lragir.am: Մեր զրուցակիցն է ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պտգամավոր Վլադիմիր Վարդանյանը։

- Պարոն Վարդանյան, արդեն խոսվում է այն մասին, որ «Իմ քայլը» ազատ է լինելու ՍԴ դատավորի թեկնածուի քվեարկության ժամանակ՝ հաշվի առնելով այն հանրային դժգոհությունը և ճնշումը, որ վերջին օրերին նկատվում է: ՍԴ թեկնածուի հարցում «Իմ քայլում» կա՞ միասնական դիրքորոշում:

- Այդ հարցը պետք է ուղղեք «Իմ քայլը» խմբակցության ղեկավարին, իսկ որպես պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովի նախագահ և որպես պատգամավոր, ես կարող եմ ասել հետևյալը. քանի որ սա այն հարցերից է, որը պետք է քննարկվի ԱԺ լիագումար նիստում, որից հետո պետք է տեղի կունենա գաղտնի քվեարկությունը, հետևաբար, ես զերծ կմնամ որևէ մեկնաբանությունից:

- Վահրամ Ավետիսյանի թեկնածության դեմ են արտահայտվել նախկին քաղբանտարկյալներն ու «Մարտի 1»-ի զոհերի հարազատները: Բացի այդ իրավապաշտանները դիմել են կառավարությանը, որ հետ կանչեն նրա թեկնածությունը: Ընդհանրապես, այպիսի բան կարո՞ղ է անել կառավարությունը, կա՞ նման հնարավորություն:

- Որպես այդպիսին, հետկանչի նման ընթացակարգ գոյություն չունի, սակայն ինչպես կայացվել է կառավարության որոշումը, այնպես էլ այն կարող է փոփոխվել կամ վերացվել: Ընդհանրապես, կառավարությունը կարող է վերացնել կամ փոփոխել իր ցանկացած որոշում:

- Ինչպիսի՞ն է անձամբ ձեր վերաբերմունքն այս թեկնածուին, որովհետև շատերն ասում են` «եթե պետք է «Մարտի 1»-ի գործով մեղադրանքները դակողի որդին դառնա ՍԴ դատավոր, այդ դեպքում ինչու հանեցինք ՍԴ նախկին դատավորներին՝ Գյուլումյանին, Թոխյանին, Նազարյանին, լավ էլ աշխատում էին»:

- Դուք կրկին հարցը փորձում եք տեղափոխել անձնական ոլորտ: Իրականում հարցը ոչ թե Թոխյանին, Գյուլումյանին կամ Նազարյանին պաշտոնից ազատելն էր, խնդիրը ՍԴ-ի այն մոդելի կյանքի կոչումն էր, որը նախատեսված է Սահմանադրության մեջ: Գաղափարը հետևյալն է, որ ՍԴ-ում պետք է լինեն դատավորներ, որոնք ունեն նույն կարգավիճակը, պաշտոնավարման նույն ժամկետը և օգտվեն սոցիալական նույն երաշխիքներից:

- Դուք խոսում եք անձնական դաշտ տեղափոխելու մասին, բայց հանրությունն անընդհատ շեշտադրում է անում ՍԴ դատավորի թեկնածուի անցած ճանապարհը, որքանով նման թեկնածուները կարող են վերականգնել ՍԴ-ի նկատմամբ քաղաքացու վստահությունը:  Ինչպե՞ս է հնարավոր առհասարակ չկենտրոնանալ անձերի վրա:

- Իմ մոտեցումը շատ հստակ է, որ ՍԴ-ում պետք է լինեն այնպիսի դատավորներ, որոնք վայելում են եթե ոչ ամբողջ հասարակության, ապա հասարակության ճնշող մեծամասնության վստահությունը:

- Ճանաչո՞ւմ եք այս թեկնածուին:

- Վահրամ Ավետիսյանին ճանաչում եմ բավականին երկար, աշխատել ենք Երևանի պետհամալսարանում: Կարող եմ ասել, որ մասնավոր իրավունքի լավ մասնագետ է:

- Անակնկա՞լ էր նրա առաջադրումը:

Իմ կարծիքով որևէ իրավաբանի առաջադրումը, որը 40-ն անց է, 15 տարվա մասնագիտական աշխատանքի փորձ ունի, անակնկալ չի կարող լինել, որովհետև գրեթե բոլորին ճանաչում եմ այդ ոլորտում, այդ տարիքում և այդ հետաքրքրություններն ունեցող:

- Մինչ Վահրամ Ավետիսյանի թեկնածության առաջադրումը տարբեր անուններ էին հնչում՝ Գագիկ Ջհանգիրյան, Կարեն Անդրեասյան, Արտակ Զեյնալյան, որ նրանք են իշխանությունների ֆավորիտ թեկնածուները: Դուք թվարկածս անձանց առաջադրման դեպքում նույն վերաբերմո՞ւնք էիք ունենալու:

- Չի կարելի խոսել ինչ-որ իրադարձության վերաբերյալ, որը տեղի չի ունեցել: Հետևաբար, ես այս պահի դրությամբ զերծ կմնամ որևէ մեկնաբանություն տալուց: Նորից պետք է տամ հետևյալ պատասխանը՝ կառավարության, ՀՀ նախագահի և Դատավորների ընդհանուր ժողովի իրավասությունն է ներկայացնել ՍԴ դատավորի թեկնածու, Ազգային ժողովի իրավասությունն է ընտրել կամ չընտրել այդ թեկնածուին:

- Մամուլը գրում է, որ ԱԺ իշխող մեծամասնությանն ազատ է թողնված այս թեկնածուին ընտրելու հարցում և հնարավոր է միասնական քվեարկություն չլինի:

- Եթե մենք խոսեինք օրենքների մասին կամ որևէ հարցի մասին, որը քվեարկվում է բաց, ապա կարելի էր քննարկել, բայց այս դեպքում խոսքը գաղտնի քվեարկության մասին է:  Քվեատուփի առջև կանգնելիս ամեն մարդ ինքն իր խղճի և իր ստանձնած հանձնառությունների շրջանակներում է որոշում կայացնում: Հետևաբար, գաղտնի քվեարկության ընթացակարգով ընտրվող որևիցե պաշտոնատար անձի պարագայում չի կարելի խոսել միասնական կամ ոչ միասնական դիրքորոշման մասին:

- «Մարտի 1»-ի գործերով թեկնածուի հոր կողմից դատավճիռներ հաստատելու հանգամանքը կարո՞ղ է ձեզ կաշկանդել, թե ոչ:

- Մի բան, որ կարող է ինձ կաշկանդել, դա անձի վարքագիծն է, անձի մասնագիտական ուղին, որի հետ կապված ես որոշում կկայացնեմ: Ես չէի ուզենա այստեղ անդրադառնալ ծնողների, զավակների խնդիրներին, որովհետև դա մի փոքր բարդ հարց է և բարոյականության տեսանկյունից, և ընդհանրապես անձի անձնական հատկանիշների գնահատման տեսանկյունից, որովհետև ի վերջո, մենք խոսում ենք կոնկրետ անձի, նրա անցած ուղու և այդ անցած ուղու շրջանակներում նրա դրսևորած վարքագծի մասին:

Շարունակությունը՝ lragir.am-ում։