ԿԱՐԴԱԼԻՔ

Նվիրատվություններ ՔՊ-ին՝ չհայտարարագրված եկամուտներից

Նվիրատվություններ ՔՊ-ին՝ չհայտարարագրված եկամուտներից

«Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունն այս տարվա մայիսի 31-ին հրապարակել է տարեկան ֆինանսական հաշվետվությունը, որի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ կուսակցության նվիրատուների ցանկում կան 80 հայտարարատու անձինք՝ պաշտոնյաներ և նրանց ընտանիքի անդամներ։  Համադրելով այս անձանց գույքի և եկամուտների հայտարարագրերում և կուսակցության հաշվետվությունում առկա տվյալները՝ ստացել ենք մի շարք գլուխկոտրուկներ, որոնք առաջարկում ենք լուծել միասին։  Մինչ գլուխկոտրուկներին անցնելը՝ առաջարկում ենք դիտել տեսանյութը՝ իմանալու, թե ինչպես ծախսել և միաժամանակ «չծախսել» ունեցած փողը։   Գլուխկոտրուկ 1. Ո՞րն է ԱԳ նախարարի ծախսած 3.8 միլիոն դրամի աղբյուրը  2023 թվականի տարեսկզբին նախարար Արարատ Միրզոյանը հայտարարագրել է 25 մլն 254 հազար դրամ կանխիկ և բանկային հաշիվների վրա առկա գումար։ Տարվա ընթացքում Միրզոյանը ստացել է 22 մլն 956 հազար դրամ եկամուտ՝ աշխատավարձից, եկամտահարկի վերադարձից և փոխառությունից ստացած տոկոսներից։  Տարեվերջին Միրզոյանի հայտարարագրած դրամական միջոցները դարձել են 36 մլն 352 հազար դրամ։  Եթե տարեսկզբին առկա դրամական միջոցներին գումարենք տարվա ընթացքում ստացած եկամուտները և դրանից հանենք տարվա վերջին առկա դրամական միջոցները, ապա կստանանք 11 միլիոն 858 հազար դրամ․ սա այն գումարն է, որը նախարարը պետք է ծախսած լիներ 2023 թվականի ընթացքում։  Եվ իսկապես, ինչպես բոլոր մարդիկ, ԱԳ նախարարը նույնպես ծախսեր է կատարել, սակայն ոչ թե 11 միլիոն 858 հազար դրամի, այլ  14 մլն 190  հազար դրամի․ նա մարել է վարկը, վերանորոգել անշարժ գույքը։ Այսպիսով, Միրզոյանի ծախսած 2 միլիոն 332 հազար դրամի ծագումն անհայտ է։ Ավելին, նա 2023 թվականի ընթացքում շուրջ 1.5 մլն դրամ է փոխանցել ՔՊ կուսակցությանը՝ անհայտ ծագման գումարի չափը դարձնելով շուրջ 3.8 մլն դրամ։ Այս հաշվարկում չենք ներառել անգամ նախարարի հնարավոր ընթացիկ ծախսերը։  Արարատ Միրզոյանին արձագանքելու հնարավորություն էինք տվել՝ խնդրելով պարզաբանել, թե որն է այս ծախսերի՝ ներառյալ ՔՊ-ին փոխանցած 1.5 մլն դրամի աղբյուրը։ Արտաքին գործերի նախարարության մամուլի խոսնակը տեղեկացրեց, որ նախարարը պատրաստվում է մեկնել արձակուրդ, երբ վերադառնա, կպատասխանի։   Գլուխկոտրուկ 2. Ինչպե՞ս է Նոր Նորք վարչական շրջանի ղեկավարի տեղակալի ընտանիքը մեկ տարի ապրել 432 հազար դրամով Նոր Նորք վարչական շրջանի ղեկավարի տեղակալ Արմեն Սարգսյանի բանկային հաշիվների մնացորդներն ու կանխիկ գումարը 2023-ի ընթացքում աճել են։ Որպես եկամուտ նա հայտարարագրել է աշխատավարձ և բիզնեսից ստացած եկամուտ։ 2023 թվականին ձեռք է բերել հողամաս, հայտարարագրել է նաև այլ ծախս՝ 2.5 մլն նվիրատվություն, որը Երևանի ավագանու ընտրություններին ընդառաջ փոխանցել է ՔՊ կուսակցությանը։ Սակայն նրա ստացած եկամուտները 2.7 մլն դրամով պակաս են 2023-ի ընթացքում կատարած ծախսերից ու դրամական միջոցների աճից։  Արմեն Սարգսյանին հարցրինք՝ ո՞րն է 2.7 մլն դրամի աղբյուրը։ Նա պատասխանեց, որ «ներառված են ընտանիքի այլ անդամների եկամուտները, որոնք հայտարարագրում մանրամասն լրացված են»։ Սարգսյանի հայտարարագրում, սակայն, ընտանիքի անդամներից ստացած եկամուտներ չկան։ «Ինֆոքոմը», այնուամենայնիվ, ուսումնասիրել է նաև Սարգսյանի ընտանիքի անդամների հայտարարագրերը։ Նրա հետ համատեղ բնակվում են Նարինե Մուրադյանն ու Թերեզա Ենգիբարյանը։ Ընտանիքի բոլոր անդամների հայտարարագրերի տվյալների համադրությունից ստացվում է, որ ընտանիքը ընթացիկ ծախսերի համար մեկ տարում օգտագործել է ընդամենը 432 հազար դրամ։ Համեմատության համար նշենք, որ Հայաստանում տարեկան նվազագույն սպառողական զամբյուղը 2023 թվականին 1 անձի հաշվով կազմել է շուրջ 960 հազար դրամ։   Գլուխկոտրուկ 3. Զրո դրամ ունեցող ավագանու անդամը որտեղի՞ց է ՔՊ-ին 1 մլն դրամ նվիրաբերել Սյունիքի Սիսիան համայնքի ավագանու 2 անդամներ 1-ական մլն դրամ են նվիրաբերել ՔՊ կուսակցությանը, իսկ նույն համայնքի ավագանու մեկ այլ անդամ՝ 2 մլն։ Սիսիանի ավագանու անդամներից Արմենակ Միրզախանյանը 2023 թվականին դրամական միջոցներ ու եկամուտներ չի հայտարարագրել։ Մեր հարցմանը, թե ինչ միջոցներով է կատարել նվիրատվություն, Միրզախանյանը չի արձագանքել։ Նույն համայնքի ավագանու մեկ այլ անդամ Աշոտ Աղաջանյանի բանկային հաշիվների մնացորդները 2023-ի ընթացքում աճել են։ Նա որպես եկամուտ հայտարարագրել է աշխատավարձ, իսկ որպես ծախս՝ մեքենայի գնում։ Աղաջանյանը ՔՊ կուսակցությանը 2 մլն նվիրատվություն է կատարել։ Նրա ստացած եկամուտները 1.9 մլն դրամով պակաս են 2023-ի ընթացքում կատարած ծախսերից ու դրամական միջոցների աճից։ Երբ խնդրեցինք մեկնաբանել, թե ինչ միջոցներով է Աղաջանյանը կատարել նվիրատվությունը, մեզ հարցրեց՝ համոզվա՞ծ ենք, որ ինքը նվիրատվություն է կատարել ՔՊ կուսակցությանը։ Իմանալով, որ կուսակցության հրապարակած հաշվետվության մեջ նշված է նաև իր անձը հաստատող փաստաթղթի համարը, նա նվիրատվություն կատարելու փաստը ո՛չ հերքեց, ո՛չ էլ հաստատեց։ Փոխարենը մեզ հորդորեց զբաղվել այլ պաշտոնյաների հայտարարագրերով։ Նույն համայնքի ավագանու անդամ, Սիսիանի բժշկական կենտրոնի տնօրեն Անիկ Գրիգորյանի հայտարարագրած կանխիկ գումարն աճել է։ Որպես եկամուտ նա հայտարարագրել է աշխատավարձ՝ շուրջ 8.5 մլն դրամ, և գրեթե նույնքան էլ ծախս՝ ուսման վարձավճար։ Գրիգորյանը 1 միլիոն դրամ էլ նվիրաբերել է ՔՊ-ին։ Այսպիսով, վերջինիս կատարած ծախսերից 1 մլն դրամի աղբյուրը ևս անհայտ է։ Անիկ Գրիգորյանին խնդրել ենք մեկնաբանել այս տարբերությունը։ Նա ևս մեր գրությանը չի պատասխանել։ Տավուշի մարզի Իջևան համայնքի ավագանու անդամ Խաչատուր Համզյանը ՔՊ-ին նվիրաբերել է 100 հազար դրամ։ Նրա հայտարարագրում ևս համանման անհամապատասխանություններ էինք նկատել։ Վերջինս մեզ պատասխանեց, որ հայտարարագրի եկամուտներ բաժնում արտացոլված չի եղել իր շահաբաժինը, սակայն արդեն դիմում է ուղարկել Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողով՝ հայտարարագիրը շտկելու համար։   Հավելյալ գլուխկոտրուկներ՝ պաշտոնյաների ընտանիքի անդամներից  ՊԵԿ Իրավաբանական վարչության սնանկության գործերի բաժնի գլխավոր մասնագետ Գոհար Հովհաննիսյանի ամուսինը՝ Գևորգ Բաղդասարյանը, 2.5 մլն նվիրաբերել է ՔՊ կուսակցությանը։ Նրա հայտարարագրի ուսումնասիրության արդյունքում պարզել ենք, որ նրա ծախսերից 1.4 մլն դրամի աղբյուրը ևս անհայտ է։ Հարցում ուղարկեցինք Պետական եկամուտների կոմիտե՝ ուղղված Գոհար Հովհաննիսյանին, պատասխանեցին, որ առաջարկում են Գևորգ Բաղդասարյանի վերաբերյալ գրությամբ հայցվող տեղեկությունը ստանալ օրենքով նախատեսված ընթացակարգերի շրջանակում: Անհասկանալի է, սակայն, ինչ ընթացակարգերի մասին է խոսքը։ Գրավոր հարցումն ուղարկելուց առաջ հեռախոսազանգով ՊԵԿ խոսնակից խնդրել էինք Գոհար Հովհաննիսյանի հեռախոսահամարը կամ էլեկտրոնային փոստի հասցեն, բայց վերջինս մերժել էր տրամադրել դրանք։  Մեկ այլ անհամապատասխանություն կար Երևանի ավագանու անդամ Արման Հարությունյանի կնոջ՝ Նինա Շահբազյանի հայտարարագրում։ Վերջինս կես միլիոն դրամ է նվիրաբերել ՔՊ-ին, իսկ կատարած ծախսերից 2.4 մլն դրամի աղբյուրն անհայտ է։ Ավագանու անդամ Արման Հարությունյանը մեր հարցմանը պատասխանեց, որ կինը նախորդ տարվա ընթացքում ստացել է մայրական ամենամսյա նպաստ, սակայն այն չի հայտարարագրել որպես եկամուտ։ Բացի այդ, Հարությունյանը պնդեց, որ նաև ինքն է կնոջը ամեն ամիս որոշակի գումար փոխանցել։ Մայրական նպաստը, սակայն, նույնպես հայտարարագրման ենթակա եկամուտ է, և պետք է արտացոլված լիներ հայտարարագրում։   Ով պետք է գլուխ հանի այս գլուխկոտրուկներից Կուսակցությունների տարեկան հաշվետվությունները, ինչպես նաև պաշտոնյաների հայտարարագրերում եկամուտների և ծախսերի համապատասխանությունը պետք է ստուգի Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովը (Հանձնաժողով)։ Օրենքի համաձայն՝ պետական ֆինանսավորում ստանալու իրավունք ունեցող կուսակցությունների տարեկան հաշվետվությունները Հանձնաժողովը պետք է ստուգի աուդիտորական եզրակացությունը ստանալուց հետո՝ 30-օրյա ժամկետում։ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության աուդիտորական եզրակացությունը հրապարակվել է մայիսի 30-ին։ Հունիսի 26-ին Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովն ընդունել է որոշում՝ կուսակցությունների 2023 թվականի տարեկան հայտարարագրերի ստուգման ժամկետը երկարաձգել 60 օրով՝ մինչև օգոստոսի 30-ը։ Հիշեցնենք, որ փետրվարին «Ինֆոքոմը» հրապարակել էր հետաքննություն այն մասին, որ կազմակերպված մեխանիզմի գործադրմամբ անհայտ ծագման գումարներ էին ուղղվել ՔՊ նախընտրական քարոզարշավի ֆինանսավորմանը՝ երբեմն գործընթացից ընդհանրապես անտեղյակ քաղաքացիների անվան տակ։  Լյուսի Մանվելյան
22:54 - 26 հուլիսի, 2024
Թերի տեխհսկողություն իրականացրածների հետ քաղաքապետարանը նորից պայմանագրեր է կնքել. Ավինյանը մանրամասներին չի տիրապետում

Թերի տեխհսկողություն իրականացրածների հետ քաղաքապետարանը նորից պայմանագրեր է կնքել. Ավինյանը մանրամասներին չի տիրապետում

Երևանի տարբեր վարչական շրջաններում իրականացված անորակ փոսալցման աշխատանքներից դժգոհ էին շատերը, այդ թվում ինքը՝ քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանը։ «Ինֆոքոմը» դիտարկել և հայտնաբերել էր ասֆալտապատման նորմերի խախտումներ, որոնք, սակայն, այդ գործի համար քաղաքային բյուջեից վճարվողները՝ տեխնիկական հսկողություն իրականացնող կազմակերպությունները, չէին արձանագրել։  Ըստ քաղաքապետարանի հետ կնքված պայմանագրի՝ տեխհսկողները պետք է հսկեին իրականացված աշխատանքի համապատասխանությունը տեխնիկական բնութագրերին։ Տեխհսկող ընկերությունները պարտավոր էին ամենօրյա ռեժիմով լուսանկարահանել շինարարության օբյեկտի վիճակը, գնահատել ասֆալտապատողի կատարած աշխատանքի որակը, իսկ պայմանագրային պարտավորություններից շեղվելու դեպքում՝ այդ մասին տեղյակ պահել պատվիրատուին՝ քաղաքապետարանին։ Տեխհսկողները պետք է նաև գրանցամատյաններում ամենօրյա ռեժիմով արձանագրեն իրենց կատարած աշխատանքը, ներկայացնեն ընթացիկ  և ավարտական հաշվետվություններ։  Հաշվի առնելով փոսալցման աշխատանքների ընթացքում հայտնաբերված մի շարք խախտումները՝ Երևանի քաղաքապետարանին հարցրել էինք, թե ի՞նչ խախտումներ են արձանագրել վերահսկող կազմակեպությունները։ Խնդրել էինք նաև տրամադրել վարման մատյանները, ընթացիկ և ավարտական հաշվետվությունները և ամենօրյա ռեժիմով արված լուսանկարները։  Հարցումից 38 օր անց քաղաքապետարանից ստացել ենք թվով 129 լուսանկար՝ արված բոլոր վարչական շրջաններում։  Նկատենք, որ, օրինակ, Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջաններում իրականացված աշխատանքների տեխհսկող Ա/Ձ Վահրամ Կնյազյանը տրամադրել է ընդամենը 7 լուսանկար։ Սա կամ նշանակում է, որ նշված երկու վարչական շրջաններում ընդամենը յոթ փոս են լցրել, իսկ տեխհսկողն այդ փոսերը լցման աշխատանքները հսկել և լուսանկարել է ընդամենը մեկ անգամ։ Կամ տեխհսկողը ոչ բոլոր օրերին և ոչ բոլոր փոսերի լցման աշխատանքներն է վերահսկել; Ի դեպ՝ տեխհսկողություն իրականացնող 2 ընկերություններն էլ որևէ խախտում չեն արձանագրել։  Երեկ վերոնշյալ 7 լուսանկարները մեզ հետ տարել էինք քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանի ասուլիսին՝ խնդրելով նրան մեկնաբանել, թե արդյո՞ք քաղաքային իշխանությունը բավարարված է փոսալցման աշխատանքների տեխհսկողության որակով։  Մեր հարցին ի պատասխան՝ քաղաքապետը նշեց, որ տեխհսկողության համակարգից ընդհանուր առմամբ դժգոհ են, քանի որ օրենսդրությունն ու ստանդարտները թույլ են տալիս տարբեր տեխհսկող ընկերությունների մասնակցել մրցույթներին՝ ցածր գներով։  «Բայց, այնուամենայնիվ, բովանդակության և որակի տեսանկյունից դա մեզ չի բավարարում շատ դեպքերում, և ստիպված մեր Շինբարեկարգման վարչությունը, կամ հասարական կարգի պահպանման ծառայությունը նմանատիպ դեպքերում պետք է գնան և վերահսկողություն իրականացնեն, այսինքն՝ խնդիրն, այո, համալիր է, հիմնային է»,- նշեց քաղաքապետը՝ հավելելով, որ կարող ենք վստահ լինել, որ անորակ աշխատանքը Երևանի քաղաքապետարանը չի ընդունելու։ Վստահ լինել չենք կարող, քանի որ Ա/Ձ Վահրամ Կնյազյանն, օրինակ, թերի տեխհսկողություն իրականացնելուց հետո կրկին նոր պայմանագիր է ստորագրել քաղաքապետարանի հետ։  Մեր այս դիտարկմանը քաղաքապետն արձագանքեց. «Շատ, շատ, շատ տեխհսկող կազմակերպություններ գնում են սև ցուցակներ։ Ես տենց բազմաթիվ կազմակերպություններ սև ցուցակ ուղարկելու գրություններ եմ ուղարկել Ֆինանսների նախարարություն։ Եթե Ձեր նշած կազմակերպությունը մասնակցել է և գնումների օրենսգրքին համապատասխան շահել է մրցույթը, ուրեմն ենթադրաբար սև ցուցակում չէ և դեռևս իր աշխատանքից դժգոհ չենք, այսինքն՝ եթե այդ ընկերությունը դեռ տեխհսկողություն է իրականացնում, նա 99 տոկոս հավանականությամբ դեռևս խախտում չի իրականացրել»։ Ստիպված եղանք կրկին անգամ նշել, որ Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջաններում մոտ 2 ամիս տևած փոսալցման աշխատանքներից 7 լուսանկար ունենալն արդեն իսկ խախտում է, ինչին ի պատասխան՝ Ավինյանը արձագանքեց. «Ես անկեղծորեն ուրախ եմ, որ դուք օգնում եք մեզ այստեսակ հարցերում, բայց նորից կուզենայի շեշտել, որ ինձ [համար] դժվար կլինի ձեր հարցին պատասխանել։ Դուք անում եք X պնդումը, որը ես չեմ կարող հավաստել՝ դա այդպես է, թե այդպես չէ։ Ճիշտ կլինի շինբարեկարգման վարչության պետին էս հարցը տաք կամ հարցում ուղարկեք, դետալային հասկանանք և ձեզ պատասխանենք»,- ասաց Տիգրան Ավինյանը։ «Ինֆոքոմն», իհարկե, հետևողական կգտնվի և կուղարկի հերթական տեղեկատվության հարցումը քաղաքապետարան՝ հետևելով Տիգրան Ավինյանի հորդորին։ Սակայն պետք է նաև արձանագրել, որ մեր ուղարկած գրեթե բոլոր հարցումներին պատասխանելու համար քաղաքային իշխանությունը 30-օրյա ժամկետ է սահմանում՝ երբեմն խախտելով նաև սահմանված այդ ժամկետները։  Ջուլիետտա Հովհաննիսյան
16:20 - 25 հուլիսի, 2024
Կիսատ եւ ձգձգվող միասնական տոմսային համակարգը․ ինչ սպասել եւ երբ

Կիսատ եւ ձգձգվող միասնական տոմսային համակարգը․ ինչ սպասել եւ երբ

«Ի՞նչ ա դա, ես չեմ էլ հասկանում»,- այսպես արձագանքեց Երեւանի մետրոպոլիտենի տարեց ուղեւորներից մեկը, երբ հարցրինք՝ օգտվո՞ւմ է արդյոք հանրային տրանսպորտում ուղեվարձի վճարման նոր՝ թվային սարքերից։  Արդեն մի քանի շաբաթ է, ինչ մետրոպոլիտենում ժետոններ ընդունող սարքերի մեծ մասը փոխարինվել է թվային վալիդատորներով՝  հերթեր եւ դժգոհություններ առաջացնելով քաղաքացիների շրջանում։ Տրանսպորտի միասնական տոմսային համակարգի ներդնումը բազմաթիվ տեխնիկական եւ կազմակերպչական խնդիրների է բախվել, ինչի հետեւանքով քաղաքապետարանը հետաձգել է սահմանված վերջնաժամկետները՝  երկարաձգելով նաեւ գործընթացի մի մասն իրականացնող «Թել-Սելլ» ընկերության հետ կնքած  պայմանագիրը։   Նյութում կարդացեք՝ ի՞նչ խնդիրներ են բարձրաձայնում քաղաքացիները, ի՞նչ է միասնական տոմսային համակարգը, եւ ինչ ժամկետում պետք է այն ներդնվեր, ինչո՞ւ են հիմա Մետրոպոլիտենից հեռացվում ժետոններ ընդունող սարքերը, ժամանակավոր ի՞նչ լուծում է ընտրել սպասարկող «Թել–Սելլ» ընկերությունը, ի՞նչ է սպասվում. վճարման ի՞նչ եղանակներ եւ սակագներ են նախատեսված եւ ի՞նչ ժամկետներում ժետոնների սարքերի՝ վալիդատորներով փոխարինումը հավելյալ հերթերի է հանգեցրել Մետրոպոլիտենում ժետոններ ընդունող սարքավորումների մեծ մասը ապագործարկվել է, 10 կայարաններից յուրաքանչյուրում թողնվել է այդպիսի 1-ական սարք։ Փոխարենը տեղադրվել են «Թել-Սելլ» ընկերության վալիդատորներ՝ բջջային հավելվածով վճարման եւ տերմինալներ՝ QR կոդերով վճարման նպատակով։ Սա հանգեցրել է կուտակումների եւ հերթերի, քանի որ ուղեւորների մեծ մասը կամ «Թել-Սելլ» հավելված չունի, կամ լիարժեք տեղեկացված չէ ընթացող փոփոխությունների մասին, կամ էլ սովորույթի ուժով նախընտրում է վճարել ժետոնով։ Հունիսի 12-ին՝ ժամը 17։00-19։00 ընկած ժամանակահատվածում, «Ինֆոքոմը» դիտարկում է իրականացրել Մետրոպոլիտենի «Երիտասարդական» եւ «Բարեկամություն» կայարաններում։ Երկու դեպքում էլ ժետոններից օգտվող ուղեւորները ավելին էին, քան վալիդատորներից օգտվողները, ինչի արդյունքում ժամանակ առ ժամանակ հերթեր էին գոյանում։ Ամիսներ առաջ նման դիտարկում իրականացրել էինք նաեւ երթուղային 2 ավտոբուսներում։ Պատկերը նույնն էր․ ուղեւորների գերակշիռ մասը վճարում էր մետաղադրամով։ «Գրեթե ամեն օր օգտվում եմ Մետրոպոլիտենի ծառայություններից, իրականում շատ անհարմար է․ եթե նկարել եք, կտեսնեք, թե ինչ հերթեր են գոյանում ժետոնով վճարման ընդամենը մեկ հնարավորության պատճառով։ Դեռ ոչ բոլորն են սրան պատրաստ»,- ասաց ուղեւորներից մեկը։ Որոշ ուղեւորներ էլ, որ կողմ էին վճարման էլեկտրոնային եղանակին, մտահոգված էին, որ համակարգն ամբողջությամբ չի գործում. բանկային քարտով հնարավոր չէ տրանսպորտի տոմս գնել, հետեւաբար այս պահին էլեկտրոնային եղանակով վճարելու համար պարտադիր է «Թել-Սելլ» հավելվածի բաժանորդ դառնալ։   Որոշ քաղաքացիներ էլ վաղուց օգտվում էին «Թել-Սելլ» ընկերության բջջային հավելվածից կամ տերմինալներից եւ նշում, որ վճարումն այդպես ավելի արագ է կատարվում։ Ինչ է միասնական տոմսային համակարգը Փորձենք հասկանալ՝ ինչ է իրենից ներկայացնում միասնական տոմսային համակարգը, երբ եւ ինչպես էր այն նախատեսված ներդնել։  2020 թ․-ից քննարկվող եւ 2023 թ․-ից մեկնարկած այս բարեփոխումը ներառում է երկու հիմնական բաղադրիչ՝ ուղեվարձի նոր սակագներ, որը սահմանում է Երեւանի ավագանին, եւ ուղեվարձի վճարման նոր՝ թվային եղանակներ, որն ապահովում է մասնավոր «Թել-Սելլ» ընկերությունը։ Ուղեվարձի տարիֆային պլանները՝ ըստ Ավագանու՝ 2024 թ․ մարտի 12-ի որոշման (այս պահին ընդունված տարբերակով՝ բանկային քարտով հնարավոր է վճարել միայն «Զվարթնոց» օդանավակայանի տոմսի համար, սակայն «Թել-Սելլ»-ի հավաստմամբ՝ մինչ համակարգի ամբողջական գործարկումը քաղաքապետարանը մյուս երկուսը եւս սահմանելու է)։  Մոտ մեկ ամիս առաջ Երեւանի ավագանին որոշեց, որ մինչ ավտոբուսների նոր խմբաքանակը չներկրվի (մինչ օրս հայտնի էր պատվիրված եւ ուշացող 171 ավտոբուսների մասին, իսկ այսօրվա ասուլիսում քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանը, չմանրամասնելով կոնկրետ ժամկետներ, ասաց, որ դրանցից բացի դեռ պետք է ձեռք բերեն եւս 250 ավտոբուս), հնարավոր չէ ապահովել համակարգի ամբողջական ներդնումը, ուստի տրանսպորտի ուղեվարձի սակագների փոփոխությունը հետաձգվեց մինչ 2025 թ․ հունվարի 1-ը: Ընդ որում, սա առաջին հետաձգումը չէ, նախկին եւ ներկա քաղաքապետերը մինչ այս էլ համակարգի ներդնման հստակ ժամանակ չեն նշել, բազմիցս հնչել են «մի քանի ամսից», «առաջիկայում», «շուտով» եւ նմանատիպ այլ արտահայտություններ։ Համաձայն քաղաքապետարանի եւ «Թել-Սելլ»-ի միջեւ 2022թ-ին կնքված պայմանագրի՝ ընկերությունը պարտավորվել է իր միջոցների հաշվին մայրաքաղաքում ներդնել տոմսային միասնական համակարգ։ Պայմանագիրը կնքվել է 5 տարի ժամկետով, որի ընթացքում ընկերությունը ապահովելու է համակարգի ներդնումն ու սպասարկումը։ Իսկ պայմանագրի ավարտից հետո շահագործվող տեխնիկան եւ բոլոր լիազորություններն անցնելու են քաղաքապետարանի ենթակայությանը։ Ըստ պայմանագրի՝ համակարգում գործելու են վճարման հետեւյալ եղանակները՝  մեկանգամյա օգտագործման տոմսեր (թղթային եւ էլեկտրոնային տարբերակով QR կոդեր) Mifire քարտեր (տրանսպորտային հատուկ՝ աբոնոմենտային քարտ, նաեւ այլ կրիչներ՝ մատանի, ժամացույց եւ այլն) էլեկտրոնային տոմսեր (վճարում բջջային հավելվածներով կամ բանկային քարտերով)։ Ըստ նախնական պայմանագրի՝ տրանսպորտային բոլոր միջոցներում այս բոլոր սարքավորումներով կահավորումը եւ տոմսային համակարգի ամբողջական գործարկումը պետք է իրականացված լինեին դեռ երկու ամիս առաջ՝ 2024 թ․ մայիսին։  Այսօր, սակայն, թվարկված եղանակներից հասանելի է միայն թղթային կամ էլեկտրոնային QR կոդով վճարումը։ «Թել-Սելլ» ընկերությունն ու Քաղաքապետարանը երկու անգամ երկարաձգել են պայմանագրի վերջնաժամկետը «Թել-Սելլ» ընկերության տնօրենի տեղակալ Լիանա Հունանյանի խոսքով՝ ծրագրային աշխատանքները իրենց ընկերության կողմից հանձնելու վերջնաժամկետը երկարաձգվել է մինչ այս տարվա օգոստոսի 1-ը, բայց թե դրանք երբ կգործարկվեն, կախված է արդեն քաղաքապետարանից։ Լիանա Հունանյանը Հարցին, թե ինչու ի սկզբանե պայմանագրով սահմանված ժամկետում համակարգի ամբողջական գործարկումը չի իրականացվել, ընկերության փոխտնօրենը պատասխանեց․ «Պայմանագիրը կնքել ենք, պիլոտային ծրագիրն իրականացրել ենք, ժամկետի ավարտին աշխատանքների 90 %-ը կատարված է եղել, սակայն թե՛ մենք, թե՛ քաղաքապետարանը հասկացել են, որ 9 ամիսը իրատեսական չէր, որովհետեւ աշխատանքները շատ էին, պահանջները՝ բավականին խիստ։ Վերջին ժամանակներում քաղաքապետարանի հետ միասին այցելեցինք եվրոպական մի շարք երկրներ, նախկին խորհրդային երկրներ եւ հասկացանք մի բան՝ մարդիկ այս համակարգը ներդնում են տարիներով»,- ասաց Հունանյանը։ Հարցին՝ միջազգային փորձի ուսումնասիրությունը չպե՞տք է արդյոք նախորդեր պայմանագրի կնքմանը, նա պատասխանեց․ «Համաձայն եմ, պետք էր ավելի խորը ուսումնասիրել եւ ավելի իրատեսական ժամկետներ նշել, մեր պայմանագրում նախատեսված են այնպիսի կետեր, որոնք 10 տարի օգտագործող երկրները անգամ չունեն։ Օրինակ՝ երբ Սոֆիայում հարցնում ենք՝ արտոնյալ խմբերին ինչպե՞ս եք նույնականացնում, որպեսզի զեղչեր տաք, ասում են, որ դա ավտոմատացված չէ, դա ապագայի հարց է, այսինքն՝ թոշակառու մարդը ինքն է պարտավոր գալ, ներկայանալ, իսկ մեզ մոտ ԷԿԵՆԳ համակարգով էլեկտրոնային հարցում է գնալու, հաստատվելու է, որ անձը թոշակառու է, ըստ այդմ, արտոնյալ խմբից է, այսինքն՝ մենք ուշացած ենք միանում տրանսպորտային համակարգի թվայնացմանը, բայց գնում ենք լավագույն տարբերակին»,- կարծում է Լիանա Հունանյանը։ Ժետոնների սարքերը հանելով՝ ընկերությունը փորձում է հանրությանը նոր համակարգին սովորեցնելու խնդիր լուծել Քաղաքացիները տարակուսած են՝ քանի դեռ վճարման բոլոր եղանակները չեն գործում, ինչո՞ւ են ժետոն ընդունող սարքերը աստիճանաբար փոխարինվում վալիդատորներով։ Ըստ «Թել-Սելլ» ընկերության տնօրենի տեղակալի՝ այս փուլում մարդկանց նոր սարքերին սովորեցնելու խնդիր ունեն, քանի որ հունվարի 1-ից ուժի մեջ են մտնելու տարիֆային պլանները, եւ մարդիկ հիմնականում օգտվելու են «Թել-Սելլ» հավելվածից կամ տերմինալներից կամ տրանսպորտային քարտերից։ Բանկային քարտերի մասսայական օգտագործում, ըստ Հունանյանի, չի լինելու, քանի որ տարիֆային պլաններից միայն 3-ն են հնարավորություն տալու տոմս գնել բանկային քարտով, որոնք էլ ամենաթանկն են լինելու հանրային տրանսպորտից մշտապես օգտվելու դեպքում։ Դրանք են 90-րոպեանոց, 1-օրանոց եւ  դեպի «Զվարթնոց» օդանավակայան տոմսերը։ Մնացած բոլոր տեսակի տոմսերի համար նախատեսված են Mifire տրանսպորտային հատուկ, այսպես կոչված, աբոնոմենտային քարտեր, որոնք պետք է նախապես ձեռք բերել եւ լիցքավորել, ինչպես նաեւ QR կոդեր, որոնք հնարավոր է ձեռք բերել «Թել-Սելլ»-ի բջջային հավելվածով (որտեղ հնարավոր է կցել բանկային ցանկացած քարտ) կամ տերմինալներով։ Նշենք, որ չնայած «Թել-Սելլ» տերմինալներով արդեն հնարավոր է QR կոդեր ձեռք բերել նաեւ առանց բաժանորդ դառնալու (առանց անձնական բջջային հեռախոսահամարը մուտքագրելու), սակայն այդ մասին ոչ ընկերության, ոչ էլ քաղաքապետարանի կողմից պատշաճ իրազեկում չի իրականացվում, փոխարենը խրախուսվում է հավելվածի կիրառությունը։ Ինչես նշեցինք, քաղաքային բյուջեից նոր համակարգի ներդնմանը գումար չի հատկացվել, ամբողջը իրականացվել է «Թել-Սելլ»-ի կողմից, հետեւաբար ընկերությունը շահագրգռված է իր բաժանորդների թվի ավելացումով․ «Քաղաքացին էլ պիտի հասկանա՝ մեր կողմից կատարված աշխատանքները ահռելի են ոչ միայն ներդրումների, այլ նաեւ մարդկային ռեսուրսի տեսանկյունից։ Մենք մրցույթը չենք շահել քաղաքապետարանի հատկացրած գումարներից, մենք մեր միջոցների հաշվին ենք դա անում, ֆինանսական որեւիցե շահ չենք հետապնդում, ձեզանից լրացուցիչ գումար չի գանձվում, այն 100 դրամը, որ դուք մեզ վճարում են, նույնությամբ փոխանցում ենք քաղաքապետարանին։ 3 միլիոն ներդրումից բացի մեր ընթացիկ սպասարկումը տարեկան կես միլիարդ դոլար է, եւ այո, մենք էլ մեր հետաքրքրությունն ունենք․ դա այն է, որ քաղաքացուն ուզում ենք ծանոթացնել մեր հավելվածին զուտ տոմս գնելու տեսանկյունից․ այսօր տոմս կգնեք, վաղը կասեք՝ տեսնեմ՝ էլ ի՞նչ հետաքրքիր հնարավորություն կա, կուզեք՝ կօգտվեք, չեք ուզի՝ մի օգտվեք, ոչ մեկը ոչինչ չի պարտադրում»,- նշեց Հունանյանը։ Մեր զրույցում նա ընդգծեց՝ վալիդատորներով փոխարինումը սկսել են իրականացնել փուլերով․ մայիս ամսին փոխարինել են Մետրոպոլիտենի չաշխատող սարքերը՝ միաժամանակ թողնելով ժետոնով վճարման հնարավորությունը, սակայն մեկ ամսից ավելի քաղաքացիները դրան ուշադրություն չեն դարձրել, հավելվածից օգտվողների քանակը առանձնապես աճ չի գրանցել։ Ժետոնի մեկական սարքեր թողնելուց հետո օգտատերերի օրական ցուցանիշները սկզբնական 1500-1700 միջակայքից մոտեցել են 7000-ին։ Դա Մետրոպոլիտենի ողջ ուղեւորահոսքի՝ 80․000-ի 10 %-ն էլ չէ։ Մեր այն հարցին, թե ինչու բանկային քարտով վճարումը բոլոր տեսակի տոմսերի համար չի նախատեսվել, Լիանա Հունանյանը պատասխանեց, որ դա պայմանավորված է տեխնիկական առանձնահատկություններով․ «Ալգորիթմը քեզանից գումարը չի գանձում, հետո հետ է գնում, հաշվարկում քո վճարած բոլոր տոմսերը եւ որոշում՝ մեկ շաբաթվա գումար գանձել թե մեկ օրվա, իսկ բանկային քարտերով այդպես հնարավոր չէ երկարաժամկետ վճարել, այդ տեխնոլոգիան ընդունված չէ, միջազգային փորձի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ բանկային քարտերով առավելագույնը մեկ շաբաթվա հաշվարկ է գնում»,- ասաց նա՝ հավելելով, որ երկարաժամկետ հնարավորությունը նաեւ խարդախության ռիսկեր է պարունակում։  Այսօրվա ասուլիսի ժամանակ քաղաքապետը եւս ընդգծեց բանկային քարտերով վճարման հնարավորության մասին՝ չհստակեցնելով, սակայն, որ դա վերաբերելու է միայն մեկ կամ մի քանի փաթեթների։ Ըստ Հունանյանի՝ նախկինում քաղաքացին ուներ վճարման միայն մեկ տարբերակ՝ դրամարկղից ժետոն գնելը, իսկ այժմ դրան գումարվել է եւս երկուսը՝ հավելվածով եւ տերմինալով։ Մեր դիտարկմանը, որ այս փոփոխությունը կայարաններում հավելյալ հերթերի է հանգեցնում, Հունանյանն արձագանքեց՝ ասելով․  «Հանգեցնում է, քանի դեռ մենք չենք ուզում սովորել, իսկ երբ ուզենք սովորել, չի հանգեցնի, մենք թվայնացման աշխարհ ենք մտնում, բոլոր տեսակի թվայնացումները սովորելու բարդույթը ունի, պետք է ավելի ժամանակակից մոտեցում ցուցաբերենք»։ Ի պատասխան հարցին, թե սարքերը տեղադրելուց եւ գործնականում կիրառելուց բացի սովորելու համար ուրիշ ինչ է առաջարկվում քաղաքացիներին, Հունանյանն ասաց, որ իրազեկման անիմացիոն հոլովակներ են պատրաստել եւ հրապարակել, նաեւ՝ թռուցիկներ բաժանել։ Դրանից բացի, ունեն խորհրդատուներ, որոնք, տարբեր ժամերի տարբեր կայարաններում գտնվելով, մարդկանց առաջարկում են սովորեցնել հավելվածից կամ տերմինալից օգտվել կամ աջակցել, եթե ընթացքում դժվարություններ լինեն։ Անդրադառնալով այն քննադատություններին, որ մարդկանց կարծես ստիպեն մասնավոր ընկերության բաժանորդ դառնալ՝ Հունանյանը հիշեցրեց՝ «Թել-Սելլ»-ը միակ ընկերությունն է, որ դիմել է մրցույթին եւ հաղթել։ Այս առնչությամբ քաղաքապետարանն էլ նույնն էր ասել՝ մրցույթի պայմաններին բավարարող եւ հաղթած ցանկացած ընկերություն կարող էր ստանձնել նույն դերը։ Առաջիկայում ժետոններն ընդհանրապես դուրս կգան գործածությունից Լիանա Հունանյանի խոսքով՝ առաջիկայում Մետրոպոլիտենի դրամարկղերում սկսելու են վաճառել QR կոդով կտրոններ, եւ աստիճանաբար, երբ քաղաքացիների մոտ եղած ժետոնները սպառվեն, դրանք ընդհանրապես դուրս են գալու գործածությունից։ Հաջորդիվ կհեռացվեն նաեւ ժետոններ ընդունող սարքերը՝ փոխարինվելով վալիդատորներով։ Հունանյանն ընդգծեց՝ յուրաքանչյուր կայարանում մնացած ժետոն ընդունող 1-ական սարքի փոխարեն հնարավորություն է լինելու 2-ական վալիդատոր ավելացնելու։  Արձագանքելով էկոակտիվիստների մտահոգություններին, որ այդպիսով թղթի չարդարացված օգտագործում է լինելու՝ Հունանյանը հիշեցրեց վճարման էլեկտրոնային հնարավորության մասին՝ հավելելով, որ սա ժամանակավոր լուծում է․ հետագայում, երբ համակարգն ամբողջապես գործի, կտրոնները դրամարկղում վաճառքից ի վերջո դուրս են գալու։ Դրամարկղի աշխատակիցները զբաղվելու են տրանսպորտային քարտերի վաճառքով, դրանց լիցքավորմամբ կամ արտոնյալ խմբերի (տարեցներ, ուսանողներ եւ այլք) քաղաքացիների նույնականացմամբ (որն էլեկտրոնային եղանակով է լինելու)։ Հանրային տրանսպորտի տոմս գնելու հնարավորություն լինելու է հետեւյալ կետերից՝ տոմսերի վաճառակետեր (օրինակ՝ Մետրոպոլիտենի գանձապահ-օպերատորներ), վեբ-պորտալ (E-ticket.Yerevan.am կայքը, որը դեռ չի գործում), բջջային հավելված (Tel-cell), անհպում վճարում բանկային քարտերով եւ էլեկտրոնային վճարման եղանակներով։ Այսպիսով, տոմսային միասնական համակարգի ներդնման աշխատանքների ավարտը դեռեւս հստակ տեսանելի չէ։ Հաշվի առնելով, որ ժամկետների երկարաձգման համաձայնագրերով նախատեսված են ծրագրային այնպիսի լուծումներ, որոնք կապված են ուղեվարձի նոր սակագների հետ՝ կարելի է ենթադրել, որ մինչեւ նոր սակագները ուժի մեջ չմտնեն (այսօրվա դրությամբ՝ մինչեւ 2025 թ․ հունվարի 1-ը), վճարման բոլոր եղանակները այդպես էլ հասանելի չեն լինի, եւ օգոստոսի 1-ից քաղաքացին իր կյանքում առանձնապես փոփոխություն չի զգա։ Ըստ այդմ, մի տարուց ավելի ձգձգվող այս նորամուծության ներկայիս պայմանները  խրախուսում են քաղաքացիներին դառնալ «Թել-Սելլ» բաժանորդ՝ առանց նրանց համար ապահովելու խոստացված փաթեթները, զեղչերը եւ վճարման եղանակների բազմազանությունը։    Միլենա Խաչիկյան
17:39 - 24 հուլիսի, 2024
Աշխատաշուկայի պահանջներից բխող կրթություն․ «Կիրառական վիճակագրություն և տվյալների գիտություն» մագիստրոսական ծրագիրը

