azatutyun.am: Ադրբեջանի նախագահի օգնական Հիքմեթ Հաջիևը Հայաստանին անվանել է «օկուպանտ երկիր»՝ նշելով, որ «սահմանափակումներ պետք է կիրառվեն Հայաստանի զինված ուժերի նկատմամբ»:

«Եթե ուշադրություն դարձնենք Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո միջազգային հարաբերությունների համակարգին, ապա կտեսնենք, որ կան շատ փոքր թվով պետություններ, որոնք օկուպանտներ և ագրեսորներ են, որոնց թվում է նաև Հայաստանը», - ասել է Ադրբեջանի նախագահի օգնականը։

Հիքմեթ Հաջիևը հիշեցնելով, որ Իրաքի և Քուվեյթի պատերազմից հետո որոշակի սահմանափակումներ են կիրառվել՝ կապված իրաքյան զինված ուժերի զարգացման հետ, ընդգծել է. - «Մենք գտնում ենք, որ նմանատիպ սահմանափակումներ պետք է կիրառվեն նաև Հայաստանի զինված ուժերի նկատմամբ».

Նա նաև նշել է, որ «վաղուց եկել է Մինսկի խումբը լուծարելու ժամանակը»: «Այն, որ Հայաստանը օրակարգում է պահում այս ինստիտուտը և շարունակում է ջանքերն այս ուղղությամբ, հուշում է, որ Երևանը փորձում է անավարտ հակամարտության տպավորություն ստեղծել՝ իր արևմտյան աջակիցների հետ միասին՝ փորձելով իր ձեռքում պահել ազդեցության որոշակի միջոց»։

Անդրադառնալով Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի՝ Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանադրությունների վերաբերյալ հայտարարությանը, Հիքմեթ Հաջիևն ասել է. «Հայաստանի Սահմանադրության մեջ դեռևս կա կետ, որը պարունակում է տարածքային պահանջներ Ադրբեջանի նկատմամբ։ Քանի դեռ դա չի փոխվել, մենք լուրջ խնդիրներ ենք տեսնում երկու պետությունների միջև խաղաղության պայմանագրի ձեռքբերման հարցում։ Ադրբեջանի Սահմանադրությունը տարածքային պահանջներ չի պարունակում որևէ պետության նկատմամբ, և սա ադրբեջանական ժողովրդի օրինական կամքն արտացոլող փաստաթուղթ է։ Մենք այս համեմատությունը համարում ենք բառախաղ։ Ուստի խորհուրդ ենք տալիս Հայաստանի վարչապետին և քաղաքական ղեկավարությանը քայլեր ձեռնարկել իրական խաղաղության օրակարգը խթանելու, տարածաշրջանի պետությունների մասնակցությամբ խաղաղ օրակարգին աջակցելու համար»։

Վարչապետ Փաշինյանը շաբաթ օրը կայացած մամուլի ասուլիսում նշել էր, որ Ադրբեջանի Սահմանադրությունը պարունակում է տարածքային պահանջներ Հայաստանի նկատմամբ: Անդրադառնալով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին՝ վարչապետ Փաշինյանը նշել է. «Խաղաղությունը երբ որ կայացած փաստ է, այդ ձևաչափի գոյությունը, կարծում եմ, կարող է հարցեր առաջացնել: Խնդիրն այստեղ ժամկետի մասին է, որովհետև իմ տրամաբանությամբ՝ ընդհանրապես պետք չի կառքը ձիուց առաջ դնել և հարց է, թե արդյոք արդյունավետ ու ճիշտ ճանապարհ է այդ թեման դարձնել քննարկման առարկա հիմա, որովհետև կան հարցեր, որոնց պատասխանները մենք էլ պետք է ստանանք»: