Գերմանիա

Գերմանիան (պաշտոնապես՝ Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետություն) պետություն է Արեւմտյան Եվրոպայում։ Հյուսիսում սահմանակցում է Դանիային, արեւելքում՝ Չեխիային եւ Լեհաստանին, հարավում՝ Ավստրիային եւ Շվեյցարիային, հարավում՝ Ֆրանսիային, իսկ Լյուքսեմբուրգին, Բելգիային եւ Նիդերլանդներին՝ արեւմուտքում։ Մայրաքաղաքն է Բեռլինը։

ԳԴՀ-ն բաժանված է 16 վարչատարածքային միավորների՝ երկրամասերի, եւ ընդգրկում է շուրջ 357 386 քկմ տարածք։ Ունենալով շուրջ 83 միլիոն բնակչություն՝ համարվում է ՌԴ-ից հետո Եվրոպայի խոշորագույն պետությունը, ինչպես նաեւ ԵՄ ամենախիտ բնակեցված պետությունը։ Ամենաբնակեցված, արդյունաբերական խոշոր երկրամասը Ռուրն է, որի գլխավոր քաղաքներն են Դորտմունդն ու Էսսենը։ Գերմանիայի մյուս նշանավոր քաղաքներն են Մայնի Ֆրանկֆուրտը, Համբուրգը, Մյունխենը, Քյոլնը, Շտուտգարտը, Դյուսելդորֆը, Լայպցիգը, Դրեզդենը, Բրեմենը, Հաննովերը, Գելզենկիրխենը եւ Նյուրնբերգը։

Մերօրյա Գերմանիան դաշնային խորհրդարանական հանրապետություն (բունդեսհանրապետություն) է, որը կառավարվում է վարչապետի՝ կանցլերի կողմից։ Այժմ կանցլերն է Անգելա Մերկելը։

ԳԴՀ-ն 1957-ից ի վեր հանդիսանում է Եվրոպական տնտեսական համագործակցության, իսկ 1993-ից՝ Եվրոպական միության համահիմնադիր անդամ, 1999-ից՝ Շենգենյան գոտի։ Անդամակցում է նաեւ ՄԱԿ-ին, Հյուսիսատլանտյան դաշինքին (ՆԱՏՕ), «Մեծ յոթնյակին», Տնտեսական համագործակցության եւ զարգացման կազմակերպությանը եւ այլն։

Գյուղը, որսորդությունը եւ զենքի մշակույթը Գերմանիայում․ Նարեկ Ներսիսյան

Գերմանիայում զենքի մշակույթն ու որսորդությունը վերածվել են ոչ միայն սպորտի ու հանգստի միջոցի, այլ նաեւ սոցիալական, կրթական եւ տնտեսական ոլորտների կարեւոր բաղադրիչ են, որոնց արմատները գալիս են դեռեւս միջնադարից։ Այդ ժամանակներից սկսած՝ Գերմանիայի գյուղերը, որոնք խոր կապ ունեն բնության պահպանության եւ գյուղատնտեսության հետ, շարունակել են զարգացնել իրենց ավանդույթները, որոնցից մեկը դարձել է զենքի մշակույթը։ Սա ազդեցություն է ունենում երկրի սոցիալական ու մշակութային կյանքի վրա՝ երաշխավորելով թե՛ տնտեսական, թե՛ անվտանգային կայունություն։ Զենքի մշակույթի եւ գյուղատնտեսության համադրությունը Գերմանիայի գյուղերն աչքի են ընկնում իրենց կոկիկությամբ, մաքրությամբ ու ամբողջական գյուղատնտեսական համակարգով։ Գյուղի կառուցվածքը ներառում է ոչ միայն անասնապահություն, այլ նաեւ փոքր արդյունաբերություն, արհեստանոցներ, հյուրանոցներ, ձիարշավարաններ։ Բնակավայրերում կան նաեւ որսի պահպանման ու մշակման համար նախատեսված սառնարաններ։ Բացի գյուղատնտեսական գործունեությունից, այստեղ զարգացած է նաեւ ավանդական արհեստների մշակույթը՝ ներդաշնակորեն համադրված զենքի մշակույթի հետ։ Այս համակարգը, որը ձեւավորվել է դեռեւս 13-րդ դարում, ենթադրում է, որ գյուղերը պետք է ունենան փոքրիկ արտադրություններ ու արհեստանոցներ, որոնք կապ ունեն երկրի սոցիալական ու տնտեսական զարգացման հետ։ Գյուղի կրթական համակարգը եւ բնության պահպանություն Գերմանիայում կրթական համակարգը սերտորեն կապված է զենքի մշակույթի եւ բնապահպանության հետ։ Դպրոցներում ուսուցանում են ոչ միայն գյուղատնտեսություն եւ կենդանիների մասին գիտելիքներ, այլ նաեւ բնապահպանական խնդիրների լուծման հարցեր։ Դպրոցականներն անցնում են գործնական պատրաստություն՝ իմանալով, թե ինչպես պետք է պահպանեն բնությունը եւ որս անեն ճիշտ ձեւով։ Սովորելով այս կարեւոր թեմաները՝ պատանիները այսպիսով պատրաստվում են դառնալ բնապահպաններ եւ որսորդներ, որոնք պատասխանատու են երկրի եւ կենդանիների ընդհանուր բարեկեցության համար։ Հրաձգարանները՝ միասնության եւ ավանդույթների պահապաններ Գերմանիայի հրաձգարանները ոչ միայն մարզումների վայրեր են, այլ նաեւ սոցիալական կենտրոններ, որտեղ մարդիկ հավաքվում են ոչ միայն որսորդական հմտություններն ու փորձը փոխանակելու, այլ նաեւ իրենց ավանդույթները պահպանելու համար։ Զենքի մշակույթի շուրջ մարդիկ ծանոթանում են միմյանց հետ՝ ստեղծելով սոցիալական բաղադրիչ, որը խթան է տեղական համայնքների զարգացման համար։ Հրաձգարանները նաեւ համագործակցության եւ համերաշխության կարեւոր կենտրոններ են, որտեղ անդամները բացահայտում են միասնության ուժը՝ պահպանելով ավանդական արժեքները եւ նոր սերնդին ծանոթացնելով բնապահպանական խնդիրների հետ։ Զինված ուժերի եւ անվտանգության կապը զենքի մշակույթի հետ Գերմանիայում զենքի մշակույթն ունի նաեւ սահմանադրական ու ռազմավարական նշանակություն։ Զինված ուժերը, ոստիկանությունը եւ այլ պետական մարմիններ սերտորեն համագործակցում են որսորդների ու համայնքների հետ՝ լուծելու բնապահպանական եւ անվտանգության խնդիրներ, ապահովելու երկրում անվտանգությունն ու կարգուկանոնը։ Օրինակ՝ 2016 թվականին Գերմանիայում ներդրվեց ռազմավարական համագործակցության մոդել՝ կապված, այսպես կոչված, «սավառնող վտանգների», ինչպես նաեւ էկոլոգիական սպառնալիքների նվազեցման հետ։ «Սավառնող վտանգները» վերաբերում են ոչ միայն վտանգ ներկայացնող թռչուններին, այլ նաեւ լեռնային շրջաններում վայրի խոշոր կենդանիներին, վտանգավոր բնական երեւույթներին, ինչպիսիք են կործանարար օդային փոթորիկները, բոցավառումը, որոնք կարող են վնաս հասցնել գյուղատնտեսությանը եւ անտառներին։ Այս հումանիտար ու բնապահպանական սպառնալիքները, որոնք զգալիորեն ազդում են գյուղի արտադրողականության վրա, պահանջում են խիստ համակարգված եւ կոորդինացված միջոցառումներ։ Բացի դրանից՝ որսորդները Բունդեսվերի (Գերմանիայի զինված ուժեր) ռեզերվն են․ ավելին քան երեք հարյուր հազար որսորդներ պատրաստ են հանդես գալ որպես դիպուկ հրաձիգներ։ Նրանք ստանում են նաեւ համապատասխան զինվորական հանդերձանք։ Գերմանիայի որսորդների դերը եւ հասարակության մեջ նրանց կարեւորությունը Գերմանիայում որսորդները կարեւոր դերակատարներ են․ նրանք զբաղվում են ոչ միայն բնության եւ կենդանիների թվաքանակի վերահսկմամբ, այլ նաեւ լուծում են բնապահպանական խնդիրներ։ Որսորդները պետք է անցնեն խիստ կրթական գործընթաց՝ յուրացնելով բազում ոլորտների գիտելիքներ՝ բժշկությունից մինչեւ հրաձգություն, նշանառություն եւ կենդանիների պաշտպանության տեխնոլոգիաներ։ Նրանք միակ քաղաքացիական մասնագետներն են, որոնք իրավունք ունեն զենք կրել՝ այսպիսով մասնակցելով երկրի բնապահպանական ու անվտանգության քաղաքականությունը։ Սոցիալական եւ պատմական բաղադրիչներ Մինչեւ 800 թվականը եվրոպական զարգացումներն ազդել են Գերմանիայի որսորդական սովորույթների վրա, որոնց հիմքում եղել է թագավորական ընտանիքների ու ազնվականների զավակների բացառիկ իրավունքը։ Նույն այդ ժամանակաշրջանում ձեւավորվել է որսի երկու հիմնական տեսակ՝ բարձրահարկ որս (Hochwild) եւ ցածրահարկ որս (Niederwild), ինչը վկայում է սոցիալական դասակարգերի տարբերությունների մասին։ Չնայած ներկայումս նման դասակարգային տարբերություններ այլեւս չկան, սակայն այդ տերմինները դեռեւս պահպանվել են՝ ընդգծելով Գերմանիայում որսի խոր կապը ավանդույթների եւ ծեսերի հետ։ Հետաքրքիր դեպքեր եւ բարեփոխումներ Գերմանիայի որսորդության օրենքները մի քանի անգամ փոփոխվել են պատմության ընթացքում։ 1870-ականներին Գերմանիայում ընդհանուր որսորդական օրենքներ դեռեւս գոյություն չունեին, եւ յուրաքանչյուր Երկիր ուներ իր սեփական օրենքները։ Սակայն հետագայում սկսվեց համընդհանուր օրենքների ընդունումը, իսկ 20-րդ դարում որսը դարձավ ավելի կարգավորվող եւ կազմակերպված։ Այնուհետեւ 1949 թվականին ընդունվեց Bundesjagdgesetz-ը, որը համախմբեց բոլոր տեղական օրենքները եւ դարձավ Գերմանիայի ողջ տարածքում կիրառվող միակ օրենքը։ Այսպիսով, այսօր Գերմանիայում որսը եւ զենքի մշակույթը շարունակում են կարեւոր դեր խաղալ երկրի մշակութային, տնտեսական եւ սոցիալական համակարգերում։ Գերմանիայի օրենքները ապահովում են որսորդության կայուն եւ պատասխանատու գործելակերպ, որը ներառում է ոչ միայն կենդանիների թվաքանակի վերահսկողություն, այլեւ բնապահպանական խնդիրների լուծում։ Այս համակարգի հաջողությունը հիմնված է պատմական ավանդույթների պահպանման վրա՝ համատեղելով դրանք ժամանակակից պահանջներին համապատասխանող օրենքների ու կանոնների հետ։Գերմանիայի որսորդությունն ու զենքի մշակույթը կարող են օրինակ ծառայել այլ երկրների համար, որոնք ձգտում են միահյուսել բնապահպանությունը, գյուղատնտեսությունը եւ սոցիալական ներդրումը՝ ստեղծելով միտումներ, որոնք ոչ միայն պաշպանում են պատմականորեն եկած ավանդույթները, այլ նաեւ նպաստում են երկրի կայուն զարգացմանը։ Նարեկ Ներսիսյան

17:20 - 17 դեկտեմբերի, 2024