Աշխատաշուկայի պահանջներից բխող կրթություն․ «Կիրառական վիճակագրություն և տվյալների գիտություն» մագիստրոսական ծրագիրը

Բակալավրիատի երրորդ կուրսից Վահրամ Թադևոսյանն աշխատում է PicsArt ընկերության մեքենայական ուսուցման թիմում։ Բակալավրիատում «Համակարգչային գիտություններ» մասնագիտությունը սովորելուց հետո նա հասկացավ, որ տեսական գիտելիքների պակաս ունի։  «Ե՛վ տվյալագիտության, և՛ մեքենայական ուսուցման մեջ, կարծում եմ, տեսականը շատ կարևոր դեր ունի, որովհետև կարող ես օգտագործել այն մեթոդները, որոնք տեսական հիմք ունեն՝ առանց իմանալու տեսականը, բայց երբ դրանք հասկանում ես, պատկերացնում ես, արդեն հնարավորություն ունես դու ստեղծելու այդ մեթոդներից ինչ-որ մեկը»,- ասում է Վահրամը։ Վահրամ Թադևոսյանը Սովորելու և աշխատելու ընթացքում ոլորտի մասնագետներն ու գործընկերները նրան պատմել էին Երևանի պետական համալսարանի (ԵՊՀ) «Կիրառական վիճակագրություն և տվյալների գիտություն» մագիստրոսական ծրագրի մասին։ 2022-ին Վահրամը որոշեց դիմել ծրագրին և սկսեց սովորել այնտեղ։ Այժմ նա ծրագրի շրջանավարտներից մեկն է։   Փոքր գաղափարներից՝ մեծ գաղափար «Կիրառական վիճակագրություն և տվյալների գիտություն» մագիստրոսական ծրագիրը ստեղծվեց 2018-ին։ Մագիստրոսական ծրագրի համահիմնադիրն ու ղեկավարը՝ ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր Կարեն Քեռյանը, հիշում է՝ ծրագիրը հինգ տարի առաջ իրականություն դարձավ, երբ մի քանի փոքր գաղափարներ միացան ու դարձան մեկ մեծ գաղափար։ Նա պատմում է, որ մի կողմից ինքն ու Մաթեմատիկայի և մեխանիկայի ֆակուլտետի դասախոսներից Միքայել Պողոսյանը կիրառական ուղղվածությամբ մագիստրոսական ծրագիր սկսելու մտքեր ունեին, մյուս կողմից էլ PMI Science-ի տվյալագիտության թիմի ղեկավար Նարեկ Մելքոյանը տվյալագիտության, մեքենայական ուսուցման ուղությամբ մագիստրոսական ծրագիր ստեղծելու գաղափար ուներ։ Գաղափարի հանդեպ հետաքրքրություն ցուցաբերեցին նաև PMI Science-ն ու «Ինովացիոն լուծումների և տեխնոլոգիաների կենտրոն» (ISTC) հիմնադրամը, և բոլորով սկսեցին գաղափարը կյանքի կոչել։ Ի վերջո, 2018-ին ԵՊՀ Մաթեմատիկայի և մեխանիկայի ֆակուլտետում բացվեց «Կիրառական վիճակագրություն և տվյալների գիտություն» մագիստրոսական ծրագիրը։ Վահրամ Թադևոսյանն ու Կարեն Քեռյանը Կարեն Քեռյանը հիշում է, որ ծրագիրը սկսելուց առաջ Միքայել Պողոսյանը նախ հանդիպումներ ունեցավ տեխնոլոգիական ընկերությունների ներկայացուցիչների հետ՝ հասկանալու աշխատաշուկայի պահանջները և դրա հիման վրա կազմելու դասացուցակը։ Նա նշում է՝ իրենց նպատակն էր ստանալ ոչ թե այնպիսի ծրագիր, որը կկենտրոնանա նեղ ուղղությունների վրա և մասնագետներ կպատրաստի մեկ կամ մի քանի ընկերությունների համար, այլ այնպիսի ծրագիր, որը կտա գիտելիքների հնարավորինս լայն շրջանակ՝ հնարավորություն ստեղծելով, որ շրջանավարտները կարողանան մեքենայական ուսուցման և տվյալագիտության ուղղությամբ կարիերա սկսել տեխնոլոգիական տարբեր ընկերություններում։ «Բավականին հետաքրքիր դասեր կային ծրագրի ընթացքում՝ օրինակ, ժամանակային շարքերի (time series), ընդհանուր խոր ուսուցման (deep learning) վերաբերյալ։ Այդ գիտելիքները ես այս պահին շատ չեմ օգտագործում աշխատանքի բերումով, բայց չի բացառվում, որ հետագայում պետք կգան։ Երբ այդ ամեն ինչին նայում եմ մեկ այլ ուսանողի աչքերով, հաստատ շատ բան է տալիս ծրագիրը գրեթե բոլոր հնարավոր ուղղություններով»,- ասում է Վահրամը, որի աշխատանքն այժմ կապված է համակարգչային տեսողության (computer vision) հետ: Մագիստրոսական ծրագրի ստեղծման առաջին տարում գործնական աշխատանքներ իրականացնելու համար ուսանողներն օգտվում էին ISTC հիմնադրամի համակարգիչներից։ Երկրորդ տարում ծրագրի գործընկեր դարձան Webb Fontaine ու Krisp ընկերությունները, որոնց օգնությամբ ծրագիրը զինվեց գրաֆիկական պրոցեսոր ունեցող (GPU) համակարգիչներով։   Տեսական հիմք և գործնական գիտելիքներ՝ ոլորտի մասնագետներից Կարեն Քեռյանը նշում է՝ ծրագրի առաջին կիսամյակում ուսանողների համար մաթեմատիկայի ու ծրագրավորման հիմքերն են դրվում, երկրորդ կիսամյակում՝ մեքենայական ուսուցման, երրորդում արդեն նեղ մասնագիտական առարկաներ են դասավանդվում, իսկ չորրորդ կիսամյակում ուսանողները գրում են մագիստրոսական թեզերը։  «Վերջում՝ մագիստրոսական թեզը կազմելիս, մարդիկ ունենում են և՛ տեսական հիմք, և՛ պրակտիկ գիտելիքներ ու կարողանում են շատ լուրջ ու հետաքրքիր թեզեր գրել»,- ասում է Վահրամը։ Կարեն Քեռյանը, Միքայել Պողոսյանն ու ԵՊՀ այլ մասնագետներ դասավանդում են տեսական առարկաները, իսկ գործնական առարկաները դասավանդում են Krisp-ի, Service Titan-ի, PicsArt-ի և տեխնոլոգիական տարբեր ընկերությունների մասնագետներ։ Վազգեն Միքայելյանը, որ Krisp-ում ղեկավարում է մեքենայական ուսուցման թիմերից մեկը, արդեն մի քանի տարի խոր ուսուցում (deep learning) է դասավանդում ծրագրի ուսանողներին։ Նա նշում է՝ իր ուսանողներին դասերի ընթացքում տալիս է այնպիսի հարցեր, որոնք նրանց կտային գործատուներն աշխատանքի ընդունվելիս։ Վազգենի խոսքով մագիստրոսական ծրագրի տարբերությունը կրթական այլ ծրագրերից ու դասընթացներից այն է, որ այստեղ ոչ թե սահմանափակ ժամանակում սկսնակ (junior) մասնագետներ են պատրաստում, այլ հիմնարար գիտելիքներ են տալիս, որ ուսանողները կարողանան աշխատանքի անցնել ավելր բարձր մակարդակներով (mid-level): Վահրամը կարևորում է այն փաստը, որ ծրագրում դասավանդում են հենց ոլորտում աշխատող մասնագետները, և ուսանողները հնարավորություն են ստանում նրանց փորձից սովորելու և նրանց հետ կապեր հաստատելու։ «Կարելի է միայն ակադեմիական հիմքը դնել, բայց դա հերիք չի լինելու ինդուստրիա մուտք գործելու համար։ Իսկ այդքան մարդու հետ ծանոթանալու, միաժամանակ նրանց փորձը լսելու գործընթացը, հասկանալու, թե ինչ հնարավոր խնդիրների կարող են առերեսվել․․․ Այդ ամեն ինչը շատ է օգնում ուսանողներին»,- ասում է նա։ Վազգեն Միքայելյանը նշում է՝ խոր ուսուցում առարկան ունի և՛ տեսական, և՛ գործնական հատվածներ, իսկ առարկայի ավարտին ուսանողներն արդեն կարողանում են ինքնուրույն մեքենայական ուսուցման մոդելներ ստանալ ու անգամ ավելի բարդ հանձնարարություններ կատարել։ Նա հիշում է, որ Krisp-ի խնդիրներից մեկը հանձնարարվել էր ուսանողներին, որոնք էլ նախնական աշխատանքներն արեցին ու փոխանցեցին ընկերության մասնագետներին։ Խնդիրը վերաբերում էր խոսքից լեզվի ճանաչմանը, այսինքն՝ պետք էր ստանալ մոդել, որը ձայնագրության հիման վրա կարողանում է հասկանալ, թե այն ինչ լեզվով է։ Ուսանողներն իրականացրին նախնական աշխատաքները, իսկ Krisp-ի մասնագետները զարգացրին ու ավարտին հասցրին մոդելը։   Շարժման ուղղության կառավարումը՝ անիմացվող նկարներում Մագիստրոսական ծրագրի ուսանողները գրում են ամենատարբեր թեմաներով թեզեր, որոնք համալրում են նրանց պորտֆոլիոները և օգնում աշխատանքի ընդունվելիս, երբեմն էլ դառնում գիտական հոդվածներ կամ ուղարկվում գիտական կոնֆերանսների։  Վահրամը, որն աշխատում է PicsArt-ի մեքենայական ուսուցման թիմում, որոշեց իր մագիստրոսական թեզի համար ընտրել այնպիսի թեմա, որն իր հետազոտական հետաքրքրությունների շրջանակում է։ Վահրամը պատմում է իր թեզի մասին Նա նշում է, որ համակարգչային տեսողության (computer vision) մեջ արդեն բավականին զարգացած է նկարների անիմացիայի խնդիրը, այսինքն՝ կան մեքենայական ուսուցման մոդելներ, որոնք կարողանում են նկարների հիման վրա տեսանյութեր ստանալ։ Վահրամի խոսքով, սակայն, դեռևս քիչ աշխատանքներ կան անիմացվող նկարներում շարժումների կառավարման ուղղությամբ։  Նա նշում է՝ խնդիրն առաջանում է հիմնականում այն պատճառով, որ ստացվող տեսանյութում շարժումը մի տեսակի չէ, այն կարող է վերաբերել տեսախցիկի, որևէ օբյեկտի (օրինակ՝ մարդու) կամ դրա ինչ-որ հատվածի շարժմանը։ Այդ պատճառով էլ դժվար է ստանալ մեքենայական ուսուցման այնպիսի մոդել, որն օգտարերերին հնարավորություն կտա նկարներ անիմացնելիս որոշելու, թե իրենց ուզած օբյեկտներն ինչ ուղղությամբ են շարժում։ Խնդիրը լուծելու համար Վահրամը վերցրեց մեքենայական ուսուցման այնպիսի մոդել, որն արդեն իսկ վարժեցված էր մեծաքանակ տվյալների վրա և կարողանում էր նկարներից տեսանյութեր ստանալ։ Մնում էր անել հաջորդ քայլը՝ մոդելին սովորեցնել կառավարել օբյեկտների ու սուբյեկտների շարժման ուղղությունը։ Դրա համար նրան անհրաժեշտ էր նկարներից կամ տեսանյութերից ստանալ այնպիսի ինֆորմացիա, որը կոնկրետ շարժում է բնութագրում։ Իսկ այդպիսի ինֆորմացիայի հրաշալի աղբյուր կարող էին լինել տեսանյութերը, որտեղ երևում էին մարդկանց շարժումներ։ Վահրամն ասում է, որ երբ կա այնպիսի տեսանյութ, որտեղ մարդը շարժում է, օրինակ, ձեռքը, ապա հնարավոր է մոտարկել ձեռքի շարժման հետագիծը, այսինքն՝ ծրագրին ցույց տալ, թե ձեռքն ինչ ուղղությամբ է շարժվել, որտեղից որտեղ է գնացել։ Նմանատիպ մեծաքանակ տվյալներ սովորելով՝ մոդելն արդեն կկարողանար ոչ միայն մարդկանց, այլև տարբեր այլ օբյեկտների ու սուբյեկտների շարժումները կառավարելու հնարավորություն տալ։ Հենց մարդկանց շարժում պարունակող տեսանյութերի հիման վրա էլ Վահրամը կարողացավ ստանալ նմանատիպ մոդել ու գրեց իր մագիստրոսական թեզը, որը նաև ուղարկեց միջազգային կոնֆերանսներից մեկին։ Լուսանկարում երևում է, թե ինչպես է Վահրամի մոդելը լուսանկարից ստացված տեսանյութում հնարավորություն տալիս որոշելու կոնկրետ օբյեկտի (տվյալ դեպքում՝ սև գնդի) շարժման ուղղությունը   Տարբեր գիտելիք ու փորձ ունեցող մարդիկ՝ նույն լսարանում Կարեն Քեռյանի խոսքով իրենց մագիստրոսական ծրագրի ամենամեծ մարտահրավերներից մեկն այն է, որ ծրագրին տարիքային տարբեր խմբերի, ինչպես նաև կրթական և աշխատանքային ամենատարբեր փորձ ունեցող մարդիկ են դիմում։ Մարդիկ կան, որոնք Վահրամի նման արդեն աշխատում են PicsArt-ում, Krisp-ում կամ տեխնոլոգիական այլ ընկերություններում և փորձ ունեն, մարդիկ էլ կան, որ ոլորտում առաջին քայլերն են անում։ Վազգենն ասում է՝ անգամ մասնակից են ունեցել, որն առաջին մասնագիտությամբ փիլիսոփա է։ «Ամենաբարդը դա է, որ նույն լսարանում ծայրահեղ տարբեր գիտելիքներ ունեցող մարդիկ են»,- նշում է նա։ Ընդունելությունը տեղի է ունենում քննությունների հիման վրա․ ընդունվում են նրանք, ովքեր հաջողությամբ հանձնում են քննությունը՝ անկախ ֆակուլտետից, կրթությունից ու փորձից։ Վազգենը նշում է, որ եթե անգամ մարդիկ փորձ չունեն կամ ոլորտից չեն և հետաքրքրված են, կարող են դիմել․ եթե քննությունը հաջողությամբ հաձնեն, ուրեմն պոտենցիալ ունեն ծրագրում սովորելու։ Տարբեր գիտելիքներ ունեցող մարդկանց հետ աշխատելու համար կրթական ծրագիրն այնպես է մտածված, որ և՛ սկսնակները ստանան իրենց հարցերի պատասխանները, և՛ արդեն փորձ ունեցողները նոր գիտելիքներ ձեռք բերելու հնարավորություն ունենան։ Վազգենն, օրինակ, դասերն անցկացնում է հետևյալ տրամաբանությամբ․ սկսում է շատ հիմնական թեմաներից՝ շեշտելով, որ նրանք, ովքեր գիտեն հնչած հարցերի պատասխանները, չպատասխանեն, հետո նաև այնպիսի հարցեր է տալիս, որոնց շուրջ հավասար մտածում են և՛ փորձ ունեցող, և՛ չունեցող ուսանողները։ «Կիրառական վիճակագրություն և տվյալների գիտություն» մագիստրոսական ծրագիրն առաջին տարում ուներ 17 դիմորդ, որոնցից 12-ն ընդունվեցին։ Հինգ տարիների ընթացքում դիմորդների թիվն ավելացել է։ Անցած տարի, օրինակ, 50 դիմորդից ընդունվել է մոտ 30-ը։ Այս տարի էլ արդեն անցկացվել է քննությունների առաջին փուլը։ Եթե առաջին տարում ծրագրի համար կրթաթոշակներ էին հատկացնում գործընկեր տեխնոլոգիական ընկերությունները, ապա երկրորդ տարուց սկսած՝ կառավարությունը սահմանել է ուսման վարձի ամբողջական փոխհատուցմամբ տեղեր։ Ծրագրի ուսանողները, բացի հիմնական դասերից, ոլորտի մասնագետներին լսելու այլ հնարավորություններ էլ են ունենում․ ուսանողների համար արդեն սեմինարներ են անցկացրել ոլորտի տարբեր ընկերություններ, ինչպիսիք են NVIDIA-ն, Yandex-ը։ Կարեն Քեռյանն ասում է՝ նմանատիպ նախաձեռնությունները շարունակական են լինելու։ Մագիստրոսական ծրագրում դասավանդողների և մագիստրոսական թեզերի ղեկավարների թվում էլ արդեն կան մարդիկ, որոնք  նախորդ տարիների շրջանավարտներից են։   Գլխավոր լուսանկարում՝ «Կիրառական վիճակագրություն և տվյալների գիտություն» մագիստրոսական ծրագրի՝ 2024 թ․ շրջանավարտները (նկարը՝ Կարեն Քեռյանի արխիվից) Աննա Սահակյան
21:25 - 21 հուլիսի, 2024
Մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտը չինացի գործընկերների հետ համագործակցությամբ հետազոտական նոր ծրագրեր է սկսում

Մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտը չինացի գործընկերների հետ համագործակցությամբ հետազոտական նոր ծրագրեր է սկսում

Հայաստանում սկիզբ է դրվում ընտանեկան միջերկրածովյան տենդի (հայտնի է որպես երևանյան հիվանդություն) ախտորոշման և բուժման, ինչպես նաև քաղցկեղի դեմ բջջային թերապիայի ուղղությամբ հետազոտական նոր ծրագրերի։ Հետազոտություններն իրականացվելու են Գիտությունների ազգային ակադեմիայի Մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտում (ՄԿԻ) չինացի գործընկերների հետ համագործակցությամբ։   Համագործակցություն, որը սկսվեց դեռ համավարակի շրջանում Այս համագործակցության հիմքերը դրվել են դեռ մի քանի տարի առաջ՝ կորոնավիրուսային համավարակի շրջանում։ ՄԿԻ-ն այդ ժամանակ սկսեց կորոնավիրուսի ախտորոշման թեստեր (ՊՇՌ թեստեր) արտադրել։  ՄԿԻ տնօրեն Արսեն Առաքելյանը հիշում է, որ այդ շրջանում ինստիտուտի գիտաշխատողներից Լիլիթ Ներսիսյանը հետազոտություններ էր իրականացնում Շվեդիայում՝ Կարոլինսկայի համալսարանում, որտեղ ծանոթացավ Շանդոնգի Առաջին բժշկական համալսարանի Կենսաբժշկության քոլեջի պրոֆեսոր Շուշան Յինի հետ։ Երբ պրոֆեսոր Յինն իմացավ, որ Հայաստանում գիտնականները ցանկանում են ՊՇՌ թեստեր արտադրել, առաջարկեց իր օգնությունը։  Արսեն Առաքելյանը պատմում է, որ պրոֆեսոր Յինը ոչ միայն ՊՇՌ թեստերի մշակման հարցում խորհրդատվություն տրամադրեց, այլ նաև օգնեց լուծել լոգիստիկ խնդիրները, և չինական մի քանի կազմակերպություններից թեստերի համար անհրաժեշտ նյութերը  մատակարարվեցին Հայաստան։ Շուշան Յինը՝ Հայաստանի Գիտությունների ազգային ակադեմիայում ՄԿԻ գիտանականների և պրոֆեսոր Յինի միջև կապը պահպանվեց, կապեր հաստատվեցին նաև Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի հետ։ 2023-ի դեկտեմբերին էլ ՄԿԻ-ից պատվիրակություն մեկնեց Չինաստան՝ քննարկելու համագործակցության նոր ծրագրեր։  «Հիմնականում քննարկումներ էին գնում, թե այս պահին աշխարհում նորագույն ինչ մոտեցումներ կան գենետիկական հիվանդությունների թերապիայի մշակման ուղղությամբ, ինչպես նաև քաղցկեղի բուժման նորագույն մեթոդների ուղղությամբ, և արդյո՞ք դա հնարավոր է ինչ-որ չափով տեղայնացնել Հայաստանում»,- ասում է Արսեն Առաքելյանը։ Ի վերջո, որոշվեց համագործակցությունը շարունակել երկու ուղղությամբ․ առաջինն ընտանեկան միջերկրածովյան տենդի ախտորոշման, բուժման մեթոդների մշակումն է, երկրորդը՝ քաղցկեղի դեմ բջջային թերապիայի ներդրումը Հայաստանում։ Այս շաբաթ Հայաստանում էր Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի պատվիրակությունը՝ քննարկելու համագործակցության հետագա ընթացքը։   Հիվանդություն, որը խնդիր է հատկապես Հայաստանի համար Ընտանեկան միջերկրածովյան տենդը (հանդիպում է նաև պարբերական հիվանդություն, երևանյան հիվանդություն անուններով) գենետիկական հիվանդություն է, որն առաջանում է մարդու MEFV  կոչվող գենում տեղի ունեցած մի շարք մուտացիաների (փոփոխությունների) արդյունքում և կարող է ժառանգաբար փոխանցվել։ Այս հիվանդությունը, որն ուղեկցվում է պարբերաբար առաջացող բորբոքային գրոհներով, ջերմությամբ և ցավի նոպաներով, հանդիպում է հիմնականում Միջերկրական ծովի ավազանում բնակվող ազգերի, այդ թվում՝ հայերի մոտ։ Ընտանեկան միջերկրածովյան տենդի դեմ կա դեղամիջոց՝ Կոլխիցինը, բայց այն ոչ թե բուժում է հիվանդությունը, այլ մեղմում է հետևանքները։ Արսեն Առաքելյանը նշում է, որ սա գենետիկական հիվանդությունների համար ընդհանուր խնդիր է․ մեղմող դեղեր կան, բայց այդ հիվանդություններից քչերն ունեն բուժման մեթոդներ, սակայն վերջին շրջանում նոր զարգացումներ կան գենային թերապիաների ոլորտում։ Նրա խոսքով ՄԿԻ-ում իրականացվում են տարաբնույթ հետազոտություներ՝ ուղղված ընտանեկան միջերկրածովյան տենդի զարգացման և ընթացքի մոլեկուլային մեխանիզմների պարզաբանմանը, նոր դեղամիջոցների և թերապիաների մշակմանը։  «Ինստիտուտի Կենսաբանական պրեցեսների մեդելավորման լաբորատորիայում համակարգչային մոդելավորման մոտեցումների կիրառմամբ հետազոտվում են մուտացիաների ազգեցությունը MEFV գենով կոդավորվող պիրին ստիտակուցի կառուցվածքի, ֆունկցիայի և փոխազդեցությունների վրա։ Փնտրվում են քիմիական այնպիսի միացություններ, որոնք կարող են փոխարինել Կոլխիցինին՝ միաժամանակ դրսևորելով ավելի քիչ կողմնակի ազդեցություններ։ Մոլեկուլային և բջջային իմունաբանության լաբորատորիան հետազոտում է իմունային բջիջների ենթատիպերի դերը հիվանդության ընթացքում և մուտացիաների ազդեցությունը իմունային բջիջների ինքնաբուխ ակտիվացման վրա»,- նշում է Արսեն Առաքելյանը։  Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանն էլ զբաղվում է քրոնիկ և հազվագյուտ հիվանդությունների հետազոտություններով, դրանց մոլեկուլային ախտորոշման, կանխարգելման և թերապիայի մեթոդների մշակմամբ։ ՄԿԻ-ում այժմ ցանկանում են չինացի գործընկերների՝ հազվագյուտ հիվանդությունների հետազոտությունների փորձը Հայաստանում կիրառել ընտանեկան միջերկրածովյան տենդի համար։  Գիտնականներին արդեն հայտնի են MEFV գենի մի շարք մուտացիաներ, որոնց պատճառով առաջանում է ընտանեկան միջերկրածովյան տենդը։ Հիվանդության ախտորոշումն իրականացվում է հենց այդ մուտացիաների հիման վրա, այսինքն՝ հիվանդությունը հաստատվում է, եթե բուժառուի MEFV գենում այդ մուտացիաներն առկա են։ Սակայն երբեմն պատահում է, որ ախտորոշիչ թեստը բացասական արդյունք է ցույց տալիս, սակայն բուժառուի մոտ հիվանդության ախտանշանները կան։ Սա գիտնականներին հիմք է տալիս ենթադրելու, որ MEFV գենի այլ մուտացիաներ ևս կարող են հիվանդության առաջացման պատճառ լինել։  Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի հետ համագործակցությամբ ՄԿԻ-ն նախ մշակելու է MEFV գենում մուտացիաների սկրինինգային թեստեր, որոնք հնարավորություն կտան իրականացնելու լայնածավալ սկրինինգային ծրագիր Հայաստանի բնակչության շրջանում։  Սկրինինգային թեստերը մշակվելու են MEFV գենի ամենատարածված մուտացիաների հիման վրա։ Սկրինինգ իրականացվելու է ոչ թե այն մարդկանց շրջանում, որոնց մոտ հիվանդությունը հաստատված է, այլ ավելի լայն հանրության շրջանում։ Նպատակն է հասկանալ, թե բնակչության մոտավորապես քանի տոկոսն է MEFV գենի մուտացիաների կրող։ Երբ սկրինինգի արդյունքում պարզ դառնա, թե ովքեր են մուտացիաների կրող, կիրականացվի նրանց MEFV գեների ամբողջական սեքվենավարում, ինչը հնարավորություն կտա պարզելու, թե գենի որ մուտացիաները կարող են պատասխանատու լինել հիվանդության զարգացման համար (սեքվենավորել նշանակում է հատուկ սարքի միջոցով վերծանել որևէ օրգանիզմի, այդ թվում՝ մարդու բոլոր գեների կամ առանձին վերցրած որևէ գենի կառուցվածքը)։  «Սեքվենավորումը թույլ կտա ընդլայնել առկա գիտելիքները մուտացիաների և հիվանդության զարգացման միջև»,- նշում է Արսեն Առաքելյանը։  ՄԿԻ Մարդու գենոմիկայի լաբորատորիան Հայ-Ռուսական համալսարանի Գենոմի խմբագրման և 3-րդ սերնդի սեքվենավորման գերազանցության կենտրոնի հետ համատեղ արդեն մշակել և արտոնագրել է ամբողջական MEFV գենի սեքվենավորման մեթոդ, որը թույլ է տալիս ստանալ գենում առկա բոլոր մուտացիաների մասին տեղեկություններ: Հետազոտությունների հաջորդ փուլը լինելու է գենային թերապիայի կամ գենային ճարտարագիության մեթոդների մշակումը։ Այս մեթոդները թույլ են տալու հիվանդի իմունային բջիջներ ներմուծել MEFV գենի «առողջ» (չմուտացված) տարբերակը կամ  գենոմի խմբագրման մեթոդներով շտկել գենի այն մուտացիաները, որոնք առաջացնում են ընտանեկան միջերկրածովյան տենդը, հետևաբար՝ բուժել հիվանդությունը։ ՄԿԻ-ն ու Գենոմի խմբագրման և 3-րդ սերնդի սեքվենավորման գերազանցության կենտրոնը մշակվել են նաև բուժառու-սպեցիֆիկ ցողունային բջիջների ստացման մեթոդ (iPSC)։   Ցողունային բջիջները չտարբերակված բջիջներ են, որոնք ունեն տարբեր տեսակի մասնագիտացված բջիջների վերածվելու եզակի հատկություն։ Այս մեթոդը հնարավորություն կտա բուժառուներից ստանալու ցողունային բջիջներ և դրանցով իրականացնելու ընտանեկան միջերկրածովյան տենդի՝ գենոմի խմբագրմամբ բուժման մեթոդների մշակման գործընացը։   Քաղցկեղի դեմ բջջային թերապիայի ներդրումը Հայաստանում ՄԿԻ-ն չինացի գործընկերների հետ համագործակցություն է սկսում նաև քաղցկեղի դեմ բջջային թերապիայի որոշ մեթոդներ Հայաստանում ներդնելու ուղղությամբ։ Շուշան Յինն իր կարիերայի ընթացքում տեխնոլոգիական մի քանի ընկերություններ է հիմնադրել։ Այժմ նա ղեկավարում է 2021-ին հիմնադրված RockRock Biotechnology ընկերությունը, որը զբաղվում է ոչ արյան քաղցկեղների (օրինակ՝ թոքերի, լյարդի, կրծքագեղձի) դեմ բջջային թերապիաների մշակման աշխատանքներով։ Նախ հասկանանք՝ ինչպես է աշխատում բջջային թերապիան։ Քաղցկեղ առաջանում է այն ժամանակ, երբ մարդու որոշ բջիջներ սկսում են անոմալ աճել ու բազմանալ՝ տարածվելով օրգանիզմում։ Իմունային բջիջներին ոչ միշտ է հաջողվում վնասել քաղկցեղային բջիջները և կանխել դրանց բազմացումն ու տարածումը։ Բջջային թերապիան քաղցկեղի բուժման մեթոդ է, որի ժամանակ իմունային բջիջները ձևափոխվում են այնպես, որ կարողանան ավելի արդյունավետ պայքարել քաղցկեղային բջիջների դեմ։ Հուլիսի 8-ին Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի պատվիրակությունը Հայաստանի Գիտությունների ազգային ակադեմիայիում (ԳԱԱ) էր։ Պրոֆեսոր Շուշան Յինը ԳԱԱ-ում դասախոսություն ունեցավ՝ ի թիվս այլնի խոսելով նաև քաղցկեղի դեմ բջջային թերապիաների մասին։  Շուշան Յինը դասախոսություն է կարդում ԳԱԱ-ում RockRock Biotechnology-ն ուսումնասիրում և կիրառում է բջջային թերապիայի երկու տեխնոլոգիա՝ CAR-T և CAR-M: Նախ հասկանանք` ինչեր են սրանք։ T բջիջները մեր իմունային համակարգի բջիջներից են, որոնք կիրառվում են քաղցկեղի բուժման նպատակով։ Մասնավորապես՝ քաղցկեղ ունեցող մարդկանցից վերցվում են T բջիջներն ու գենետիկորեն փոփոխվում այնպես, որ կարողանան արտադրել հատուկ մոլեկուլներ՝ սպիտակուցներ, որոնք կոչվում են քիմերային հակագենային ընկալիչներ (անգլերեն՝ chimeric antigen receptors, աստեղից էլ՝ CAR հապավումը  և բուժման մեթոդի անվանումը՝  CAR-T)։ Գենետիկորեն փոփոխված T բջիջները հետ են ներարկվում հիվանդին և սկսում արտադրել CAR սպիտակուցներ, որոնք էլ կարողանում են գտնել ու կապվել քաղցկեղային բջիջներին՝ օգնելով, որ T բջիջները վնասեն դրանք։ Պրոֆեսոր Յինն ասում է՝ սա նման է նրան, երբ որևէ պետություն բավարար զինվորներ չունի կռվելու համար, և դրսից զինվորեր են բերվում, որ նրանք մասնակցեն կռվին։ Նույն կերպ էլ, քանի որ T բջիջներն ինքնուրույն չեն կարողանում հաղթել քաղցկեղային բջիջներին, դրանք փոփոխվում են այնպես, որ կարողանան արտադրել CAR սպիտակուցներ, իսկ վերջիններս էլ օգնում են նրանց քաղցկեղային բջիջների դեմ «կռվում»։ Իր դասախոսության ընթացքում Շուշան Յինը խոսեց նաև CAR-T թերապիայի թերությունների մասին․ այս թերապիայի գինը բավականին բարձր է, այն արդյունավետ է հիմնականում արյան քաղցկեղների դեմ և մեծամասամբ անարդյունավետ է թոքի, լյարդի, կրծքագեղձի և այլ քաղցկեղների դեմ։ Գոյություն ունի բջջային թերապիայի մեկ այլ տեսակ, որի արդյունավետության մասին գիտության մեջ սկսել է խոսվել շատ ավելի ուշ, քան CAR-T թերապիայի մասին։ Խոսքը CAR-M տեխնոլոգիայի մասին է, որի դեպքում քաղցկեղային բջիջների դեմ պայքարելու համար օգտագործվում են իմունային այլ բջիջներ, որոնք կոչվում են մակրոֆագներ (անգլերեն՝ macrophage, այստեղից էլ  CAR-M անվանումը)։ Ի տարբերություն  CAR-T տեխնոլոգիայի՝ CAR-M-ի դեպքում օրգանիզմից անջատվում և գենետիկորեն փոփոխվում են մակրոֆագները, որոնք հետ են ներարկվում օրգանիզմ ու սկսում CAR սպիտակուցներ արտադրել։ Այս տեխնոլոգիայի առավելությունն այն է, որ այն արդյունավետ է նաև ոչ արյան քաղցկեղների դեմ։ Հենց այդ պատճառով էլ պրոֆեսոր Յինի ընկերությունը սկսել է զբաղվել նաև CAR-M տեխնոլոգիայի կիրառմամբ թերապիայի մշակմամբ։ Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի և  RockRock Biotechnology-ի հետ համագործակցությամբ ՄԿԻ-ին նախատեսում է Հայաստանում ներդնել CAR-T և CAR-M տեխոնոլոգիաները։   Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի պատվիրակությունը՝ ԳԱԱ-ում Գիտությունների ազգային ակադեմիա այցի ընթացքում Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի նախագահ, պրոֆեսոր Շինչանգ Հանը նշեց՝ իրենց Հայաստան գալու հիմնական նպատակը Հայաստանի հետ հիվանդությունների վերահսկման, ախտորոշման և բուժման ուղղությամբ համագործակցություն սկսելն է։ Լուսանկարում՝ ձախից աջ՝ Շուշան Յինը, Շինչանգ Հանը և ՀՀ ԳԱԱ նախագահ Աշոտ Սաղյանը ԳԱԱ նախագահ Աշոտ Սաղյանը կարևորեց կորոնավիրուսային համավարակի շրջանում պրոֆեսոր Շուշան Յինի ցուցաբերած աջակցությունն ու նրան շնորհեց ԳԱԱ հոբելյանական մեդալ։  Աշոտ Սաղյանը նշեց, որ Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի պատվիրակության այցը մեծ հնարավորություն է քննարկելու գիտական և կրթական նոր համագործակցությունները։ Աշոտ Սաղյանը ԳԱԱ հոբելյանական մեդալ է շնորհում Շուշան Յինին ՄԿԻ տնօրեն Արսեն Առաքելյանը ասում է, որ իրենց ինստիտուտի, Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի և  RockRock Biotechnology ընկերության համատեղ ծրագրերն ու գաղափարները ներկայացվել են նաև առողջապահության նախարար Անահիտ Ավանեսյանին։  «Նախարարը հաստատեց այս ծրագրերի կարևորությունը Հայաստանում քաղցկեղների և գենետիկական հիվանդությունների դեմ պայքարում որակական փոփոխությունների համար։ Նա առաջարկեց մոտ ապագայում հայկական և չինական գործընկերներին ներկայացնել նախատեսվող մշակումների վերաբերյալ պլանը՝ ավելի մանրակրկիտ քննարկման համար»,- նշում է նա։ ՄԿԻ տնօրեն Արսեն Առաքելյանի խոսքով համագործակցության շրջանակում իրենց ինստիտուտի ասպիրանտներն առաջիկայում Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի վերապատրաստման ծրագրով մեկնելու են Չինաստան՝ Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի Կենսաբժշկության քոլեջ, և վերապատրաստում են անցնելու՝ ծանոթանալով այն բոլոր տեխնոլոգիաներին, որոնք անհրաժեշտ են հետազոտական նոր ուղղությունների համար։ Հաշվի առնելով, որ հետազոտությունները բազմապրոֆիլ են, աշխատանքներում ներգրավվելու են ՄԿԻ տարբեր լաբորատորիաներ և խմբեր, ինչպես նաև Հայ-ռուսական համալսարանի Գենային ճարտարագիտության, գենոմի խմբագրման և 3-րդ սերնդի սեքվենավորման գերազանցության կենտրոնը։ Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի պատվիրակությունը՝ ԳԱԱ-ում Արսեն Առաքելյանը նշում է, որ իրենք նաև քննարկումներ են ունեցել բժշկական համայնքի ներկայացուցիչների հետ, և վերջիններս ևս հետաքրքրված են հետազոտական այս նոր ուղղություններով։ «Մեր ամբողջ նպատակն այն է, որ ստանանք արդյունք, որը հետո հնարավոր կլինի կիրառել հենց Հայաստանում ու հենց կոնկրետ հիվանդությունների բուժման համար։ Ընթացքում, իհարկե, կունենանք մեծաքանակ ֆունդամենտալ հետազոտություններ, արդյունքներ, բայց վերջնարդյունքը, որ տեսնում ենք մեր առջև, Հայաստանում քաղցկեղի ու գենետիկ հիվանդությունների ժամանակ նորագույն տեխնոլոգիաներին հասանելիություն ունենալու հնարավորությունն է»- ասում է ՄԿԻ տնօրենը։   Գլխավոր լուսանկարում՝ ՄԿԻ գիտնականներն ու Շանդոնգի առաջին բժշկական համալսարանի պատվիրակությունը՝ Հայաստանում Չինաստանի դեսպանատանը (լուսանկարում՝ աջից ձախ՝ ՄԿԻ գիտաշխատող, Հայաստանի կենսաինֆորատիկայի ինստիտուտի տնօրեն Լիլիթ Ներսիսյանը, ՄԿԻ տնօրեն Արսեն Առաքելյանը, Շուշան Յինը և Շինչանգ Հանը)։   Աննա Սահակյան  
18:58 - 11 հուլիսի, 2024
Դատարանը վճռեց մեղավոր ճանաչել Վլադիմիր Գասպարյանին եւ Լեւոն Երանոսյանին․ նրանք համաներմամբ ազատ արձակվեցին

Դատարանը վճռեց մեղավոր ճանաչել Վլադիմիր Գասպարյանին եւ Լեւոն Երանոսյանին․ նրանք համաներմամբ ազատ արձակվեցին

Հակակոռուպցիոն դատարանը, դատավոր Վարդգես Սարգսյանի նախագահությամբ, այսօր հրապարակել է ՀՀ նախկին ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանի, նախկին փոխոստիկանապետ Լեւոն Երանոսյանի եւ մյուսների գործով դատավճիռը։ Նախկին ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը մեղավոր է ճանաչվել կազմակերպված խմբի կողմից առանձնապես խոշոր չափերով վատնման (2 դրվագ) եւ ծանր հետեւանքներ առաջացնելով՝ պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահման (2 դրվագ) մեջ (նախկին ՔՕ-ի 179-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին եւ 2-րդ կետեր, 308-րդ հոդվածի 2-րդ մաս) եւ ազատվել է պատժի կրումից հանցանքի կատարման վաղեմության ժամկետն անցած լինելու հիմքով։ Նշենք, որ Քրեական օրենսգրքի համաձայն՝ անձն ազատվում է քրեական պատասխանատվությունից, եթե հանցանքն ավարտված համարելու օրվանից անցել են օրենքով սահմանված ժամկետները։ Վերոնշյալից բացի, Վլադիմիր Գասպարյանը մեղավոր է ճանաչվել առանձնապես խոշոր չափերով վստահված գույքի հափշտակության համար (գործող ՔՕ-ի 256-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 3-րդ կետ) եւ դատապարտվել 5 տարի ազատազրկման։ Գասպարյանը նույն հանցանքի մեջ մեղավոր է ճանաչվել մեկ այլ դրվագով եւ դարձյալ դատապարտվել 5 տարի ազատազրկման։ Որպես վերջնական, հանրագումարային պատիժ նշանակվել է 6 տարի ժամկետով ազատազրկումը, սակայն նա համաներմամբ ազատվել է պատժի կրումից։ Գասպարյանի նկատմամբ համաներումը կիրառվել է «Համաներման մասին» օրենքի 2-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 7-րդ կետով, այն է՝ անձինք, որոնք Հայրենական մեծ պատերազմի, Աֆղանստանի, Հայաստանի Հանրապետության կամ Արցախի Հանրապետության պաշտպանության համար մղված մարտական գործողությունների մասնակիցներ են կամ ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված կարգով հավասարեցված են նրանց կամ ունեն բռնադատվածի կարգավիճակ եւ միաժամանակ նախկինում դիտավորյալ հանցագործություն կատարելու համար ազատությունից զրկելու հետ կապված պատիժ չեն կրել կամ կրել են, սակայն չունեն դատվածություն։ Նախկին փոխոստիկանապետ Լեւոն Երանոսյանը մեղավոր է ճանաչվել առանձնապես խոշոր չափերով վատնման, պաշտոնեական կեղծիքի եւ ծանր հետեւանքներ առաջացնելով՝ պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահման մեջ  (նախկին ՔՕ-ի 179-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին եւ 2-րդ կետեր, 308-րդ հոդվածի 2-րդ մաս) եւ ազատվել է պատժի կրումից հանցանքի կատարման վաղեմության ժամկետն անցած լինելու հիմքով։ Միաժամանակ Երանոսյանը մեղավոր է ճանաչվել առանձնապես խոշոր չափերով վստահված գույքի հափշտակության համար (գործող ՔՕ-ի 256-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 3-րդ կետ) եւ դատապարտվել 5 տարի ժամկետով ազատազրկման։ Նրա նկատմամբ եւս կիրառվել է նույն հիմքով համաներումը։ Ոստիկանության ներքին աուդիտի վարչության նախկին պետ Վարդան Թունյանը մեղավոր է ճանաչվել պաշտոնեական դիրքն օգտագործելով, խոշոր չափերով յուրացման, պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելու, դրան դրդելու համար եւ վաղեմության ժամկետն անցած լինելու հիմքով ազատվել պատժի կրումից։ Միաժամանակ Թունյանը մեղավոր է ճանաչվել ծառայողական լիազորությունները կամ դրանցով պայմանավորված ազդեցությունն օգտագործելով՝ խոշոր չափերով վստահված գույքի հափշտակության համար եւ վաղեմության ժամկետն անցած լինելու հիմքով ազատվել պատժի կրումից։ Ոստիկանության զորքերի զորամասի նախկին հրամանատար Գուրգեն Գրիգորյանը մեղավոր է ճանաչվել պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահմանը օժանդակելու մեջ եւ վաղեմության ժամկետն անցած լինելու հիմքով ազատվել պատժի կրումից։ Միաժամանակ դատարանը վճռել է մասնակի բավարարել Դատախազության ներկայացրած քաղաքացիական հայցը եւ Լեւոն Երանոսյանից, Վարդան Թունյանից եւ Գուրգեն Գրիգորյանից հօգուտ Հայաստանի Հանրապետության համապարտորեն բռնագանձել 7․954․103 ՀՀ դրամ գումար որպես նրանց կողմից Վահրամ Ղազարյանին դասակի հրամանատարի պարտականությունները կատարելու դրվագով վնասի հատուցում։ Վարդան Թունյանից պետք է բռնագանձվի նաեւ 6․513․235 ՀՀ դրամ որպես խոշոր չափերով յուրացման եղանակով հափշակություն կատարելու եւ պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելու դրվագներով պատճառված վնասի հատուցում։ Պետությանը պետք է վերադարձվի նաեւ Վլադիմիր Գասպարյանի կողմից վատնման եղանակով առանձնապես խոշոր չափերով հափշտակություն կատարելու դրվագով որպես փոխհատուցում Ալեքսանդր Սարգսյանի՝ ՀՀ Քննչական կոմիտեի դեպոզիտ հաշվին մուծած  54․790․433-ից ՀՀ դրամից 21․691․481 ՀՀ դրամը, իսկ մնացած գումարը թողնվում է վարույթն իրականացնող մարմնի տնօրինմանը։ Պետությանն է վերադարձվում նաեւ Հատուկ քննչական ծառայության դեպոզիտ հաշվին մուծված 8․833․362 ՀՀ դրամը։ Վլադիմիր Գասպարյանից որպես դատական ծախս կգանձվի 200․000 ՀՀ դրամ։ Դատարանի վճռով՝ Գասպարյանի գույքի վրա բացառապես այս գործով դրված կալանքը կվերացվի, մյուսներինը կպահպանվի։  Մինչ դատավճռի օրինական ուժի մեջ մտնելը կպահպանվի նաեւ ամբաստանյալների նկատմամբ կիրառված երկրից բացակայելու արգելքը։ Դատավճիռը կարող է բողոքարկվել Վերաքննիչ հակակոռուպցիոն դատարան այն ստանալու օրվանից հետո՝ մեկամսյա ժամկետում։ Հիշեցնենք՝ այս քրեական գործը դատարան էր ուղարկվել 2020 թ․-ի ամռանը։ Այն առնչվում է Վլադիմիր Գասպարյանի՝ ՀՀ ՊՆ զինվորական ոստիկանության վարչության պետի, ապա ՀՀ պաշտպանության նախարարի տեղակալի պաշտոնները զբաղեցնելու տարիներին կատարված կոռուպցիոն հանցագործություններին։ Հատուկ քննչական ծառայությունը բացահայտել էր  ՀՀ ոստիկանության նախկին բարձրաստիճան պաշտոնատար անձանց կողմից պաշտոնեական դիրքի չարաշահման, պաշտոնեական կեղծիքի եւ պետական միջոցներից առանձնապես խոշոր չափերի հափշտակության դեպքեր, որոնց հետևանքով պետությանը պատճառվել էր շուրջ 114 մլն ՀՀ դրամի վնաս: Գասպարյանն ու մյուսները առաջադրված մեղադրանքները չեն ընդունել։ Քրեական գործի մանրամասները՝ այստեղ։   Միլենա Խաչիկյան
15:44 - 09 հուլիսի, 2024
Քաղաքացիները չեն կարողանում մոտենալ իրենց սեփականությանը. նախագծված, բայց չկառուցված ճանապարհը

Քաղաքացիները չեն կարողանում մոտենալ իրենց սեփականությանը. նախագծված, բայց չկառուցված ճանապարհը

Արփի Խալաթյանը 2019 թ․-ին հողատարածք է գնել Երեւանի Թբիլիսյան խճուղի 11/8 հասցեում, 2022 թ․-ին՝ ստացել շինարարության թույլտվություն, սակայն ինչպես շինարարության ողջ ընթացքում, այնպես էլ հիմա իր հողատարածքին մեքենայով մոտենալու խոչընդոտներ ունի։ Նաեւ չի կարողանում ջրի, հոսանքի գծեր անցկացնել, ավարտական ակտը ստանալ։ Հիպոթեք է մարում, ցանկանում սկսել առանձնատան վերանորոգումը՝ առանց իմանալու՝ իր ընտանիքն ի վերջո բնակվելու է այդտեղ, թե ոչ։ Արփին միակը չէ, հարակից տասնյակ հողատարածքների սեփականատերերը նույն խնդրի առաջ են։ Այս իրավիճակի գլխավոր պատճառն այն է, որ այդ հողատարածքների՝ 2006 թ․-ի հատակագծով նախատեսված ճանապարհը, որով դրանք պետք է կապվեին Թբիլիսյան խճուղուն, Երեւանի քաղաքապետարանն առ այսօր չի կառուցել։  Քաղաքային իշխանությունն արդեն 3 տարի է՝ քայլեր չի ձեռնարկում խնդրի լուծման ուղղությամբ  Մեր այցելության ժամանակ Արփին, սյուներից բռնվելով, դժվարությամբ բարձրանում էր անմշակ, զառիթափ տարածքով՝ տնից դեպի մայրուղի տանող հատված դուրս գալու համար․ «Հողը գնելիս, բնականաբար, եկել ենք տարածքը նայելու, եւ փաստաթղթերը համադրելով՝ հասկացել ենք, որ ցավոք սրտի, ճանապարհը կառուցված չէ։ Հաշվի առնելով, որ ոչ ոք ոչինչ չի արել այս տարածքում, ենթադրել ենք, որ ժամանակ չի եղել, կդիմենք քաղաքապետարան, հարցը կլուծվի»,- պատմում է Արփին։ Արդեն 3 տարի է, սակայն, հարեւաններով փորձում են Երևանի քաղաքապետարանից խնդրի լուծման վերաբերյալ հստակ պատասխաններ ստանալ։ Բազմաթիվ դիմումներին ի պատասխան՝ քաղաքային իշխանությունը նշել է միայն, որ հարցն ուսումնասիրում են․ «Նաեւ 2 անգամ հանդիպել ենք Տիգրան Ավինյանի հետ․ մի անգամ՝ Արաբկիրի համայնքապետարանում, երբ դեռ փոխքաղաքապետ էր, երկրորդ անգամ՝ քաղաքապետի ընտրությունների քարոզարշավի ժամանակ։ Դա 2023 թ․ սեպտեմբերի սկիզբն էր, այդ ժամանակ էլ, սկզբում էլ ասաց՝ սեպտեմբերի 15-ին ձեր ճանապարհը կբացվի, այդ սեպտեմբերի 15-ը մինչեւ հիմա չի գալիս»,- նշում է Արփին ու հավելում՝ այս ընթացքում հարեւաններից մեկի շինթույլտվության ժամկետն ավարտվեց, բայց նա այդպես էլ չկարողացավ շինարարությունը սկսել, որովհետեւ շինտեխնիկան հողին մոտեցնել չկարողացավ։  Դեղինով եզրագծված հատվածը հատակագծով նախատեսված ճանապարհն է, որի շուրջբոլորը հողատարածքներ են, իսկ կարմիրով եզրագծվածը՝ Արփի Խալաթյանի հողատարածքը Չկառուցված ճանապարհի հատվածում հողազավթումներ են եղել, քրեական վարույթ է նախաձեռնվել Մինչ խնդիրը կլուծվեր, շինտեխնիկան եւ շինանյութը տեղափոխելիս Արփի Խալաթյանն ու իր ամուսինը օգտվել են, այսպես կոչված, այլընտրանքային ճանապարհից։ Վերջինս համայնքային հողամասով անցնող, անմշակ տարածք է, որով մուտք են գործել իրենց մեկ այլ հարեւանի հողամաս, այնտեղից էլ՝ իրենց հողամաս։  Դա եղել է 2022 թ․-ին։ Հենց այդ ժամանակ էլ պատահմամբ նկատել են, որ իրենց հողատարածքի հարեւանությամբ գտնվող համայնքային հողամասը, որտեղով կառուցվելու դեպքում պիտի անցնի ճանապարհը, շրջափակված է երկաթբետոնե ցանկապատով․ «Իմ առաջին դիմումը Քաղաքապետարանին հենց այդ մասին է եղել (հարեւաններից մեկը ճանապարհի հարցով ավելի վաղ՝ 2021-ին է դիմել,-հեղ․), որ մեր ճանապարհի հողը զավթված է։ Դեռեւս այդ ժամանակ, երբ Քաղաքապետարանից մարդ եկավ, ակնհայտ 1000 քմ զբաղեցնող ցանկապատը ոչ ոք չնկատեց, ասաց՝ այստեղ քաղաքաշինության դեպք չեմ տեսնում։ Շատ լավ, գուցե շենք-շինություն չկար, բայց այդ բետոնե ցանկապատը, որը փակում էր համայնքային այդ մեծ կտորը, քաղաքաշինության դեպք չէ՞ր»,- ասում է Արփին։ Զավթված հողատարածքը,  2023 թ․, ապրիլ  Նրա խոսքով՝ իր և հարեւանների հետեւողականության շնորհիվ ցանկապատը հանվեց տարածքից․ «Մարտին տեղի ունեցած ավագանու նիստում ավագանու անդամներից մեկը բարձրաձայնեց այդ մասին, եւ դրանից հետո օրերի ընթացքում եկան, ստիպեցին հանել երկաթե սյուները։ Բայց հետքերը ամբողջությամբ մաքրված չեն, տնկիները, ծղոտե տաղավարը դեռ վերացնել է պետք»։ Քաղաքապետարանից բացի՝ քաղաքացիները կոլեկտիվ դիմումներ են ներկայացրել նաեւ վարչապետի աշխատակազմ, Պետական վերահսկողական ծառայություն եւ Հակակոռուպցիոն կոմիտե։ Ի վերջո, ապրիլին նախաձեռնվել է քրեական վարույթ, եւ այժմ կատարվում է նախաքննություն։ Քննչական կոմիտեի մամուլի քարտուղար Գոռ Աբրահամյանը «Ինֆոքոմին» տեղեկացրեց, որ վարույթը նախաձեռնվել է պաշտոնատար անձանց կողմից հողերի ինքնակամ զավթումը չվերացնելու դեպքի առթիվ (Քրեական օրենսգքրի 447-րդ հոդվածի 1-ին մաս): Վեճը այժմ Վերաքննիչ վարչական դատարանում է Քաղաքացին, որը աշխատանքներ էր կատարել այդ տարածքում, Սերգեյ Սանթրոսյանն է։ Նա 2022 թ․ մայիսին դատական հայց է ներկայացրել ընդդեմ Երեւանի քաղաքապետարանի՝ պահանջելով վերջինիս պարտավորեցնել այդ հողամասը սեփականության իրավունքով ձեռք բերելու նախապատվության իրավունքը տրամադրել իրեն։ Նշենք, որ Հողային օրենսգրքի համաձայն՝ քաղաքացիները եւ իրավաբանական անձինք, որոնք ավելի քան 10 տարի անընդմեջ, բարեխիղճ ու բացահայտ, սակայն առանց իրավունքների իրավաբանական ձեւակերպման օգտվում են պետության կամ համայնքի հողերից, իրավական որոշակի այլ հիմքերի առկայության դեպքում ունեն այդ հողերից սեփականության իրավունքով հողամասեր ձեռք բերելու նախապատվության իրավունք։ Վարչական դատարանը, դատավոր Ռուզաննա Ազրոյանի նախագահությամբ, այս տարվա փետրվարին մերժել է հայցը՝ արձանագրելով, որ գործում առկա չէ որեւէ վերաբերելի եւ թույլատրելի ապացույց առ այն, որ հայցվորը ավելի քան տասը տարի անընդմեջ, բարեխիղճ ու բացահայտ, սակայն առանց իրավունքների իրավաբանական ձեւակերպման օգտագործել է վիճելի հողատարածքը։  Սերգեյ Սանթրոսյանը այս վճիռը բողոքարկել է Վերաքննիչ վարչական դատարան։ Գործով դատական նիստ է նշանակվել 2025 թ․ հունվարին։  Մեր զրույցում, անդրադառնալով այս թեմային, Սերգեյ Սանթրոսյանը նախ ասաց, որ դա իր հողն է, իսկ երբ պնդեցինք, որ համայնքային սեփականություն է, ասաց․ «Համայնքային է՝ համայնքի տիրապետության տակ է, բայց Վերաքննիչ դատարանը Ձեզ ինչ-որ բան ասո՞ւմ է»։ Ի պատասխան դիտարկմանը, որ քաղաքացիները մտահոգություն ունեն, որ այդ հողատարածքի մասնավորեցումը կարող է խոչընդոտել ճանապարհի կառուցմանը, Սանթրոսյանն ասաց․ «Ինչի՞ համար է այս հարցը։ Ուրեմն՝ ես ինչ անեմ, սեփականատերերին պիտի մտահոգի՞։ Դա իրենց չվերաբերող հարց է»։ Նոր հողահատկացումներ՝ հողային այս թնջուկում. ըստ Արփի Խալաթյանի՝ փակվում է նաև իրենց այլընտրանքային ճանապարհը  Հունիսին, երբ Արփի Խալաթյանը կադաստրային քարտեզն ուսումնասիրելիս է եղել, պատահմամբ պարզել է, որ իրենց համար այլընտրանքային ճանապարհ հանդիսացող հողամասը մասնավորեցվել է։ Երեւան համայնքը այն որպես նվիրատվություն տրամադրել է Հայաստանի Հանրապետությանը, վերջինս էլ անհատույց սեփականության իրավունքով հողամասը տրամադրել է քաղաքացի Արմեն Մովսեսյանին․ «Հաշվի առնելով, որ մեր ճանապարհը պիտի Թբիլիսյան խճուղուց իջնի, բավականին մեծ թեքություն է ունենալու, եւ այդտեղ պիտի շատ կտրուկ շրջադարձ կառուցվի, այդ կտորը բավականին լայն էր, կբավարարեր այդ թեքության վրա [շրջադարձ կառուցելու,-հեղ․], իսկ հիմա պոտենցիալ ճանապարհի համար մնացել է 5 մետր տարածք։ Բացարձակ պետք չէ մասնագետ լինել՝ հասկանալու համար, որ նմանատիպ ճանապարհի համար այդ 5 մետրը չեղածի հաշիվ է»,- վրդովվում է Արփի Խալաթյանը՝ ընդգծելով, որ դիմումներից մեկում քաղաքապետարանին անգամ խնդրել էին զերծ մնալ հնարավոր հողահատկացումներից, մինչեւ ճանապարհի խնդիրը լուծում կստանար։ Օրերս հարեւանները դիմում են գրել քաղաքապետարան՝ պարզաբանում պահանջելով այդ նվիրատվության վերաբերյալ։ Հունիսի 1-ին էլ Արփին է հերթական անգամ դիմել՝ խնդրելով հայտնել՝ չավարտվեցի՞ն արդյոք այդ ուսումնասիրությունները․ «2023 թ․ հոկտեմբեր ամսին, երբ իմ հերթական դիմումին քաղաքապետարանից պատասխանել էին, որ այդ հարցով կատարում են ուսումնասիրություններ, նույն օրերի ընթացքում տեղի է ունեցել այս հողահատկացումը։ Բոլորս էլ շատ լավ հասկանում ենք, որ նման բաները հենց այնպես տեղի չեն ունենում, բա եթե հենց այնպես է, ինչո՞ւ մեր օրինական պահանջը 3 տարի չի բավարարվում, ի՞նչ է, քաղաքապետարանի վարչությունները իրարից տեղյակ չե՞ն, քաղաքապետը տեղյակ չէ՞, որ մի մետր այս կողմ ճանապարհ չկա, մի մետր այն կողմ հող են հատկացնում, դա քաղաքային պլանավորման խայտառակ ֆիասկո է»։ Ճանապարհ եւ դեպի իրենց հողատարածք մեքենայով հասանելիություն չունենալու դեպքում Արփին այլ ելք չի տեսնում, քան դատական կարգով քաղաքապետարանից փոխհատուցում պահանջելը.  «Եվ եթե հիմա ես քաղաքապետարանին դատի տամ, ինձ պետք է փոխհատուցվի ոչ միայն շուկայական արժեքը, այլ նաեւ իմ հիպոթեքը։ Ես դա ինչի՞ համար եմ վերցրել, վերցրել եմ, որովհետեւ քաղաքապետարանը ինձ տվել է շինթույլտվություն։ Շինթույլտվություն տալը նշանակում է, որ այստեղ կա հստակ պլանավորում՝ գնա, տունդ սարքիր, ճանապարհը կա կամ կկառուցենք, գոնե այդպես»,- ասում է Արփին՝ ընդգծելով, որ իրենց խնդիրը քաղաքապետարանից գումար կորզելը չէ, իրենք այդ տարածքը շատ սիրում են եւ համարում են հեռանկարային, հետեւաբար ավելի նախընտրում են ճանապարհի կառուցումը։ Ո՞ւմ է պետությունը նվիրել այլընտրանքային ճանապարհը փակող հողակտորը  Քաղաքացի Արմեն Մովսեսյանը, որին տրվել է այդ հողատարածքը, նախկին բռնադատված Կորյուն Մովսեսյանի իրավահաջորդն է։ Կորյուն Մովսեսյանը դեռ 2008 թ․-ին դատական հայց է ներկայացրել Երեւանի քաղաքապետարանի դեմ՝ խնդրելով վերջինիս պարտավորեցնել, որ իրեն՝ որպես բռնադատվածի, տրամադրի հողատարածք իր նախկին բնակության վայրում, որը, ըստ Կորյուն Մովսեսյանի, Թբիլիսյան խճուղու հարակից նույն այդ հողամասերի կենտրոնական մեկ այլ տարածքում է։ Դատական երկարատեւ քաշքշուկից հետո՝ 2018 թ․-ին, ի վերջո կայացվել է վճիռ, որով Մովսեսյանի հայցը բավարարվել է մասնակի։ Դատարանն արձանագրել է, որ քաղաքապետարանը, դեռեւս 2005 թ․-ին վկայակոչելով դիմումատուի իրավական կարգավիճակը վատթարացնող իրավական ակտ, ըստ էության, անհիմն է մերժել նրա դիմումը: Միաժամանակ արձանագրել է, որ գործի նյութերում առկա փաստաթղթերով հնարավոր չէ իրավաչափ եզրահանգման գալ առ այն, որ Մովսեսյանի մատնանշած հողամասը նույնական է իր նախկին բնակության վայրի հետ, եւ այդ փաստը մնում է չապացուցված: Դրանից բացի, թեեւ մինչեւ գործի վերջնական ընթացքը քաղաքապետարանին արգելվել էր աճուրդի հանել այդ հողամասը, դա փաստացի չի կատարվել, եւ հողամասը մասնակի վաճառվել է երրորդ անձանց։ Արդյունքում, դատարանը եզրահանգել է, որ  Կորյուն Մովսեսյանի մատնանշած նախկին բնակության վայրի հողամասից 800քմ հատկացնել այլեւս հնարավոր չէ․ «Միաժամանակ դատարանն արձանագրում է, որ Երեւանի քաղաքապետարանը չի ներկայացրել որեւէ թույատրելի եւ վերաբերելի ապացույց եւ/կամ փաստարկ առ այն, որ տվյալ փաստը հանգեցնում է Կորյուն Մովսեսյանի նախկին բնակության այլ վայրում նրա իրավահաջորդին հողամաս հատկացնելու անհնարինության»,- վճռել է դատարանը՝ պարտավորեցնելով Կառավարությանը Մովսեսյաններին անհատույց սեփականության իրավունքով հատկացնել հողամաս: Այս տարվա մարտի 3-ին Երեւան համայնքը 0․07997 հա մակերեսով հողատարածքը որպես նվիրատվություն տրամադրել է պետությանը, վերջինս էլ մարտի 25-ին այն անհատույց սեփականության իրավունքով նվիրել է Արմեն Մովսեսյանին (հետագայում նա նվիրել է իր որդուն՝ Արամ Մովսեսյանին)։ Կառավարության նվիրատվությունից մեկ ամիս չանցած՝ մայիսի 16-ին, Արմեն Մովսեսյանը այդ հողատարածքից 0․039 հա մակերեսով հատվածը վաճառել է նույն Սերգեյ Սանթրոսյանին։ Սերգեյ Սանթրոսյանը մեր զրույցում ասաց, որ իր հողատարածքը ոչ ոքի չի խոչընդոտում, եւ ըստ չափումների՝ շրջադարձի կառուցման համար եւս տեղ կա։ Նրա կարծիքով՝ եթե ճանապարհը նախագծված է, ապա կկառուցվի։ Դեղինով նշված 0335 հողատարածքը՝ Արամ Մովսեսյանինը, 0336-ը՝ Սերգեյ Սանթրոսյանինը Երեւանի քաղաքապետարանն ու ՏԿԵՆ-ը բովանդակային տեղեկություններ չեն հայտնում Գրավոր հարցմամբ դիմել ենք Երեւանի քաղաքապետարանին՝ խնդրելով հայտնել, թե ճանապարհը ինչու կառուցված չէ, եւ նախատեսվում է կառուցել, թե ոչ։ Չկառուցելու դեպքում խնդրել ենք հայտնել պատճառները եւ այն, թե ինչպես են պատրաստվում լուծել այդ խնդիրը։ Միաժամանակ խնդրել ենք հայտնել՝ եթե պատրաստվում է կառուցել, նվիրատվություն կատարելիս հաշվի առե՞լ է, որ այդ հողատարածքի՝ հետագայում հնարավոր մասնավորեցումը կարող է խոչընդոտել համայնքային նշանակության ճանապարհի կառուցմանը, քաղաքային պլանավորման համատեքստում ի՞նչ երաշխիքներ կամ այլընտրանքներ են դիտարկվել հնարավոր այդ ռիսկը չեզոքացնելու համար։ Նույնաբովանդակ հարցեր հղել ենք նաեւ ՀՀ կառավարությանը։ «Երեւան քաղաքի Թբիլիսյան խճուղի հ.հ.11/7, 11/8, 11/15, 11/21, 11/22, 11/23, 11/24 հասցեների հողամասերը սեփականաշնորհվել են տարիներ առաջ՝ առանց հաշվի առնելու բնության մեջ դեպի սեփական տարածքներ մոտեցումներն ապահովվող ճանապարհները եւ գլխավոր հատակագիծը: Բացի այդ, տարիներ առաջ տարբեր անձանց կողմից իրականացված են եղել հողազավթումներ, կառուցվել են շինություններ, կոմունիկացիաներ, եւ տնկվել են ծառեր: Սեփականատերերի կողմից ինչպես Երեւանի քաղաքապետարան, այնպես էլ Արաբկիր վարչական շրջանի ղեկավարի աշխատակազմ մուտքագրվել են դիմումներ ճանապարհի կառուցման եւ հողազավթումների վերացման վերաբերյալ: Մեր լիազորության շրջանակներում դեռեւս 2023թ.-ի սեպտեմբեր ամսին բացազատվել է գլխավոր հատակագծով նախատեսված ճանապարհի ցանկապատված հատվածը, բայց քանի որ մյուս հատվածում տնկված էին ծառեր, ապա դրանց տեղափոխումը, հատելը պետք է համաձայնեցվեր մասնագիտական կառույցների հետ, ինչից ելնելով՝ մնացած մասը ապամոնտաժվեց ավելի ուշ»,- ասված է պատասխանում, որը տառացիորեն կրկնում է Երեւանի քաղաքապետարանի եւ Արաբկիր վարչական շրջանի ղեկավարի՝ Արփի Խալաթյանին ամիսներ առաջ ուղարկված պատասխանը։ Փաստացի, մեր հարցմանն ի պատասխան քաղաքապետարանն անդրադարձել է ցանկապատված տարածքի ապամոնտաժման դրվագին, իսկ որպես նվիրատվություն տրամադրված հողատարածքի, ճանապարհը չկառուցելու պատճառների եւ քաղաքային պլանավորման վերաբերյալ հարցերը թողել է անպատասխան։ Խնդրի լուծման առնչությամբ էլ նշել է միայն, որ համաատասխան ծառայությունները աշխատում են խնդրի լուծման տարբերակների վրա։ Օրեր անց Երեւանի քաղաքապետարանի քաղաքաշինության վարչությունը մեզ  ուղարկել է գրություն (Կառավարությունը մեր հարցումը վերահասցեագրել էր նաեւ Քաղաքապետարանին)՝ տեղեկացնելով, որ Արաբկիր վարչական շրջանի ղեկավարի աշխատակազմի կողմից իրեն վերապահված լիազորությունների շրջանակներում քննարկվող տարածքում իրականացվում է լրացուցիչ ուսումնասիրություն, որի արդյունքների մասին լրացուցիչ կտեղեկացվի։ Տարածքային կառավարման եւ ենթակառուցվածքների նախարարությունից էլ բուն հարցերին պատասխանելու փոխարեն կրկին անդրադարձել են խնդրի նախապատմությանը եւ նվիրատվության հիմք հանդիսացած իրավական փաստաթղթերին։ Ըստ Քաղաքապետարանի՝ Արաբկիրի ղեկավարին առաջարկվել է հարցն ընդգրկել համապատասխան ծրագրում Արփի Խալաթյանի վերջին՝ հունիսի 1-ին ուղարկված դիմումին քաղաքապետարանը նախորդներից տարբերվող պատասխան է տվել՝ հայտնելով․ «Երեւանի Արաբկիր վարչական շրջանի Թբիլիսյան խճուղի եւ Շրջանցիկ թունել փողոցների անկյունում գտնվող 18 հողամասեր հասցեներում իրականցվել է ուսումնասիրություն, որի արդյունքում պարզվել է, որ քննարկվող տարածքում բացակայում են հասցեներ տանող երթեւեկելի ճանապարհը եւ դրա կարգավորման համար անհրաժեշտ է իրականացնել մի շարք շինարարական եւ կահավորման աշխատանքներ։ Հաշվի առնելով վերոգրյալը՝ վարչության կողմից Արաբկիր վարչական շրջանի ղեկավարին առաջարկվել է  իրեն վերապահված լիազորությունների շրջանակներում քննարկվող ճանապարհը վերականգնելու ուղղությամբ նախաձեռնել  համապատասխան միջոցառումներ եւ ճանապարհի կառուցման աշխատանքները ընդգրկել համապատասխան ծրագրում»,- նշված է քաղաքապետարանի գրավոր պատասխանում։ Արփի Խալաթյանին իր ստացած պատասխանը դարձյալ վրդովեցրել է․ «Փաստորեն, պահանջվեց երեքուկես տարի, որպեսզի Քաղաքապետարանը պարզի, որ ճանապարհն իրոք բացակայում է։ Կամ ի՞նչ է նշանակում «Արաբկիրի ղեկավարին առաջարկվել է»։ Չի հանձնարարվել, չի պատվիրակվել, այլ առաջարկվել է, այսինքն՝ Արաբկիրի ղեկավարը կարող է որոշել, որ սա այդքան էլ կարեւոր հարց չէ, եւ օրինակ, թողնել մյուս տարվա ծրագրի մեջ։ Հաշվի առնելով արդեն երեքուկես տարվա անգործությունը, մեր կրած ահռելի վնասները՝ այս խնդիրը պետք է լուծվի առաջնային հրատապության կարգով, ոչ թե թողնվի անորոշ ապագայի նույնքան անորոշ ծրագրի հույսին»,- կարծում է Արփին՝ հավելելով, որ Արաբկիրի ղեկավարը վաղուց է քաջատեղյակ խնդրին եւ կարծում է, որ հարցն իր իավասություններից դուրս է։ Արաբկիրի ղեկավարի խոսքով՝ սպասում են Երեւանի նոր հատակագծին Արաբկիր վարչական շրջանի ղեկավար Արամ Ազատյանը մեր զրույցում ասաց, որ 2․5 տարի է, ծանոթ է խնդրին, եւ վարչական շրջանն ինչ կարող էր, արել է․ քաղաքացու հետ եկել է համաձայնության, որ հողազավթումը վերացնեն, մինչեւ դատարանի վճիռը կլինի, ինչից հետո ձեռնարկել են համապատասխան միջոցառումներ՝ դիմել են քաղաքապետարանին, որպեսզի վերջինս ասի, թե ըստ Երեւանի գլխավոր հատակագծի՝ որտեղով է անցնելու ճանապարհը։ Ի պատասխան դիտարկմանը, որ քաղաքացիները հողամասը ձեռքբերելիս ունեցել են դրանց հատակագծերը, Ազատյանը հիշեցրեց, որ Երեւան քաղաքը նոր հատակագիծ է ունենալու։ Թե երբ այն պատրաստ կլինի, հայտնի չէ։  Ինչ վերաբերում է քաղաքապետարանի ուղարկած առաջարկին, Ազատյանը տեղյակ չէր, ասաց՝ երբ ստանան, կհասկանան՝ իրենց լիազորությունների դաշտում է թե ոչ․ «Մենք տվել ենք Երեւան քաղաքին, որ քարտեզով ճշտումներ անեն, թե ճանապարհը ոնց է անցնելու, հիմա պետք է արդեն քաղաքը գենպլան տա, որ դրա հիման վրա հաշվարկ ունենանք։  Երբ որ կտան գենպլանը, սիրով կնախատեսեմ ճանապարհաշինության հարցը եկող տարվա ծրագրում կամ հնարավոր է՝ ավելի շուտ, եւ կքննարկեմ քաղաքապետի հետ։ Մի քսան օր առաջ էլ տեղեկացա, որ քննարկում է եղել «Երեւան նախագիծ» ընկերության ղեկավարի հետ, այդ ժամանակ էլ պատրաստակամություն հայտնեցինք, որ խումբ ձեւավորենք, գնանք, քննարկմանը մասնակցենք»,- ասաց վարչական շրջանի ղեկավարը։  Թե լրացուցիչ ինչ ուսումնասիրության մասին էին նշել Քաղաքաշինության վարչությունից, մեր զրույցի ընթացքում այդպես էլ պարզ չդարձավ։ Ըստ Քաղաքապետարանի՝ փոքր մասշտաբի ներթաղային ճանապարհները Գլխավոր հատակագծի շրջանակներում չեն Քաղաքապետարանն օրերս հայտարարել է, որ ավարտվում են գլխավոր հատակագծի մշակման առաջին փուլի աշխատանքները։ «Երեւան նախագիծ» ընկերության ղեկավար Անդրանիկ Սեդոյանը նշել է՝ այն համայնքներում, որոնք հուլիսի 1-ից չեն ունենա գլխավոր հատակագծեր, քաղաքաշինական գործունություն հնարավոր չի լինի իրականացնել։ Գրավոր հարցմամբ դիմեցինք նաեւ «Երեւան նախագիծ» ընկերությանը՝ ճշտելու, թե որոնք են գլխավոր հատակագծեր ունեցող եւ չունեցող համայնքները, սակայն վերջինիս աշխատակազմից բանավոր տեղեկացրին, որ իրենց էլեկտրոնային փոստին հասանելիություն չունեն՝ հորդորելով դիմել քաղաքապետարան։ Կապ հաստատեցինք Ընկերության ղեկավար Անդրանիկ Սեդոյանի հետ, որը նույնպես հրաժարվեց պատասխանել հարցմանը՝ ասելով, որ գլխավոր հատակագծի պատվիրատուն քաղաքապետարանն է, եւ իրենք իրավասու չեն խոսել այդ մասին, քանի դեռ վերջինիս կողմից հանձնարարություն չեն ստացել։  Հարցմանն ի պատասխան՝ Երեւանի քաղաքապետարանից տեղեկացրել են, որ Երեւան քաղաքի Գլխավոր հատակագծի նախագծային աշխատանքները ավարտված են․ ««Երեւան նախագիծ» ՓԲԸ-ի կողմից մշակված «Երեւան Քաղաքի Գլխավոր Հատակագծի Նախագծի» շրջանակներում «Ճանապարհային ցանց եւ տրանսպորտի կազմակերպման ուրվագիծ» բաժնի համաձայն՝ նախատեսվում է նոր մայրուղային ճանապարհ՝ կապող միմյանց «Թբիլիսյան խճուղի–Սեւակի փողոց-Ազատության պողոտա» եւ «Տ.Պետրոսայն փողոց-Եղվարդի խճուղի» խաչմերուկները ճանապարհային բազմամակարդակ հանգույցների իրականացմամբ»,- հայտնել են քաղաքապետարանից՝ հավելելով, որ փոքր մասշտաբի ներթաղային ճանապարհները Գլխավոր հատակագծի շրջանակներում չեն, դրանք հետագայում կարգավորվելու են գոտիավորման նախագծերով։ Այսպիսով՝ քաղաքացիների բարձրացրած հարցերը դեռեւս մնում են անպատասխան։ Պարզ չէ՝ երբ եւ ովքեր կկառուցեն նախագծված ճանապարհը կամ առհասարակ այն կկառուցվի, թե ոչ։ Մարդիկ հիպոթեք են վճարում եւ շինթույլտվություն ստանում մի քաղաքում, որտեղ քաղաքային պլանավորման բացակայության պատճառով հասանելիություն, ճանապարհ, ջուր, հոսանք չունեն։ Քաղաքային իշխանության անորոշ պատասխաններից ելնելով՝ մոտ ապագայում տեսանելի էլ չէ, թե երբ կունենան։   Միլենա Խաչիկյան
12:55 - 09 հուլիսի, 2024
«Ասացինք ԱԹՍ–ի մասին, ասացին՝ հրաման է, պիտի կատարենք»․ 18 զինծառայողի զոհվելու գործով վկայի ցուցմունքը

«Ասացինք ԱԹՍ–ի մասին, ասացին՝ հրաման է, պիտի կատարենք»․ 18 զինծառայողի զոհվելու գործով վկայի ցուցմունքը

44-օրյա պատերազմի ժամանակ Քաշաթաղի շրջանում պարեկապահակակետային ծառայող Սենիկ Հովհաննիսյանն այսօր ներկայացել էր Հակակոռուպցիոն դատարան՝ հարցաքննվելու Իշխանաձոր գյուղի տարածքում հակառակորդի անօդաչու թռչող սարքից 18 զինծառայողի զոհվելու գործով։ Հովհաննիսյանը այն վկան է, որ ի սկզբանե նկատել է երկնքում պտտվող անօդաչու թռչող սարքը եւ զինծառայողների անձնակազմին տեղեկացրել այդ մասին։ Նրա ծառայողական գործառույթը եղել է ԱԹՍ–ների հնարավոր առկայության դեպքում քաղաքացիներին տվյալ տարածքից տարհանելը, թաքստոցներ ուղարկելը, կարգ ու կանոն ապահովելը․ «Այդ օրը Իշխանաձորի խաչմերուկում երեք հոգով ենք ծառայության եղել՝ ես, Ավետիսյան Արմենը եւ Խաչատրյան Աղաբեկը։ Դեպքի ժամանակ Արմենը տեղում չէր, ես զանգեցի, տեղեկացրի, որ երկնքում ԱԹՍ է պտտվում, ասաց՝ նկատել եմ, ուշադիր եղեք, որ մարդ դուրս չգա բացահայտ տարածք։ Որոշ ժամանակ անց ինքը զանգեց, ասաց՝ «Ուրալ» է գալիս, մեջը՝ զինվորներ, կանգնեցրեք, տեղեկացրեք, որ ԱԹՍ կա», – պատմեց վկան։ Մեղադրյալ Անդրանիկ Վերանյանը, պաշտպան Նարեկ Գրիգորյանը Խոսքը Մեղրու զորամասի ինժեներասակրավորական անձնակազմի (այսուհետ՝ ԻՍՎ), «Ուրալի» մասին է։ 2020 թ․ հոկտեմբերի 9-ին այդ անձնակազմը նույն զորամասի հրամանատարի՝ մարտական պատրաստության գծով տեղակալ Անդրանիկ Վերանյանի հրամանատարությամբ Իշխանաձորից տեղափոխվում էր Ջրական, երբ Իշխանաձորի խաչմերուկում վկա Հովհաննիսյանը կանգնեցնում է նրանց մեքենան․ «Երբ «Ուրալը» հասնում է խաչմերուկ, կանգնեցնում եմ, տեղեկացնում եմ, մեքենայի ավագը, ինչքան հիշում եմ՝ լեյտենանտ, ամեն զինվորի մի ուղղությամբ ցրվելու հրաման է տալիս։ Րոպեներ անց մոտենում է պիկապ ավտոմեքենա (որի մեջ եղել է հրամանատարը,–հեղ․), ու ավագը մոտենում է դրան։ Չգիտեմ՝ ինչ են խոսում, հրաման են տալիս, որ զորքը հավաքվի, որ շարժվեն Իշխանաձորի ուղղությամբ։ Մենք ասացինք ԱԹՍ–ի մասին, ասացին՝ հրաման է, պիտի կատարենք։ Երբ զորքը նստեց, շարժվեց, մոտ 200 մ դիք բարձրանալուց հետո տեսանք, որ ԱԹՍ–ն խփեց»,– պատմեց Սենիկ Հովհաննիսյանը։ Հրաման տվողը, ըստ քրեական գործի, փոխգնդապետ Անդրանիկ Վերանյանն է եղել։ Նա այժմ մեղադրվում է ռազմական դրության ժամանակ անձնական շահագրգռվածությունից ելնելով պաշտոնեական դիրքը չարաշահելու մեջ, ինչն անզգուշությամբ առաջացրել է նյութական ծանր հետեւանքներ։ Վերանյանն առաջադրված մեղադրանքը չի ընդունում։ Հանրային մեղադրող Հայկ Մարգարյանը հետաքրքրվեց՝ որեւէ մեկը փորձե՞լ է հրամանը չկատարել, ինչին ի պատասխան՝ վկան ասաց, որ ինքը հեռվում էր եւ չգիտի՝ ինչ խոսակցություն է եղել։ Հարցին՝ անձնակազմի ցրվելը պաշտպանվելու արդյունավե՞տ միջոց էր, վկան դրական պատասխան տվեց․ «Միանշանակ՝ այո։ Եթե բոլորը միասին չլինեին, հնարավոր է՝ այդքան զոհ չունենայինք։ Եթե հարվածեր էլ, խանութներ կային, դրանց հետեւն էին, ծառի տակ էին․․․  Նման դեպքեր, որ եղել են, մենք թաքստոցներ ենք մտել, ծառերի տակ, ԱԹՍ–ն  պտտվել է, գնացել, ոչ մի խնդիր չի եղել»,– ասաց նախկին ոստիկանը՝ նշելով, որ հենց այդպես էլ հրահանգավորվել էին։  – Իսկ վտանգավոր չէ՞ր թաքստոցից դուրս գալը եւ «Ուրալը»  կանգնեցնելը,– հարցրեց Անդրանիկ Վերանյանի պաշտպան Նարեկ Գրիգորյանը։ – Վտանգավոր էր, բայց դե, ահագին զինվորների կյանք էր։ Պաշտպան Գրիգորյանը հետաքրքրվեց՝ իսկ ինչո՞ւ չի փորձել կանխել «Ուրալ»–ի շարժը, ինչին ի պատասխան՝ վկան ասաց․ «Չէի կարող կանխել, ասացին՝ հրաման են ստացել։ Եթե ծառայություն էին կատարում, էլ իրավասու չէի իրենց ծառայությունը խոչընդոտել»։ Մյուս հարցին՝ իրենք փորձե՞լ են ԱԹՍ–ն վնասազերծել, վկան բացասական պատասխան տվեց։ Նրա կարծիքով՝ կանխատեսելի չի եղել, թե ԱԹՍ–ն որ պահին, որտեղ կհարվածի։ Վկայի խոսքով՝ ԱԹՍ–ի հայտնվելուց հետո մինչեւ «Ուրալի», ապա պիկապի գալը ԱԹՍ–ի ձայնը լսելի է եղել, պարբերաբար մոտեցել–հեռվացել, ձայնի մոտ լինելու պահին նաեւ տեսանելի եղել։ Վկան դժվարացավ միանշանակ պնդել՝ արդյոք ԱԹՍ–ի ձայնը ընթացքում կտրվել է թե ոչ։ Հանրային մեղադրող Հայկ Մարգարյանը – Եթե չի լսվել, էլ ինչո՞ւ էր անձնակազմը պատսպարվել,– հարցրեց մեղադրողը։ – Դե, լսելի էր, կանգնեցրել ենք, տեղեկացրել ենք, ավագն էլ է նկատել, թաքնվելու հրաման տվել, էլ չեմ հիշում՝ դրանից հետո կտրվել է թե ոչ, խառնաշփոթ իրավիճակ էր, ուշադրությունս քաղաքացիներին էր։ – Եթե քաղաքացիներին ուշադիր էիք, տրամաբանական չէ՞, որ լսելի է եղել։ – Դե, նկատել ենք, դրա համար․․․ Ես նշեցի, որ ուժեղանում–կամացանում էր, բայց չեմ հիշում, որ ընդհանրապես չլսվեր։ – «Ուրալի»  գնալուց հետո մնացե՞լ եք պատսպարված,– հարցրեց զոհված զինծառայողի հայր Հարություն Օհանյանը։ – Չէ, դուրս ենք եկել թաքստոցից։ – Այսինքն՝ «Ուրալը»  որ շարժվել է, ձայնը չկա՞ր։ – Պտտվում էր։ – Բա ո՞նց եք դուրս եկել։ – Որովհետեւ վտանգավորը «Ուրալն» էր․․․ Դատավոր Սուրեն Խաչատրյանը Պաշտպան Նարեկ Գրիգորյանը վկայի դատաքննական եւ նախաքննական ցուցմունքներում էական հակասություններ տեսավ եւ միջնորդեց հրապարակել նախաքննական ցուցմունքը։ Դատավոր Սուրեն Խաչատրյանն առաջարկեց հարցերի միջոցով պարզաբանել հակասությունները․ – Դուք հայտնեցիք, որ Ջրմուղի տարածքում եղել են սնարյադների արկղեր, չեք տեսել՝ կարաուլ կար թե ոչ, մինչդեռ նախաքննության ընթացքում հայտնել եք, որ այդ խաչմերուկում գտնվող կանաչ գույնի սնարյադներ, այսինքն՝ հրթիռներ կային, որոնց մոտ մարդիկ կային, որոնք գրեթե ողջ ժամանակ այդտեղ էին գտնվում, զբաղվում էին բեռնաթափելով։ – Ես տեսել եմ արկղերը, ենթադրել եմ, որ հրթիռներ են․․․ Դատի ժամանակ իմ ասածը ուղղել եմ (նկատի ունի նախորդ դատավորի մոտ կայացած դատի ժամանակ,–հեղ․), այդ ժամանակ շփոթվել, տենց եմ ասել, տեսել եմ արկղերը, բայց մեջը զինամթերք է, ինչ է՝ չեմ տեսել։  – Նաեւ նախորդ դատավորի հարցին ի պատասխան ասել եք, որ ԱԹՍ–ն չեք տեսել։ – Ժամանակ առ ժամանակ տեսանելի եղել է։  – Նաեւ ասել եք, որ չեք հիշում՝ պիկապի՝ խաչմերուկում գտնվելու ժամանակ ԱԹՍ–ի ձայն կա՞ր թե՞ չէ, հիմա ասում եք, որ կար։ – Բաներ կան, որ այն ժամանակ չեմ հիշել, կան, որ հիմա չեմ հիշում,– պատասխանեց վկան՝ նշելով, որ պատերազմից հետո հիշողության հետ կապված խնդիրներ ունի։  Հաջորդ դատական նիստը նշանակվեց հուլիսի 16-ին։ Գլխավոր լուսանկարում՝ վկա Սենիկ Հովհաննիսյանը, դատավոր Սուրեն Խաչատրյանը Հեղինակ՝ Միլենա Խաչիկյան
21:03 - 04 հուլիսի, 2024
Հակավիրուսային դեղամիջոցների թեկնածուներ փնտրելիս թիրախի ճիշտ կառուցվածքի ընտրությունը կարևոր է․ Denovo Sciences-ի թիմը նոր բացահայտում ունի

Հակավիրուսային դեղամիջոցների թեկնածուներ փնտրելիս թիրախի ճիշտ կառուցվածքի ընտրությունը կարևոր է․ Denovo Sciences-ի թիմը նոր բացահայտում ունի

Կորոնավիրուսային հիվանդություն առաջացնող SARS-CoV-2 վիրուսի թիրախների ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ այդ թիրախների որոշ կառուցվածքներ տարբերություններ ունեն։ Դեղամիջոցների հայտնաբերման նախնական փուլում, երբ համակարգչային ծրագրերի օգնությամբ դեղամիջոցների թեկնածու քիմիական միացություններ են ընտրվում, այդ տարբերությունները կարող են հանգեցնել սխալ հաշվարկների։  Այս ուսումնասիրությունն իրականացրել է Denovo Sciences հայկական ընկերությունը, որը զբաղվում է մեքենայական ուսուցման կիրառությամբ դեղամիջոցների թեկնածու քիմիական միացությունների հայտնաբերմամբ։ Ընկերության թիմի ուսումնասիրության արդյունքները հրապարակվել են Scientific Reports ամսագրում։   Վիրուսին հաղթելու համար պետք է ճիշտ թիրախ ընտրել  Որպեսզի հասկանանք, թե Denovo Sciences-ն ինչպես է եկել այս բացահայտմանը, նախ պիտի պատկերացում կազմենք այն մասին, թե ինչպես են գործում հակավիրուսային դեղամիջոցները։ Երբ մենք վարակվում ենք որևէ վիրուսով, մեր օրգանիզմում վիրուսը սկսում է կիսվել ու բազմանալ, նրա կրկնօրինակները վարակում են այլ բջիջների՝ առաջացնելով տարբեր հիվանդություններ կամ բարդություններ։ Օրգանիզմում վիրուսների բազմացմանը նպաստում են դրանց մաս կազմող հատուկ մակրոմոլեկուլները՝ սպիտակուցները։ Կորոնավիրուսային հիվանդություն առաջացնող SARS-CoV-2-ի դեպքում այդ սպիտակուցն է Mpro-ն (main protease, հայերեն՝ հիմնական պրոտեազ)։ Որևէ վիրուսի դեմ արդյունավետ դեղամիջոց գտնելու ճանապարհին գիտնականները նախ այդ վիրուսում թիրախ են ընտրում, որի գործունեության արգելակումը կխանգարի վիրուսին բազմանալ ու տարածվել։ SARS-CoV-2-ի դեպքում այդ թիրախներից մեկը հենց Mpro-ն է, քանի որ եթե այս սպիտակուցն արգելակվի, այն չի կարողանա օգնել վիրուսին բազմանալ։ Որպեսզի քիմիական որևէ միացություն կարողանա ազդել վիրուսի թիրախային սպիտակուցի վրա, պիտի կապվի այդ սպիտակուցին ու փոխազդի նրա հետ։ Սպիտակուցներն ունեն փոսանման հատուկ հատված, որը կոչվում է կապող գրպանիկ (binding pocket): Քիմիական միացությունները սպիտակուցին հասնելիս տեղավորվում են նրա կապող գրպանիկում, փոխազդում սպիտակուցի հետ և ազդում նրա ակտիվության վրա։ Սպիտակուցին կապվող քիմիական միացությունները կոչվում են լիգանտ։   Դեղամիջոցների պոտենցիալ թեկնածուների ընտրությունը Պոտենցիալ արդյունավետություն ունեցող քիմիական միացություններ գտնելու նպատակով գիտնականներն օգտագործում են համակարգչային ծրագրեր․ նրանք համակարգչային ծրագրում մուտքագրում են վիրուսի թիրախային սպիտակուցի կառուցվածքը, այնուհետև այնտեղ վերբեռնում են քիմիական այնպիսի միացություններ, որոնք պոտենցիալ ունեն կապվելու այդ թիրախի հետ։ Համակարգչային ծրագիրն այդ տվյալների հիման հաշվարկում ու կանխատեսում է, թե որ միացությունների դեպքում է  թիրախային սպիտակուցին կապվելու հավանականությունն ավելի մեծ։ Այս գործընթացը կոչվում է վիրտուալ սկրինինգ։ Վիրտուալ սկրինինգի արդյունքում կրճատվում է այն միացությունների քանակը, որոնք գիտնականները պետք է լաբորատորիայում սինթեզեն ու վիրուսների դեմ կիրառեն՝ հասկանալու դրանց արդյունավետությունն իրական կյանքում։ Այստեղ, սակայն, մի կարևոր նրբություն կա․ միևնույն սպիտակուցը կարող է ունենալ տարբեր բյուրեղային կառուցվածքներ, ավելի պարզ ասած՝ նրա բաղկացուցիչ մասերը տարածության մեջ կարող են տարբեր կերպ դասավորված լինել՝ պայմանավորված մի շարք հանգամանքներով (ջերմաստիճան, լիգանտի հետ փոխազդեցություն և այլն)։   Mpro սպիտակուցի 342 կառուցվածքներից մի քանիսի դեպքում ծրագիրը սխալվում է Իր հերթական աշխատանքի ընթացքում, որի նպատակն է գտնել բոլոր կորոնավիրուսների դեմ ընդհանուր դեղամիջոցի թեկնածու քիմիական միացություններ, Denօvo Sciences ընկերության թիմը պարզել է, որ կորոնավիրուսի թիրախային Mpro սպիտակուցի որոշ կառուցվածքներ տարբերություններ ունեն, որոնց պատճառով վիրտուալ սկրինինգի ծրագրերը չեն կարողանում ճիշտ հաշվարկել, թե քիմիական որ միացությունները կարող են կապվել այս սպիտակուցին և ազդել դրա վրա։ Հասկանանք՝ որն է պատճառը։ Սպիտակուցների տվյալների բանկում կան Mpro սպիտակուցի 1374 կառուցվածքների մասին տվյալներ: Այս ցանկից Denօvo Sciences-ի թիմն առանձնացրել է սպիտակուցի 342 ամբողջական բյուրեղային կառուցվածքներ (ամբողջական են համարվում այն կառուցվածքները, որոնք արդեն կապված են լիգանտի հետ և կարող են լիգանտի հետ փոխազդեցության արդյունքում կառուցվածքային փոփոխությունների ենթարկված լինել): Հաջորդիվ նրանք վիրտուալ սկրինինգի երեք ծրագիր են ընտրել, որոնցով հաշվարկել են տարբեր լիգանտների՝ այս կառուցվածքներին կապվելու հավանականությունը։ Սպիտակուցների տվյալների բանկից թիմը վերցրել է 297 լիգանտ, որոնք իրական կյանքում արդեն իսկ կարողացել են կապվել Mpro-ի այդ կառուցվածքներին։ Հետևաբար՝ վիրտուալ սկրինինգի ծրագրերը պետք է կանխատեսեին, որ այս լիգանտները սպիտակուցին կապվելու մեծ հավանականություն ունեն։  Ընկերության թիմը վեցրել է ևս 8910 քիմիական միացություններ, որոնց մասին տվյալները փաստում են՝ դրանք Mpro սպիտակուցին կապվելու հավանականություն չունեն, այսինքն՝ կեղծ թեկնածուներ են։ Այս միացությունների դեպքում ծրագրերը պիտի բացասական արդյունք ցույց տային։  Սակայն վիրտուալ սկրինինգի արդյունքում պարզ է դարձել, որ որոշ կառուցվածքների դեպքում ծրագրերը սխալ կանխատեսումներ են անում, այսինքն՝ իրական կյանքում արդեն իսկ հայտնի է, որ այս կամ այն լիգանտը կարող է կապվել Mpro սպիտակուցի որևէ կառուցվածքի, սակայն ծրագիրը կանխատեսում է, որ այն չի կարող կապվել այդ կառուցվածքին։    Սպիտակուցային որոշ կառուցվածքներ փոփոխված  են Հասկանալու համար, թե ինչու են Mpro սպիտակուցի որոշ կառուցվածքների դեպքում ծրագրերը սխալվում, Denovo Sciences-ի թիմը վիզուալացրել է այդ կառուցվածքների այն հատվածները, որտեղ լիգանտը կապվում է սպիտակուցին։ Այս հատվածների ավելի մանրամասն ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ սպիտակուցային այն կառուցվածքները, որոնց դեպքում ծրագրերը սխալ կանխատեսումներ են արել, երկու տարբերություն ունեն։ Որոշ կառուցվածքների դեպքում այդ տարբերությունը հետևյալն է․ դրանց այն հատվածներում, որտեղ լիգանտը կապվում է սպիտակուցին, սպիտակուցների բաղկացուցիչ որոշ մասերի դասավորվածության փոփոխության պատճառով մի ենթահատված բացակայում է։ Բացակայող ենթահատվածի պատճառով լիգանտի և սպիտակուցի կապվող հատվածի միջև հեռավորությունն այս կառուցվածքներում մեծանում է։ Կառուցվածքային հենց այս փոփոխության պատճառով է, որ վիրտուալ սկրինինգի ծրագրերը սխալ կանխատեսում են իրականացրել։ Մի քանի սպիտակուցային կառուցվածքներում էլ, ընդհակառակը, տարբերությունն այն է, որ սպիտակուցի բաղկացուցիչ մասերի դասավորվածության արդյունքում, կապող գրպանիկից բացի, առաջացել է ավելորդ ենթագրպանիկ, լիգանտները եկել ու տեղավորվել են այդտեղ։ Հետևաբար՝ ծրագիրը չի կարողացել ճիշտ կանխատեսում անել, քանի որ այն հաշվարկում է լիգանտի՝ հենց հիմնական կապող գրպանիկում տեղավորվելու հավանականությունը։ Սա նշանակում է, որ եթե վիրտուալ սկրինինգի փուլում որպես թիրախային սպիտակուց ընտրվեին այս տարբերություն ունեցող կառուցվածքները, համակարգչային ծրագրերը սխալ կանխատեսումներ էին անելու, ինչն ազդելու էր թեկնածու դեղամիջոցների հայտնաբերման գործընթացի արդյունավետության վրա։ Այսպիսով, հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ վիրտուալ սկրինինգի միջոցով թիրախային սպիտակուցին կապվող և դրա վրա ազդող քիմիական միացություններ փնտրելիս պետք է ուշադրություն դարձնել, թե սպիտակուցային ինչ կառուցվածքներ են ընտրվում, քանի որ լիգանտի հետ կապվելու արդյունքում սպիտակուցում տեղի ունեցած կառուցվածքային որոշ փոփոխություններն, ինչպես տեսանք, կարող են հանգեցնել սխալ կանխատեսումների։  Այս բացահայտումը կարևոր է վիրուսների դեմ թեկնածու դեղամիջոցներ փնտրելու գործընթացում, քանի որ կառուցվածքների սխալ ընտրությունը կարող է ազդել վիրտուալ սկրինինգի ծրագրերի տված արդյունքների ճշգրտության վրա։   Գլխավոր լուսանկարում՝ Mpro սպիտակուցն ու նրա կապող գրպանիկը (նկարը՝ Denօvo Sciences-ի) Աննա Սահակյան
17:24 - 21 հունիսի, 2024
«Հայասաթ» ծրագիրը շարունակվում է․ «Բազումք»-ը նպատակ ունի համագործակցելու հայկական տեխնոլոգիական ընկերությունների հետ

«Հայասաթ» ծրագիրը շարունակվում է․ «Բազումք»-ը նպատակ ունի համագործակցելու հայկական տեխնոլոգիական ընկերությունների հետ

Այս տարվա մայիսին տիեզերքում գտնվող «Հայասաթ-1» արբանյակն առաջին անգամ ձայնային ազդանշանի տեսքով Երկիր ուղարկեց Կոմիտասի «Կաքավիկ» երգի մեղեդին։ «Բազումք» տիեզերական հետազոտությունների լաբորատորայի տնօրեն Ավետիք Գրիգորյանին հանդիպում եմ Զովունիում։ Քայլում ենք այգու միջով․ այստեղ վերգետնյա կապի կայանքն է, որով որսում են «Հայասաթ-1»-ից եկող ազդանշանները։ Ավետիք Գրիգորյանը հիշում է՝ երբ առաջին անգամ արբանյակն անցկացրին ձայնային ազդանշան հեռարձակելու ռեժիմի, չգիտեին՝ երբ կգրանցեն  այդ ազդանշանը, և եկող ռադիոաղմուկի մեջ կոնկրետ որ պահին կհնչի սպասված մեղեդին։  Վերգետնյա կապի կայանքը «Երբ անցնում ենք այդ ռեժիմին, ռադիոաղմուկը որևէ կերպ չի հուշում, թե որ պահին ազդանշանը կգա։ Այդ անորոշության մեջ սպասելիս պատկերացրեք մեր ցնծությունը, երբ հանկարծ առաջին անգամ տիեզերքից հնչեց «Կաքավիկի» մեղեդին։ Շատ հուզիչ պահ էր»,- ասում է «Բազումք»-ի տնօրենը։  «Հայասաթ-1»-ից ստացված ազդանշանների տեսագրությունը (տեսանյութը՝ «Բազումք»-ի) Միասին գնում ենք «Բազումք»-ի այն լաբորատորիան, որը նախատեսված է փոքր արբանյակների երկրային նմուշների հետ աշխատելու համար։ Այստեղ դրված է «Հայասաթ-1»-ի երկրային նմուշը՝ նրա աշխատող կրկնօրինակը, որի վրա նախապես փորձարկվում են տիեզերքում գտնվող «Հայասաթ-1»-ին ուղարկվելիք այն հրահանգները, որոնք կարող են խնդրահարույց լինել։ Ավետիք Գրիգորյանը՝ լաբորատորիայում, սեղանին՝ արբանյակի երկրային նմուշը «Բազումք»-ի ու «Գիտական նորարարության և կրթության կենտրոն»-ի (CSIE) թիմերի համատեղ ջանքերով ստեղծված «Հայասաթ-1»-ը տիեզերք արձակվեց 2023-ի դեկտեմբերին։ Արձակման հաջորդ օրն իմացանք, որ արբանյակը բացել է անտենաներն, ու ստացվել են առաջին ազդանշանները։ Բայց «Հայասաթ-1»-ը դեռ չէր անցկացվում ձայնային ազդանշան հեռարձակելու ռեժիմին․ սկզբում պետք էր արբանյակից ստացված տվյալների հիման վրա համոզվել, որ նրա հետ ամեն բան կարգին է, և խնդիրներ չկան։ «Հայասաթ-1»-ի ստեղծման աշխատանքները (լուսանկարը՝ «Ինֆոքոմ»-ի արխիվից) «Հայասաթ-1»-ի առանձին մոդուլները՝ ռադիոկապի և էներգասնուցման համակարգերը, ներքին համակարգիչը, արևային վահանակները, ձեռք են բերվել պատրաստի վիճակում, և Հայասանում իրականացվել է դրանց ինտեգրացիան, ստուգաչափումն ու կարգաբերումը։ Արբանյակի ստեղծման հետ կապված բոլոր գնումները, աշխատանքները, արձակումն ու դրանից հետո կատարվող գործառույթները հնարավոր է եղել իրականացնել մասնավոր նվիրատվությունների շնորհիվ։ «Մենք ոչ մի ուրիշ ֆինանսավորում՝ բացի մի քանի դոնորներից, չունենք, և պիտի նվազագույն ծախսով կարողանայինք հասնել այս հաջողությանը, ցույց տալ մեր կարողությունը, որպեսզի հետո պետությունն էլ, տեսնելով այդ կարողությունը, ավելի վստահաբար ձեռք մեկնի ու համագործակցի»,- ասում է Ավետիք Գրիգորյանը։ Ավետիք Գրիգորյանը Քանի որ «Հայասաթ-1»-ը փոքր արբանյակ է, և նրա էներգասնուցման համակարգը շատ հզոր չէր կարող լինել, արձակումից հետո թռիչքի սկզբնական փուլում արբանյակը պահվում էր միայն այնպիսի ռեժիմներում, որոնք շատ էներգասպառող չեն։   Այդ փուլում «Բազումք»-ի վերգետնյա կապի կայանքով ընդունվող ազդանշանների միջոցով արբանյակի վիճակի մասին հնարավորինս շատ տեղեկություններ հավաքելուց հետո միայն որոշում կայացվեց արբանյակն անցկացնել ձայնային ազդանշաններ ուղարկելու ռեժիմի։ «Համոզվեցինք, որ հիմնականում այն, ինչ որ մենք արել ենք, արել ենք ճիշտ, ամեն ինչ ըստ նախատեսվածի աշխատում է, եթե կան որոշ խնդիրներ, ապա դրանք մեզնից չեն բխում, այլ այն մոդուլներից, որ մենք գնել ենք ժամանակին։ Սակայն դրանք կրիտիկական չեն, և այդ առումով մեր նպատակներին հասանք, համոզվեցինք և ապացուցեինք, որ մենք ունենք արբանյակ ստեղծելու, արձակելու և աշխատեցնելու կարողություն»- ասում է Ավետիք Գրիգորյանը։  «Հայասաթ-1»-ին ցուցադրությունը՝ Ինժեներական քաղաքի Գիտության և տեխնիկայի թանգարանում (լուսանկարը՝ «Բազումք»-ի) Նա հիշում է, որ իրենց համար ոգևորիչ էր նաև այն պահը, երբ «Հայասաթ-1»-ի հետ հերթական կապի ժամանակ հնարավոր եղավ առաջին անգամ իրար հետևից ստանալ «Կաքավիկ»-ի մեղեդին, Մորզեի այբուբենով կոդավորված տեղեկություններ և տեքստային ինֆորմացիա։ «Բազումք»-ի տնօրենն ինձ ցույց է տալիս համակարգչում պահպանված տեքստային ինֆորմացիան, որ ստացել են արբանյակից։ Ուշադիր լինելու դեպքում այնտեղ կգտնեք հետևյալ տողերը․ «Armenia in Space for Science» (անգլերենից թարգմանաբար՝ «Հայաստանը տիեզերքում՝ հանուն գիտության»)։ Արբանյակից ստացված տեքստային ինֆորմացիան (լուսանկարը՝ «Բազումք»-ի) Այժմ, երբ ամենակարևոր քայլն արված է, և Հայաստանում ստեղծված առաջին արբանյակը տիեզերքում է, նրա մասին տեղեկությունները պարբերաբար ստացվում և վերլուծվում են, «Բազումք»-ը նախատեսում է իրականացնել նոր ծրագրեր։ Արբանյակի վիճակի և աշխատանքի մասին հավաքած տվյալները կօգնեն հետագա ծրագրերի ընթացքում։ «Հայասաթ-1»-ը փոքր արբանյակ է` յուրաքանչյուր կողմի երկարությունը՝ 10 սանտիմետր։ Հետագա արբանյակներն ավելի մեծ են լինելու։  Ավետիք Գրիգորյանն ասում է, որ իրենց հետագա ծրագրերը միտված են լինելու աջակցելու պետությանը «ArmSat» ծրագրով սեփական տիեզերական կարողություններ զարգացնելու գործում։ Երկու տարի առաջ, հիշեցնենք, Հայաստանը գնեց «ArmSat-1» արբանյակը, որն այժմ տիեզերքում է։ «Բազումք»-ի առաջարկած «Հայասաթ» ծրագրի նպատակն է, մշակելով և տիեզերքում փորձարկելով հայրենական արբանյակային մոդուլներ, հասնել նրան, որ «ArmSat» ծրագրի հաջորդ արբանյակների մոդուլները սկսեն կամաց-կամաց փոխարինվել դրանց հայրենական մոդելներով։ «Հայասաթ-1»-ը (լուսանկարը՝ «Բազումք»-ի) Այս նպատակով «Բազումք»-ն առաջիկայում նախատեսում է երկու տարին մեկ նոր արբանյակ ուղարկել տիեզերք։ Արբանյակների մոդուլները «Բազումք»-ը շարունակելու է գնել արտասահմանյան մատակարարներից, ինչպես «Հայասաթ-1»-ի դեպքում, սակայն, համագործակցելով տեղական գործընկեր կազմակերպությունների հետ, ամեն անգամ այդ մոդուլներից 1-2-ի (օրինակ՝ ռադիոկապի կամ կողմնորոշման համակարգի) հայրենական տարբերակն է ստեղծելու և որպես փորձարկման ենթակա օգտակար բեռ արբանյակի հետ ուղարկելու տիեզերք։ Արբանյակի օգտակար բեռ են համարվում այն սարքերը, որոնք տարբեր առաքելությունների ժամանակ արբանյակի հետ ուղարկվում են տիեզերք և այդ սարքի աշխատանքի մասին տեղեկություններ ուղարկում Երկիր։ Երբ «Բազումք»-ը համեմատի արբանյակի գնված մոդուլի և նույն գարծառույթը կատարող հայրենական օգտակար բեռի աշխատանքային վարքագծերը տիեզերքում ու համոզվի, որ հայրենական մոդելը տիեզերական պայմաններում աշխատում է նույնքան հաջող կամ նույնիսկ ավելի լավ, այն կտեղադրվի հաջորդ «Armsat» արբանյակում՝ որպես համապատասխան հիմնական մոդուլ։ Ավետիք Գրիգորյանն ասում է, որ եթե ամեն ինչ ըստ պլանավորածի ընթանա, 6-7 տարուց հնարավոր կլինի տիեզերք ուղարկել արբանյակ, որի հիմնական մոդուլները կլինեն հայրենական արտադրության․ «Կամաց-կամաց առաջ կգնանք, մինչև ուղեղն էլ կփոխենք՝ բորտ-համակարգիչը, և այն կդառնա հայրենական արբանյակային պլատֆորմ»։ Այս գաղափարի մասին արդեն բանավոր ասվել է Հայաստանի կառավարության ներկայացուցիչներին։ Ավետիք Գրիգորյանը նշում է, որ կառավարությունն իրենց կարող է օգնել՝ գնելով արբանյակային մոդուլներ և դրանց հետ կապված տեխնոլոգիաները, որպեսզի հետո դրանց օգնությամբ մշակվեն համապատասխան հայրենական մոդուլները։ «Բազումք»-ի տնօրենը լիահույս է, որ կառավարությունից աջակցությունը կլինի, իսկ «Հայասաթ» և «Armsat» ծրագրերը, զուգահեռ զարգանալով, կաջակցեն իրար։  «Բազումք»-ում «Բազումք»-ն առաջիկայում նախատեսում է  համագործակցել ֆրանսիական Վերսալի համալսարանի հետ։ Այս համագործակցության շրջանակում «Բազումք»-ն ազդանշաններ է որսալու ֆրանսիական արբանյակներից, երբ դրանք անցնելիս լինեն Հայաստանի վերևով, իսկ Վերսալի համալսարանը՝ «Հայասաթ-1»-ից և հաջորդ «Հայասաթ»-ներից, երբ դրանք Ֆրանսիայի վերևով անցնեն։ Այսպես երկու կողմերն իրար տեղեկություններ են փոխանցելու միմյանց արբանյակների մասին։ Ավետիք Գրիգորյանն ասում է՝ այժմ ուզում են համագործակցությունն ամրապնդել հուշագրով, ինչպես նաև ներգարվել Ամերիկյան համալսարանին, որ համագործակցությունը կրթական բաղադրիչ ունենա․ ուսանողները մասնակցեն արբանյակներից տեղեկությունների ընդունման, վերլուծման գործընթացին, ուսանողների փոխանակման ծրագրեր իրականացվեն։ Հետագա արբանյակների ստեծման գործում «Բազումք»-ը ցանկանում է նաև համագործակցել հայկական տեխնոլոգիական ընկերությունների հետ, որոնք կարող են իրենց համար մշակել ու պատրաստել որպես օգտակար բեռ տիեզերք ուղարկվելիք մոդուլները։  «Տիեզերական բարձր տեխնոլոգիական ոլորտը, որը շատ բազմաճյուղ է, կարող է դառնալ լոկոմոտիվ բարձր տեխնոլոգիական այլ ուղղությունների համար։ ․․․․ Նրանք կներգրավվեն իրենց ուղղությամբ, բայց ավելի բարձր տեխնոլոգիական պահանջներով նախագծերի մեջ, և դա նրանց համար նաև շանս կլինի ավելի աճելու, մասնագետներ աճեցնելու»։ Այժմ տիեզերական հետազոտությունների լաբորատորիան ընկերությունների փնտրտուքի մեջ է։ Իհարկե, նոր ու ավելի հավակնոտ ծրագրերի հետ շատանալու են նաև դժվարությունները։ Նախ, ավելի մեծ արբանյակների մոդուլների ինտեգրումը, համակարգերի համաձայնեցված աշխատանքն ապահովելը բարդ գործ է։ Մեծ աշխատանք ու ջանքեր է պահանջելու նաև հայրենական մոդուլների ստեղծումը։ Բայց Ավետիք Գրիգորյանն, ինչպես միշտ, լավատես է ապագա նապաձեռնությունների հաջողության հարցում։  Հեղինակ՝ Աննա ՍահակյանԼուսանկարները՝ Մարգարիտա Հովհաննիսյանի
18:57 - 18 հունիսի, 2024
070 կոդով անձնագրի պատճառով արցախցիներին դեսպանատներում մերժելու խնդիրն ԱԳՆ-ն քննարկում է ԵՄ գործընկերների հետ

070 կոդով անձնագրի պատճառով արցախցիներին դեսպանատներում մերժելու խնդիրն ԱԳՆ-ն քննարկում է ԵՄ գործընկերների հետ

Արցախից բռնի տեղահանված բազմաթիվ անձինք վերջին շրջանում բարձրաձայնում են, որ տարբեր դեսպանատներ (օրինակ՝ Գերմանիայի, Լեհաստանի, Չեխիայի) մերժում են մուտքի արտոնագիր տրամադրել կամ ընդհանրապես ընդունել իրենց հայտերը՝ պատճառաբանությամբ, որ Հայաստանի կողմից իրենց տրված անձնագրերը 070 կոդով են: 070-ը, ինչպես հայտնի է, Ստեփանակերտի անձնագրային ծառայության կոդն է։ Մինչ բռնի տեղահանությունը այդ կոդով անձնագիր տրամադրվում էր միայն Ստեփանակերտում,  իսկ 2023 թ․-ի հոկտեմբերի 12-ից հետո՝ նաեւ Երեւանում՝ տեղահանված արցախցիներին նույնականացնելու նպատակով (առավել մանրամասն՝ այստեղ)։ Հայաստանի կողմից Արցախի բնակչությանը տրամադրված անձնագրերը, ըստ Հայաստանի եւ Արցախի միջեւ կնքված «Անձնագրային համակարգի կազմակերպման» մասին համաձայնագրի, եղել են ճամփորդական անձնագրեր, որը նրանց չի շնորհել ՀՀ քաղաքացիություն։ Մերժում տրամադրելիս դեսպանատները նաեւ այս հանգամանքն են հիշատակել՝ նշելով, որ քանի դեռ անձնագրով հստակ ապացուցված չէ քաղաքացիությունը, հնարավոր չէ ընդունել կամ ընթացք տալ դիմումին։ Արցախի մարդու իրավունքների պաշտպան Գեղամ Ստեփանյանը անդրադարձել է մերժումներին՝ նշելով, որ եթե անգամ դեսպանատները առաջնորդվում են ՀՀ իշխանությունների հայտարարություններով, որ 070 կոդով անձնագիրը փաստացի չի համարվում Հայաստանի քաղաքացիությունը հավաստող փաստաթուղթ, ապա ինչու են անտեսում ՀՀ իշխանությունների նույն հայտարարություններից բխող այն փաստը, որ 070 կոդով անձնագիրը արցախցիներին տրամադրվել է որպես ճամփորդական փաստաթուղթ։ Դրանից բացի, Ստեփանյանը շեշտել է, որ ՀՀ կառավարության 2023 թ․ հոկտեմբերի 26-ի որոշմամբ 070 կոդով անձնագիրը ճանաչվել է որպես փախստականի անձը հաստատող փաստաթուղթ, եւ սահմանվել, որ ՀՀ տարածքից դուրս այն վավեր է փախստականի վկայականի հետ միասին գործածելու պարագայում։ «Ինֆոքոմ»-ը գրավոր հարցումներով դիմել էր ՀՀ արտաքին գործերի նախարարությանը եւ ՆԳՆ միգրացիայի եւ քաղաքացիության ծառայությանը՝ հետաքրքրվելով՝ տեղյա՞կ են արդյոք խնդրի մասին, եթե այո, ապա ի՞նչ քայլեր են ձեռնարկում լուծման ուղղությամբ։  Հետաքրքրվել էինք նաեւ՝ ի՞նչ դիրքորոշում ունեն նշված խնդրի վերաբերյալ, մուտքի արտոնագիր տրամադրելու հարցը պե՞տք է արդյոք պայմանավորված լինի ՀՀ քաղաքացիության հարցով՝ հաշվի առնելով նաեւ այն, որ ՀՀ-ն ժամանակավոր պաշտպանության ներքո է վերցրել եւ փախստական ճանաչել բռնի տեղահանված արցախցիներին։ Արտաքին գործերի նախարարությունից հայտնել են, որ տեղյակ են 070 կոդ ունեցող անձնագրերի դեպքում եվրոպական երկրներ մուտքի արտոնագիր չտրամադրելու խնդրի մասին․ «ԵՄ անդամ որոշ պետությունների դեսպանությունների կողմից մուտքի վիզայի տրամադրման մերժման դեպքերի հարցը ներկայումս քննարկվում է համապատասխան գործընկերների հետ եւ պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել ԵՄ դեսպանություններին տրամադրել լրացուցիչ տեղեկատվություն եւ փաստաթղթերի նմուշներ՝ խնդրի հանգուցալուծման հնարավոր տարբերակներն առավել առարկայական քննարկելու եւ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված բնակչության (փախստականների) հիմնարար իրավունքները, այդ թվում՝ ազատ տեղաշարժի, պաշպանելու համար»,- նշել են Արտաքին գերատեսչությունից։ ԱԳՆ-ից հիշեցրել են՝ Կառավարության վերոնշյալ որոշման համաձայն՝ ժամանակավոր պաշտպանություն ստացած փախստականի անձը հաստատող փաստթուղթ են անձնագիրը, որի ծածկագիրը տպագրվում է բացառապես 070 կոդով եւ ժամանակավոր պաշտպանության (փախստականի) վկայականը, իսկ 070 ծածկագրով տրված փաստաթուղթը նույն որոշման շրջանակներում հանդիսանում է ճամփորդական փաստաթուղթ։ ՆԳՆ միգրացիայի եւ քաղաքացիության ծառայությունից դարձյալ հղում են կատարել Կառավարության հիշյալ որոշմանն ու վերահաստատել՝ 070 ծածկագրով տրված փաստաթուղթը այդ որոշման շրջանակներում հանդիսանում է ճամփորդական փաստաթուղթ, եւ Հայաստանից դուրս գալիս եւ Հայաստան մուտք գործելիս վավեր է միայն ժամանակավոր պաշտպանության (փախստականի) վկայականի հետ միասին գործածելու պարագայում․ «Ինչ վերաբերում է ԵՄ անդամ պետությունների հյուպատոսական ծառայությունների կողմից մուտքի արտոնագրի տրամադրման մերժման դեպքերին, ապա հայտնում ենք, որ յուրաքանչյուր պետություն ինքն է սահմանում իր երկիր մուտք գործելու եւ իր երկրից դուրս գալու, ինչպես նաև մուտքի վիզա ստանալու կարգն ու պահանջները, ինչով պայմանավորված՝ ՀՀ ՆԳՆ միգրացիայիեւ և քաղաքացիության ծառայությունն իրավասու չէ  պահանջվող փաստաթղթերի եւ դրանց ներկայացման կարգի վերաբերյալ տրամադրել պարզաբանում»,- ասված է պատասխանում։   Միլենա Խաչիկյան
18:42 - 13 հունիսի, 2024
Գիտության վիրահատական միջամտություն՝ ուղղված բարձրագույն կրթության թիրախներին․ «Ակադեմիական քաղաք» ծրագիրը

Գիտության վիրահատական միջամտություն՝ ուղղված բարձրագույն կրթության թիրախներին․ «Ակադեմիական քաղաք» ծրագիրը

Բուհերի խոշորացում, գիտական որոշ կազմակերպությունների և խոշորացված բուհերի միավորմամբ 6 կլաստերների ստեղծում, ակադեմիական քաղաքի կառուցում և կլաստերների փուլ առ փուլ տեղափոխում այս քաղաք․․․ Սրանք այն հիմնական գործողություններն են, որոնք կառավարությունը նախատեսում է իրականացնել բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտում մեկնարկած բարեփոխումների շրջանակում։ Վերջին շրջանում ակադեմիական հանրությունն ակտիվորեն քննարկում է այս թեմաները, և սպասվող փոփոխությունների վերաբերյալ մի շարք խնդիրներ ու մտահոգություններ են բարձրաձայնվում։  «Ինֆոքոմի» այս հոդվածը նպատակ ունի համապարփակ և համակողմանի ներկայացնելու բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտների բարեփոխումները, մասնավորապես՝ որոշումների կայացման և քննարկումների ժամանակագրությունը, գործընթացի հիմքում ընկած հիմնական փաստաթղթերը, գործող օրենքներն ու տարբեր ժամանակահատվածներում ներկայացված օրենսդրական նախաձեռնությունները, Գիտությունների ազգային ակադեմիայի (ԳԱԱ) բարեփոխումների օրակարգն ու առաջարկները, կառավարության հիմնավորումները, համալսարանների և գիտական կազմակերպությունների միավորման փորձը Վրաստանի օրինակով, Լեհաստանի և Հայաստանի գիտական համակարգերի համեմատությունը՝ հաշվի առնելով Լեհաստանում գիտության կազմակերպման ձևերի բազմազանությունը։   Թեմաներ Հայաստանի գիտական համակարգի խնդիրներն՝ ըստ ԵՄ փորձագետների «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի՝ հավերժ լրամշակվող նախագիծը Ակադեմիական քաղաքն ի սկզբանե բուհերի մասին էր Գիտական կազմակերպությունների օպտիմալացումը Բարձրագույն կրթության թիրախները Մասնակի՞, թե՞ ամբողջական միավորում ԳԱԱ առկախված բարեփոխումները Կառավարության հայտարարությունը, որն «ընդամենը հայտարարություն էր» Հայեցակարգ, որն ավելի շատ հարցեր է առաջացնում, քան հարցերի պատասխանում Միավորումը կնպաստի՞ գիտնականների թվի աճին Հետազոտական համալսարաններ․ միավորումը լուծո՞ւմ է Ինտիտուտների միավորումը բուհերին Վրաստանի օրինակով․ զուգահեռներ Հայատանի հետ Ամբո՞ղջ գիտությունը, թե՞ դրա մի մասը կարող է լինել ակադեմիական քաղաքում ԳԱԱ նոր առաջարկները Գիտության կազմակերպման ձևերի բազմազանությունը Լեհաստանի օրինակով Ամփոփում   Հայաստանի գիտական համակարգի խնդիրներն՝ ըստ ԵՄ փորձագետների  Ներկայիս բարեփոխումների հիմքում ընկած վերլուծություններից ու հետազոտություններից խոսելիս Հայաստանի կառավարությունը հիմնականում հղում է անում «Նշաձողի բարձրացում. գիտության նոր առաքելությունը Հայաստանի զարգացման մեջ» զեկույցին։  2018-ի հոկտեմբերին Հայաստանի կառավարությունը դիմեց Եվրոպական հանձնաժողովին գիտահետազոտական ինստիտուտների կատարողականի բարեփոխման ու կատարելագործման, ինչպես նաև բուհերի և գիտահետազոտական ինստիտուտների միջև համագործակցության ընդլայնման ուղղությամբ խորհրդատվություն ստանալու նպատակով։ Եվրամիության (ԵՄ)՝ անկախ փորձագետներից կազմված խումբը 2019-ին երկու անգամ այցելեց Հայաստան, մինչև 2020-ի փետրվարն ուսումնասիրություններ իրականացրեց և կազմեց վերը նշված զեկույցը: Հայաստանի բարձրագույն կրթության ու գիտության միջև անջրպետ կա․ սա զեկույցի ամենակարևոր արձանագրումներից մեկն էր։ Հետազոտության հեղինակները Հայաստանի կառավարությանը խորհուրդներ ու առաջարկներ ներկայացրին, թե ինչպես վերացնել այդ անջրպետը, բարելավել գիտության ֆինանսավորման մեխանիզմները, վերակազմավորել գիտական համակարգը։ Ուղերձներ Հայաստանի կառավարությանը Զեկույցի սկզբնական հատվածում խոսվում է Հայաստանում գիտական համակարգի հստակ հայեցակարգի բացակայության մասին։ Հեղինակները գալիս են այն եզրահանգմանը, որ Հայաստանի գիտական համակարգը համախմբման և վերակազմավորման կարիք ունի, ինչպես նաև անհրաժեշտություն կա ամրապնդելու հետազոտությունների վրա հիմնված բարձրագույն կրթությունը։  Նրանք շեշտում են, որ Հայաստանում համալսարանները թույլ կարողություններ ունեն ստեղծելու համար այնպիսի միջավայր, որում գիտահետազոտական ինստիտուտները կարողանան որակյալ հետազոտություններ իրականացնել։  Ամփոփելով հետազոտության առաջին հատվածը՝ հեղինակները Հայաստանի կառավարությանը երեք հիմնական ուղերձ են հղում․  ավելացնել գիտության ֆինանսավորումը,  խուսափել չափից ավելի արագ վերակազմավորումից, քանի որ գիտահետազոտական ինստիտուտների և համալսարանների արագացված միաձուլումը կատարողականի վատթարացման ռիսկեր է պարունակում, գիտական ինստիտուտները գնահատելիս և ֆինանսավորելիս հավասարակշռություն հաստատել միջազգային նշանակություն ունեցող հետազոտությունների և տեղական նշանակություն ունեցող այնպիսի հետազոտությունների միջև, որոնք նպաստում են երկրի սոցիալական և տնտեսական զարգացման խնդիրների լուծմանը։  Այնուհետև զեկույցում խոսվում է Հայաստանի գիտական համակարգի վիճակի մասին, և հեղինակները կառավարությանը 19 առաջարկ են ներկայացնում համակարգի խնդիրների լուծման ուղղությամբ։ Բարձրագույն կրթություն-գիտություն անջրպետը «Հետազոտական ինստիտուտի համակարգը» բաժնում խոսվում է Հայաստանում բուհերի ու գիտական կազմակերպությունների միջև համագործակցությունից: Բուհերի ներկայացուցիչների հետ զրույցներում հետազոտության հեղինակները պարզել էին այն խնդիրը, որ դասախոսները շատ ծանրաբեռնված են, քանի որ ամբողջական դրույքով աշխատավարձ ստանալու համար նրանցից պահանջվում է դասավանդել մինչև 700 ժամ: Ամիսներ առաջ «Ինֆոքոմն» այս թեմաներով զրուցել էր Ալիխանյանի անվան ազգային գիտական լաբորատորիայի (ԱԱԳԼ) տնօրեն Գևորգ Քառյանի հետ։ Գևորգ Քառյանի խոսքով ամբողջական դրույք ձևավորելու համար անհրաժեշտ ժամաքանակի հավաքագրումը դասախոսներին թույլ չի տալիս հետազոտական աշխատանքով զբաղվել, քանի որ նրանք դրա համար ժամանակ չեն ունենում, հետևաբար՝ դադարում են լինել ակտիվ գիտնական։ Խոսելով այն մասին, թե ինչու գիտական կազմակերպությունների գիտաշխատողների համար գրավիչ չէ համալսարաններում դասավանդելը՝ Գևորգ Քառյանը կրկին նշել էր ժամաքանակի բաշխման խնդիրը․ քանի որ բուհերում ժամաքանակն այնպես է բաշխվում, որ այդ կառույցների դասախոսներն ապահովված լինեն ամբողջական դրույքով, գիտական կազմակերպություններից եկած գիտնականների համար շատ քիչ ազատ դասաժամեր են մնում։  Գևորգ Քառյանի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք կարդալ հետևյալ հղմամբ, իսկ մենք վերադառնանք զեկույցին։  Հետազոտության հեղինակները 2019-ին զրուցել էին նաև գիտական կազմակերպությունների ներկայացուցիչների հետ, որոնք ընդգծել էին՝ կարծես թե քաղաքական մտածողության փոփոխություն է առաջանում՝ միտված ողջ գիտությունը համալսարաններ տեղափոխելուն, ապա նշել՝ հնարավոր է աստիճանական անցում, ոչ թե հեղափոխական: Առաջարկներ և սցենարներ «Հայաստանում գիտության ոլորտի կատարողականի և հասարակական ու տնտեսական համապատասխանությունը բարելավելու տարբերակներ» բաժնում փորձագետները կառավարությանը մի քանի առաջարկներ են ներկայացնում, այդ թվում՝ բարձրագույն կրթության հատվածը համախմբել սահմանափակ թվով (5-6) բազմապրոֆիլ համալսարանների շուրջ, որոնք կիրականացնեն և′ բարձրագույն կրթություն, և′ հետազոտություններ, ապահովել գիտական հետազոտությունների պետական ֆինանսավորման մակարդակի զգալի աճ, իրականացնել ԳԱԱ դերի փոփոխություն՝ այն դարձնելով ակադեմիական հանրույթ (learned society), ինչպես եվրոպական շատ երկրներում։ Հետազոտության հեղինակները հաջորդ՝ «Համախմբման և փոխգործակցության խթանմանն ուղղված միջոցառումներ» բաժնում բարձրագույն կրթություն-գիտություն համագործակցության երեք սցենար են առաջարկում՝ նշելով․  «Սույն զեկույցի նպատակը Հայաստանում ներկայումս գործող երեք հիմնական տիպի գիտահետազոտական ինստիտուտների (ԳԱԱ ինստիտուտներ, պետական ինստիտուտներ և համալսարաններում գործող լաբորատորիաներ ու ինստիտուտներ) միաձուլման կամ միավորման վերաբերյալ որոշումների կանխումը չէ՛: Այսուհանդերձ, հետազոտական համակարգի հետագա միավորման հնարավոր սցենարները հետևյալն են․ Ներկա վիճակի պահպանում՝ հետազոտական ինստիտուտների երեք հիմնական տեսակներով, և ջանքերի գործադրում՝ ուղղված համագործակցությանն ու ժամանակի ընթացքում հետազոտական ինստիտուտների «կամավոր» միավորումներին՝ հաշվի առնելով յուրաքանչյուր կոնկրետ դեպքի առանձնահատկությունները։ ԳԱԱ և այլ ինստիտուտների ինտեգրում բուհերի կառուցվածքում, որի դեպքում այդ ինստիտուտների աշխատակիցները դառնում են համալսարանների անձնակազմի անդամներ։ Այս գործընթացի իրականացման համար ժամանակ է հարկավոր. Էստոնիայում, օրինակ, համալսարանների կառուցվածքում Գիտությունների ակադեմիայի նախկին ինստիտուտների լիարժեք ինտեգրման համար պահանջվեց ավելի քան մեկ տասնամյակ։ Համալսարաններում հետազոտությունների հզորացում, ԳԱԱ և այլ գիտահետազոտական ինստիտուտների վերակազմավորում պետական աջակցություն ունեցող մեկ կամ մեկից ավելի հետազոտական կազմակերպությունների, ինչպիսիք գործում են եվրոպական երկրներում (օրինակ՝ Ֆրանսիայի գիտական հետազոտությունների ազգային կենտրոնը (CNRS), Fraunhofer, Leibniz, Helmholtz և Max-Planck ինստիտուտները՝ Գերմանիայում և այլն)։ Այս մոդելում հետազոտողները հաճախ ունենում են երկակի կարգավիճակ՝ համարվելով և′ համալսարանների, և′ ինստիտուտների աշխատակիցներ, իսկ պետական ինստիտուտները համատեղ կարող են տարածքներ զբաղեցնել համալսարաններում»։ Այս զեկույցի հրապարակումից մի քանի տարի անց՝ 2023-ի հուլիսին, Հայաստանի գիտական համայնքի ներկայացուցիչները քննարկում էին կազմակերպել զեկույցի համահեղինակներ Ալասդաիր Ռեիդի և Գորան Մելինի մասնակցությամբ։ Քննարկան ընթացքում «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ Տիգրան Շահվերդյանը հիշեցրեց, որ զեկույցում գիտական համակարգը փոփոխելու երեք սցենար է առաջարկվում, սակայն հեղինակների՝ կառավարությանն ուղղած խորհուրդները համընկնում են հենց երկրորդ՝ միավորման տարբերակին՝ չներկայացնելով հիմնավորումներ, թե ինչու է պետք ընտրել հենց երկրորդ սցենարը։ Ի պատասխան՝ Ալասդաիր Ռեիդը նշեց՝ իրենք հակված չեն եղել որևէ սցենար ընտրելու։ Նա հիշեցրեց, որ զեկույցում էլ են շեշտել՝ Ակադեմիայի ինստուտների միավորումը համալսարաններին ուրիշ երկներում տասնամյակներ է տևել, և շտապելու դեպքում ինստիտուտների արդյունավետ խմբերը կարող են վտանգվել։  «Առանց անդրադառնալու ԳԱԱ-ին՝ որպես ամբողջական կառույցի, մենք նկատել էինք, որ ԳԱԱ-ում կան գիտահետազոտական ինստիտուտներ, որոնք բավականին լավ են աշխատում: Մեր հիմնական մտահոգությունն այն էր, որ համակարգի ներսում համագործակցություն լինի։ Կան տարբեր մոդելներ, մենք այդ մասով առաջարկներ ենք ներկայացրել: Մեր նպատակն ի սկզբանե անջրպետի նվազեցումն էր Ակադեմիայի, գերատեսչությունների ենթակայությամբ գործող ինստիտուտների ու բարձրագույն կրթական համակարգի միջև։ …. Չէի ասի՝ զեկույցում մենք խորհուրդ ենք տվել կոնկրետ մեկ սցենար։ Կարծում եմ, որ երեք սցենարներն էլ ունեն իրենց դրական և բացասական կողմերը և պետք է իրականացվեն շատ զգույշ ու կշռադատված ազգային տեսլականի համատեքստում, թե ինչպես պիտի գիտությունը, հետազոտությունն ու մշակումները (R&D) նպաստեն ազգային զարգացմանը»։ Արդյո՞ք Հայաստանի ազգային զարգացումից է բխում բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտներում մեկնարկած բարեփոխումների գործընթացը՝ դժվար է ասել։ Գործընթացում դեռ շատ հարցեր են անպատասխան մնում, այդ թվում՝ բուհերի, Գիտությունների ազգային ակադեմիայի, դրա կազմում կամ դրանից դուրս գիտական կազմակերպությունների կարգավիճակները։   ⇑    «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի՝ հավերժ լրամշակվող նախագիծը 2018-ի իշխանափոխությունից առաջ Հայաստանն ուներ Կրթության և գիտության նախարարություն, իսկ նախարարն էր Լևոն Մկրտչյանը։ Այդ կառավարության օրոք մեկնարկել էր բարձրագույն կրթության բարեփոխումների գործընթաց, ձևավորվել էր աշխատանքային խումբ։ Գործըթացին աջակցում էր նաև միջազգային փորձագիտական խումբ, որը, հիմնվելով Դանիայի փորձի վրա, բուհերի դասակարգման մոդել էր մշակել։  2017-ին հանրային քննարկման ներկայացվեցին «Կրթության մինչև 2030 թվականի զարգացման պետական ծրագրի», ինչպես նաև «Բարձրագույն կրթության մասին» օրենքի, «Գիտական և գիտատեխնիկական գործունության մասին» օրենքի նախագծերը։ 2018-ի հունվարի դրությամբ «Բարձրագույն կրթության մասին» օրենքի նախագիծն արդեն ներկայացված էր Ազգային ժողովի (ԱԺ) հաստատմանը։ 2018-ի գարնանն իշխանափոխություն տեղի ունեցավ, և նոր կառավարությունը սկսեց բարձրագույն կրթական և գիտական համակարգերի սեփական բարեփոխումները։ 2018-ի հոկտեմբերին՝ ԱԺ-կառավարություն հարցուպատասխանի ժամանակ, Կրթության և գիտության նախարարի պաշտոնակատար Արայիկ Հարությունյանը խոսեց ոլորտի բարեփոխումներից։ Նա նախ նշեց, որ և՛ բուհական, և՛ գիտական համակարգում օպտիմալացումների անհրաժեշտություն կա։ Ապա ասաց, որ չնայած կառավարությունն ի սկզբանե ցանկանում էր «Բարձրագույն կրթության մասին» օրենքի նոր նախագիծ շրջանառել, սակայն ի վերջո որոշում կայացվեց բարձագույն կրթությունն ու գիտությունը կարգավորող առանձին օրենքների փոխարեն ունենալ միասնական օրենք։ 2019-ի հունիսին՝ ԱԺ-ում բյուջեի կատարողականի քննարկման ժամանակ, արդեն Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի (ԿԳՄՍ) նախարար Արայիկ Հարությունյանը կրկին խոսեց գիտության և բարձրագույն կրթության ոլորտների միավորման մասին և հիշեցրեց, որ կառավարությունը 2018-ից սկսել է մշակել «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքը։ Անդրադառնալով բուհերին՝ նա խոսեց Պոլիտեխնիական համալսարանն ու Ճարտարապետության և շինարարության համալսարանը միավորելու նպատակադրության մասին։ Այսպիսով, այն, որ կառավարությունը բուհերն օպտիմալացնելու և բարձրագույն կրթությունն ու գիտությունն ինտեգրելու մտքեր ունի, պարզ էր արդեն 2018-ի ավարտին և 2019-ի կեսերին։ 2019-ի դեկտեմբերին ԿԳՄՍ նախարարությունը հանրային քննարկման ներկայացրեց «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագիծը։ Այս նախագծից պարզ դարձավ, որ կառավարությունը մտադիր էր գիտական կազմակերպությունները հանել ԳԱԱ համակարգից։ «Գիտությունների ազգային ակադեմիայի կազմում գործող գիտական ինստիտուտները օժտված չեն բավարար ինքնուրույնությամբ և ազատություններով․ կայացվող որոշումները ենթակա են վավերացման Ակադեմիայի նախագահության համապատասխան բաժանմունքների կողմից»,- ասվում էր նախագծի հիմնավորման մեջ։ Օրենքի նախագծով սահմանվում էր, որ ԳԱԱ-ն ինքնակառավարվող ոչ առևտրային կազմակերպություն է, որը միավորում է ակադեմիական գիտական տիտղոսներ ունեցող և Հայաստանի կամ օտարերկրյա ճանաչված գիտնականներին: «Ակադեմիայի հիմնական գործառույթը գիտության զարգացման և գիտահետազոտական գործունեության արդյունքների ներդրման, ինչպես նաև հանրապետության տնտեսական, սոցիալական և մշակութային զարգացման ուղղությամբ համապատասխան ոլորտի պետական քաղաքականություն մշակող և իրականացնող մարմիններին Ակադեմիայի կանոնադրությամբ սահմանված կարգով խորհրդատվության տրամադրումն է»,- նշվում էր նախագծում։ «Հայաստանի Հանրապետության գիտությունների ազգային ակադեմիայի մասին» օրենքը սահմանում է, որ ԳԱԱ-ն հատուկ կարգավիճակ ունեցող, ինքնակառավարվող բարձրագույն գիտական կազմակերպություն է։ Օրենքի 11-րդ հոդվածում նշվում է, որ ԳԱԱ-ն իր կազմում, ի թիվս այլնի, միավորում է Ակադեմիայի բաժանմունքները, աշխատակազմը և կազմակերպությունները, որոնց ցանկը հաստատում է կառավարությունը: Այն կետն, ըստ որի՝ Ակադեմիան իր կազմում միավորում է նաև գիտական կազմակերպություններ, փաստորեն, դուրս էր մնում «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագծից։ Իսկ նախագծի ընդունումից հետո «Հայաստանի Հանրապետության գիտությունների ազգային ակադեմիայի մասին» օրենքն ուժը կորցված էր ճանաչվելու։ «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագծով նաև սահմանվում էր, որ գիտական կազմակերպություններն ունենալու են 8 հոգուց կազմված կառավարման խորհուրդ և կարողանալու են այլ գիտական կազմակերպությունների կամ բուհերի հետ ստեղծել համագործակցային ցանցեր (կոնսորցիումներ) կամ անդամակցել դրանց՝ գիտահետազոտական, գիտատեխնիկական կամ նորարարական խնդիրների համատեղ լուծման նպատակով։  Իսկ հիմնավորման մեջ նշվում էր, որ նախագծով անհրաժեշտ հիմքեր են դրվում գիտահետազոտական կազմակերպությունների և բուհերի համագործակցության և աստիճանական ինտեգրման համար՝ գիտական կազմակերպություններին ինքնուրույն գործելու, հետազոտական ցանցեր և կոնսորցիումներ ձևավորելու կամ բուհերի կազմում որպես գիտահետազոտական ինստիտուտներ ընդգրկվելու իրավական հիմքեր ստեղծելով։ Հարկ է նաև նշել, որ ըստ նախագծի՝ ԳԱԱ-ն կարողանալու էր ստեղծել գիտական կազմակերպությունների համագործակցային ցանցեր՝ գիտատեխնիկական կամ նորարարական խնդիրների համատեղ լուծմանն աջակցելու նպատակով:  ԳԱԱ-ում այս նախագիծը դժգոհություններ առաջացրեց։ ԳԱԱ այն ժամանակվա նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանն «Ազատության» հետ զրույցում հայտարարեց՝ նախագծի որոշ կարգավորումներ նշանակում են «քանդել Ակադեմիան»։   Այդ ժամանակ նաև խոսակցություններ կային, թե առաջարկվող փոփոխություններով գիտական կազմակերպությունները միացվելու են բուհերի ֆակուլտետներին։ ԿԳՄՍ նախարարի խորհրդական Սամվել Կարաբեկյանը, «Հայկական ժամանակի» հարցին ի պատասխան, ասաց, որ գիտական ինստիտուտները բուհերի ֆակուլտետների հետ պարտադիր միավորելու որևէ իրավակարգավորում օրենքի նախագծում առկա չէ, և խոսքը բուհերի կազմում որպես գիտահետազոտական ինստիտուտներ ընդգրկվելու իրավական հիմքեր ստեղծելու մասին է։ Անկախ ԳԱԱ-ից հնչող մտահոգություններից՝ օրենքի նախագիծը 2020-ի ավարտին արդեն ԱԺ-ում էր։ Օրենքն ԱԺ-ում երկրորդ ընթերցմամբ ընդունվեց մարտին, սակայն նախագահն այն չստորագրեց և ուղարկեց Սահմանադրական դատարան (ՍԴ)՝ վիճարկելով որոշ դրույթներ։ ՍԴ-ն օգոստոսին որոշում հրապարակեց՝ հակասահմանադրական ճանաչելով օրենքի որոշ դրույթներ (այդ դրույթները վերաբերում էին բուհերի ինքնավարությանը)։ ԳԱԱ նախագահի ընտրություններն ու օպտիմալացման օրակարգը 2020-ի ավարտին Արայիկ Հարությունյանը տեղափոխվեց վարչապետի աշխատակազմ, և նոր նախարար նշանակվեց Վահրամ Դումանյանը։ Մինչ որոշ դրույթներով հակասահմանադրական ճանաչված «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքը լրամշակման փուլում էր, ԳԱԱ-ում 2021-ին տեղի ունեցան նախագահի ընտրություններ։ Նոր նախագահ ընտրվեց մինչ այդ Հայկենստեխնոլոգիա գիտաարտադրական կենտրոնի տնօրենի պաշտոնը զբաղեցրած Աշոտ Սաղյանը։  Աշոտ Սաղյանը Ընտրվելուց հետո Աշոտ Սաղյանը հայտարարեց, որ եկել է ԳԱԱ-ն բարեփոխելու։ ԳԱԱ նախկին նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանի հետ ասուլիսի ընթացքում նա նշեց, որ Ակադեմիայի համակարգի գիտահետազոտական ուղղությունների օպտիմալացումն իր ծրագրի գլխավոր կետերից մեկն է։  Աշոտ Սաղյանն անդրադարձավ նաև գիտական ինստիտուտները ԳԱԱ համակարգից հանելու մասին խոսակցություններին․ «Սա (ԳԱԱ-ն,- խմբ․) կայացած համակարգ է, որն աշխատում է։ Կայացածը քանդելն, ինչ-որ նոր բան հորինելը ոչ միշտ է, որ արդարացնում է։ Ընդհակառակը՝ պետք է գտնել սխալները, փորձել ուղղել սխալները և առաջ գնալ»։ ԳԱԱ նախագահն ասաց, որ կրթության և գիտության միաձուլում, վերջիվերջո, պետք է տեղի ունենա։ Աշոտ Սաղյանն ասաց, որ այդպիսի նախադրյալ է երկու համակարգերի միջև համագործակցության ուժեղացումը, քանի որ հենց համագործակցության ուժեղացումից հետո պարզ կդառնա, թե ինչպիսի միավորումներ կարելի է իրականացնել․ «Եվ դա կլինի արդեն ոչ թե մեխանիկական, այլ բովանդակային [միավորում]»։ Ընտրվելուց մեկ ամիս անց՝ իր հարցազրույցներից մեկի ժամանակ, ԳԱԱ նախագահն ասաց, որ երբ Արայիկ Հարությունյանի՝ նախարար եղած ժամանակ առաջին անգամ սկսվել են գիտական ինստիտուտների ու բուհերի հնարավոր միավորման մասին խոսակցությունները, իրենք հանդիպումներ են ունեցել, առաջարկել են միջանկյալ ժամկետ սահմանել և փորձել խթանել համագործակցությունը բուհերի ու ինստիտուտների միջև։ Նա նաև ներկայացրեց, թե ինչպես է պատկերացնում այդ համագործակցությունը։ Աշոտ Սաղյանի խոսքով այս ամենին զուգահեռ պետք էր ինստիտուտներում ստեղծել համալսարանական մասնագիտական ամբիոններ․ «Դա ավտոմատ ձևով, ինքն իրեն բերելու է նրան, որ պարզ է դառնալու՝ որ ինստիտուտը համալսարանի որ ֆակուլտետի հետ կարող է միանալ»։ Օրենքի լրամշակված նախագիծը 2021-ի հոկտեմբերին շրջանառության մեջ դրվեց «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի լրամշակված նախագիծը, որը համապատասխանեցված էր ՍԴ որոշման պահանջներին։ Այդ շրջանի հայտարարություններից տեղեկանում ենք, որ շրջանառված նոր տարբերակում նույնությամբ պահպանված են եղել ԳԱԱ-ին ու գիտական կազմակերպություններին վերաբերող հոդվածները (նախագծի նախնական տարբերակը համացանցում առկա չէ)։ Նախագծի ամփոփաթերթում, սակայն, երևում է, որ ԳԱԱ-ից փոփոխությունների մի քանի առաջարկներ են եղել, որոնք ընդունվել են։ 2022-ի հունվարին ԿԳՄՍՆ-ից Հանրային հեռուստաընկերությանը հայտնեցին, որ կառավարությունն ընդունել է ԳԱԱ-ի՝ լրամշակման առաջարկները։ Կատարված փոփոխություններից հետո նախագծի՝ ԳԱԱ-ին վերաբերող բաժնում սահմանվում էր, որ այն իր կազմում միավորում է նաև ԳԱԱ համակարգի կազմակերպությունները: Օրենքի նախագծով նշվում էր, որ ԳԱԱ համակարգի գիտական կազմակերպությունների կառավարման առանձնահատկությունները սահմանվելու են Ակադեմիայի կանոնադրությամբ: Փոփոխություն կար նաև ԳԱԱ գործառույթների նկարագրության մեջ․ եթե օրենքի նախնական տարբերակում խորհրդատվության տրամադրումն ակադեմիայի հիմնական գործառույթն էր, ապա փոփոխված տարբերակում դա լինելու էր նրա գործառույթներից մեկը միայն։ Օրենքի նախագծի հոդվածներից մեկն էլ սահմանում էր, որ Ակադեմիայի ղեկավար կազմում ընտրված անձի լիազորությունները դադարեցվում են, եթե լրացել է նրա 75 տարին: ԳԱԱ նախագահը հունվարին, անդրադառնալով կառավարության կողմից իրենց առաջարկներն ընդունելու փաստին, նշեց, որ նախարար Վահրամ Դումանյանի հետ երկար քննարկումներ են ունեցել թեմայի վերաբերյալ։  Կառավարությունը, փաստորեն, 2022-ի սկզբին ընդառաջ գնաց ԳԱԱ առաջարկներին․ օրենքի նոր նախագծով հնարավորություն էր ստեղծվում ԳԱԱ կազմում գիտական կազմակերպություններ ունենալու։ Նախագծի հիմնավորման մեջ շարունակում էր մնալ այն ձևակերպումը, թե գիտական կազմակերպությունները բուհերի կազմում ընդգրկվելու իրավական հիմքեր են ստեղծվելու։  Նշենք, որ Երևանի պետական համալսարանի (ԵՊՀ) Իրավագիտության ֆակուլտետն այս նախագծի վերաբերյալ 2020-ի փետրվարին փաստաթուղթ հրապարակեց՝ անդրադառնալով նաև հիմնավորման մեջ արված այս ձևակերպմանը և նշելով, որ այդպիսի իրավական հիմքեր օրենքով փաստացի ստեղծված չեն։  ԳԱԱ ակդեմիկոս քարտուղար Արթուր Իշխանյանը 2023-ի սկզբին մեզ տված հարցազրույցում պատմում էր, որ 2022-ի հուլիսին «Բարձրագույն կրթության և գիտության» մասին օրենքի նախագիծն իր վերջնական փուլում էր, համաձայնեցված էր գերատեսչությունների, շահագրգիռ կողմերի միջև ու պիտի ուղարկվեր ԱԺ։ Սակայն ամռանն այն չուղարկվեց ԱԺ, քանի որ, ըստ Արթուր Իշխանյանի, կառավարությունը նախընտրեց սկզբում գնահատել իրավիճակը, ապա ռազմավարական որոշումներ կայացնել, որոնցից էլ պետք է բխեր նոր օրենքը։ Սեպտեմբերի վերջին ներկայացվեց օրենքի ևս մի լրամշակված տարբերակ։ Այս տարբերակում պահանվել էր այն կարգավորումը, ըստ որի՝ ԳԱԱ-ն իր կազմում միավորում է այդ թվում գիտական կազմակերպությունները։ Սակայն անցումային դրույթներում ավելացել էր նոր կետ: Այս նոր նախագծի ներկայացմանը նախորդել էր «Կրթության մինչև 2030 թ․ զարգացման պետական ծրագրի» հրապարակումը։ Իսկ այս ծրագրում որպես իրականացվելիք քայլեր ներառվել էին ակադեմիական քաղաքի ստեղծումը, բուհերի խոշորացումը և դրանց գիտական կազմակերպությունների միացումը։   ⇑    Ակադեմիական քաղաքն ի սկզբանե բուհերի մասին էր Ակադեմիայում ընտրություններին ու «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի լրամշակված տարբերակը շրջանառելուն զուգահեռ Հայաստանում արդեն սկսվել էին ակադեմիական քաղաքի մասին խոսակցությունները։ Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ակադեմիական քաղաք կառուցելու գաղափարի մասին առաջին անգամ խոսեց 2021-ի մարտին, երբ այցելել էր ԿԳՄՍՆ։  Վարչապետը հավելեց, որ բազմաթիվ բուհեր իրենց ֆիզիկական միջավայրով չեն համապատասխանում բարձրագույն կրթության ժամանակակից չափորոշիչիներին։  Այս և հետագա հայտարարությունները փաստում են, որ ակադեմիական քաղաքի գաղափարը ի հայտ է եկել առավելապես բարձրագույն կրթական համակարգի խնդիրները լուծելու համատեքստում։  Նիկոլ Փաշինյանն ակադեմիական քաղաքի գաղափարին երկրորդ անգամ անդրադարձավ մի քանի օր անց՝ նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում, երբ այցելել էր Արմավիրի մարզի Արագած գյուղ (հիշեցնենք՝ 2021-ին սպասվում էին խորհրդարանական արտահերթ ընտրություններ, և գարնանը նախընտրական քարոզարշավի փուլն էր)։ Իր ելույթում Փաշինյանը կրկին խոսեց բուհերի խնդիրներից (ելույթը կարող եք դիտել 29։25 րոպեից)։ Հենց այս ելույթից հետո հանրության շրջանում սկսեց լայնորեն քննարկվել ակադեմիական քաղաքի թեման։ Վարչապետի՝ «Այդ շենքերը հանենք վաճառքի, ձևավորված գումարներով Երևանից դուրս կառուցենք քաղաք» ձևակերպումը մինչև այսօր էլ շարունակում է քննարկվել։  Ելույթից երկու օր անց վարչապետի ընտանիքին պատկանող «Հայկական ժամանակը» թեմայի շուրջ մեկնաբանություն վերցրեց ԿԳՄՍ նախարար Վահրամ Դումանյանից։ Դումանյանը նշեց՝ նպատակը «բուհերը ծախելը» չէ, և սա «բարձրագույն կրթության և գիտության զարգացմանն ուղղված առաջմղիչ և խթանող գաղափար է»։ 2021-ի խորհրդարանական արտահերթ ընտրություններում հաղթեց «Քաղաքացիական պայմանագիրը»։ Կուսակցության նախընտրական ծրագրում՝ ո՛չ «Կրթություն», ո՛չ «Գիտություն» բաժնում ոչինչ չէր նշվում ակադեմիական քաղաք կառուցելու կամ բուհերը խոշորացնելու և գիտական կազմակերպությունները բուհերին միավորելու մասին։  Օգոստոսին, երբ Նիկոլ Փաշինյանն ԱԺ-ում ներկայացնում էր կառավարության ծրագիրը, կրկին բարձրագույն կրթության և բուհերի խնդիրների համատեքստում խոսեց ակադեմիական քաղաքի մասին։ Իսկ գիտության մասին խոսելիս Փաշինյանը նշեց կառավարության կողմից գիտնականների աշխատավարձերի և ասպիրանտական կրթաթոշակների բարձրացումը, գիտական ենթակառուցվածքների բարելավումը։ Ելույթի այս հատվածում նա չխոսեց ակադեմիական քաղաքի կամ գիտական կազմակերպությունները բուհերին միացնելու մասին։  Կառավարության 2021-2026 թթ․ ծրագրի «Կրթություն» բաժնում ասվում էր, որ բարձրագույն կրթության ոլորտի բարեփոխումներն, ի թիվս այլնի, միտված են լինելու անհրաժեշտ ենթակառուցվածքների վերանայման միջոցով բարձրագույն կրթության ոլորտում ֆիզիկական, վիրտուալ և սոցիալական գրավիչ միջավայր ապահովելուն։ «Այս իմաստով ակադեմիական քաղաք հիմնելու մտահղացումն ունի ռազմավարական նշանակություն»,- ասվում էր ծրագրում։  Իսկ «Գիտություն» բաժնում, ի թիվս այլ գործողությունների, նշվում էին համատեղ օգտագործման գիտական սարքավորումների կենտրոնների ստեղծումն ու հարակից բնագավառներում հետազոտություն իրականացնող փոքր գիտական կազմակերպությունների միավորումը խոշոր գիտական կենտրոններում։ Այսպիսով, մինչև այդ պահը հնչած պաշտոնական հայտարարություններն ու կառավարության ծրագիրը փաստում են՝ ակադեմիական քաղաքի գաղափարն ի սկզբանե օրակարգ է բերվել բարձրագույն կրթական համակարգի խնդիրները լուծելու համատեքստում։   ⇑    Գիտական կազմակերպությունների օպտիմալացումը 2022-ի գործընթացները վկայում էին այն մասին, որ կառավարության ու Գիտությունների ազգային ակադեմիայի միջև երկխոսությունը սկսել էր ստացվել։ Ինչպես և Աշոտ Սաղյանը հայտնել էր ԳԱԱ նախագահ ընտրվելիս, ինստիտուտների օպտիմալացման շուրջ սկսեցին առաջին քայլերն իրականացվել։ 2022-ի սկզբին հայտնի դարձավ, որ ինստիտուտների օպտիմալացման գործընթացն իրականացվում է ԳԱԱ-ի և ԿԳՄՍՆ Գիտության կոմիտեի համագործակցությամբ։ 2022-ի սկզբին, ի պատասխան «Հետքի» հարցման, Կոմիտեից նշել էին, որ ծրագրի էությունն է մասնագիտություններով մոտ գիտահետազոտական ինստիտուտները միավորել խոշոր կենտրոնների մեջ, որոնց համար ժամանակակից և հագեցած միջավայրում ստեղծվելու է մրցունակ գիտությամբ զբաղվելու հնարավորություն: Ծրագիրը նախատեսվում էր իրականացնել մինչև 2026-ը՝ ունենալով տարեկան 1-2 միավորված կենտրոն (սկսած 2023-ից):  «Պետք է ճիշտ ընկալենք, որ վերջին տարիներին լուրջ բարեփոխումներ չեն կատարվել ԳԱԱ համակարգում, և դրանք այսօր պահանջված են: Դա մեզանից պահանջում է և՛ երկրի ղեկավարությունը, և՛ հասարակությունը, դա հասկանում է և գիտական աշխարհը»,- «Հետքի» հարցին ի պատասխան՝ նշել էր ԳԱԱ նախագահ Աշոտ Սաղյանը։ Իսկ այս տարվա սկզբին «Ինֆոքոմին» տված հարցազրույցում ԳԱԱ նախագահը պատմում էր, որ իրենք ինստիտուտների խոշորացման մոդելները համաձայնեցնում էին Գիտության կոմիտեի նախագահի և ԿԳՄՍ նախարարի հետ։  ⇑    Բարձրագույն կրթության թիրախները 2022-ի փետրվարին կառավարությունը հանրային քննարկման համար շրջանառության մեջ դրեց «Կրթության մինչև 2030 թ․ զարգացման պետական ծրագիրը», որտեղ խոսվում էր հանրակրթության և բարձրագույն կրթության խնդիրների մասին, ինչպես նաև այդ խնդիրներին լուծումներ էին առաջարկվում։  Ծրագրում բուհերի խոշորացման և գիտական կազմակերպությունները բուհերին միացնելու մասին անուղղակի ակնարկ կար միայն։ Մասնավորապես, կրթության արդյունավետության բարձրացման նպատակով նախատեսվում էր ցանցային կրթական համակարգերի ներդրում։ Հուլիսին կառավարությունը հաստատեց ծրագիրն ու ուղարկեց ԱԺ (նախագծի՝ ԱԺ ուղարկված տարբերակը կարող եք կարդալ այս հղմամբ)։  Բուհերը խոշորացնելու, գիտական կազմակերպությունները բուհերին միավորելու մասին հստակ կետերը հայտնվեցին ծրագրի նախագծի՝ կառավարության հաստատած տարբերակում։ Ծրագրում (կառավարության հաստատած տարբերակում) բարձրագույն կրթության մի շարք խնդիրներ էին առանձնացվում։ Ստորև մեջբերում ենք այն կետերը, որոնք կարևոր ենք համարում հոդվածում ներկայացվող թեմաների համատեքսում․ «Կարևորագույն խնդիր են ժամանակակից պահանջներին համապատասխան շենքերի և լսարանների պակասը, լաբորատոր սարքավորումների և նյութատեխնիկական բազայի ոչ բավարար հագեցվածությունը։ Հայաստանի բարձրագույն ուսումնական հաստատությունները միջազգային վարկանիշավորման աղյուսակներում ներառված չեն լավագույն հինգհարյուրյակում։ Բարձրագույն կրթության բոլոր մակարդակներում, առավելապես՝ մագիստրատուրայի և ասպիրանտուրայի կրթական ծրագրերում, հետազոտական և կրթական բաղադրիչները համահունչ չեն: Անհրաժեշտ է բարձրացնել Հայաստանի կրթական համակարգի միջազգային գրավչությունը: Հայաստանի դիրքը կարիք ունի առավել ամրապնդման ինչպես երկրի բուհերը աշխարհի լավագույն բուհերի ցանկում ընդգրկելու, այնպես էլ մեր կրթական նորարարությունները համաշխարհային հարթակներում ճանաչելի դարձնելու առումով»։ Այնուհետև փաստաթղթում ներկայացվում էր բարձրագույն կրթական համակարգի զարգացման տեսլականը։ Ի թիվս այլնի՝ ծրագրով նախատեսվում էր իրականացնել հետևյալ քայլերը․ «Պետական բուհերի խոշորացում՝ ըստ ուղղությունների, գիտահետազոտական ինստիտուտների հետ միավորում՝ հետազոտությունների որակի և մրցունակության բարձրացման, ինչպես նաև արդյունավետ սերնդափոխության նպատակով։ Բուհերի խոշորացման ծրագրի շրջանակներում բուհերի կառավարման համակարգի վերանայում, այդ թվում՝ բուհական կառավարիչներին ներկայացվող պահանջների և նկարագրերի սահմանում, վերաորակավորման, պարտադիր վերապատրաստման համակարգի իրավական հենքի ներդրում, խոշորացված բուհերում կառավարման այլընտրանքային մոդելների փորձարկում, ժամանակավոր կառավարիչների նշանակում։ Ակադեմիական քաղաքի ստեղծում՝ որպես որակյալ բարձրագույն կրթության և հետազոտության համար արդիական կրթական միջավայրի ապահովման կամպուսային կլաստերների համախումբ»։ Ծրագրի վերջում ներկայացվում էին դրա իրականացումից ակնկալվող արդյունքները․ «Կստեղծվեն 100% պետական ֆինանսավորմամբ 5-8 (ծրագրի վերջնական հաստատված տարբերակում 5-8 բուհի փոխարեն նշվում է մինչև ութ,- խմբ․) բուհ՝ չբացառելով վճարովի ուսուցման հնարավորությունը, Առնվազն չորս բուհ ընդգրկված կլինի միջազգային վարկանիշային (Times Higher Education World University Rankings, QS World University Rankings կամ ARWU, Shanghai Ranking) աղյուսակների լավագույն 500-ի մեջ։ Կրթություն-գիտություն փոխգործակցություն, ասպիրանտների թվի կտրուկ աճ։ Հայաստանի բարձրագույն կրթության համակարգը ձեռք կբերի միջազգային հեղինակություն, որի շնորհիվ օտարերկրյա ուսանողների թիվն առնվազն կկրկնապատկվի»։ Այսպիսով, ակադեմիական քաղաքի ստեղծման, բուհերի խոշորացման և դրանց գիտական կազմակերպությունների միացման հիմքում ընկած են «Կրթության մինչև 2030 թ․ զարգացման պետական ծրագիրը» և դրանից բխող «Ակադեմիական քաղաք» ծրագրի հայեցակարգը։  ⇑    Մասնակի՞, թե՞ ամբողջական միավորում 2022-ի նոյեմբերի 8-ին վարչապետի որոշմամբ աշխատանքային խումբ ստեղծվեց։ Այն պետք է մինչև նոյեմբերի 30-ը մշակեր և վարչապետին ներկայացներ բուհական համակարգի արդիականացման վերաբերյալ վերլուծական տեղեկանք, որտեղ, ի թիվս այլնի, պետք է առաջարկներ ներկայացվեին՝ Հայաստանում ձևավորվելիք բուհերի ցանկի, դրանց ուղղությունների և բովանդակության, համապատասխան բուհին միավորվող գիտահետազոտական ինստիտուտների և գործառույթների վերաբերյալ։ Աշխատանքային խումբը կազմված էր պաշտոնյաներից. միակ անդամը, որը պետական պաշտոնյա չէր, ԳԱԱ նախագահ Աշոտ Սաղյանն էր։ Աշխատանքային խումբը ղեկավարում էր վարչապետի աշխատակազմի ղեկավար Արայիկ Հարությունյանը, որը, հիշեցնենք, մինչև 2020-ի ավարտը ԿԳՄՍ նախարարն էր։  Այս տարվա սկզբին «Ինֆոքոմին» տված հարցազրույցում Աշոտ Սաղյանը պատմեց, որ աշխատանքային խմբում գիտական ինստիտուտներին վերաբերող երկու առաջարկ է եղել․ ինքը ներկայացրել է Ակադեմիայի տարբերակը, Գիտության կոմիտեի (այժմ՝ Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտե) նախագահ Սարգիս Հայոցյանը՝ կառավարության տարբերակը։  ԳԱԱ նախագահը նշեց, որ ինքը նախ առաջարկել է, որ համալսարաններին միանան գիտական ինստիտուտների այն ստորաբաժանումները, որոնք բովանդակային առումով համընկնում են դրանց։ Դրանից հետո Սաղյանը ներկայացրել է ևս մի առաջարկ, ըստ որի՝ համալսարաններին կարող են միանալ ամբողջական ինստիտուտներ, եթե դրանք իրենց մասնագիտական գործունեությամբ համապատասխանում են տվյալ համալսարանին։ Նրա առաջարկը ենթադրում էր, որ ոչ բոլոր ինստիտուտները պետք է միանան համալսարաններին, իսկ չմիացած ինստիտուտների ու համալսարանների միջև պիտի համագործակցության ծրագրեր իրականացվեն։ Դեռ 2023-ի սկզբին էր ԳԱԱ նախագահը «Հետքին» տված հարցազրույցում ասել, որ կառավարության առաջարկը ենթադրում էր գիտական բոլոր կազմակերպությոնների միավորումը բուհերին։  Մինչ քննարկվում էին այս առաջարկները, ԱԺ-ում ընդունվեց «Հայաստանի Հանրապետության կրթության մինչև 2030 թվականի զարգացման պետական ծրագիրը», որով, հիշեցնենք, նախատեսվում էր ակադեմիական քաղաքի ստեղծումը, բուհերի խոշորացումն ու գիտական կազմակերպությունների միացումը բուհերին։ Դեկտեմբերին ԿԳՄՍ նախարար Վահրամ Դումանյանը հրաժարական ներկայացրեց, և նոր նախարար նշանակվեց Ժաննա Անդրեասյանը, որը մինչ այդ եղել էր ԿԳՄՍ նախարարի տեղակալը՝ համակարգելով հանրակրթության ոլորտը։ Իր նախարար եղած ժամանակահատվածի կարևոր ծրագրերն ամփոփելով՝ արդեն նախկին նախարար Դումանյանը հիշեցրեց նաև, որ ԳԱԱ-ի հետ սկսել են ինստիտուտների օպտիմալացման գործընթաց, որը, ինչպես պարզվելու էր հետագայում, պետք է առկախվեր։ 2023-ն արդեն լինելու էր ակադեմիական քաղաքին և բուհերի ու գիտական կազմակերպությունների միավորմանը վերաբերող կարևոր որոշումների ու հայտարարություններ տարի։   ⇑    Ակադեմիայի առկախված բարեփոխումները 2022-ի ավարտին կառավարությունը ներկայացրեց «Գիտական և գիտատեխնիկական գործունեության մասին» օրենքում փոփոխություններ կատարելու նախագիծ։ Նախագծով փոփոխություններ էին առաջարկվում, որոնք վերաբերում էին գիտական սարքերի ձեռքբերմանը, գիտնականների հավելավճարներին և այլն։  Կառավարությունը օրենքի նախագծում ներառել էր նաև ԳԱԱ-ի ներկայացրած մի քանի փոփոխություններ։ Մասնավորապես, առաջարկվում էր, որ ԳԱԱ-ն ունենա կառավարման խորհուրդ, որտեղ կներառվեն ԿԳՄՍՆ առաջադրած ներկայացուցիչներ։ ԳԱԱ ակադեմիկոս քարտուղար Արթուր Իշխանյանն «Ինֆոքոմի» հետ զրույցում նշել էր, որ այսպիսի ներկայացուցչական կառավարումն ավելի կհեշտացնի կառավարության հետ երկխոսությունը։ Նախագծով նաև առաջարկվում էր, որ ԳԱԱ ղեկավար կազմում ընդգրկված անձանց 75 տարին լրանալուն պես նրանց լիազորությունները դադարեցվեն։ Օրենքը 2023-ի մարտին ԱԺ հասավ լրամշակված տարբերակով։ Լրամշակված տարբերակում նոր հոդված էր ավելացել, որով առաջարկվում էր Գիտության կոմիտեի, Բարձրագույն և հետբուհական մասնագիտական կրթության վարչության, ինպես նաև Բարձրագույն որակավորման կոմիտեի միավորմամբ ստեղծել Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտե։ Այս կոմիտեն պիտի համակարգեր բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտները, ինչպես նաև գիտական կոչումների շնորհման գործընթացը։ Նախագծի առաջին քննարկման ժամանակ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արծվիկ Մինասյանը հարցադրում արեց, թե արդյո՞ք ավելի ճիշտ չէ ԳԱԱ-ին վերաբերող փոփոխությունները կատարել ոչ թե «Գիտական և գիտատեխնիկական գործունեության» մասին, այլ «Հայաստանի Հանրապետության գիտությունների ազգային ակադեմիայի մասին» օրենքում։ Պատգամավորը նշեց, որ նախագծով այնպիսի փոփոխություններ են առաջարկվում ԳԱԱ կառավարման համակարգում, որոնք կարող են հակասություններ ունենալ «Հայաստանի Հանրապետության գիտությունների ազգային ակադեմիայի մասին» օրենքի հետ։ Կառավարությունն ընդունեց այս դիտարկումն ու օրենքի նախագծից հանվեցին ԳԱԱ-ին վերաբերող կետերը։ Մյուս կետերը պահպանվեցին, և օրենքի ընդունումից հետո նախկին Գիտության կոմիտեն դարձավ Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտե։ ԳԱԱ նախագահը 2024-ի սկզբին «Ինֆոքոմին» պատմեց, որ իրենք դրանից հետո կառավարությանը ներկայացել են նաև «Գիտությունների ազգային ակադեմիայի մասին» օրենքում փոփոխությունների նախագիծ, որին ընթացք չի տրվել՝ պայմանավորված նրանով, որ սպասվում էր «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» նոր օրենքի հրապարակումը։ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանն ասում է, որ ԳԱԱ առաջարկները ներառել են «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» նոր օրենքում։ Օրենքը հիմա մշակման փուլում է, կառավարությունը պատրաստվում է այն շրջանառության մեջ դնել այս տարի։  ԳԱԱ բարեփոխումների օրակարգը ներառում է նաև այլ հարցեր․ կառույցը ցանկանում է ԳԱԱ անդամ դառնալու նոր չափանիշներ սահմանել ու անդամների ընտրություններ անցկացնել, խոշորացնել բաժանմունքները՝ 5-ից դարձնելով 2, կատարել ինստիտուտների օպտիմալացում (մանրամասները կարող եք լսել ԳԱԱ նախագահի՝ գիտության և տեխնոլոգիաների գծով տեղակալի հետ հարցազրույցում)։ Այս փոփոխությունները կարող են կատարվել «Գիտությունների ազգային ակադեմիայի մասին» օրենքում և կամ Ակադեմիայի կանոնադրության մեջ։ Բոլոր դեպքերում էլ անհրաժեշտ է կառավարության հավանությունը։ Այս թեմային ԳԱԱ Նախագահն անդրադարձավ 2024-ի ապրիլին՝ Ակադեմիայի տարեկան ընդհանուր ժողովի ժամանակ։ Ժաննա Անդրեասյանը, սակայն, համաձայն չէ, որ կառավարությունը խոչընդոտում է ԳԱԱ բարեփոխման գործընթացը։ Անդրադառնալով այն հարցին, որ ակադեմիական քաղաքի կառուցման և գիտական կազմակերպությունները բուհերին միացնելու խոսակցությունների ֆոնին առկախվել է ԳԱԱ ինստիտուտների օպտիմալացումների գործընացը, ԿԳՄՍ նախարարը նշում է՝ օտպիմալացումներն զուգահեռ պետք էր բարելավել նաև նոր ստեղծվող կենտրոնների ենթակառուցվածքները։  ⇑    Կառավարության հայտարարությունը, որն «ընդամենը հայտարարություն էր» 2023-ի ապրիլին ստեղծվեց «Ակադեմիական քաղաք հիմնադրամը, ավելի ուշ հաստատվեց հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի կազմը։ Հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահն է վարչապետի աշխատակազմի ղեկավար Արայիկ Հարությունյանը։  Հուլիսի 17-ին ԿԳՄՍ նախարարությունը հայտարարություն տարածեց՝ հրավիրելով բուհերին ու գիտական կազմակերպություններին խոշորացման և միավորման գործընթացի վերաբերյալ հայեցակարգային առաջարկներ ներկայացնելու։ Նախարարությունն այս հայտարարությամբ ներկայացրեց, թե 2022-ի ավարտին ստեղծված աշխատանքային խումբը բուհերի խոշորացման և գիտահետազոտական կազմակերպությունների հետ միավորման ինչ ուղղություններ է առաջարկել․  «Դասական, որում ներառվելու են հիմնականում հիմնարար գիտությունների՝ ներառյալ բնագիտական, հասարակական և հումանիտար բնագավառների կրթական և գիտահետազոտական ծրագրեր, Բժշկական, որում ներառվելու են բժշկական և կյանքի գիտությունների բնագավառների կրթական և գիտահետազոտական ծրագրեր, Տեխնոլոգիական, որում ներառվելու են հիմնականում կիրառական գիտությունների և ճարտարագիտության բնագավառներում կրթական և գիտահետազոտական ծրագրեր՝ ներառյալ նյութագիտությունը, առաջատար սարքաշինությունը, ագրոտեխնոլոգիական ոլորտը, շինարարական տեխնոլոգիաները և այլն, Կրթական, որում ներառվելու են կրթական և հարակից գիտությունների բնագավառներում կրթական և գիտահետազոտական ծրագրեր, Արվեստների, որում ներառվելու են արվեստների ուղղություններով (ինչպես տեսական, այնպես էլ կիրառական), ինչպես նաև մշակութաբանության մասնագիտություններով կրթական և գիտահետազոտական ծրագրեր Սպայական, որում ներառվելու են ներքին և արտաքին անվտանգային համակարգին վերաբերող կրթական ծրագրեր, ինչպես նաև անվտանգային և պաշտպանական բնույթի գիտահետազոտական ծրագրեր», Հայտարարությամբ նաև նշվում էր, որ խոշորացված բուհերի և միավորված գիտահետազոտական կազմակերպությունների մեծ մասը կլաստերների տեսքով տեղակայվելու է ստեղծվելիք ակադեմիական քաղաքում։ ԿԳՄՍ նախարարությունը հայտնեց՝ առաջարկների կսպասեն մինչև 2024-ի փետրվարը։  Իսկ կառավարության հայտարարության հետևյալ ձևակերպումը գալիս էր հաստատելու, որ 2022-ի ավարտին ձևավորված աշխատանքային խումբը չի ընդունել Ակադեմիայի նախագահի՝ մասնակի միավորման տարբերակն ու կառավարությանն առաջարկել է գիտական բոլոր կազմակերպությունները միավորել բուհերին։ Այս ձևակերպումը ենթադրում էր, որ այն գիտական կազմակերպությունները, որոնք չեն միանա բուհերին, չեն ստանա պետական ֆինանավորում, հետևաբար՝ պետական բոլոր գիտական կազմակերպություները 2027-ից պիտի միացած լինեն այս կամ այն խոշորացված բուհին։ Անդրադառնալով աշխատանքային խմբի առաջարկներին՝ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը նշում է՝ դա ներքին աշխատանքային խումբ էր, որի ներկայացրած առաջարկների հիման վրա որևէ իրավական ակտ կամ փաստաթուղթ չի ընդունվել։  Նշենք, որ ներկայումս «Ակադեմիական քաղաք» հիմնադրամի համակարգմամբ 6 աշխատանքային խմբեր քննարկում են կլաստերների կառուցվածքը, սակայն այդ աշխատանքային խմբերից և ոչ մեկում ԳԱԱ նախագահությունը ներգրավված չէ․ դրանց քննարկումներին մասնակցում են միայն Ակադեմիայի ինստիտուտները։ Իսկ 2027-ից միայն խոշորացված բուհերին ու դրանց միացած գիտական կազմակերպություններին պետական ֆինանսավորում տալու մասին հայտարարության վերաբերյալ դիտարկմանը ԿԳՄՍ նախարարը տալիս է հետևյալ պատասխանը. «Դուք նկատե՞լ եք, որ դա ընդամենը հայտարարություն է, որը առաջարկ է համատեղ աշխատանքի»։ Նախարարի խոսքով կառավարությունը երբեք չի ասել, որ ամբողջ գիտությունը պետք է լինի ակադեմիական քաղաքում։   ⇑    Հայեցակարգ, որն ավելի շատ հարցեր է առաջացնում, քան հարցերի պատասխանում 2023-ի հուլիսի 21-ին հանրային քննարկման ներկայացվեց «Ակադեմիական քաղաք» ծրագրի հայեցակարգը։ Կառավարությունն այն ընդունեց հոկտեմբերին (այսուհետ բոլոր մեջբերումներն արվելու են ծրագրի՝ հոկտեմբերին ընդունված վերջնական տարբերակից)։  Փաստաթղթում, ի թիվս այլնի, նշվում է, որ ակադեմիական քաղաքը «Կրթության մինչև 2030 թ. զարգացման պետական ծրագրով» սահմանված մի շարք թիրախների ապահովման առանցքային միջոց է։ Այնուհետև մեջբերվում են ծրագրի հետևյալ թիրախները՝ ունենալ առնվազն չորս բուհ միջազգային վարկանիշային աղյուսակների լավագույն 500-ի մեջ, առնվազն կրկնապատկել օտարերկրյա ուսանողների թիվը՝ բարձրացնելով բարձրագույն կրթության համակարգի միջազգային հեղինակությունը։  Հատկանշական է, որ ըստ հայեցակարգի՝ ժամանակակից գիտական հետազոտությունների համար անհրաժեշտ ենթակառուցվածքներ ունենալը բխում է հենց այն թիրախներից, որոնք կառավարությունը