ՄԻԵԴ-ում ՀՀ ներկայացուցիչ

Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում Հայաստանի Հանրապետության ներկայացուցիչ։

Ծնվել է1982 թվականի մայիսի 16-ին, Երեւանում։

Սովորել է Երեւանի պետական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում, մագիստրոս։ 2007թ. սովորել է Ֆլետչերի իրավունքի եւ դիվանագիտության դպրոցում։ 2009-2010թթ.՝ Ջորջթաունի համալսարան, Իրավունքի կենտրոն, ունի մագիստրոսի աստիճան։ 2017-2018թթ. սովորել է Սթենֆորդի համալսարանում, իրավագիտության մագիստրոս է։

2003-2005 թթ. եղել է Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան դիմելու իրավախորհրդատվական կենտրոնի իրավախորհրդատու, 2005-2006 թթ.՝ ՀՀ ԱԳՆ, իրավաբանական վարչություն` պայմանագրային աշխատող, 2006 թ.-ից առ այսօր` ԵՊՀ եվրոպական եւ միջազգային իրավունքի ամբիոնի դասախոս։

2008 թ. մասնակցել է ԵԱՀԿ ԺՀՄԻԳ ընտրությունների դիտորդական առաքելությանը՝ որպես ավագ իրավաբան-վերլուծաբանի օգնական, 2008 թ., 2014-2015 թթ.՝ ՀՀ Սահմանադրական դատարանում՝ որպես խորհրդական։

2011 թ.-ից դասավանդում է Հայաստանի Ամերիկյան համալսարանում։ 2008-2012 թթ. եղել է ՀՀ վարչապետի օգնական։ 2012-2014 թթ.՝ ՀՀ արդարադատության նախարարի տեղակալ։

2015-2017 թթ. աշխատել է Հայաստանի զարգացման նախաձեռնություններ բարեգործական հիմնադրամում, 2017-2018 հոկետմբեր՝ Պողոսյան, Կիրակոսյան եւ գործընկերներ իրավաբանական գրասենյակում, 2018 թ. սեպտեմբեր-հոկտեմբեր՝ Հայաստանի գիտության եւ տեխնոլոգիաների հիմնադրամում։

2018 թ. հոկտեմբերի 25-ին նշանակվել է Վարչապետի խորհրդական։

2018 թ. նոյեմբերի 7-ին նշանակվել է Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում Հայաստանի Հանրապետության կառավարության լիազոր ներկայացուցիչ։ 2019 թ. օգոստոսի 5-ին նշանակվել է Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում Հայաստանի Հանրապետության ներկայացուցիչ

Զինապարտ է, շարքային։ Իրավաբանական գիտությունների թեկնածու է։ Անկուսակցական է։ Ամուսնացած է, ունի մեկ դուստր։

ՄԱԿ-ի դատարանում Հայաստանի հայցը էթնիկ զտումների, հայկական մշակութային ժառանգության վերացման մասին է |azatutyun.am|

