Ադրբեջանի ոտնձգությունները հիմք են տալիս ենթադրելու, որ երբեք չի ճանաչի ՀՀ-ի տարածքային ամբողջականությունը, ընդհակառակը՝ նպատակ է դրել նոր տարածքային նկրտումների․ Փաշինյան
Ես չեմ կարծում, թե առնվազն մեծ մասը այդ հրապարակումների բարի նպատակներով են արվում, կամ առնվազն չեմ կարծում, որ էդ հրապարակումները մեր գործին որեւէ օգուտ տալիս են եւ չեմ կարծում, որ մենք հրապարակային պետք է հիմա քննարկենք մեր բանակի սպառազինության եւ տեխնիկայի համալրման հարցերը։ Այս մասին մամուլի ասուլիսի ժամանակ ասաց Նիկոլ Փաշինյանը՝ պատասխանելով հարցին, որ Ադրբեջանն ու Թուրքիան օրերս նորից զորավարժություններ էին անցկացնում, եւ ակնհայտ է, որ խաղաղության օրակարգը շինծու է, ինչպես նաև ՀՀ ռազմատեխնիկան համալրելու մասին վերջին ամիսներին առավել հաճախ գրում են միջազգային ԶԼՄ-ները, մասնավորապես նշվում են Իրանը, Հնդկաստանը, նաեւ զենքերի անուններ հրապարակվեցին, կա՞ արդյոք նման գործընթաց եւ ի՞նչ փուլում է։
«Այն, որ մենք անվտանգային ոլորտում ունենք շատ լուրջ պրոբլեմներ, որը փաստ է, որը հնարավոր չէ ժխտել, բայց այն, որ մենք անում ենք ամեն ինչ՝ այդ պրոբլեմները լուծելու համար, դա էլ, կարծում եմ, ակնհայտ է դառնում գոնե այն թվերից, որ դուք կարող եք հրապարակային տեսնել ՀՀ պետբյուջեում, ե՛ւ 2022-ի կատարողականում, ե՛ւ 2023-ի պլանավորվածում։
Բայց ես ուրիշ բան եմ ուզում ասել, որ մենք պետք է նաեւ էդ տրամաբանությունից դուրս գանք։ Իհարկե, մեր տարածաշրջանի խաղաղության համար մեր Զինված ուժերի մարտունակությունը շատ կարեւոր է, բայց նաեւ պետք է հասկանանք, որ առանց մարտունակ բանակի խաղաղություն հնարավոր չէ, բայց միայն մարտունակ բանակով խաղաղություն հնարավոր չէ։ Որովհետեւ ինչքան էլ որեւէ բանակ մարտունակ լինի, կգտնվեն ուրիշ բանակներ, որոնք ավելի մարտունակ են»,- նշեց Փաշինյանը։
Վարչապետի խոսքով՝ խաղաղության օրակարգը չի կարող շինծու դառնալ էն առումով, որ ինքն իրողություն չէ։
«Այսինքն՝ որեւէ մեկը չի կարող ժխտել, որ խաղաղության օրակարգն անհրաժեշտություն է ՀՀ-ի համար եւ ընդհանուր առմամբ։ Ես նկատի ունեմ՝ որեւէ իրադարձություն մեզ չպետք է շեղի այդ անհրաժեշտությունից եւ տեսլականից։ Եւ մենք շարունակելու ենք գնալ․․․ Այդ թվում՝ զորավարժությունները, ռազմական բնույթի սադրանքները, իրենք նաեւ ի՞նչ նպատակ կարող են ունենալ՝ խաղաղության օրակարգը շինծու հռչակելու, հայտարարելու, օրակարգից հանելու նպատակ կարող են ունենալ, էս դիտանկյունից էլ պետք է նայել։
Բայց էն, որ Ադրբեջանը շարունակում է ագրեսիվ քաղաքականությունը ՀՀ-ի նկատմամբ, դա ակնհայտ է։ Բայց նաեւ ակնհայտ է հետեւյալը, ես ձեզ մեկ-երկու նրբություն բացահայտեցի․ օրինակ՝ երբ մենք խոսում ենք ԼՂ-ի մասին, Ադրբեջանը դա ընկալում է որպես ոտնձգություն՝ իր տարածքային ամբողջականության եւ ինքնիշխանության նկատմամբ եւ ապացույց այն բանի, որ ՀՀ-ն չի ճանաչում եւ մտադիր չէ ճանաչել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, եւ, հետեւաբար, դրանից զարգացնում են էն խոսույթը, որ եթե այդպես է, մենք էլ Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը չենք ճանաչում։ Դրանից էլ մենք այլ հետեւության ենք գալիս, ասում ենք, որ Սոթք-Խոզնավարից սկսած եւ սեպտեմբերի 13-ի, նախորդ տարվա նոյեմբերի 14-17-ի ոտնձգությունները հիմք են տալիս ենթադրելու, որ Ադրբեջանը չի ճանաչի երբեք ՀՀ-ի տարածքային ամբողջականությունը, ընդհակառակը՝ նպատակ է դրել նոր, նորանոր տարածքային նկրտումներ ի ցույց բերելու ՀՀ-ի նկատմամբ։
Հիմա նրանք հայտարարում են, որ Հայաստանում ժամանակին բնակված ադրբեջանցիների մարդահամար են անում։ Մենք էլ ենք անում մարդահամար, մենք էլ Բաքվից, Սումգայիթից, Գետաշենից, Շահումյանի շրջանից եւ այլ տեղերից բռնագաղթված հայերի մարդահամար ենք իրականացնում, ընդ որում՝ նաեւ հաշվարկներ ենք անում, թե իրենց դեմ կիրառված բռնությունների հետեւանքով ինչքան նյութական վնաս են կրել»,- նշեց Փաշինյանը։
Փաշինյանը նշեց՝ նաեւ պետք է հասկանանք, որ էստեղ շղթա է գործում։
«Հիշո՞ւմ եք՝ 2020թ․-ին խոսք գնաց նրա մասին, թե հիմա թուրքերը մեր թշնամիներն են, թե մեր թշնամիները չեն։ Իմ մոտեցումն այն հարցին հետեւյալն է, կարեւոր արձանագրումը հետեւյալն է․ կան պատմական իրողություններ, որոնք ուզենանք էլ, չենք կարող փոխել, բայց էդ թշնամանքի զգացումը պե՞տք է կառավարվի, թե՞ չպետք է կառավարվի։ Մենք կարծում ենք, որ պետք է կառավարվի։
Եւ էդ էլ եկեք ասենք, Ադրբեջանը համարում է, որ ինքը ռազմական հաջողության է հասել, եւ էս ռազմական հաջողությունը պետք է զարգացնի՝ առավելագույնը ստանալու համար։ Եւ, ընդ որում, նրանք դա դիտարկում են հետեւյալ տրամաբանությամբ, որ իրենք մեր, այսինքն՝ Հայաստանի, կամ հայկական կողմի, կամ ԼՂ-ի սխալը պետք ա չկրկնեն, երբ 1994թ․-ին մենք, ըստ էության, ունեցանք ռազմական հաղթանակ, բայց հետեւողական չգտնվեցինք այդ հաղթանակի արդյունքներն արձանագրելու գործում, հիմա նրանք կարծում են, որ էն ժամանակվա սխալներից ԼՂ-ի կամ Հայաստանի, պետք ա դասեր քաղեն եւ նույն կերպ չվարվեն։
Մենք պետք է էս ամբողջ պատկերը ճիշտ հասկանանք։ Սրանից, ի միջի այլոց, ձեր գնահատականը, հնչած ոչ մի գնահատական չի փոխվում։ Իմ ասածն այլ բան է․ մենք առաջին մակերեսից հետո պետք է մյուս հարթություններն էլ հասկանանք եւ ճանաչենք, պետք ա հասկանանք, թե ինչպես են փոխվել եւ ինչու են փոխվել ՌԴ-ի եւ Թուրքիայի հարաբերությունները, ինչ է դա նշանակում եւ ինչ կարող է նշանակվել մեզ համար, ինչպես եւ ինչու են փոխվել ՌԴ-ի եւ Ադրբեջանի հարաբերությունները, եւ թե դա ինչ ազդեցություններ ունի մեզ վրա։ Բայց, մեծ հաշվով, մեր ռազմավարական մոտեցումը պետք է լինի հետեւյալը․ մենք մի հարցի պատասխանը պիտի տանք․ մենք էս տարածաշրջանում ինչպե՞ս ենք մեզ դիրքավորում, մեզ դիրքավորում ենք որպես հարեւան եւ գործընկեր, թե մեզ դիրքավորում ենք որպես, պայմանական բառապաշարով, որպես ֆորպոստ, օրինակ, թե որպես պատմական արդարության մարտիկ, թե որպես մի պետություն, որը պիտի դասեր տա մյուս պետություններին, թե ինչպես ա պետք ապրել, ստեղծագործել, եւ այլն։ Սրանք բոլորն ընտրություններ են, էսպես ասած՝ մենյու է, որից պետք ա ընտրենք։ Եւ մենք, մեր կառավարությունն էդ ընտրությունն ինքն իր համար արել է, որը, փաստ չէ, որ մյուսների համար ընդունելի կլինի, որովհետեւ մյուսներն էլ կարող են ասել՝ ուշացել եք, շուտ պետք է ընդունեիք էդ դերակատարումը, մենք էդ դերակատարումը չենք ընդունում։ Բայց, ամեն դեպքում, մենք պետք է էս իրավիճակում առավել խորագետ լինենք, որպեսզի կարողանանք մեր առաջ ծառացած մարտահրավերները հաղթահարել։
Մի բանաձեւ կա, որը, կարծում եմ, դեռ շատ վաղուցվանից մեր քաղաքական գիտակցությունը կանխորոշել է․ մենք աշխարհով պիտի գանք տարածաշրջա՞ն, թե՞ տարածաշրջանից պիտի գնանք աշխարհ։ Սրանք երկու տարբեր հայեցակարգեր են, եւ մեր պատմության մեծամասնությունը մենք աշխարհից եկել ենք տարածաշրջան։ Ես կարծում եմ, որ սա է անկյունաքարային հարցը, որին մենք պետք է պատասխանենք։ Մենք առաջին հերթին տարածաշրջանից պիտի գնանք աշխարհ, եւ ոչ թե հակառակը։ Մենք էս տարածաշրջանում պետք է ապրենք։ Եթե մենք մեր տարածաշրջանում մեր հարաբերությունները չփոխենք, մենք չենք կարողանա կառավարել սպառնալիքները, բայց փաստ չէ, որ միայն մեր ցանկությունը բավարար է, էստեղ մենք պետք է ավելի ճկուն լինենք, քան մեզ թվում է, որ մենք կարող ենք լինել ճկուն։ Սրանք էն իրողությունները, եւ դրանց հետ մենք պետք է հարաբերվենք։ Սա նշանակում է, որ ճգնաժամ է, եւ մենք էդ ճգնաժամը պետք ա ընկալենք ոչ թե որպես խուճապ, տագնապ, եւ այլն, այլ իրոք ճգնելու ժամ, մտածելու, հասկանալու, ըմբռնելու ժամ»,- եզրափակեց վարչապետը։
14:24 - 10 հունվարի, 2023
