում նոր իշխանությունների ձևավորումը ոչ մի բանակցություն չպետք է վարվի, և ոչ մի փաստաթուղթ չպետք է ստորագրվի առկա իշխանության և նրա ժամանակավոր պաշտոնակատարների կողմից։ ՔՈ ՍԴԿ-ն ողջունեց հայտարարությունը՝ իր համերաշխությունը հայտնելով այս օրակարգը ընդունող ուժերին։
16:36 - 20 մայիսի, 2021
Ունեմ լեգիտիմ հիմքեր՝ կասկածելու, որ Փաշինյանն արդեն երկրորդ անգամ առանց ընտրական օրենսգրքի փոփոխության կգնա ընտրության․ Միքայել Նահապետյան

Ունեմ լեգիտիմ հիմքեր՝ կասկածելու, որ Փաշինյանն արդեն երկրորդ անգամ առանց ընտրական օրենսգրքի փոփոխության կգնա ընտրության․ Միքայել Նահապետյան

Ունեմ լեգիտիմ հիմքեր՝ կասկածելու, որ ընտրական օրենսգրքի փոփոխության խոստում տված Նիկոլ Փաշինյանը արդեն երկրորդ անգամ կգցի իր խոստումներին հավատացող մարդկանց ու առանց դրա կգնա ընտրության։ Այս մասին գրել է «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության Գործադիր մարմնի անդամ Միքայել Նահապետյանը։«Ունեմ լեգիտիմ հիմքեր՝ կասկածելու, որ ընտրական օրենսգրքի փոփոխության խոստում տված Նիկոլ Փաշինյանը արդեն երկրորդ անգամ կգցի իր խոստումներին հավատացող մարդկանց ու առանց դրա կգնա ընտրության, իսկ «Սերժ Սարգսյանի հագով կարարած կոստյումը» Նիկոլ Փաշինյանի հագին չհավանող էդմոն Մարուքյանը մեղմ ասած դեմ չի լինի դրան։    Մի բան է մութ մնում՝ էս անգամ ո՞նց են հիմնավորելու, որ Դաշնակցությունը չքվեարկեց նախագծին»,-նշել է Նահապետյանը։
20:36 - 15 մարտի, 2021
«10-15 տարի հետո մեր աշխարհաքաղաքական դերերից մեկը պիտի լինի գիտությունը» |hetq.am|

«10-15 տարի հետո մեր աշխարհաքաղաքական դերերից մեկը պիտի լինի գիտությունը» |hetq.am|

hetq.am:   3 հարց «Քաղաքացու որոշում» սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Միքայել Նահապետյանին։ -Օրեր առաջ սոցիալական ցանցի Ձեր էջում գրառում էիք արել, որ կյանքը հանգեցրեց այն ընկալմանը, որ գիտությունն ու քաղաքականությունը պիտի սկսեն «ընկերություն անել», թեւ ու թիկունք լինեն իրար։ Սա ի՞նչ է ենթադրում։ Արդյոք պատերազմական իրավիճակով պայմանավորված եք նման եզրահանգման եկել։ -Խոսքը ոչ թե անհատական, այլ լայն հանրային ընկալման մասին է, այսինքն՝ կա համաձայնություն, որ պետությունը պետք է նոր վերաբերմունք որդեգրի գիտության հարցում։ Ես հեռու եմ գիտությունը միայն որպես «ռազմական մեքենայի ուղեղ» դիտարկելու մտքից։ Գիտությունը նախեւառաջ կյանքի որակ է, որոշումներ կայացնելու արդյունավետ մեխանիզմ, հիմնավորված գործողություններ եւ կյանքի հոգեւոր բաղադրիչ։ Այն ընկալումը, որ գիտությունը սոսկ հարվածային ԱԹՍ-ներ ստեղծելու մասին է, թերի է եւ մանկամիտ։ Գիտությունը նաեւ պիտի վեր հանի մեր հանրային արատներն ու ուժեղ կողմերը, առաջարկի դրա լուծումները, գիտությունն ու փիլիսոփայությունը պիտի ուղենշեն, թե ուր պիտի գնանք մենք եւ այլն։ Այսինքն՝ գիտությունը շատ ավելին է, քան սոսկ փորձարարական մշակումներն ու պատրաստի արտադրանքը։ Եվ ապրել նորովի, փոխել մեր կյանքը, չկրկնել նախկինում արած սխալները հնարավոր է միայն գիտության զարգացման միջոցով։ Վերջինս իր հերթին նշանակում է, որ քաղաքական գործիչները պիտի գիտության հետ «ընկերություն անեն»՝ ծառայեն գիտության զարգացմանը եւ օգտվեն գիտության ձեռքբերումներից քաղաքական ծրագրեր մշակելիս։ -Պատերազմի ժամանակ եւ հետո շատերն սկսել են հայացքներն ուղղել դեպի գիտություն՝ ակնկալելով կիրառական արդյունք։ Ի՞նչ պետք է անել՝ հաշվի առնելով, որ գիտության ֆինանսավորումը տարեցտարի նվազում է, սերնդափոխություն չի կատարվում, այսինքն՝ բազմաթիվ խորքային խնդիրներ կան այս ոլորտում։ -Կրկին պիտի ասեմ, որ հեռու եմ գիտությունը «դրոն արտադրելու» արշինով չափելուց։ Դա գիտության մի փուլի մի ենթաոլորտ է ընդամենը, որը մեզ համար, իհարկե, կարեւոր է։ Գիտության զարգացման ռազմավարության մասին հիմա ակտիվ քննարկումներ կան, որոնցով նաեւ ես եմ հետաքրքրված։ Այն խնդիրները, որ ես եմ տեսնում այս պահին, հետեւյալն են. Փող/փողի կառավարում - պատվեր/պատվերի կառավարում - միջազգայնացում. այսինքն՝ մենք պիտի ավելացնենք ֆինանսավորումը շեշտակիորեն եւ ներդնենք փողի կառավարման ու բաշխման արդարացի համակարգ։ Մենք պիտի կարողանանք տալ պետական պատվերներ մեր պետական խնդիրների լուծման ուղղությամբ ու ստացված արդյունքները կիրառել պետական կառավարման մեջ։ Այստեղ, ի դեպ, կարեւոր է մեծ ուշադրություն դարձնել հասարակագիտական ոլորտի գիտակարգերին ու գիտնականներին, որտեղ մեր գործերը այնքան էլ լավ չեն (մեղմ ասած)։ Մենք պիտի կարողանանք միջազգային կապեր ստեղծել պետական ողջ ռեսուրսի գործադրմամբ։ Այսինքն՝ ապահովենք բուհ-բուհ, ակադեմիա-ակադեմիա, լաբորատորիա-լաբորատորիա միջազգային կապեր, ստեղծել հնարավորություններ, որ հեղինակավոր համալսարանների պրոֆեսորները ղեկավարեն մեր ասպիրանտների թեկնածուական ատենախոսությունները, մեր գիտնականները պաշտպանություն անցնեն նաեւ օտարերկրյա գիտնականների մասնակցությամբ հանձնաժողովներում։ Պիտի մեծածավալ գրանտներ տրամադրվեն հիմնական գրականության թարգմանության եւ հրատարակության համար։ Այսինքն՝ քայլեր ձեռնարկվեն, որոնք մեզ կդարձնեն միջազգային գիտական համայնքի եւ նրա այսօրվա օրախնդիրների մի մաս։ Ահա այս համակարգային ամբողջությունն է ունակ լուծելու մեր, այդ թվում՝ անվտանգային խնդիրները։ Իսկ դրոն կարտադրեն Պոլիտեխնիկի ուսանողները, որոնք, ամենայն հավանականությամբ, չեն լինի գիտնականներ, այլ լավ սերտած կլինեն գիտական մտավոր պրոդուկտները ու կունենան մի ղեկավար, ով կարողանում է բիզնես վարել ու իր կողքին հավաքել մի քանի գիտնականների։ Շարունակությունը՝ hetq.am-ում
10:56 - 08 հունվարի, 2021
Փաշինյանը վարչապետության առաջին օրից իմացել է պատերազմի սցենարը․ 2018-ի հունիսին դրված է եղել Ղարաբաղի հարցով փաստաթղթի ստորագրման հարց․ Միքայել Նահապետյան

 |factor.am|

Փաշինյանը վարչապետության առաջին օրից իմացել է պատերազմի սցենարը․ 2018-ի հունիսին դրված է եղել Ղարաբաղի հարցով փաստաթղթի ստորագրման հարց․ Միքայել Նահապետյան |factor.am|

factor.am: «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության անդամ Միքայել Նահապետյանի հարցազրույցը․   -Մինչև պատերազմը Հայաստանում մի քանի աքսիոմա է իշխել․ 1․ Մեր բանակը տարածաշրջանում ամենաուժեղն է և ունակ է ջախջախել Ադրբեջանին՝ գրավելով նոր տարածքներ, 2․ Ունենալով Ղարաբաղի հարց՝ մենք կարող ենք տնտեսապես զարգանալ այնքան, որ ԼՂԻՄ-ին հարակից տարածքները չտանք Ադրբեջանին, 3․ Պետք է պահել ստատուս քվոն Արցախում՝ «ամենավատ բանակցությունները ավելի լավ են, քան պատերազմը», այսինքն՝ խաղաղություն պահել՝ պատերազմը հետաձգելով, և ոչ՝ վերջնական լուծում գտնելով։ Ի՞նչ փոխեց պատերազմը։ -Ինձ համար դրանք աքսիոմաներ չեն եղել։ Եթե նկատի ունեք՝ հանրային մտածողության մեջ ինչ փոխեց, ես չեմ կարող ասել, որովհետև հանրության մեջ դժվար է գտնել երկու մարդու, ովքեր այս կոնֆլիկտի էության, հետևանքների և ապագայի մասին ամբողջական համակարծության մեջ կլինեն։ Մեր բանակն իսկապես մարտունակ է և եղել է տարածաշրջանի ամենամարտունակներից մեկը՝ իր բոլոր խնդիրներով հանդերձ, այդ բանակը ընդունակ է եղել կատարել ռազմաքաղաքական խնդիրները։ Եվ սրա վկայությունն է այն, որ այս օպերացիայի պլանավորման ընթացքում Ադրբեջանը կարիք է ունեցել մեծապես հուլիսից հետո ռազմական նոր ձեռքբերումների, նոր տեխնիկաներ ստանալու, ընդհանրապես՝  վերջին մեկ տարում Ադրբեջանի սպառազինության ծավալների և բնույթի հետ կապված էական փոփոխություններ են եղել, իսկ վերջին 10 տարում շեշտակի փոփոխություններ են եղել։ «Ամենավատ բանակցությունները ավելի լավ են, քան պատերազմը» ասվածը մարդասիրական հնչող մոլորություն է՝ ամենավատ բանակցություններն են հենց բերում պատերազմի։ Երբ որ չկա բանակցության թեմա, չկա կառուցողականություն, դա հանգեցնում է պատերազմի։ -Ղարաբաղի հարցում ոչ կառուցողական էր միայն Ադրբեջա՞նը, թե՞ այն երկկողմանի էր։ -Հիմա ես ոչկառուցողականության մի քանի դրսևորում ասեմ՝ Կազանում նախագահները գնացել էին ստորագրելու խաղաղ կարգավորման պլանը։ Ակնհայտ է չէ՞, որ ինքնաթիռի մեջ չեն Իլհամ Ալիևին զեկուցել, թե ինչ փաստաթուղթ ստորագրելու է մեկնում։ Ակնհայտ է չէ՞, երբ ԱՄՆ նախագահը զանգում է  երկու երկրների նախագահներին շնորհավորելու, պարզ է, որ այդ մարդիկ գիտեն՝ վաղն ինչ է  կատարվելու։ Երբ դու գնում ես ստորագրելու, բայց ինչ-որ մեկը բերում է աշխարհի ամենամառազմատիկ փաստարկները, և ամիսներով, տարիներով կատարած աշխատանքը ձախողում, դա ոչկառուցողականություն է։ Էս իրավիճակից հետո գնալ, նորից սկսել բանակցություններ, այ սա տանում է պատերազմի։ Այդտեղ հայկական դիվանագիտությունը պետք է աներ հետևություններ՝ ինչպե՞ս վարվել նոր իրավիճակում։ Ես կարծում եմ՝ ուղիղ բանակցությունն Ադրբեջանի հետ անիմաստ է դարձել։ Բացի այդ, 2016 թվականի Ապրիլյան պատերազմից հետո ձեռք են բերվել Վիեննայի և Սանկտ Պետերբուրգի պայմանավորվածությունները, որոնք այն մասին էին, որ բոլոր պրոցեսների և խաղաղ կարգավորման հիմքը վերահսկողական մեխանիզմներն են։ Ադրբեջանը համաձայնվեց դրան, բայց կատարումը տորպեդահարեց։ Դրանից հետո, երբ անվտանգության հիմնական երաշխիքը՝ կրակել չկա՛, պարզվելու է ով է կրակել, տորպեդահարվում է, բայց դու էլի գնում ես բանակցելու, դա էլի ամենավատ բանակցություններն են, որոնք հանգեցնում են պատերազմի։ Զսպող գործիքը պատերազմի, երբ հանում ես, ինքը պատրաստի պատերազմ է։ -Ի՞նչ եք կարծում՝ ՀՀ-ն ունեցե՞լ է ապագա պատերազմի կամ բանակցությունների մասին հաշվարկներ։ Մենք ինչի՞ վրա ենք հիմնվել՝ ինչքա՞ն կարող էր շարունակվել բանակցային պրոցեսը կամ կանխատեսելի՞ էր պատերազմը։ Ինչո՞ւ է այս հարցն առաջանում։ Պատերազմից ընդամենը վեց օր առաջ՝ սեպտեմբերի 21-ին, վարչապետ Փաշինյանը խոսում էր հինգ միլիոն դառնալու, մինչև 2050 թվականը իր հռչակած թեզերի մասին։ Փաստորեն՝ մինչև 2050-ի հեռանկարներից էինք խոսում՝ չհաշվարկելով տասը օր հետո տեղի ունենալիքի հեռանկարը։ Խնդիր կա՞ր հաշվարկների հետ կապված, թե՝ ոչ։ -Ես կարծում եմ՝ Նիկոլ Փաշինյանն իր վարչապետության առաջին օրերից իմացել է պատերազմի հավանականության սցենարը։ Դա տեղի չի ունեցել հեղափոխությունից հետո՝ հունիսի 15-ին, և ձգվել է 2․5 տարի, ամեն օր իմանալով, որ էս պրոցեսը գնում է դեպի պատերազմի։ Ինչո՞ւ, որովհետև Ապրիլյան պատերազմը զանգ էր՝ ազդակ էր, որ կոնֆլիկտի ընկալումը տարածաշրջանում փոփոխվում է։ Իմ տպավորությունն այն է՝ դիվանագիտական կուլիսներին տիրապետելով, 2016 թվականին ՀՀ-ի ղեկավարությունն այդ մեսիջն ընկալել էր։ Եվ գնում էր մի ճանապարհով, որը ենթադրում էր փոխզիջումներով հարցի կարգավորում։ Ես կարծում եմ, որ 2018 թվականի հունիս ամսին արդեն այդ հարցը դրված եղել է և նոր ընտրված լինելու, երկրում անկայուն քաղաքականության դրության և այլ փաստարկների բերումով այդ փաստաթղթի ստորագրումը տեղի չի ունեցել, ձգվել է 2․5 տարի, և դա ի վերջո պատռվել է։ Նիկոլ Փաշինյանն էր չէ՞ ասում՝ անվերջ չենք կարող ձգել ստատուս քվոն։ Նա ռեզինի նման է՝ ձգես-ձգես, մի տեղ պատռվում է։ Ես կարծում եմ՝ եթե ես ճիշտ եմ, ու եղել է այդպիսի միջազգային իրավիճակ, ապա Նիկոլ Փաշինյանը նաև իմացել է, որ իրավիճակի լրջությունն ու դինամիկան փոփոխվել է՝ սա այլևս այն տասը տարիները չեն, որ կարելի է մյուս երկու նախագահների նման ձգել, հարցի կոնկրետ լուծում է պետք լինելու։ Էդ ընթացքում ինչքանո՞վ ինքը պատրաստվեց պատերազմի։ Այ դա ես կարծում եմ՝ էս երեկոյի ամենակարևոր հարցն է։ Շարունակությունը՝ factor.am-ում։ 
22:05 - 23 նոյեմբերի, 2020
ԼՂ հայությունն իր կյանքն ինքնուրույն կազմակերպելու որոշում է կայացրել, իսկ այդ իրավունքն առեւտրով ձեռք չի բերվում․ Միքայել Նահապետյան

ԼՂ հայությունն իր կյանքն ինքնուրույն կազմակերպելու որոշում է կայացրել, իսկ այդ իրավունքն առեւտրով ձեռք չի բերվում․ Միքայել Նահապետյան

ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներն ու Հայաստանի եւ Ադրբեջանի արտգործնախարարները վաղը՝ հոկտեմբերի 29-ին, հանդիպելու են Ժնեւում՝ քննարկելու արցախյան հակամարտության կարգավորման հարցը։ Համանախագահների համատեղ հայտարարությունում նշված է, որ պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել՝ ժամանակացույցին համապատասխան բոլոր անհրաժեշտ քայլերը ձեռնարկելու համար, որոնք կբերեն ԼՂ հակամարտության խաղաղ կարգավորման՝ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի ղեկավարների ընդունած հիմնական սկզբունքներին համապատասխան: Այս ժամանակցույց ասվածը, ըստ «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Միքայել Նահապետյանի, կարող է վերաբերել մի շարք հարցերի, այդ թվում՝ երբ է հաստատվում հումանիտար հրադադար, երբ է հաստատվում հիմնական հրադադար, ինչ ժամկետներում են կրառվում վերիֆիկացիոն մեխանիզմներ, որոնք թույլ կտան պարզել՝ ագրեսիան ով է սանձազերծում եւ այլն։ Նրա խոսքով՝ համանախագահ երկրներն, ըստ էության, ընդունել են, որ ադրբեջանական կողմն է սանձազերծել ագրեսիան, եւ դա արել են ի հեճուկս այն բանի, որ Ադրբեջանը տորպեդահարել է 2016-ին ձեռք բերված՝ Վիեննայի եւ Սանկտ Պետերբուրգի պայմանավորվածություններն ու թույլ չի տվել, որ նաեւ իր համար ընդունելի ներկայությամբ դա պարզվի։  Ժնեւում տեղի ունենալիք հանդիպման ու բանակցություններում հայկական կողմի ասելիքի մասին զրուցել ենք Միքայել Նահապետյանի հետ - Պարո՛ն Նահապետյան, համանախագահների հաղորդագրության մեջ խոսվում է ժամանակացույցին համապատասխան քննարկման մասին։ Այս ժամանակացույցը ակնարկ է խնդրի լուծման փուլայի՞ն տարբերակի։ - Հիմա բանակցություններում ներգրավված երկու կողմերն էլ որոշակի ժամկետային ակնկալիքներ եւ պահանջներ ունեն։ Ինչ վերաբերում է հայկական կողմին՝ ըստ իմ ունեցած տեղեկությունների՝ մենք ակնկալում ենք հրադադարի, վերիֆիկացիոն մեխանիզմների ժամանակացույց, ակնկալում ենք սկբունքներ կամ ժամանակային որոշակի ընկալումներ, թե երբ է ի վերջո հստակեցվելու Արցախի կարգավիճակը։ Իսկ Ադրբեջանը հայտարարում է, որ ինքն ակնկալում է զորքերի դուրսբերման ժամանակացույց։ Այս ամենը քննարկման առարկա է, բայց եթե խոսում ենք փուլային տարբերակի մասին, ապա այս պահին առնվազն երկու փուլ է տեսանելի՝ բանակցային միջավայրի վերականգնման եւ բուն բանակցությունների։ Բուն բակացությունների փուլում կոնֆլիկտի հաղթահարման ինչպիսի՞ լուծումներ կորդեգրվեն, դրանք կլինեն մեկ հանդիպման ընթացքում այսպես կոչված փաթեթայի՞նը, թե՞ կլինեն փուլ առ փուլ՝ խոշոր հաշվով քննարկման հարց է, թեեւ թերահավատորեն եմ վերաբերում, որ այդպիսի փուլային կարգավորման՝ բուն առեւտրական բանակցությունների տարբերակը որեւէ կերպ կարող է արյդունավետ լինել կամ բխել հայկական երկու պետությունների միասնական շահերից։ - Ադրբեջանն այս մեկ ամսում երեք անգամ խախտեց հրադադարի պայմանավորվածությունները, որ ձեռք էին բերվել ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահող պետությունների ղեկավարների միջնորդությամբ։ Ալիեւն էլ բազմիցս հայտարարեց, որ գնալու է մինչեւ վերջ, Ադրբեջանի պատկերացնումներում էլ այդ վերջը, ինչպես արձանագրեց վարչապետ Փաշինյանը, Արցախի կապիտուլյացիան է։ Այս իրավիճակում, երբ Ադրբեջանն ըստ էության շարունակում է հրթիռահրետակոծութուններն ու հարձակումները, ի՞նչ իմաստ ունեն Ժնեւում տեղի ունենալիք բանակցությունները։ - Իմ ընկալմամբ՝ երբ Ադրբեջանը տապալում է համանախագահող երեք երկրների ջանքերը, դրան պետք է հետեւի պատժի մեխանիզմ։ Ինչպիսին դա կլինի՝ գործիքակազմը բազմազան է, ամենաէականն այն է, որ աշխարհի տարբեր բեւեռներ եւ տարբեր շահեր ներկայացնող համանախագահներն ունենան կոնսենսուս, որ այդպես լինել չի կարող։ Այդ կոնսենսուսի առկայության պարագայում պատժի հազարավոր մեխանիզմներ կան՝ սկսած նրանից, որ կարող են միակողմանիորեն ճանաչել Արցախի կարգավիճակը, վերջացրած, որ կարող են մեր զինված ուժերին այնպիսի աջակցություն ցուցաբերել, որը բեկում կմտցնի, եւ խոսքը զինված ներկայության մասին չէ, այլ, պայմանականորեն, տեղեկությունների տրամադրման մասին է։ - Կոնկրետ վաղը ի՞նչ պիտի քննարկի Հայաստանն այս հռետորաբանությունը որդեգրած Ադրբեջանի հետ։  - «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության դիրքորոշումն էականորեն տարբերվում է այն մոտեցումներից, որոնք որդեգրված են բանակցային գործընթացում։ Նախ, մենք պնդում ենք, որ տարածքների հարցը պետք է առանձնացված լինի կարգավիճակի հարցից՝ այն նկատառմամբ, որ ԼՂ հայությունն իր կյանքն ինքնուրույն կազմակերպելու որոշում է կայացրել։ Այդ որոշումը կայացվել է գոյաբանական սպառնալիքի պայմաններում, երբ այդպիսի որոշում չկայացնելը ուղիղ նշանակելու էր ֆիզիկական գոյության ոչնչացում։ Աշխարհի ցանկացած պետություն իր անկախությունը հռչակել է որեւէ այնպիսի պայմաններում, երբ ինչ-որ մեկը դրա հետ համաձայն չի եղել, եւ հասել են անկախության։ Աշխարհի քաղաքական քարտեզի վրա բոլոր պետություններն ունեն խրթին պայմաններում անկախանալու ինչ-ինչ պատմություն, եւ նրանց այդ իրավունքը ճանաչվել է։ Ի՞նչ պիտի զիջի Արցախը կամ Հայաստանը, որպեսզի այդ իրավունքը ճանաչվի։ Բնական իրավունքը արդյոք միջազգային հանրությունը դարձնում է սակարկության եւ առեւտրի առարկա՞։ Երբ խոսվում է այլ պետությունների տարածքային ամբողջականության մասին՝ Ֆրանսիայի, ԱՄՆ-ի, ՌԴ-ի, նրանք ունեն իրավունք՝ իրենց տարածքային ամբողջականությունը, սահմանների անխախտելիությունը պաշտպանելու, իրենք ի՞նչ են զիջում, որ այդ իրավունքը ճանաչվի, չէ՞ որ խոսքը բնական իրավունքի մասին է։ Հիմա տարածքներ կան կամ չկան, ենթադրենք՝ պատերազմն ավարտվել էր այնպես, որ վիճելի տարածքներ գոյություն չունեին, այդ իրավիճակում ի՞նչ էր լինելու, ի՞նչ պիտի զիջեինք, որ մեր իրավունքը ճանաչվեր։ Իրավունքն առեւտրով ձեռք չի բերվում, եւ ես կարծում եմ՝ դա բխում է հենց այն արժեքներից, որոնք սերմանում են միջազգային հարաբերությունների այդ դերակատարները։ Իրավունքները կամ լինում են կամ չեն լինում, դրանք սակարկության կամ առեւտրի առարկա չեն։ Եւ ճանաչման հարցը կապել տարածքների վերադարձի հետ՝ կտրականապես ոչ արժեքային, ոչ սկզբունքային մոտեցում է, չի համապատասխանում այդ պետությունների քարոզած արժեքներին։ Հայաստանն այս հարցերը պիտի պնդի։  Միջազգային անվտանգության եւ կայունության համար չարիք է վիճակը, երբ որեւէ կողմ ունի հստակ երաշխիքներ, որ եթե ինքը հարձակվի ու նույնիսկ կորցնի տարածքներ, տարածքային ամբողջականությունը պատճառ բերելով՝ այդ տարածքները հետ կստանա։ Սկզբունքը, որ հարձակվողը, անկախ տարածքային կորուստներից, պիտի հետ ստանա դրանք, դառնում է խրախուսանքի մեխանիզմ՝ այդ արարքը կրկնելու համար։ Աշխարհում ցանկացած հարաբերություններում երկու սուբյեկտի մեջ գոյություն ունեն պատժի եւ խրախուսանքի մեխանիզմներ, եթե արարքը չի պատժվում, ըստ էության, նշանակում է, որ խրախուսվում է։ Այս կոնֆլիկտը լուծելիս պետք է այնպես լուծել, որ հստակ արձանագրվի, թե պատժի ինչպիսի մեխանիզմ ներդրվեց իր ճակատագիրը տնօրինել փորձող ժողովրդի դեմ Ադրբեջանի՝ արդեն երրորդ ագրեսիայի համար, հակառակ դեպքում՝ կասկածելի է, որ այս տարածաշրջանում կայնություն կլինի, իսկ աշխարհի նոր կետերում կոնֆլիկտների ծագումն այդ փաստարկով չի բացառվում։ - Դուք Ձեր հրապարակումներից մեկում շեշտել եք՝ Հայաստանի՝ բանակցային հին տրամաբանությանը վերադառնալը ճակատագրական սխալ կլինի ներկա իրավիճակում եւ կհանգեցնի նոր պատերազմի։ Հիմա մեր բանակցային դիրքերն այնպիսին են, ինչպիսին այս մարտական