սահմանել է բարձրագույն կրթության համար։ Այս 20 էջանոց փաստաթղթի մեծ մասը՝ 15 էջ, նվիրված է առավելապես ենթակառուցվածքների նկարագրությանը։ Հայեցակարգում նախ խոսվում է նախարարությյան կողմից ավելի վաղ ներկայացված համալսարանական ուղղություններից 4-ի՝ Տեխնոլոգիական, Արվեստների, Կրթական և Սպայական կլաստերների մասին (Դասական և Բժշկական կլաստերները հայեցակարգում ներառված չեն, քանի որ դրանց տեղափոխումն ակադեմիական քաղաք նախատեսվում է ավելի ուշ): Այս 4 կլաստերների նկարագրությունն ու աշխատակիցների, ուսանողների թիվը ներկայացված են մոտավոր՝ հաշվի առնելով, որ դեռևս չկան կայացված որոշումներ, թե որ բուհերն ու գիտական կազմակերպություններն են միանալու իրար։ Ըստ հայեցկարգի՝ քաղաքի կառուցումը նախատեսվում է իրականացնել 2025-ից մինչև 2029-ի ավարտ՝ 2030-ին այն հանձնելով շահագործման։ Չնայած այս պնդմանը՝ ներկայումս առկա անորոշության պայմաններում առկախված է ԳԱԱ ինստիտուտների օպտիմալացումը՝ գործընթաց, որը իրականացվում էր կառավարության հետ համատեղ և բխում էր կառավարության 2021-2026 թթ․ ծրագրից։ Մինչդեռ ակադեմիական քաղաքի կառուցումը նախատեսվում է մեկնարկել միայն 2025 թվականին, իսկ քաղաքը ամբողջական շահագործման հանձնել՝ 2030-ին (նախագծի իրականացման, ժամանակացույցի մանրամասները կարող եք կարդալ այստեղ)։ Հայեցակարգում նաև հիշեցվում է, որ ԿԳՄՍՆ-ն բուհերին ու գիտական կազմակերպություններին հրավիրել է հայեցակարգային առաջարկներ ներկայացնելու խոշորացման և միավորման գործընթացի վերաբերյալ:  «Այս գործընթացի (նկատի ունի առաջարկների ներկայացումը,- խմբ․) արդյունքում ձևակերպվելու են նաև բուհական և հետազոտական համակարգի խոշորացման վերաբերյալ մասնագիտական հայեցակարգային մոտեցումները, որոնց հիման վրա կմշակվի խոշորացման ընդհանուր դրույթային բազան»։ Հայեցակարգում հստակեցված չէ, թե ինչ կարգավիճակ են ունենալու բուհերն ու գիտական կազմակերպությունները կլաստերների ներսում, ինչպես են կառավարվելու կլաստերները, ինչպես է բուհերում հետազոտական բաղադրիչն ուժեղացվելու, ի վերջո՝ ինչպես է ծրագիրը նպաստելու գիտության զարգացմանը՝ հաշվի առնելով, որ ծրագրի իրականացման թիրախներն առավելապես ուղղված են բարձրագույն կրթությանը։  ⇑    Միավորումը կնպաստի՞ գիտնականների թվի աճին «Ինֆոքոմը» 2023-ի նոյեմբերին զրուցեց Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի նախագահ Սարգիս Հայոցյանի հետ։ Մենք նախ փորձեցինք հասկանալ, թե բարեփոխումներից առաջ գիտության վերաբերյալ ինչ հետազոտություններ է իրականացրել կառավարությունը՝ հաշվի առնելով, թե այս գործընթացն ինչպիսի մեծ ազդեցություն է ունենալու ոլորտի վրա։ Սարգիս Հայոցյանը պատասխանեց՝ գիտական մասով ունեն վիճակագրություն։  Հայոցյանը խոսեց նաև գիտական համայնքի տարիքային անհամաչափ բաշխման մասին։ Այս խնդիրն առաջացել է այն պատճառով, որ ժամանակին գիտությունը բավարար քանակի կադրերով չի ապահովվել, և այժմ ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ միջին տարիքի (30-50 տարեկան) գիտնականների թվի պակաս կա․ գիտնականների մեծ մասը կա՛մ տարեց է, կա՛մ շատ երիտասարդ։ Ըստ Հայոցյանի՝ յուրաքանչյուր երեք կամ չորս օրը մեկ Հայաստանը համակարգից կորցնում է 50 տարեկանից բարձր մի գիտնականի։ Սարգիս Հայոցյանին հարցրինք, թե արդյո՞ք բարձրագույն կրթության և գիտության մեջ եղած խնդիրները լուծելու բոլոր տարբերակները սպառվել էին, որ որոշում կայացվեց բուհերն ու գիտական կազմակերպությունները միավորելու։ ԳԱԱ Մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտի առաջատար գիտաշխատող Հովակիմ Զաքարյանի կարծիքով պնդումը, թե բուհերի ու գիտական կազմակերպությունների միավորումը կլուծի գիտության մեջ կադրերի խնդիրը, ընդամենը վարկած է։ Նա հարցադրում է անում, թե միավորումից հետո որն է լինելու ուսանողների մոտիվացիան գնալու գիտություն․ «Ենթադրում եմ՝ պետք է լինեն կրթական այնպիսի ծրագրեր, խրախուսման համակարգեր, որոնք ուսանողին դրդեն գնալ լաբորատորիա։ Այդ դեպքում ի՞նչն է խնդիրը, որ հիմա չկա դա»։  2023-ն ամփոփելիս Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի նախագահը հայտնել էր, որ 2022-ը եղել է միակ տարին, երբ Հայաստանում գիտնականների թվի աճ է գրանցվել, և նրանց թիվը մոտ 300-ով ավելացել է։ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդերասյանն էլ նշում է, որ բուհերի ու գիտական կազմակերպությունների համատեղ աշխատանքը երիտասարդ հետազոտողներ ներգրավման հիմնական ինստիտուտցիոնալ խողովակն է։ Նախարարը, սակայն, խոսում է նաև գիտական կազմակերպությունների ու բուհերի համագործակցության ժամանակ ի հայտ եկող խնդիրներից։ Բարձրագուն կրթության և գիտության կոմիտեի նախագահը դեռ  2023-ին, պատասխանելով «Ինֆոքոմի» հարցին, թե ինչու անցած տարիների ընթացքում բուհերի և ինստիտուտների կապը հնարավոր չի եղել համագործակցության միջոցով ապահովել, նշել էր՝ պատճառն այն է, որ որ մինչև հիմա կապը փորձել են ապահովել գործող հարաբերությունների շրջանակում։  Հովակիմ Զաքարյանը, սակայն, հիշում է, որ ինքը դեռ 2000-ականներին, լինելով ԵՊՀ ուսանող, պրակտիկա է անցել գիտական տարբեր ինստիտուտներում և չի հանդիպել որևէ խոչընդոտի։ Նրա խոսքով մինչև հիմա իր ղեկավարած լաբորատորիան ընդունում է տարբեր բուհերի ուսանողների, և այդ մասով խոչընդոտ կամ բյուրոկրատական խնդիր չկա։  Սարգիս Հայոցյանը նշում է՝ կառավարությունը ցանկանում է քննարկել ու հասկանալ, թե ինչպես անել, որ կլաստերների ներսում ուսանողներն իրենց կրեդիտների որոշակի քանակ պարտավոր լինեն հավաքել գիտական լաբորատորիաներում։ Հովակիմ Զաքարյանը, սակայն, համաձայն չէ, որ դրա համար միավորումը պարտադիր է։ Գիտնականն ասում է՝ եթե կառավարությունը խոստանում է միավորմամբ գիտնականների թվի աճ ապահովել, ապա պիտի հիմնավորումներ ներկայացնի։  ⇑    Հետազոտական համալսարաններ․ միավորումը լուծո՞ւմ է Կառավարությունը համալսարաններում հետազոտական բաղադրիչի ուժեղացումը պատկերացնում է գիտական կազմակերպությունները դրանց միավորելով։ Արդյո՞ք միավորումը այս խնդրի լավագույն լուծումն է։ Հայաստանը հետխորհրդային միակ երկիրը չէ, որն ակախացումից հետո բախվել է համալսարաններում հետազոտական բաղադրիչն ուժեղացնելու խնդրին։ Հետազոտական ռեսուրսների կովկայսան կենտրոն (ՀՌԿԿ) - Հայաստանի գործադիր տնօրեն, սոցիոլոգ Սոնա Բալասանյանն ասում է՝ Խորհրդային Միությունում կրթության առանձնահատկությունն այն էր, որ այնտեղ, ի տաբերություն Արևմուտքի, պլանավորումն իրականացվում էր Խորհրդային երկրների շղթայի ներքո, և տարբեր երկրների հաստատությունների միջև պիտի համագործակցություն լիներ։  Խոսելով արդեն Հայաստանի մասին՝ Սոնա Բալասանյանը նշում է, որ խնդիրը ոչ այնքան այն է, որ Խորհրդային Հայաստանի համալսարաններում հետազոտական բաղադրիչը թույլ էր, այլ այն, որ Խորհրդային Միության փլուզումից հետո առաջացավ ռեսուրսային և գոյաբանական ճգնաժամ․ «Այլևս շղթան գոյություն չունի, ու դու չգիտես՝ ինչպես ես շարունակելու որպես առանձին միավոր գոյություն ունենալ, երբ որ դու քեզ պատկերացնում էիր որպես համակարգի մաս»։ Հետխորհրդային երկրներն իրենց գիտական համակարգերը տարբեր կերպ զարգացրին․ ինչ-որ երկրներ պահպանեցին Գիտությունների ակադեմիաները, ինչ-որ երկրներ Ակադեմիաները դարձրին խորհրդատվական կառույցներ՝ նրանց համակարգից հանելով և համալսարաններին միացնելով գիտական կազմակերպությունները։  Հայաստանի կառավարությունը, կարծես թե, ավելի շատ գնում է հեղափոխական ճանապարհով։ Ակադեմիական քաղաքը խոստանում են շահագործման հանձնել 2030-ին, և ենթադրվում է, որ միավորումները տեղի կունենան հենց այդ տարի կամ գուցե դրանից առաջ։ Կառավարությունը մինչև հիմա չի խոսել միավորումներից առաջ պիլոտային ծրագիր իրականացնելու մասին։ Հարցին, թե ինչու նախ որևէ փորձնական միավորում չեն անում, տեսնում արդյունքները, ապա իրականացնում մյուս միավորումները, ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը պատասխանում է՝ պիլոտային ծրագիր արդեն իրականացվել է․ «Ես՝ որպես այս ոլորտում արդեն 20 տարուց ավելի ներգրավված անձ, շատ լավ հիշում եմ Ագրարային համալսարանի պիլոտը, երբ որ միավորվեցին Ագրարային համալսարանի հետ գիտահետազոտական ինստիտուտներ, և փորձ արվեց այդ մոդելը դնել»։ ԿԳՄՍ նախարարը խոսում է 2012-ին գերատեսչական երկու կենտրոններ Ագրարային համալսարանին միացնելու մասին։ Այդ ժամանակ համալսարանին միացան 2004-ին Գյուղնախարարության կազմում ստեղծված Ագրոկենսատեխնոլոգիայի գիտական կենտրոնը և 2003-ին նույն նախարարության կազմում ստեղծված Հողագիտության և ագրոքիմիայի գիտահետազոտական ինստիտուտը։ Այս միավորումը, սակայն, իրականացվել է 12 տարի առաջ և դուրս է ներկայումս կառավարության ձեռնարկած բարեփոխումների համատեքստից, հետևաբար դժվար է Ագրարային համալսարանին մի քանի գիտական կենտրոն միացնելը համարել պիլոտային ծրագիր սպասվող խոշորացումների ու միավորումների համար։ Հարցին, թե արդյո՞ք Ագրարային համալսարանին գիտական կազմակերպություների միավորումը հաջողված ծրագիր էր, նախարարը պատասխանում է․ «Մեզ մոտ բարեփոխումները կրթության ոլորտում ունեցել են մի խնդիր, որ դրանք իրականացվել են առավելապես որոշակի վերջնաժամկետների հետևելով և բովանդակային ռեֆորմի իմաստով ունեցել են շատ բացեր։ Եվ դա այդ օրինակներից մեկն է ինձ թվում»։  Ժաննա Անդրեասյանի խոսքով հենց այդ պատճառով էլ իրենք հուլիսի 17-ի հայտարարությամբ, որով, հիշեցնենք, ԿԳՄՍՆ-ն գիտական կազմակերպություններին ու բուհերին հրավիրում էր հայեցակարգային առաջարկներ ներկայացնելու, նպատակ ունեն փոփոխություններից առաջ բովանդակությունը հասկանալու։  ⇑    Ինտիտուտների միավորումը բուհերին Վրաստանի օրինակով․ զուգահեռներ Հայատանի հետ Հայաստանյան իրականությունում սպասվող միավորումներից խոսելիս հաճախ է բերվում հարևան Վրաստանի օրինակը, որտեղ անկախացումից հետո տեղի ունեցավ գիտական կազմակերպությունների միավորում բուհերին։ Շալվա Տաբատաձեն և Քեթևան Չաչխիանին իրենց «Համալսարանական հետազոտությունները և մշակումները (R&D) Վրաստանում» հոդվածում ներկայացնում են այս գործընթացն ու հետազոտական համայնքի տեսակետները դրանց արդյունավետության մասին (Վրաստանի բարեփոխումների մասին տեղեկություններն այսուհետ մեջբերելու ենք նշված հոդվածից)։ Հայաստանի ու Վրաստանի գիտական համակարգերի խնդիրների միջև շատ զուգահեռներ կարելի է անցկացնել։ Ինչպես և խոհրդային այլ երկներում, Վրաստանում էլ հետազոտություն իրականացնող հիմնական կառույցը 1941-ին հիմնադրված Գիտությունների ակադեմիան էր։ Հոդվածի հեղինակները ներկայացնում են, որ Խորհրդային Միության փլուզումից հետո գիտական կազմակերպությունները ֆինանսական խնդիրների բախվեցին, գիտնականների արտագաղթ սկսվեց։ 2004-2005 թթ․ Վրաստանի կառավարությունը գիտական կազմակերպությունները հանեց Գիտությունների ակադեմիայի համակարգից։ 2010-2011 թթ․ ինստիտուտները միացվեցին 7 համալսարանների։ Այժմ Վրաստանում, բացի համալսարաններում ինտեգրված գիտական կազմակերպություններից, կան երեք գիտական անկախ կազմակերպություններ և Գյուղատնտեսական գիտությունների ակադեմիան։ Իսկ Գիտությունների ակադեմիան կառավարության համար խորհրդատվական մարմին է։ «Համալսարանական հետազոտությունները և մշակումները (R&D) Վրաստանում» հետազոտության հեղինակների վերլուծությունը ցույց է տալիս՝ Վրաստանի բարեփոխումների գլխավոր խնդիրն այն էր, որ այն հիմնականում մնաց թղթի վրա։ Հեղինակների զրուցակից դասախոսներից մեկը նրանց ասել էր․ «Ամեն ինչ տեղի է ունենում ֆորմալ առումով։ ․․․․ Ես գաղափար չունեմ, թե ինչ են անում նրանք [հետազոտական ​​ինստիտուտները]»։ Համալսարաններին միանալուց հետո գիտական կազմակերպությունների հետազոտողների կարգավիճակը մնացել էր անորոշ։ Նրանք 2015-ին ի վերջո կարգավիճակ ստացան, սակայն մինչև օրս էլ շարունակում են գոյություն ունենալ մի շարք խնդիրներ՝ ինստիտուտների հետազոտողները քիչ են ներգարվված դասավանդման գործընթացում,  չնայած դասախոսներն ունեն և՛ դասավանդելու, և՛ հետազոտություններ իրականացնելու ​​պարտականություններ, գործնականում նրանցից ակնկալվում է միայն դասավանդել, ուսանողների, ինչպես նաև ասպիրանտական ծրագրերի և գիտական ինստիտուտների միջև համագործակցությունը թույլ է։ Հեղինակների զրուցակիցներից մեկը նշել էր, որ ինստիտուտները արժեքավոր ռեսուրս կարող էին լինել ուսանողների հետազոտական աշխատանքները ղեկավարելու հարցում, սակայն նրանց հնարավորությունները չեն օգտագործվում (Building Research Capacity at Universities: Insights from Post-Soviet Countries)։  Իսկ ինչպե՞ս է ստացվում, որ երբեմն բարեփոխումները մնում են թղթի վրա և եղած խնդիրները չեն լուծում։ ՀՌԿԿ - Հայաստանի գործադիր տնօրեն Սոնա Բալասնյանն ասում է՝ գիտական հասարակությունները պատմականորեն կոնսերվատիվ են։ Երկու տարի առաջ Սոնա Բալասանյանն ուսումնասիրել էր հայաստանյան համալսարաններում հետազոտությունների իրականացմանն առնչվող խնդիրները՝ ներկայացնելով դրանք «Համալսարանական հետազոտությունը Հայաստանում. անկախության հետևանքները» հոդվածում (Building Research Capacity at Universities: Insights from Post-Soviet Countries գրքից)։ Հետազոտությունը, ի թիվս այլնի, վեր է հանում երկու հիմնական խնդիր՝  հետազոտությունների իրականացման՝ երբեմն չափից ավելի անհատականացված լինելը,  գիտնականների և գիտական խմբերի միջև համագործակցության թույլ լինելը։ Ներկայումս կառավարության ներկայացուցիչները խոսում են համալսարանների ու գիտական կազամակերպությունների միջև համագործակցության թույլ լինելու մասին, մինչդեռ, կարդալով հոդվածը, տեսնում ենք, որ գիտնականներն ու գիտական խմբերը համագործակցության եզրեր դժվար են գտնում անգամ համալսարանների ներսում։  Հետազոտության մասնակիցներից մեկը պատմել էր՝ ինքն այցելել է գիտական տարբեր կենտրոններ ու առաջարկել իրականացնել համատեղ ծրագրեր, քանի որ իրենց լաբորատորայում կան գիտական լավ սարքավորումներ։ Ուսումնասիրությունը նաև ցույց էր տվել, որ հետազոտողներն, ընդհանուր առմամբ, հիասթափված են համալսարանների կառավարման համակարգում մշտական փոփոխություններից։  «Նայեք, թե քանի բարեփոխումներ ենք իրականացրել վերջին 30 տարվա ընթացքում՝ սկսած 1991-ից: Մենք անընդհատ բարեփոխումների գործընթացում ենք և արդեն հոգնել ենք դրանից»,- նշել էր մասնակից հետազոտողներից մեկը։  Սոնա Բալասանյանն ասում է՝ բուհական ինքնավարությունը բարձրագույն արժեք է, և շատ կարևոր է, որ հետազոտությունները լինեն անկախ, բուհերը կարողանան անկախ որոշումներ կայացնել, բայց պետք չէ մոռանալ նաև հնարավորությունների մասին։ Սոնա Բալասանյանի խոսքով գործնականորեն կարելի է տարբեր ճանապարհներով գնալ՝ պահպանել Գիտությունների ազգային ակադեմիան ու նաև ունենալ հետազոտական բուհեր, կարելի է նաև ինտեգրել ԳԱԱ ինստիտուտները բուհերում։ Նրա խոսքով, սակայն, այս գործընթացում ավելի կարևոր է հասկանալ, թե ակադեմիական համայնքը ինչ պատկերացումներ ունի, քանի որ եթե որոշում է կայացվում բուհերը հետազոտահեն դարձնելու և գիտական կազմակերպությունները դրանց միացնելու, ապա այդ որոշումն իրականացնողը հենց հետազոտողներն են լինելու։  Իսկ ի՞նչ անել, որ Հայաստանում սպասվող փոփոխությունները չմնան թղթի վրա, ինչպես Վրաստանում, իսկ գիտական կազմակերպությունների ինտեգրումը բուհերին չլինի ընդամենը ծածկի փոփոխություն։ Սոնա Բալասանյանն ասում է, որ կարևոր է փոփոխություններից առաջ նախ հասկանալ, թե հետազոտական ինչ ներուժ կա համալսարաններում, գիտական տարբեր հաստատությունների համագործակցության ինչպիսի փորձ կա։ Կառավարության նախաձեռնած բարեփոխումներում դեռևս չկան բազմաթիվ հարցերի պատասխաններ, մասնավորապես, թե կոնկրետ ինչպես են բուհերը դառնալու հետազոտական, կամ ինչպես է միավորումը նպաստելու գիտության մեջ սերնդափոխությանը, ինչ հարաբերություններ են ունենալու կլաստերների ներսում համալսարաններն ու գիտական կազմակերպությունները։ Այս բոլոր հարցերի պատասխանները կառավարությունը փորձում է ստանալ գիտական կազմակերպությունների ու բուհերի ներկայացուցիչների հետ քննարկումների արդյունքում։ Այս պահին 6 աշխատանքային խմբեր են ձևավորված, յուրաքանչյուր խմբում ներգրավված են համալսարաններն ու գիտական կազմակերպությունները։ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը, մեկ անգամ չէ, որ կոչ է արել գիտական համայքին ակտիվ մասնակցելու քննարումներին, սակայն արդյո՞ք այս քննարկումները կնպաստեն նրան, որ բովանդակային փոփոխություններ տեղի ուենան։ Սոնա Բալասանյանն այդ հարցում թերահավատ է։  Նա նշում է, որ փորձի փոխանակման նման հնարավորություն կարող էր լինել Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի կողմից տեղական համագործակցությունները խթանող ծրագրերի իրականացումը։ Նրա խոսքով քննարկումները որոշումների կայացման ձև են, բայց ոչ հիմք։  Սոնա Բալասանյանի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք գիտել այստեղ։ Հովակիմ Զաքարյանը ևս թերահավատ է քննարկումների հարցում։ Որքան էլ քննարկումների արդյունքում որոշվելիք հարցերի շրջանակը մեծ է, գիտնականը կարծում է, որ կառավարությունն արդեն կայացրել է որոշում և հիմա փորձում է քննարկումները համապատասխանեցնել հենց այդ որոշմանը։ Հովակիմ Զաքարյանի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք դիտել այստեղ։ Կառավարությունը դեռևս չի հրապարակել Հայաստանի գիտության ռազմավարությունը։ Հարցին, թե ինչու որոշումների կայացմանը չի նախորդել ռազմավարության հրապարակումը, որպեսզի որոշումները բխեին հենց ռազմավարությամբ սահմանված թիրախներից՝ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը պատասխանում է՝ այն պատրաստ էր դեռ 2021-ին և չի հաստավել լիազորող նորմի բացակայության պատճառով։ Անցած տարի կառավարությունը օրենքի փոփոխությամբ այդ նորմը ներդրել է, այժմ արդեն իրավական խոչընդոտներ չկան։ Բայց քանի որ այս պահի դրությամբ, ըստ նախարարի, ռազմավարությամբ սահմանած մի շարք թիրախների արդեն հասել են, վերանայում են այն և այս տարի կներկայացնեն քննարկման։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ Արամ Փախչանյանը կարևորում է այն, որ քննարկումներից ու որոշումների կայացումից առաջ կառավարությունը նախ հստակ սահմանի, թե ինչ ոլորտներ է ուզում զարգացնել, ինչ նպատակներ են դրվելու այդ ոլորտների առջև, որոնք են Հայաստանի տնտեսական, պաշտպանական առաջնահերթությունները։  Ըստ Արամ Փախչանյանի՝ նպատակների հստակ չլինելը բերելու է նրան, որ գիտական կազմակերպություների ու բուհերի ներկայացուցիչների մասնակցությամբ քննարկումների ժամանակ հնարավոր չի լինելու պայմանավորվածություններ ձեռք բերել։ Արամ Փախչանյանի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք դիտել այստեղ։  ⇑    Ամբո՞ղջ գիտությունը, թե՞ դրա մի մասը կարող է լինել ակադեմիական քաղաքում Երբ պարզ դարձավ, որ Հայաստանի կառավարությունը որոշել է գիտական կազմակերպությունները միավորել բուհերին, Գիտությունների ազգային ակադեմիան և շահագրգիռ այլ կողմեր սկսեցին խոսել գիտության կազմակերպման ձևերի բազմազանության կարևորության մասին։  ԿԳՄՍՆ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը պնդում է՝ կառավարությունը երբեք էլ չի ասել, որ ողջ գիտությունը տեղափոխվելու է ակադեմիական քաղաք։  Նախարարը նաև նշում է, որ միավորման տարբեր ձևեր կան, և այնպես չէ, որ բոլորն միավորումները նույն տրամաբանությամբ են իրականացվելու։  Իսկ Գիտության կազմակերպման այլ ձևերի մասին կառավարության պատերացումները շարադրված են լինելու «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքում, որը առաջիկայում շրջանառության մեջ է դրվելու։ ԿԳՄՍ նախարարի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք դիտել ասյտեղ։ Նշենք միայն, որ չնայած ողջ գիտությունն ակադեմիական քաղաք տեղափոխելու մասին իրավական ակտ կամ փաստաթուղթ չի ընդունվել, նախորդ տարի և այս տարվա սկզբին պաշտոնական հայտարարությունները խոսում էին նման մտադրության մասին։  Նախ, 2023-ի հուլիսին ԿԳՄՍՆ-ն տարածեց հայտնի հայտարարությունը՝ 2027-ից միայն խոշորացած բուհերին ու դրանց միացած գիտական կազմակերպություններին ֆինանսավորում տրամադրելու մասին։ Ապա Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի նախագահ Սարգիս Հայոցյանը մեզ հետ զրույցում հաստատեց, որ միավորումները տարածվելու են գիտական բոլոր կազմակերպությունների վրա՝ եզակի բացառություններով։  «Այն կազմակերպությունները, որոնք ԿԳՄՍՆ ենթակայության տակ են, այս կամ այն կերպ պետք է մասնակցեն «Ակադեմիական քաղաք» ծրագրին»,- ասել էր Բարձրագույն Կրթության և գիտության կոմիտեի նախագահը։ Ավելին, երբ այս տարվա մարտին Սարգիս Հայոցյանից հետաքրքրվեցինք, թե արդյո՞ք քննարկելու են ԳԱԱ մասնակի միավորման առաջարկը, նա պատասխանեց․ «Այդ տարբերակը քննարկվելու է, բայց ակնհայտ է, որ պետության քաղաքականությանը հակընդդեմ առաջարկ է»։  ⇑    ԳԱԱ նոր առաջարկները Այս տարվա ապրիլի 3-ին Հայաստանի Գիտությունների ազգային ակադեմիան արտահերթ ընդհանուր ժողով գումարեց ու սպասվող միավորումների մասին որոշում ընդունեց։ ԳԱԱ-ն, այսպիսով, առաջարկում է՝ ակադեմիական քաղաքի կլաստերներում ինտեգրել այն բուհերը և գիտական կազմակերպությունները/դրանց կառուցվածքային միավորները, որոնց գործունեությունը գերազանցապես համընկնում է տվյալ կլաստերի գործառույթների հետ (փոխադարձ համաձայնությամբ), ռիսկային գործոնները բացառելու նպատակով կլաստերների ձևավորումն իրականացնել փուլային տարբերակով (պիլոտային ծրագրերի իրականացում), կլաստերների ձևավորմանը զուգահեռ ԳԱԱ համակարգում մասնագիտական գործունեության ոլորտներով մոտ գիտական կազմակերպությունների հենքի վրա ձևավորել գերազանցության գիտական կենտրոններ/ցանցեր, ինստիտուտներ ու միջազգային կազմակերպություններ, որոնք կարող են համագործակցել բուհերի հետ, գիտական, տեխնոլոգիական, պաշտպանական խնդիրների լուծման համար ձևավորվել հատուկ նշանակության գիտական/գիտատեխնոլոգիական կազմակերպություններ։ ԳԱԱ նախագահության շենքը ԳԱԱ-ն նաև ներկայացրեց բուհերի հետ համագործակցության տարբերակներ՝ համատեղ ծրագրերի իրականացում, բուհերի բազային ամբիոնների ձևավորում գիտական կենտրոններում և այլն։  Ինչ վերաբերում է Գիտությունների ազգային ակադեմիայի ապագա դերին, ԳԱԱ-ն առաջարկում է դառնալ գիտահետազոտական կազմակերպությունների համակարգ, որը կհամագործակցի տարբեր կողմերի հետ։ Եթե կառավարությունն, ամեն դեպքում, չընդունի ԳԱԱ առաջարկն ու որոշի այն դարձնել ակադեմիական հանրույթ՝ առանց գիտական կազմակերպությունների, ինչպիսի՞ն կլինի ԳԱԱ վերաբերմունքը։ Այս հարցին ԳԱԱ նախագահի՝ գիտության և տեխնոլոգիաների գծով տեղակալ Վարդան Սահակյանը պատասխանում է՝ եթե օրենքում չի նշվելու, որ ԳԱԱ-ն իր կազմում միավորում է նաև գիտական կազմակերպությունները, ապա պետք է հստակ սահմանվեն իրենց գործառույթները։  Վարդան Սահակյանի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք դիտել այստեղ։  ⇑    Գիտության կազմակերպման ձևերի բազմազանությունը Լեհաստանի օրինակով Լեհաստանը ԽՍՀՄ կազմում չէր, բայց համարվում էր Խորհրդային միության արբանյակ պետություններից մեկը, որտեղ կոմունիստական կարգեր էին։ 1952 թ․ երկրում հիմնադրվեց Գիտությունների ակադեմիա, որն ուներ երեք գործառույթ՝ ակադեմիական հանրույթ էր, հովանոց կառույց էր գիտական կազմակերպությունների համար, ինչպես նաև գիտության ոլորտում քաղաքականություն մշակող մարմին էր (A “Dinosaur Doomed to Extinction”?: The Polish Academy of Sciences in the Post-Socialist Era, Heinecke S., Heinze T.)։ Բացի Գիտությունների ակադեմիայից՝ Լեհաստանում հետազոտություններ իրականացվում էին նաև համալսարաններում, ինչպես նաև գերատեսչական ինստիտուտներում։ Կոմունիստական կարգերի տապալումից՝ 1989-ից հետո երկրում տարբեր փոփոխություններ տեղի ունեցան, սակայն այս երեք տեսակի կառույցները շարունակեցին իրենց գոյությունը (The Gradual Transformation of the Polish Public Science System, Heinecke S.):  Վարշավայում (նկարում երևացող երկնաքերը Մշակույթի և գիտության պալատն է, որը կառուցվել է կոմունիստական շրջանում) 1990-ականերին Լեհաստանում սկսեց աճել մասնավոր բուհերի թիվը։ Դա բերեց նրան, որ մեծամասամբ հումանիտար և հասարակագիտական ուղղությունների դասախոսները սկսեցին պետական համալսարաններում իրենց հիմնական աշխատանքին զուգահեռ դասախոսություններ կարդալ նաև մասնավոր բուհերում։ Այդկերպ նրանց քիչ ժամանակ էր մնում հետազոտությամբ զբաղվելու համար, և համալսարաններն սկսում էին ավելի շատ կենտրոնանալ իրենց կրթական առաքելության վրա, չնայած որ բուհերում դասավանդումն ու հետազոտությունը մինչ այդ բալանսավորված էին (Changing higher education policies: From the deinstitutionalization to the reinstitutionalization of the research mission in Polish universities, Kwiek M.)։  2009-ից սկսած՝ Լեհաստանում բուհերի կառավարման և ֆինանսավորման մեխանիզմների փոփոխություններ կատարվեցին, ֆինանսավորումը սկսեց ավելի շատ կապվել հետազոտության արդյունավետության հետ (Higher education systems and institutions, Poland, Kwiek M., Szadkowski K.)։  Կրակովում Գնահատման և ֆինանսավորման նոր մեխանիզմներն, ի վերջո, հանգեցրին երկու տեսակի հաստատությունների ի հայտ գալուն՝ բուհեր, որոնցում հետազոտական բաղադրիչն ուժեղ էր, և բուհեր, որոնք հետազոտությունների առումով թույլ էին։ 2016-2018 թթ․ ևս բարեփոխումներ իրականացվեցին։ Իսկ 2020-ին կառավարությունը սկսեց «Գերազանցության նախաձեռնություն. հետազոտական համալսարան» ծրագիրը՝ մրցակցային եղանակով ընտրելով 10 մեծ համալսարաններ և հետազոտությունների համար լրացուցիչ ֆինանսավորում հատկացնելով դրանց (Poland: a decade of reforms (2010–2020), Kwiek M.)։  Կրթությունն ու հետազոտությունը՝ միասին․ Վարշավայի համալսարան Այժմ Լեհաստաում կան երկու տեսակի բուհեր՝ համալսարանական տիպի և ոչ համալսարանական տիպի։ Վարշավայի համալսարանի՝ գիտության գծով պրոռեկտոր Զիգմունտ Լալակը նշում է, որ առաջին տեսակին են պատկանում, այսպես կոչված, դասական համալսարանները։  Զիգմունտ Լալակը «Դրանք պետք է իրականացնեն հետազոտություններ առնվազն վեց գիտական ուղղություններում, և այդ առարկաները պետք է տեղավորվեն հետազոտական առնվազն երեք լայնածավալ ոլորտներում»,- ասում է համալսարանի պրոռեկտորը:  Այդպիսիք են, օրինակ, Վարշավայի և Յագելոնյան համալսարանները (Լեհաստանի հնագույն համալսարանը)։  Վարշավայի համալսարանի պատմական կամպուսի դարպասները Երկրորդ տեսակին են պատկանում այն բուհերը, որտեղ հետազոտություններ իրականացվում են, բայց որոնք առավել կենտրոնացած են կրթական առաքելության վրա։ Վարշավայի համալսարանի՝ 2023-2030 թթ․ ռազմավարության մեջ նշվում է, որ Համալսարանի գործունեության հիմքը դասավանդման և հետազոտության միասնությունն է։   Վարշավայի համալսարանի պատմական կամպուսում «Մենք ցանկանում ենք, որ կրթությունը հիմնված լինի մեր ակադեմիական համայնքի կատարած հետազոտությունների արդյունքների վրա»- ասում է պրոֆեսոր Լալակը։ Զիգմունկ Լալակի խոսքով Վարշավայի համալսարանի քաղաքականությունն է ուսանողներին բոլոր փուլերում՝ բակալավրիատից մինչև ասպիրանտուրա, ներգրավել գիտահետազոտական գործունեության մեջ:  Վարշավայի համալսարանի Օհոտայի կամպուսը, որտեղ տեղակայված են բնագիտական ֆակուլտետները Համալսարանի պրոռեկտորն անդրադառնում է նաև այն հարցին, թե ինչպես են իրենք լուծում դասախոսների ծանրաբեռնվածության խնդիրը, որպեսզի նրանց հետազոտությամբ զբաղվելու ժամանակ մնա։  Վարշավայի համալսարանը նաև Լեհաստանի կառավարության «Գերազանցության նախաձեռնություն հետազոտական համալսարան» ծրագրի շահառուներից մեկն է։ Համալսարանի պրոռեկտորը նշում է՝ ծրագրի շրջանակում ստացած միջոցներն իրենք ուղղել են առաջատար հետազոտական թիմերի աջակցությանը, հետազոտական ենթակառուցվածքների բարելավմանը, հետազոտողներին իրավական և կազմակերպչական աջակցություն տրամադրող վարչական անձնակազմի վերապատրաստմանը, համալսարանում խոստումնալից ուղղությունների հիման վրա գերազանցության կենտրոնների ստեղծմանը։  Համալսարանի լաբորատորիաներից մեկում Վարշավայի համալսարանն ունի դոկտորական 4 դպրոց։ Ճշգրիտ և բնական գիտությունների դոկտորական դպրոցի ծրագրերից մեկը՝ Մաթեմատիկայի և համակարգչային գիտությունների դպրոցը, իրականացվում է Լեհաստանի գիտությունների ակադեմիայի Մաթեմատիկայի ինստիտուտի հետ համատեղ։ Զիգմունտ Լալակը նշում է, որ դոկտորական մյուս դպրոցները, չնայած ֆորմալ առումով միայն Վարշավայի համալսարանինն են, հնարավորություն են տալիս ասպիրանտներին համալսարանից դուրս գիտական ղեկավարներ ունենալու։  Խոսելով Հայաստանի բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտի բարեփոխումներից՝ Վարշավայի համալսարանի պրոռեկտորը նշում է՝ իմաստ ունի համախմբել բուհերն՝ ավելի ուժեղ համալսարաններ ունենալու նպատակով։ Ինչ վերաբերում է Հայաստանի կառավարության՝ վարկանիշային աղյուսակների լավագույն 500-յակում առնվազն 4 բուհ ունենալու թիրախին, Զիգմունտ Լալակն ասում է՝ այն հավակնոտ նպատակ է, բայց իրականանալի է 6-10 տարում։  Մյուս կողմից էլ Զիգմունտ Լալակը նշում է, որ պետք չէ որպես բացարձակ ճշմարտություն ընդունել վարկանիշավորման արդյունքները։  Զիգմունտ Լալակի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք դիտել այստեղ։ Լեհաստանի գիտությունների ակադեմիան և դրա բարեփոխումների ծրագիրը Լեհաստանի գիտությունների ակադեմիան կառուցվածքով բավականին նման է Հայաստանի Գիտությունների ազգային ակադեմիային՝ գիտական կազմակերպությունների ցանց, ազգային և արտասահմանյան անդամներ, 5 բաժանմուքներ, նախագահություն։ Լեհաստանի Ակադեմիան նաև ունի կոմիտեներ և խորհրդավական մամիններ, ազգային անդամներից կազմված գլխավոր ասամբլեա։ Լեհաստանն այն երկրներից է, որոնք կոմունիստական կարգերից անցում կատարելուց հետո ընտրեցին Գիտությունների ակադեմիան պահելու ճանապարհը։ Իհարկե, Լեհաստանի գիտությունների ակադեմիայի և կառավարության հարաբերությունները ոչ միշտ են հարթ եղել։  Լեհաստանի գիտությունների ակադեմիայի շենքը Երկրի նախորդ կառավարությունն, օրինակ, 2021-ին որոշեց ստեղծել գիտական նոր կենտրոն, որի գործունեությունը շատ նման էր լինելու Գիտությունների ակադեմիայի գործունեությանը, բայց որն ավելի կախված էր լինելու կառավարությունից։ Գիտությունների ակադեմիայի նախագահն այդ որոշումից հետո հայտարարել էր, որ Ակադեմիան վտանգված է։ Չնայած կրթության և գիտության նախարարը հերքել էր, որ Գիտությունների ակադեմիան փակելու մտադրություն ունեն, Ակադեմիայի նախագահը նշել էր, որ նոր կենտրոնին հատկացվելիք միջոցների պատճառով Ակադեմիային կզրկվի ռեսուրսներից։ 2022-ին, ի վերջո, գիտական նոր կենտրոնը՝ Կոպերնիկուսի ակադեմիան, ստեղծվեց։  Լեհաստանի նախորդ կառավարությունը պլանավորում էր բարեփոխումներ իրականացնել Գիտությունների ակադեմիայում։ 2022-ին կառավարությունը խորհրդատվական թիմ ձևավորեց, որն Ակադեմիայի գործունեությունը կարգավորող օրենքում փոփոխությունների նախագիծ մշակեց։ 2022-ի ավարտին Գիտությունների ակադեմիայի նոր նախագահ ընտրված Մարեկ Կոնարժևսկու նախաձեռնությամբ Ակադեմիան փոփոխությունների սեփական նախագիծը մշակեց և 2023-ի մարտին ուղարկեց Լեհաստանի կառավարությանը։ Այսպիսով, 2023-ի դրությամբ Լեհաստանի կառավարության ձեռքի տակ կար փոփոխությունների երկու նախագիծ։  2023-ի ավարտին Լեհաստանում խորհրդարանական ընտրություններ տեղի ունեցան, ձևավորվեց նոր կառավարություն։ Նոր կառավարությունը գործող Կրթության և գիտության նախարարություները բաժանեց երկու առանձին նախարարությունների՝ Ազգային կրթության, Բարձրագույն կրթության և գիտության։ Լեհաստանի ակադեմիական համայնքը ողջունեց այս որոշումը։  Լեհաստանի Գիտության և բարձրագույն կրթության նախարարության շենքը Բարձրագույն կրթության և գիտության նախարար Դարիուշ Վեչորեկը հանդիպումներ սկսեց ակադեմիական համայնքի ներկայացուցիչների հետ։ Նոր նախարարը խոսեց համայնքի հետ քննարկումներից հետո բարձրագույն կրթությունը և գիտությունը կարգավորող օրենքում փոփոխությունների մասին։  Կառավարությունը բարձրացրեց համալսարանների պրոֆեսորների աշխատավարձերը, լրացուցիչ ֆինանսներ հատկացրեց Լեհաստանում հիմնարար գիտության ֆինանսավորումն իրականացնող գործակալությանը, ինչպես նաև Գիտությունների ակադեմիային։  Նախարարը նաև հայտարեց, որ փոփոխություններ տեղի կունենան Գիտությունների ակադեմիայի մասին օրենքում։ Անդրադառնալով Կոպերնիկուսի ակադեմիային, որը, հիշեցնենք, հիմնել էր նախորդ կառավարությունը՝ Վեչորեկը նշեց՝ կքննարկեն, թե ինչ անել այս կառույցի հետ։ Նա ասաց, որ դեմ է ֆինանսական ռեսուրսները ցրելուն, ինչպես նաև կառույցները կրնօրինակելուն և կնխաընտրեր ունենալ մեկ ուժեղ կառույց, ինչպիսին Գիտությունների ակադեմիան է։  Գերատեսչական ինստիտուտներ Բացի համալսարաններից և Գիտությունների ակադեմիայից՝ Լեհաստանում հետազոտություներ իրականացվում են նաև գիտական առանձին ինստիտուտներում, որոնք գործում են այս կամ այն նախարարության ենթակայությամբ։ Այս ինստիտուտները միավորված են երկու ցանցերում։ Առաջինը «Լուկաշևիչ» ցանցն է, որը միավորում է կիրառական հետազոտություններ ու մշակումներ (R&D) իրականացնող ինստիտուտները և համագործակցում է բիզնեսի հետ։ Երկրորդը Գիտահետազոտական ինստիտուտների գլխավոր խորհուրդն է, որը տեղծվել է 1992-ին՝ համաձայն ոլորտը կարգավորող օրենքում ինստիտուտների ներկայացվածության մասին կետի, և միավորում է բոլոր ինստիտուտները (այդ թվում՝ «Լուկաշևիչ» ցանցի)։  Գիտահետազոտական ինստիտուտների գլխավոր խորհուրդը կառավարությանն ու խորհրդարանին է ներկայացնում ինստիտուտների շահերը, մասնակցում կառավարության օրենսդրական նախաձեռնությունների քննարկմանը, գիտության ոլորտում փոփոխությունների վերաբերյալ կարծիքներ ներկայացնում։ Խորհրդի գրասենյակի տնօրեն, պրոֆեսոր Լեժեկ Ռաֆալսկին պատմում է, որ 2000-ականների սկզբին Լեհաստանում ինստիտուտների միավորումների և վերակառուցման գործընթաց սկսվեց, որը տևեց 6-7 տարի։ Արդյունքում ինստիտուտների թիվը նվազեց․ եթե 1989-ին կար 297 ինստիտուտ, ապա հիմա դրանց թիվը 88 է։ Սակայն Պրոֆեսոր Ռաֆալսին դա բնական է համարում։  Լեժեկ Ռաֆալսկին Նա հիշում է, որ 2000-ականներին կառավարության հետ համագործակցությունը գերազանց էր․ «2008-ին մենք նախարար Բարբարա Կուդրեցկայի հետ սկսեցինք ինստիտուտների վերաբերյալ նոր օրենք մշակել։ Խորհդարանն այն ընդունեց 2010-ին»։  Գլխավոր խորհրդի վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ 2009-ի դրությամբ Լեհաստանում ինստիտուտների աշխատակցիների թիվը զգալի նվազել էր․ եթե 1989 թ․ կար 72 հազար աշխատակից, ապա 2009-ին նրանց թիվը 24 հազար 5 հարյուր էր։ Հետագա տարիներին աշխատակիցների թիվն ավելացավ՝ 2016-ին հասնելով 40 հազարի։ Լեժեկ Ռաֆալսկին սա պայմանավորում է 2010-ի օրենքի ընդունմամբ։ Նրա խոսքով իրավիճակը փոխվեց 2016-ից հետո, երբ նոր կառավարությունը օրենսդրական փոփոխություններ նախաձեռնեց և 2018-ին նոր օրենք ընդունեց։ Գլխավոր խորհրդի վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ վերջին տարիներին ինստիտուտների աշխատակիցների թվի էական փոփոխություններ տեղի չեն ունեցել (այժմ նրանց թիվը մոտ 39 հազար է)։ Լեժեկ Ռաֆալսկին ասում է՝ իրենք ուզում են, որ կրկին աշխատակիցների թվի աճ լինի։ Այժմ, երբ Լեհաստանը նոր կառավարություն ունի, Գիտահետազոտական ինստիտուտների գլխավոր խորհուրդը ցանկանում է կառավարության հետ համագործակցությամբ վերադառնալ նախորդ օրենքի կարգավորումներին, մասնավորապես՝ վերականգնել ինստիտուտների տնօրենների ընտրության մրցակցային կարգը։ Պրոֆեսոր Ռաֆալսկին լավատես է փոփոխությունների հարցում։ Անդրադառնալով «Լուկաշևիչ» ցանցին՝ Լեժեկ Ռաֆալսին նշում է, որ ցանցի, ինչպես նաև դրանից դուրս գործող որոշ ինստիտուտների և բիզնեսի միջև համագործակցությունը տարբեր ձևերով է իրականացվում՝ տեխնոլոգիայի տրանսֆեր, մասնավոր կազմակերպությունների կողմից ինստիտուտներին գիտական խնդիրների լուծման պատվիրակում, ինչպես նաև տարբեր ընկերությունների անձնակազմերի վերապատրասում ինստիտուտներում։ Անցած տարի «Լուկաշևիչ» ցանցի տնօրենը հայտնել էր, որ իրենց տարեկան բյուջեի 20%-ը կառավարությունից է, մնացածը՝ բիզնեսի հետ համագործակցությունից։  Խոսելով Հայաստանի բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտում սպասվող փոփոխություններից՝ պրոֆեսոր Լեժեկ Ռաֆալսկին ասում է՝ ինստիտուտների միավորումը բուհերին այնքան էլ լավ գաղափար չէ, քանի որ այդկերպ կնվազի ինստիտուտների նշանակությունը։ Պրոֆեսորն ասում է՝ Լեհաստանում ինստիտուտները բուհերին միավորելու առաջարկ չի եղել, չնայած որ օրենքով նման միավորման հնարավորություն կա։ Լեժեկ Ռաֆալսկու հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք դիտել այստեղ։ Կառավարության հետ համագործակցությունը Միջազգային հարաբերությունների լեհական ինստիտուտի օրինակով Միջազգային հարաբերությունների լեհական ինստիտուտը գործում է վերը նշված կառույցների տրամաբանությունից դուրս և ստեղծվել է խորհրդարանի իրավական ակտով: Ինստիտուտի՝ հետազոտությունների գծով փոխտնօրեն Լուկաշ Քուլեսան ասում է, որ իրենց գործառույթները սահմանված են օրենքով․ «Մենք վերլուծություններ, փորձագիտական կարծիքներ և կանխատեսումներ ենք ներկայացնում պետական կառավարման տարբեր մարմինների»։ Լուկաշ Քուլեսան Ինստիտուտի ամենասերտ համագործակցությունն Արտաքին գործերի նախարարության հետ է։ Բացի այդ՝ ինստիտուտը կապեր ունի նախագահի և վարչապետի աշխատակազմերի, խորհրդարանի, Զինված ուժերի որոշ մարմինների հետ։  Միջազգային հարաբերությունների լեհական ինստիտուտի շենքը Ինստիտուտի հետազոտողները երբեմն իրենց նախաձեռնությամբ են հետազոտություններ իրականացնում, եթե գտնում են, որ այդ հետազոտություններն անհրաժեշտ են կառավարությանը, բայց ավելի հաճախ նրանք հետազոտություններ են իրականացնում կառավարության պատվերով։ Խոսելով Հայաստանի բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտում սպասվող բարեփոխումներից ինստիտուտի հետազոտող Վոյչեկ Վոյտաշևիչն ասում է՝ բարձրագույն կրթությանը վերաբերող ցանկացած բարեփոխման մեջ ամենակարևորը պետք է լինի կրթության որակը։ Նա կարևորում է այն, որ Հայաստանի կառավարությունն այս բարեփոխումների շրջանակում համագործակցում է արտասահմանյան համալսարանների հետ։ Վոյչեկ Վոյտաշևիչը Միջազգային հարաբերությունների լեհական ինստիտուտի ներկայացուցիչների հետ ամբողջական հարցազրույցները կարող եք դիտել այստեղ։ Գիտության ֆինանսավորումը Լեհաստանում Լեհաստանում գիտական կազմակերպությունների ու բուհերի կանոնադրական ֆինանսավորումն իրականացնում է Բարձրագույն կրթության և գիտության նախարարությունը։ Ֆինանսավորումը հիմնված է հետազոտություն իրականացնող կառույցների կատարողականի վրա։ Բացի այդ՝ կան պետական առանձին գործակալություններ, որոնք դրամաշնորհային և ֆինանսական տարբեր ծրագրեր են իրականացնում հետազոտողների համար։  Գիտության ազգային կենտրոնը ֆինանսավորում է հիմնարար գիտությունը, Հետազտությունների և մշակումների (R&D) ազգային կենտրոնը՝ կիրառական հետազոտություններն ու նորարարական լուծումները, իսկ Ակադեմիական փոխանակման լեհական ազգային կենտրոնը՝ գիտության միջազգայնացման և գիտնականների շարժունակության ծրագրերը։  Այս կառույցներից երկուսը՝ Գիտության ազգային կենտրոնն ու Ակադեմիական փոխանակման լեհական ազգային կենտրոնը, Բարձրագույն կրթության և գիտության նախարարությունից անկախ մարմիններ են։ Ակադեմիական փոխանակման լեհական ազգային կենտրոնի շենքը Բացի պետական գործակալություններից՝ Լեհաստանում գործում է նաև Լեհաստանի գիտության հիմնադրամը, որն անկախ կառույց է և ֆինանսավորում է գիտնականներին, գիտական խմբերին, ինչպես նաև գիտության առևտրայնացման ծրագրերը։ Գիտահետազոտական ինստիտուտների գլխավոր խորհրդի գրասենյակի տնօրեն Լեժեկ Ռաֆալսկին նշում է, որ Հետազտությունների և մշակումների (R&D) ազգային կենտրոնը նաև բիզնեսի հետ համատեղ ծրագրերի ֆինանսավորում է իրականացնում։ Երբ մասնավոր հատվածից գիտական կազմակերպություններին գիտական պատվեր է գալիս, ծրագրի մի մասը կենտրոնն է ֆինանսավորում, մյուս մասը՝ կազմակերպությունը, որի համար իրականացվում են հետազոտություններն ու մշակումները։  Հետազտությունների և մշակումների (R&D) ազգային կենտրոնը համապատասխան նախարարությունների հետ խորհրդակցությամբ ֆինանսավորում է նաև պաշտպանականան և անվտանգային նպատակներով իրականացվող ծրագրերը։  Գիտության ազգային կենտրոնի շենքը (Կրակով) Լեհաստանում, ինչպես և Հայաստանում, գիտության ֆինանսավորումը բարձր չէ (Հայաստանում անցած տարի գիտության գծով ծախսերը եղել են համախառն ներքին արդյունքի (ՀՆԱ) 0,24%-ի չափով, Լեհաստանում՝ ՀՆԱ-ի 1,4%-ի չափով)։ Չնայած Լեհաստանի կառավարությունը Գիտության ազգային կենտրոնին այս տարի լրացուցիչ ֆինանսներ է հատկացրել, Կենտրոնի տնօրեն, պրոֆեսոր Քշիշտով Յուժվիակը դա համարում է դեռևս ոչ օպտիմալ ֆինանսավորում։  Քշիշտով Յուժվիակը Պրոֆ․ Յուժվիակը, ներկայացնելով կենտրոնի գործունեությունը, նշում է, որ իրենք ֆինանսավորում են գիտական ներքին ծրագրերը։  Այս առումով Հայաստանի ու Լեհաստանի դրամաշնորհային ծրագրերը բավականին նման են։ Լեհաստանում ֆինանսավորման առանձնահատկությունն այն է, որ տարբեր գործակալություններ համատեղ ծրագրեր են իրականացնում։  Գիտության ազգային կենտրոնն ու Հետազտությունների և մշակումների (R&D) ազգային կենտրոնն, օրինակ, համատեղ ֆինանսավորում են այն հիմնարար հետազոտությունները, որոնք հետագայում առևտրայնացվելու պոտենցիալ ունեն։  Ակադեմիական փոխանակման լեհական ազգային կենտրոնի հետ ևս Գիտության ազգային կենտրոնը համատեղ ծրագիր ունի։ Լեհաստանում, փաստորեն, ի տարբերություն Հայաստանի, որտեղ և՛ բազային ֆինանսավորումը, և՛ դրամաշնորհային ծրագրերը համակարգում է ԿԳՄՍՆ Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեն, ֆինանսավորման աղբյուրների բամազանություն կա։  Խոսելով Հայաստանի բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտի բարեփոխումներից՝ Քշիշտով Յուժվիակը, որը Լուբլինի բժշկական համալսարանի պրոֆեսոր է, ասում է՝ ամենակարևորը հետազոտությունների և դասավանդման միջև ճիշտ բալանս գտնելն է։  Քշիշտով Յուժվիակի հետ ամբողջական հարցազրույցը կարող եք դիտել այստեղ։  ⇑    Ամփոփում Այսպիսով, Լեհաստանն էլ, ինչպես Հայաստանը, կոմունիտասկան շրջանից ժառանգեց Գիտությունների ակադեմիա, իսկ 90-ականներին երկրի համալսարանները բախվեցին խնդիրների, ու հարց առաջացավ դրանց հետազոտական բաղադրիչն ուժեղացնելու։ Ինչպես Հայաստանը, Լեհաստանը ևս պահպանեց գիտության կազմակերպման՝ նախկինում գոյություն ունեցած ձևերը՝ Գիտությունների ակադեմիան, համալսարանական հետազոտությունները, գերատեսչական կառույցները։ Հայաստանը կշարունակի՞ պահպանել այս համակարգը՝ ցույց կտան բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտներում սպասվող փոփոխությունները։ Հայաստանում փոխությունների գործընթացը, սակայն, ուղեկցվում է որոշակի խնդիրներով․ գիտական կազմակերպությունները բուհերին միավորելը բխում է բարձրագույն կրթության համար սահմանած թիրախներին հասնելու նպատակից, իսկ գիտության համար դեռևս առկա չեն հաստատված ռազմավարություն և սահմանված թիրախներ, կառավարության այն պնդումները, որ միավորմամբ բուհերի հետազոտական բաղադրիչն ուժեղանալու է, և լուծվելու է գիտության մեջ սերնդափոխության հարցը, հիմնավորված չեն հետազոտություններով և հստակ հաշվարկներով, կառավարությունը նախատեսում է խոշորացումներ ու միավորումներ իրականացնել առանց պիլոտային ծրագրի,  ակադեմիական համայնքում մտահոգություններ կան, որ կառավարությունը գիտական կազմակերպությունների և բուհերի միավորման որոշում է կայացրել, մինչդեռ համակարգի խնդիրների լուծմանը պետք էր հանգել քննարկումների արդյունքում, բարեփոխումների ընթացքում կառավարությունը երբեմն վերջնական քննարկումներով չանցած և չհաստատված դիրքորոշումներ է հայտնում, որոնք կարող են շփոթություն առաջացնել ակադեմիական համայնքում և բարդացնել շահագրգիռ կողմերի միջև երկխոսությունը, բարեփոխումների համատեքստում առկախված է ԳԱԱ ինստիտուտների օպտիմալացումը, ինչը նախատեսվում էր կառավարության 2021-2026 թթ․ ծրագրով։ Չնայած վերոնշյալ խնդիրներին՝ կառավարությունն, այնուամենայնիվ, խոստանում է՝ ապահովել գիտության կազմակերպման ձևերի բազմազանություն՝ գիտական կազմակերպություններ ունենալով նաև ակադեմիական քաղաքի կլաստերներից դուրս,  որոշումներ կայացնելիս հիմնվել ակադեմիական համայնքի հետ քննարկումների վրա։  ⇑    Հեղինակ՝ Աննա ՍահակյանԽմբագիր՝ Սևակ ՄամյանԼուսանկարները՝ Անի Ղուլինյանի, Ջուլիետտա ՀովհաննիսյանիՏեսանյութերը՝ Անի Ղուլինյանի, Սարգիս Խարազյանի, Ռոման ԱբովյանիԳլխավոր նկարը՝ Արամ Քարաջայանի    
21:39 - 11 հունիսի, 2024
Ինչպես «մրցակցել» պետական գնումներում ընտանիքիդ անդամների հետ. գնահատող հանձնաժողովը չի նկատել փոխկապակցվածությունները

