Վլադիմիր Վարդանյան

8-րդ գումարման Ազգային ժողովի «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր, ԱԺ պետական-իրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ։

Ծնվել է 1979թ. օգոստոսի 26-ին։

2000թ. ավարտել է Երեւանի պետական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետը: 2002թ.՝ նույն ֆակուլտետի մագիստրատուրան: 2002թ. ընդունվել է ՀՀ ԳԱԱ Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտի ասպիրանտուրան, 2004թ.՝ տեղափոխվել ԵՊՀ ասպիրանտուրան:

2003-2006թթ. եղել է ՀՀ սահմանադրական դատարանի աշխատակազմի իրավախորհրդատվական ծառայության գլխավոր մասնագետ, 2006-2013թթ.՝ նույն ծառայության միջազգային պայմանագրերի բաժնի վարիչ, 2013-2016թթ.՝ նույն ծառայության պետ: 2016-2018թթ.՝ ՀՀ ՍԴ խորհրդական: 2005 թվականից ԵՊՀ դասախոս է: 2007-2015թթ.՝ Հայ-ռուսական (սլավոնական) համալսարանի դասախոս: 2014-2015թթ.՝ Հայ-ռուսական (սլավոնական) համալսարանի միջազգային եւ եվրոպական իրավունքի ամբիոնի վարիչ: 2016-ից մինչև 2019թ.-ի հունվար աշխատել է «Սահմանադրական մշակույթ» միջազգային վերլուծական կենտրոնի գործադիր տնօրեն: 2018թ. ապրիլ-2019թ. հունվար՝ ՀՀ սահմանադրական դատարանի աշխատակազմի ղեկավար:

2015 թվականից Իրավաբանների համահայկական խորհրդաժողովի խորհրդին առընթեր «Հայոց ցեղասպանության իրավական հարցերի» գիտավերլուծական կենտրոնի համակարգողն է: 2018 թվականից՝ Հայոց ցեղասպանության թանգարան ինստիտուտի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ:

2019-2021թթ. եղել է ԱԺ պատգամավոր («Իմ քայլը» կուսակցությունների դաշինքի համապետական ընտրական ցուցակ):

Խնդիրը ՍԴ-ի այն մոդելի կյանքի կոչումն էր, որը նախատեսված է Սահմանադրության մեջ |lragir.am|

lragir.am: Մեր զրուցակիցն է ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պտգամավոր Վլադիմիր Վարդանյանը։ - Պարոն Վարդանյան, արդեն խոսվում է այն մասին, որ «Իմ քայլը» ազատ է լինելու ՍԴ դատավորի թեկնածուի քվեարկության ժամանակ՝ հաշվի առնելով այն հանրային դժգոհությունը և ճնշումը, որ վերջին օրերին նկատվում է: ՍԴ թեկնածուի հարցում «Իմ քայլում» կա՞ միասնական դիրքորոշում: - Այդ հարցը պետք է ուղղեք «Իմ քայլը» խմբակցության ղեկավարին, իսկ որպես պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովի նախագահ և որպես պատգամավոր, ես կարող եմ ասել հետևյալը. քանի որ սա այն հարցերից է, որը պետք է քննարկվի ԱԺ լիագումար նիստում, որից հետո պետք է տեղի կունենա գաղտնի քվեարկությունը, հետևաբար, ես զերծ կմնամ որևէ մեկնաբանությունից: - Վահրամ Ավետիսյանի թեկնածության դեմ են արտահայտվել նախկին քաղբանտարկյալներն ու «Մարտի 1»-ի զոհերի հարազատները: Բացի այդ իրավապաշտանները դիմել են կառավարությանը, որ հետ կանչեն նրա թեկնածությունը: Ընդհանրապես, այպիսի բան կարո՞ղ է անել կառավարությունը, կա՞ նման հնարավորություն: - Որպես այդպիսին, հետկանչի նման ընթացակարգ գոյություն չունի, սակայն ինչպես կայացվել է կառավարության որոշումը, այնպես էլ այն կարող է փոփոխվել կամ վերացվել: Ընդհանրապես, կառավարությունը կարող է վերացնել կամ փոփոխել իր ցանկացած որոշում: - Ինչպիսի՞ն է անձամբ ձեր վերաբերմունքն այս թեկնածուին, որովհետև շատերն ասում են` «եթե պետք է «Մարտի 1»-ի գործով մեղադրանքները դակողի որդին դառնա ՍԴ դատավոր, այդ դեպքում ինչու հանեցինք ՍԴ նախկին դատավորներին՝ Գյուլումյանին, Թոխյանին, Նազարյանին, լավ էլ աշխատում էին»: - Դուք կրկին հարցը փորձում եք տեղափոխել անձնական ոլորտ: Իրականում հարցը ոչ թե Թոխյանին, Գյուլումյանին կամ Նազարյանին պաշտոնից ազատելն էր, խնդիրը ՍԴ-ի այն մոդելի կյանքի կոչումն էր, որը նախատեսված է Սահմանադրության մեջ: Գաղափարը հետևյալն է, որ ՍԴ-ում պետք է լինեն դատավորներ, որոնք ունեն նույն կարգավիճակը, պաշտոնավարման նույն ժամկետը և օգտվեն սոցիալական նույն երաշխիքներից: - Դուք խոսում եք անձնական դաշտ տեղափոխելու մասին, բայց հանրությունն անընդհատ շեշտադրում է անում ՍԴ դատավորի թեկնածուի անցած ճանապարհը, որքանով նման թեկնածուները կարող են վերականգնել ՍԴ-ի նկատմամբ քաղաքացու վստահությունը: Ինչպե՞ս է հնարավոր առհասարակ չկենտրոնանալ անձերի վրա: - Իմ մոտեցումը շատ հստակ է, որ ՍԴ-ում պետք է լինեն այնպիսի դատավորներ, որոնք վայելում են եթե ոչ ամբողջ հասարակության, ապա հասարակության ճնշող մեծամասնության վստահությունը: - Ճանաչո՞ւմ եք այս թեկնածուին: - Վահրամ Ավետիսյանին ճանաչում եմ բավականին երկար, աշխատել ենք Երևանի պետհամալսարանում: Կարող եմ ասել, որ մասնավոր իրավունքի լավ մասնագետ է: - Անակնկա՞լ էր նրա առաջադրումը: Իմ կարծիքով որևէ իրավաբանի առաջադրումը, որը 40-ն անց է, 15 տարվա մասնագիտական աշխատանքի փորձ ունի, անակնկալ չի կարող լինել, որովհետև գրեթե բոլորին ճանաչում եմ այդ ոլորտում, այդ տարիքում և այդ հետաքրքրություններն ունեցող: - Մինչ Վահրամ Ավետիսյանի թեկնածության առաջադրումը տարբեր անուններ էին հնչում՝ Գագիկ Ջհանգիրյան, Կարեն Անդրեասյան, Արտակ Զեյնալյան, որ նրանք են իշխանությունների ֆավորիտ թեկնածուները: Դուք թվարկածս անձանց առաջադրման դեպքում նույն վերաբերմո՞ւնք էիք ունենալու: - Չի կարելի խոսել ինչ-որ իրադարձության վերաբերյալ, որը տեղի չի ունեցել: Հետևաբար, ես այս պահի դրությամբ զերծ կմնամ որևէ մեկնաբանություն տալուց: Նորից պետք է տամ հետևյալ պատասխանը՝ կառավարության, ՀՀ նախագահի և Դատավորների ընդհանուր ժողովի իրավասությունն է ներկայացնել ՍԴ դատավորի թեկնածու, Ազգային ժողովի իրավասությունն է ընտրել կամ չընտրել այդ թեկնածուին: - Մամուլը գրում է, որ ԱԺ իշխող մեծամասնությանն ազատ է թողնված այս թեկնածուին ընտրելու հարցում և հնարավոր է միասնական քվեարկություն չլինի: - Եթե մենք խոսեինք օրենքների մասին կամ որևէ հարցի մասին, որը քվեարկվում է բաց, ապա կարելի էր քննարկել, բայց այս դեպքում խոսքը գաղտնի քվեարկության մասին է: Քվեատուփի առջև կանգնելիս ամեն մարդ ինքն իր խղճի և իր ստանձնած հանձնառությունների շրջանակներում է որոշում կայացնում: Հետևաբար, գաղտնի քվեարկության ընթացակարգով ընտրվող որևիցե պաշտոնատար անձի պարագայում չի կարելի խոսել միասնական կամ ոչ միասնական դիրքորոշման մասին: - «Մարտի 1»-ի գործերով թեկնածուի հոր կողմից դատավճիռներ հաստատելու հանգամանքը կարո՞ղ է ձեզ կաշկանդել, թե ոչ: - Մի բան, որ կարող է ինձ կաշկանդել, դա անձի վարքագիծն է, անձի մասնագիտական ուղին, որի հետ կապված ես որոշում կկայացնեմ: Ես չէի ուզենա այստեղ անդրադառնալ ծնողների, զավակների խնդիրներին, որովհետև դա մի փոքր բարդ հարց է և բարոյականության տեսանկյունից, և ընդհանրապես անձի անձնական հատկանիշների գնահատման տեսանկյունից, որովհետև ի վերջո, մենք խոսում ենք կոնկրետ անձի, նրա անցած ուղու և այդ անցած ուղու շրջանակներում նրա դրսևորած վարքագծի մասին: Շարունակությունը՝ lragir.am-ում։

21:38 - 01 օգոստոսի, 2020

Ընդդեմ Ադրբեջանի սատարել Հայաստանին՝ նշանակում է սատարել ապրելու իրավունքը. ֆրանսիացի պատգամավորներ և սենատորներ

Ֆրանսիայի խորհրդարանի բոլոր խմբակցությունների ներկայացուցիչները համատեղ հայտարարություն են տարածել Հայ-ադրբեջանական սահմանին Ադրբեջանական զինուժի սադրանքի հետևանքով առաջացած լարվածության վերաբերյալ: Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է ՀՀ Ազգային ժողովի Պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Վլադիմիր Վարդանյանը։ Հայտարարությունն ամբողջությամբ ներկայացնում ենք ստորև․ «Ընդդեմ Ադրբեջանի սատարել Հայաստանին՝ նշանակում է սատարել ապրելու իրավունքը.Մենք՝ խորհրդարանի բոլոր խմբակցությունները ներկայացնող ֆրանսիացի խորհրդարանականներս, մեր խորը մտահոգությունն ենք հայտնում Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև վերսկսված թշնամական գործողությունների կապակցությամբ։ Երկու երկրների հյուսիսային սահմաններին հուլիսի 13-ից սկսված փոխադարձ հրետակոծություններն արդեն արժեցել են մեկ տասնակ մահեր, ինչն արդեն-իսկ չափազանց շատ է։Սոսկ դատապարտել այս բախումները՝ առանց մեղադրելու դրանց պատասխանատուներին, կնշանակի չասել ոչինչ։Մենք բոլորս գիտենք, որ բախումների վերսկսումն ուղղակի հետևանք է Ադրբեջանի բռնակալ Իլհամ Ալիևի ցանկացած և վարվող լարվածության սրման ռազմավարության։Պատերազմը հարմար սողանցք, խուսափելու միջոց է նրա համար, ով ցանկանում է շեղել իր ժողովրդի ուշադրությունն այն ստորացումներից, որոնք հենց ինքը է պարտադրել․ հիմնարար ազատությունների զրկում, կաշառակերություն, հովանավորչություն և թալան։Տարիներ ի վեր, բացահայտորեն առաջ մղելով հայատյաց դաստիարակությունը, ներկայումս, Ադրբեջանի նախագահի համար շատ հարմար է ուղղորդելու իր ժողովրդի հիասթափությունները՝ ահագնացած նաև նավթի գնանկումով, դեպի ժառանգական թշնամի նշանակված հարևան ժողովուրդը։Այս առումով, իրավիճակն էլ ավելի է բարդացել թավշյա հեղափոխությունից հետո, երբ Հայաստանն իր տնտեսական առաջընթացի համար հիմնվում է իրավական պետության ամրապնդման և բարձր տեխնոլոգիայի զարգացման վրա, մինչդեռ Ադրբեջանը մսխում է իր էներգակիրների ռեսուսները, ինչը վտանգում է նրա էկոլոգիական ապագան։ Ավելին, ուղղակիորեն Հայաստանի տարածքը թիրախավորող այս նոր ադրբեջանական ագրեսիան ցույց է տալիս, որ Լեռնային Ղարաբաղը սոսկ պատճառ է ադրբեջանական վարչակարգի համար։ Հայաստանը ներակայացնելով որպես «Արևմտյան Ադրբեջան»՝ Ադրբեջանի բուն նպատակը տարածաշրջանում հայկական ներկայության իսպառ վերացումն է, այսպիսով ձգտելով ավարտին հասցնելու ավելի քան մեկդարյա ցեղասպանությունը։Այս առումով, մենք խստորեն դատապարտում ենք ադրբեջանական ռազմատենչ ձեռնարկումներին Թուրքիայի ցուցաբերած հանցավոր աջակցությունը։ Անընդունելի է, որ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի անդամ երկիրը, որը կոչված է նպաստելու Լեռնային Ղարաբաղի և Ադրբեջանի միջև հակամարտության կարգավորմանը և տարածաշրջանային համերաշխության հաստատմանը, ընդհակառակը, էլ ավելի է բարդացնում իրավիճակը՝ յուղ լցնելով կրակի վրա։ Ինպես Ալիևի, այնպես էլ Էրդողանի քայլերը, նպատակ ունենալով կանխելու արտաքին ռազմական ավանտյուրաների հետևանքով ժողովրդականության անկումը, ապակայունացնում են ողջ տարածաշրջանը։Կիպրոսի և Սիրիայի հյուսիսի ռազմական օկուպացիայից, Լիբիայում կոպիտ միջամտությունից հետո, Թուրքիայի վտանգավոր ներգրավվածությունը Հարավային Կովկասում նոր վտանգ է տարածաշրջանային խաղաղության համար, և ըստ այդմ՝ նոր և ուղղակի ոտնձգություն Ֆրանսիայի և Եվրոպական միության շահերի դեմ։Չհանդուրժելով Միավորված ազգերի կազմակերպության կանոնադրության արժեքների նման կոպիտ ոտնահարումը՝ մենք կոչ ենք անում կառավարությանը (ֆրանսիական) ձեռք առնել տվյալ իրավիճակից բխող քաղաքական և գործուն միջոցներ։Ներկա պարագայում, մենք չենք վարանում ասելու, որ ընդդեմ Ադրբեջանի սատարել Հայաստանին՝ նշանակում է սատարել ապրելու իրավունքը։Բեռնար Ֆուրնիե – սենատոր,Դանիել Կազարյան – պատգամավոր,Ֆրանսուա Պուպպոնի – պատգամավոր, Ֆրանսուա-Միշել Լամբեր – պատգամավոր,Գիյոմ Կսաբարյան – պատգամավոր,Գի Տեսիե ֊ պատգամավորԺան-Միշել Միս – պատգամավոր, Ժան-Պիեռ Կյուբերտաֆոն – պատգավոր, Միշել Ամիել – սենատոր,Սոնիա Կրիմի – պատգամավոր,Վալերի Բուայե – պատգամավոր»

00:48 - 17 հուլիսի, 2020