գործողություններից առա՞ջ։ Եթե ամփոփ՝ մենք ի՞նչ թեզերով պիտի խոսենք բանակցություններում։  - Մենք բանակցային դիրքերի փոփոխություններ ենք ունեցել․ դրանք էական մասով դրական փոփոխություններ են, որոշ մասերում՝ բացասական։ Բացասականն այն է, որ մեր հանրության համար այս պահին ծանր է ասել՝ ինչքան պետք լինի՝ այդքան կպատերազմենք, հետեւաբար շուտափույթ խաղաղության հաստատման մեր հակումը մեծ է։ Այլ հարց է, որ Ալիեւն ու իր վարչակազմը թքած ունեն իրենց քաղաքացիների կյանքի ու ճակատագրի վրա ու հայտարարում են՝ ինչքան պետք լինի՝ կպատերազմեն։ Մեզ համար մեր քաղաքացիների կյանքը թանկ է, եւ դա մեր մեջ սերմանում է ձգտում՝ շուտափույթ խաղաղություն հաստատելու։ Բայց Հայաստանի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը եւս հայտնել է, որ այդ խաղաղությունը պետք է լինի արժանապատիվ։ Հաշվի առնելով, որ մեր հակառակորդը ծայրահեղական ու մաքսիմալիստական ձգտումներով Ադրբեջանն է, սա կարելի է դիրքերի որոշակի վատթարացում համարել, բայց եթե մենք ապրեինք նորմալ աշխարհում եւ գոնե թշնամու հարցում մեր բախտը մի քիչ բերած լիներ, չեմ կարծում, թե շատ վատ է, երբ կողմերը ձգտում են շուտափույթ եւ արժանապատիվ խաղաղություն հաստատելու։ Մյուս կողմից՝ աշխարհի տարբեր սուբյեկտներ էականորեն փոխել են իրենց մոտեցումն Արցախի կարգավիճակի մասով․ եթե առաջ կտրականապես կմերժեին կարգավիճակի ճանաչման որեւէ հեռանկար, այսօր դա այդպես չէ։ Մեր դիքրերը բարելավվել են, որ կողմերը հասակցել են, որ առանց պատժիչ մեխանիզմների՝ Ադրբեջանն անընդհատ ագրեսիվ քաղաքականություն է վարելու, անընդհատ խուսափելու է բանակցային գործընթացից, կողմերը հստակ հասկացել են այն վտանգները, որոնք կարող են լինել Թուրքիայի՝ այս տարածաշրջանում ապակայունարար գործառույթ իրականացնելու բերումով, եւ այլ շատ փաստարկներ, թե ինչու են մեր դիվանագիտական դիրքերը բարելավվել։ Սրանից կարելի է լավագույնս օգտվել՝ հաշվի առնելով, որ մենք չենք պատերազմում մի սուբյեկտի հետ, որը հակված է կանոններ պահելու, այլ որը բոլոր հնարավոր կանոնները խախտում է, բոլոր հնարավոր պայմանավորվածությունները ձախողում է եւ միշտ հակում ունի ապակայունացում մտցնելու։ Հետւաբար, նրա նկատմամբ պատժիչ մեխանիզմների ներդրումը հրամանայական է, եւ այս առումով մենք կարող ենք ունենալ առավել արմատական դիրքավորում։ - Իսկ այդ դիրքավորման ամրապնդման համար Հայաստանը պիտի՞ ճանաչի Արցախը կամ հստակ դնի միացման հարցը։ - Ըստ իս՝ չի կարելի առանց Արցախի կարգավիճակի առումով հստակություն մտցնելու՝ վերադառնալ բանակցությունների։ Ես գիտեմ, որ Հայաստանի կառավարող, դիվանագիտական շրջանակներում կան խոսակցություններ այս մասին, ե՛ի միացման, ե՛ւ ճանաչման տարբերակներն ունեն լավ փաստարկներ, ռիսկերի մասին եւս ուժեղ փաստարկներ կան, բայց, կարծում եմ, այս երկու տարբերակները մի կողմում ավելի լավ են, քան հին վիճակին վերադառնալը՝ մյուս կողմում։ Մենք պիտի կարողանանք դասեր քաղել մեր ոչ վաղ անցյալի պատմությունից, ինչն այն մասին է, որ երբ բանակցային սեղանին փաստարկ ես դնում, որ դու պատաստ ես տարածքային զիջումների, եւ Ադրբեջանը չի բերում հակադարձ պնդում, որ ինքն էլ պատրաստ է Արցախի՝ իրենից դուրս որեւէ կարգավիճակ հանդուրժելու, բանակցային գործընթացը հանգում է նոր պատերազմի։ Վարչապետն ուղիղ ասել է, որ այս պատերազմը հնարավոր կլիներ կանխել հինգ շրջանների՝ առանց որեւէ նախապայմանի Ադրբեջանին հանձնելու ճանապարհով, առանց որեւէ նախապայմանի, երաշխիքի ու փոխադարձ ինչ-որ բան ստանալու։ Վերադարձ բանակցային սեղան՝ նույն այդ խոսքերով, հաջորդ պատերազմը սնելու ճանապարհն է։ Հայարփի Բաղդասարյան
19:34 - 28 հոկտեմբերի, 2020
Հաղթանակի վերջնական լուծումը պետք է բացառի պատերազմը՝ գալիք ժամանակների համար․ Միքայել Նահապետյան 