azatutyun.am: Հինգշաբթի ուշ երեկոյան ՄԱԿ-ի Արդարադատության միջազգային դատարանը հրապարակեց հայտարարություն այն մասին, որ Հայաստանը դատական գործ է հարուցել Ադրբեջանի դեմ՝ մեղադրելով այդ երկիրը Ռասայական խտրականության բոլոր ձևերի բացառման միջազգային կոնվենցիայի խախտումների համար: Հայաստանն իր դատական հայցում պնդում է, որ Ադրբեջանը տասնամյակներ շարունակ ռասայական խտրականության է ենթարկել հայերին, որ պետության կողմից հովանավորվող հայատյաց այս քաղաքականության հետևանքով հայերը ենթարկվել են սիստեմատիկ խտրականության, զանգվածային սպանությունների, խոշտանգումների և այլ նվաստացումների: «Ազատության» «Կիրակնօրյա վերլուծականում» Հրայր Թամրազյանի բացառիկ հյուրը Եղիշե Կիրակոսյանն էր, ով ներկայացնում է Հայաստանի շահերը Եվրոպական և ՄԱԿ-ի Միջազգային դատարաններում: Ստորև՝ հատված հարցազրույցից. «Ազատություն». – Կարո՞ղ եք մեզ ավելի մատչելի լեզվով բացատրել՝ ի՞նչ է այդ դատական գործն իրենից ներկայացնում, ի՞նչ նպատակ է հետապնդում Հայաստանը այս գործով, ի՞նչ եք պահանջում ընդհանրապես Ադրբեջանից՝ նյութական փոխհատուցո՞ւմ, պատժամիջոցնե՞ր, թե՞ այլ բան: Եղիշե Կիրակոսյան. – ՄԱԿ-ի Արդարադատության միջազգային դատարանը հանդիսանում է Միավորված ազգերի կազմակերպության հիմնական դատական մարմինը, և այդ դատական մարմինն իր իրավազորությունն իրականացնում է տարբեր եղանակներով, այսինքն՝ քննում է վեճեր պետությունների միջև, [...] և երկրորդ՝ որպես իրավասության տեսակ՝ խորհրդատվական եզրակացությունն է:Այս դեպքում մենք իրականում գործ ունենք վեճի հետ, այսինքն՝ կա վեճ երկու պետությունների մեջ, որը Հայաստանի Հանրապետության կողմից հանձնվել է ՄԱԿ-ի դատարանի քննությանը, այսինքն՝ ներկայացվել է հայցադիմում, որը հիմնված է, դատարանի իրավազորությունը այս դեպքում հիմնված է Ռասայական խտրականության բոլոր ձևերի վերացման մասին կոնվենցիայի դրույթների վրա, որտեղ որ նախատեսված է՝ 22-րդ հոդվածում այդ Կոնվենցիայի, որ Կոնվենցիայի դրույթների կիրառման մեկնաբանության վերաբերյալ վեճ ծագելու դեպքում նման հնարավորություն կա՝ դիմելու նաև, ի թիվս այլ միջոցների, որոնք նաև թվարկված են Կոնվենցիայում, դիմելու նաև ՄԱԿ-ի Արդարադատության միջազգային դատարան: Եվ Հայաստանը այս քայլը արել է: Ավելի պարզ լեզվով ասած՝ սա այն փաստաթուղթն է, որով ամրագրված է, այսպես ասած, միջազգային իրավունքի առանցքային և կենտրոնական մաս հանդիսացող, և կարելի է ասել՝ միջազգային իրավունքի իմպերատիվ նորմերի մաս հանդիսացող, պարտավորություններ ստեղծող՝ պարտավորությունները, դրույթները, որոնք վերաբերում են ռասայական խտրականության վերացմանը առհասարակ, կոնկրետ մեր հայցադիմումի մեջ խոսքը գնում է, օրինակ, էթնիկ զտման մասին, որը որպես դրսևորման եղանակ է, որը որպես դրսևորման եղանակ է, այսինքն՝ Արցախի տարածքի հայաթափմանն ուղղված քայլերի մասին է խոսքը գնում, կամ խոսքը գնում է, օրինակ, մշակութային արժեքների, մշակութային կոթողների կամ հայկական մշակութային ժառանգության վերացման մասին, որը ևս էթնիկ զտման մի տարր է: «Ազատություն». – Խոսքը այժմյան, ասենք, այս պատերազմի արդյունքում... Կիրակոսյան. – Խոսքը վերաբերում է... այդ թվում նաև, ոչ միայն, որովհետև առհասարակ... «Ազատություն». – Փաստորեն, սա կարող է լինել նաև անցյալի.... Կիրակոսյան. – Որքանով որ դա ժամանակային առումով կընկնի ընդհանուր տրամաբանության մեջ, իրավազորության մեջ: «Ազատություն». – Իսկ քանի՞ տարվա կտրվածք է սա, 10 տարի՞, կարծեք թե, նման բան կա՞, թե՞.... Կիրակոսյան. – Եթե նայենք ետ, որ Կոնվենցիային կողմերը միացել են, այսինքն՝ Հայաստանի Հանրապետությունը միացել է 1993 թվականին, Ադրբեջանը միացել է 96 թվականին, այս հանգամանքը ամեն դեպքում հաշվի պետք է առնել: Շարունակությունը՝ azatutyun.am-ում

13:11 - 20 սեպտեմբերի, 2021