Հաղթանակի վերջնական լուծումը պետք է բացառի պատերազմը՝ գալիք ժամանակների համար․ Միքայել Նահապետյան 

Արցախա-ադրեջանական սահմանին լայնածավալ պատերազմական այս գործողությունների ընթացքում ե՛ւ Արցախի Հանրապետության նախագահի, ե՛ւ ՀՀ վարչապետի մակարդակով հայտարարվել է՝ կանգնելու ենք մինչեւ վերջ, մինչեւ վերջնական հաղթանակ։ Այս ողջ ընթացքում քաղաքական բոլոր ուժերի ներկայացուցիչները, հայաստանցիներն ու արցախցիները, աշխարհի տարբեր անկյուններում ապրող հայերը եւս կասկած անգամ չեն հայտնել այս առնչությամբ։ Ռազմական իմաստով հաղթանակն, ըստ էության, ձեւակերպում ու վերջնակետ ունի՝ չթողնել, որ հակառակորդը հասնի իր առջեւ դրված նպատակին՝ ընդհուպ ուղղակի ջախջախելով թշնամու բանակը, հնարավորության դեպքում տարածքային առաջխաղացում ունենալ։ Քաղաքական իմաստով, սակայն, հաղթանակի ձեւակերպումը կարծես դեռ ամորֆ է, ինչպես կարծում է «Քաղաքացու որոշում» սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Միքայել Նահապետյանը։ Ըստ նրա՝ հաղթանակի վերջնական լուծումը պետք է բացառի պատերազմը՝ գալիք ժամանակների համար։  Infocom-ի հետ զրույցում Նահապետյանը նկատեց՝ մեր հիմնական խաղադրույքը պետք է դիվանագիտական լավ աշխատանքի զուգորդումը լինի արդեն տեղի ունեցած ռազմական հաջողություններին․ «Հայաստանի բոլոր քաղաքական դերակատարները իրենց կարմիր գծերը ներկայացրել են։ «Պլան մինիմումը» բոլորի դեպքում այն է, որ Արցախը չպետք է լինի Ադրբեջանի կազմում, եւ ակնհայտ է , որ անկախությունից կամ Հայաստանի կազմում լինելուց բացի՝ ոչ մեկը դա չի տեսնում որեւէ այլ կարգավիճակով։ Սա արդեն համազգային քննարկումների հարց է»,- ասաց մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ այդ քննարկումները լինելու են դժվար, եւ պիտի ներառեն արցախյան, հայաստանյան եւ սփյուռքի շրջանակները։  «Պետք է ծանրութեթեւ անելով հասկանալ՝ որ տարբերակն է լավագույնը, եւ 2 տարբերակներից մեկի վերաբերյալ տալ 1 դիրքորոշում, որի շուրջ էլ արդեն աշխարհում այլ քաղաքական դերակատարները իրենց դիրքորոշումը կհստակեցնեն․ մեկը դեմ կլինի, կփորձի ճնշում գործադրել, մյուսը կողմ կլինի՝ կճանաչի ու կաջակցի»։  Թե անձամբ Նահապետյանի համար որը կլինի հաղթանակի լավագույն տարբերակը՝ ՔՈ կուսակցության ներկայացուցիչն այսպես պատասխանեց․  «Ես՝ որպես մի հայ ու այս պայքարի ժառանգորդ, եւ մարդ, որը պարտավորություն ունի իր ուսերին գոյություն ունեցողից ավելի պակաս ոչինչ չժառանգել իր զավակներին ու հաջորդ սերնդին, միացումը համարում եմ իդեալական տարբերակ, բայց ես պատրաստ եմ հաշվի նստել նաեւ համակողմանի քննարկումների արդյունքում ձեւակերպված լուծման հետ»։ Անդրադառնալով Արցախի նախագահի ու ՀՀ վարչապետի մակարդակով միջազգային հանրությանն ուղղված այն հայտարարությանը, որ այսօր Արցախի սահմանին տեղի ունեցողը ոչ թե լոկալ, այլ գլոբալ անվտանգության խնդիր է՝ Նահապետյանը մեր զրույցում ասա, որ մի շարք փաստերով լիարժեքորեն արձանագրվում է , որ Թուրքիան այս կոնֆլիկտում ունենում է դեստրուկտիվ միջամտություն, որի ձեւերից մեկը մեր տարածաշրջան ահաբեկիչներ տեղափոխելն է․ «Սա արձանագրված է, սա Եվրոպական խորհորդարանում հնչած ելույթների հիմանական մասի կենտորնն է, եւ ես կարծում եմ, որ, այո՛, մեզ միասնաբար հաջողվել է այդ ուղերձը դարձնել քաղաքական խոսակցությունների թոփ վերնագիր»։ Այժմ, ըստ Միքայել Նահապետյանի, մենք պետք է աշխատենք մի քանի ուղղությամբ։ Առաջինը՝ Հայաստանը, Արցախի կարգավիճակի հարցում իր դիրքորոշումը հստակեցնելով, պետք է հնարավորություն տա միջազգային այն դերակատարներին, որոնք ուզում են մեզ առարկայական օգնություն ցույց տալ՝ այդ կարգավիճակը ճանաչելով։  «Երկրորդ ուղղությամբ մենք պետք է այս համատեքստում համագործակցենք այն պետությունների հետ, որոնց հետ մինչեւ հիմա, կարծես թե, առարկայական համագործակցություն չենք ունեցել, մասնավորապես աֆրիկյան պետությունները, Պոլինեզիայի պետությունները շատ հետաքրքիր հակվածություններ կարող են ունենալ հօգուտ մեզ։ Այս ֆորմատում պետք է օգտագործենք նաեւ ֆրանկոֆոնիայում մեր ունեցած դերակատարումը»,- ասաց Նահապետյանը՝ ընգծելով նաեւ աշխատանքը այն երկրների հետ, որոնք իրենք ճակատագիրը ընդհանրացնում են Ադրբեջանի ճակատագրի հետ (Վրաստան, Ուկրաինա եւ այլն)․ «Պետք է բացատրենք, որ Ղարաբաղի խնդիրը մի առանձին խնդիր է՝ առանձին պատմական անցյալով, եւ Ղարաբաղի վերաբերյալ բալանսավորված ու արդարացի մոտեցում ցուցաբերելը երբեք չի նշանակում իրենց խնդիրներին ու շահերին դեմ գնալ։ Մենք պետք է ոչ միայն դա համոզենք այդ երկերներին, այլ նաեւ այդ երկրների համար գրենք, մշակենք փաստարկներ, թե իրենք ինչ պիտի պատասխանեն Ադրբեջանին, երբ այդպիսի հարցեր լինեն»,- եզրափակեց ՔՈ ՍԴ կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Միայել Նահապետյանը։  Սեդա Առաքելյան
13:39 - 09 հոկտեմբերի, 2020
«Պատերազմ-բանակցություն-պատերազմ» փակ շղթան ճեղքելու ժամանակը |hetq.am|

«Պատերազմ-բանակցություն-պատերազմ» փակ շղթան ճեղքելու ժամանակը |hetq.am|

hetq.am: Սեպտեմբերի 27-ից Արցախի, ապա նաև Հայաստանի դեմ Թուրքիայի և ահաբեկչական խմբավորումների աջակցությամբ Ադրբեջանի սանձազերծած ագրեսիան ամենալայնածավալ ռազմական գործողությունն էր 1994թ.-ի հրադադարի հաստատումից ի վեր: Այն հայտ է ներկայացնում՝ դառնալու տարածաշրջանային անվտանգության լրջագույն սպառնալիք՝ ներառելով այլ պետությունների և ահաբեկչական խմբերի: Արդեն իսկ միջազգայնորեն ճանաչված է Թուրքիայի կողմից ահաբեկիչներ ներգրավելու փաստը: Պետությունները (բացառությամբ՝ Ֆրանսիայի և Կիպրոսի) առայժմ զերծ են մնում Ադրբեջանի նախահարձակ լինելու փաստը արձանագրելուց: Անգամ Ֆրանսիան այդ հարցում փոխզիջման էր գնացել, և ԵԱՀԿ ՄԽ եռանախագահների հայտարարության վերջնական տեքստում դա արձանագրված չէր: Միաժամանակ Հայաստանի խորհրդարան մտավ Արցախի ճանաչման վերաբերյալ քննարկումը, որի շուրջ, սակայն, զգուշավորություն է պահպանվում, և դատելով եռանախագահների հայտարարությանը ՀՀ ԱԳՆ արձագանքից՝ Հայաստանը չի բացառում վերադարձը բանակցային հին տրամաբանությանը, ինչը, իմ կարծիքով, ճակատագրական սխալ է ներկա իրավիճակում և հանգեցնելու է նոր պատերազմի: Այս հոդվածով փորձելու եմ հիմնավորել այդ կանխավարկածը: Չնայած «ամենավատ բանակցությունները ավելի լավ են, քան պատերազմը» մարդասիրական հնչող մոլորության՝ իրականում ամենավատ բանակցություններն ուղղակիորեն սնում են պատերազմի հրեշին: Այսպես, օրինակ, 2016թ.-ի ապրիլյան ագրեսիայից հետո բանակցությունները հանգեցրին Վիեննայի և Սանկտ Պետերբուրգի պայմանավորվածություններին, որտեղ կողմերը (այդ թվում՝ Ադրբեջանը) համաձայնել էին հրադադարի ռեժիմի խախտման միջադեպերի մոնիթորինգի և հետաքննության մեխանիզմներ ներդնելու առաջարկին: Այդ պայմանավորվածությունների իմաստը ռազմական ճանապարհով խնդիրները լուծելու հնարավորությունը բացառելն էր և այդպիսով կողմերին խաղաղ բանակցությունների հարցում այլընտրանք չթողնելը: Սակայն, այդ պայմանավորվածություններից Ադրբեջանը հետագայում միակողմանիորեն հրաժարվեց, սկսեց տորպեդահարել դրա իրականացումը, իսկ հայկական կողմը շարունակեց բանակցել առանց այդ մեխանիզմների ներդրման, ինչը, փաստորեն, Ադրբեջանին տալիս էր պահեստային ճանապարհ՝ հարցը ռազմական դաշտ տեղափոխելու հարցում: Թե՛ եռանախագահները, թե՛ Հայաստանը, չպատժելով Ադրբեջանին պայմանավորվածությունից հետ կանգնելու համարա, ազատ տարածք թողեցին Ադրբեջանին՝ բանակցություններից ցանկացած պահի հրաժարվելու և պատերազմ վարելու հարցում: Ընդ որում, անելու դա՝ ագրեսիան ներկայացնելով որպես «հայկական  կողմի սադրանքին պատասխան գործողություն», որովհետև մոնիթորինգի և հետաքննության մեխանիզմների բացակայության դեպքում միջազգային հանրությունը զրկված է հասցեական մեղադրանքներ հնչեցնելու հիմքերից, քանզի ամրագրված չէ, թե ով կրակեց առաջինը: Հիմա տեղի է ունենում հենց դա, և միջազգային հանրության անդեմ կոչերը հենց վերը նկարագրվածի հետևանքն են: Պատժի մեխանիզմի բացակայությունը դառնում է խրախուսանքի մեխանիզմ ագրեսիայի համար: Եվ Հայաստանը ամեն անգամ առանց որևէ պատիժ սահմանելու վերադառնալով պատերազմ-բանակցություն-պատերազմ փակ շրջանին՝վերահաստատում է Ադրբեջանի այն համոզմունքը, որ ցանկացած պահի կարելի է թողնել բանակցային սեղանը, պատերազմել, անհաջողության դեպքում ԵԱՀԿ ՄԽ կոչերի և ջերմ հրավերների պայմաններում վերադառնալ ու պատրաստվել հաջորդ փորձին: «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Միքայել Նահապետյան  Կարդալ ավելին՝ hetq.am-ում։
02:08 - 03 հոկտեմբերի, 2020
Սաակաշվիլու գրքի թարգմանչի արձագանքը՝ Արցախի հարցի վերաբերյալ Սաակաշվիլու գրառմանը

Սաակաշվիլու գրքի թարգմանչի արձագանքը՝ Արցախի հարցի վերաբերյալ Սաակաշվիլու գրառմանը

Մեր հարևան Վրաստանում առաջիկայում սպասվող ընտրություններում երկրի ղեկավարի պաշտոնին հավակնող Միխեիլ Սաակաշվիլին հանդես է եկել կտրուկ և ոչ հավասարակշռված հայտարարությամբ, որով պաշտպանում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը։ Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է Քաղաքացու որոշում կուսակցության անդամ, Սաակաշվիլու Ուժերի զարթոնք գրքի թարգմանիչ Միքայել Նահապետյանը։   «Ուզում եմ հատուկ նշել, որ այս կոնֆլիկտը ծագել է, երբ արցախահայության ինքնորոշման իրավունքի իրացմանը Ադրբեջանը պատասխանել է ագրեսիայով։ Այս համատեքստում Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության փաստարկը ոչ այլ ինչ է, քան խրախուսման մեխանիզմ՝ նորանոր ագրեսիաների համար, ինչպես մեր տարածաշրջանում, այնպես էլ աշխարհի այլ կետերում։ Եվ այս արձանագրումը միջազգային հանրության կողմից երաշխիք կդառնա աշխարհի տարբեր կետերում արկածախնդիր ագրեսորներին զսպելու հարցում։   Կարծում եմ՝ պարոն Սաակաշվիլին կարիք ունի տարածաշրջանին նայելու ոչ միայն նախընտրական հաշվարկների, այլև երկարաժամկետ կայունության տեսանկյունից, որովհետև մենք ոչ մի տեղ չենք կորչելու և հաճախ ենք ստիպված լինելու առնչվել մեկս մյուսի համար նուրբ հարցերի»,- գրել է Նահապետյանը։   Հիշեցնենք, որ Միխեիլ Սաակաշվիլին ֆեյսբուքյան իր էջում գրառմամբ անդրադարձել է Արցախի սահմանին տեղի ունեցող իրադարձություններին՝ Արցախը ներկայացնելով որպես Ադրբեջանի մաս։
17:12 - 28 սեպտեմբերի, 2020