Ինչպես «մրցակցել» պետական գնումներում ընտանիքիդ անդամների հետ. գնահատող հանձնաժողովը չի նկատել փոխկապակցվածությունները

«Ինֆոքոմը» Հայաստանի տարբեր գերատեսչությունների պետական գնումներում հայտնաբերել է նույն ընտանիքի անդամներին պատկանող ընկերություններ, որոնք, խախտելով «Գնումների մասին» օրենքը, մասնակցում և հաղթում են պետական գնումներում։  Ըստ «Գնումների մասին» օրենքի 7-րդ հոդվածի 4-րդ կետի՝ արգելվում է փոխկապակցված անձանց և միևնույն անձի (անձանց) կողմից հիմնադրված կամ ավելի քան հիսուն տոկոս միևնույն անձի (անձանց) պատկանող բաժնեմաս ունեցող կազմակերպությունների միաժամանակյա մասնակցությունը գնման միևնույն գործընթացին, բացառությամբ` պետության կամ համայնքների կողմից հիմնադրված կազմակերպությունների և կոնսորցիումով մասնակիցների։  Ստորև կներկայացնենք մի ընտանիքի պատկանող մի քանի փոխկապակցված ընկերություններ, որոնք համատեղ մասնակցել են պետական գնման նույն ընթացակարգին։ Մեր դիտարկած 3 մրցույթներից 1-ում փոխկապակցված ընկերություններից մեկը հաղթել է։  Պետական գնումներին մասնակցող առնվազն 5 ընկերություն գրանցված է Աջափնյակ վարչական շրջանի Կարապետյան 9 հասցեում։ Նույն հասցեում հաշվառված Զաքարյանների ընտանիքի 8 անդամներից 7-ը, որոնք տարբեր ՍՊԸ-ների ներկա կամ նախկին բաժնետերեր են, մասնակցում են պետական գնումներին։ Այս ընտանիքի անդամներին պատկանող գրեթե բոլոր ընկերությունները զբաղվում են շինարարությամբ։  Մասնավորապես, փոխկապակցվածություն ենք հայտնաբերել հետևյալ գնումներում. Երևանի քաղաքապետարանի՝ Երևան քաղաքի Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանի վարչական շենքի վերանորոգման աշխատանքների իրականացման համար հայտարարված մրցույթ (ծածկագիր՝ ԵՔ-ԲՄԱՇՁԲ-21/59) 2021թ.-ի ապրիլին հայտարարված այս մրցույթին դիմել են «Արտշին 1» և «Մեծ Հիմք-1» ընկերությունները։ Մրցույթին մասնակցելու պահին «Մեծ Հիմք-1» ընկերության 100 տոկոս բաժնետերը եղել է «Արտշին 1»-ի բաժնետիրոջ՝ Ալվարդ Դավթյանի որդին՝ Արտյոմ Զաքարյանը։ 2024թ․-ի մարտից ընկերության լրիվ բաժնետերը Դավթյանի մյուս որդին է՝ Սամվել Զաքարյանը։  Մրցույթին «Արտշին 1» ընկերությունը ավելի ցածր գին է ներկայացրել, քան «Մեծ Հիմք-1»-ը, սակայն նրանցից որևէ մեկի հետ պայմանագիր չի կնքվել։    Երևանի քաղաքապետարանի՝ Երևան քաղաքի 9 վարչական շրջանների բազմաբնակարան շենքերի հարթ տանիքների վերանորոգման աշխատանքների համար հայտարարված մրցույթ (ծածկագիր՝ ԵՔ-ԲՄԱՇՁԲ-22/7) 2021 թվականի նոյեմբերին հայտարարված այս մրցույթին հայտ են ներկայացրել «Ալլ Գրուպ» և «Ար-Աշ»՝ միմյանց փոխկապակցված ՍՊԸ-ները։ 2018 թվականին ստեղծված «Ալլ Գրուպ» ընկերությունը, որն իրականացնում է շինարարական աշխատանքներ, պետական գնումներում 2021 թվականին կնքած 9 պայմանագիր ունի։ «Ալլ Գրուպ» ՍՊԸ-ի լրիվ բաժնետերը Սեդա Ռուշանյանն է, իսկ տնօրենը՝ Սամվել Զաքարյանը։ Նրանք ամուսիններ են, երկուսն էլ հաշվառված են Կարապետյան 9 հասցեում։ «Ար-Աշ» ՍՊԸ-ի բաժնետերը՝ Սուսաննա Դարբինյանը,  մրցույթին մասնակցելու պահին եղել է Սամվել Զաքարյանի եղբոր կինը։ «Ալլ Գրուպ» ընկերությունը գնառաջարկ է ներկայացրել մրցույթի բոլոր 9 չափաբաժինների  համար, իսկ «Ար-Աշը»՝ 2-րդ, 5-րդ և 7-րդ չափաբաժինների համար։ Մրցույթի արդյունքում «Ար-Աշ» ընկերությունը հաղթող է ճանաչվել 2-րդ և 7-րդ չափաբաժինների համար, որոնցում «Ալլ Գրուպից» 8 և 6 միլիոն դրամով ավելի ցածր գնառաջարկ է ներկայացրել։  ՀՀ Հակակոռուպցիոն կոմիտեի կարիքների համար շենքերի, շինությունների ընթացիկ նորոգման աշխատանքների ձեռքբերման համար հայտարարված մրցույթ (ծածկագիր՝ ՀՀ ՀԿԿ-ԳՀԱՇՁԲ-23/16) 2023 թվականի նոյեմբերին հայտարարված այս մրցույթին դիմել են «Սամ-Պրոեկտ» և «Ար-Աշ» ՍՊԸ-ները։ Այս ընկերությունների բաժնետերերը Էդուարդ և Էդգար Զաքարյանների կանայք են։ Երկու ընկերություններն էլ հիմնադրվել են 2018 թվականին, գրանցվել Կարապետյան 9 հասցեում։ «Սամ-Պրոեկտի» բաժնետերն ու տնօրենը 2022 թվականից հանդիսանում է Նունե Հովհաննիսյանը։ «Ար-Աշ» ՍՊԸ-ի տնօրենը մրցույթը կայանալու դրությամբ եղել է Սուսաննա Դարբինյանը։ Այժմ ընկերության բաժնետերն ու տնօրենը Դարբինյանի եղբոր կինն է՝ Անի Գասպարյանը։  Այս մրցույթում նշված ընկերություններից որևէ մեկը չի հաղթել։   Զաքարյանների արձագանքը «Ինֆոքոմի» հետ զրույցում Էդգար Զաքարյանը նշեց, որ իրենց ընտանիքը տարիներ շարունակ շինարարությամբ է զբաղվել և մասնակցել պետական գնումներին դեռ 2000-ականներից։ Հարցին, թե ինչու են իրենց ընտանիքին պատկանող ընկերությունները խախտել «Գնումների մասին» օրենքը և փոխկապակցվածությամբ մասնակցել պետական մրցույթներին, Էդգար Զաքարյանը պատասխանեց. «Դե, խախտել են, ընկել են սև ցուցակ»։ Զաքարյանը չի սխալվում. ընտանիքին պատկանող վերոնշյալ 5 ընկերություններից 4-ը հայտնվել են «սև ցուցակում», սակայն ոչ թե գնումներին մասնակցելու հավասարությունը խախտելու և փոխկապակցվածության, այլ ուրիշ պատճառներով։ Օրինակ՝ «Մեծ Հիմք-1» ընկերությունը 2023 թվականին ներառվել է գնումների գործընթացին մասնակցելու իրավունք չունեցող մասնակիցների ցուցակում, քանի որ Եղեգնաձորի համայնքապետարանի հետ կնքած պայմանագրով նախատեսված ժամկետները խախտել է՝ հանգեցնելով պետության կողմից տրամադրված սուբվենցիոն գումարի ետ վերադարձին և աշխատանքների չկատարմանը։  Էդգար Զաքարյանը «Ինֆոքոմի» հետ զրույցում պատճառաբանեց, որ իրենք լավ իրավաբաններ ու հաշվապահներ չունենալու պատճառով տեղյակ չեն եղել, որ օրենքը փոխկապակցված ընկերություններին արգելում է մասնակցել միևնույն մրցույթին։  Ընկերությունները չէին կարող տեղյակ չլինել փոխկապակցվածության արգելքի մասին, քանի որ, համաձայն Գնումների գործընթացի կազմակերպման կարգը հաստատելու մասին կառավարության N526-Ն որոշման, մրցույթի հրավերով նախատեսվում է, որ մասնակից ընկերությունը պետք է ներկայացնի իր կողմից հաստատված հավաստում` հրավերով սահմանված մասնակցության իրավունքի պահանջներին իր և իրեն փոխկապակցված անձանց համապատասխանության մասին։  Հատված՝ «Ար-Աշ» ՍՊԸ-ի դիմում-հայտարարությունից Վերոնշյալ պետական գնումներին Զաքարյանների փոխկապակցված ընկերությունների ապօրինի մասնակցությունը դուրս է մնացել նաև գնահատող հանձնաժողովի ուշադրությունից։  Կառավարության N526-Ն որոշման 67-րդ կետը սահմանում է, որ Գնահատող հանձնաժողովը կարող է ստուգել մասնակցի ներկայացրած տվյալների իսկությունը` օգտագործելով պաշտոնական աղբյուրներից ստացված տվյալներ կամ դրա մասին ստանալով իրավասու մարմինների գրավոր եզրակացությունը: Եթե մասնակցի ներկայացրած տվյալների իսկության ստուգման արդյունքում տվյալները որակվում են իրականությանը չհամապատասխանող, ապա տվյալ մասնակցի հայտը մերժվում է: Բացի վերոնշյալ ընկերությունից՝ Զաքարյանների ընտանիքին են պատկանում/պատկանել նաև «Մեծ Հիմք» Ա/Կ-ն, «Ա. Զաքարյան», «Էլիտար 800» , «ԴԱՐ շին», «Զաքարյան Շին»,  «Մարկ շին գրուպ», «Կարմա գրուպ», «Շին բարեկարգում»  ընկերությունները, որոնցից «Մեծ Հիմք» Ա/Կ-ն, «Էլիտար 800», «ԴԱՐ շին», «Շին բարեկարգում» ընկերությունները ևս ակտիվորեն ներգրավված են պետական գնումներում։ Ընդհանուր առմամբ, այս ընտանիքին փոխկախակցված ընկերությունները վերջին 8 տարում պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների հետ կնքել են 111 պայմանագիր՝ գումարային մոտ 3 մլրդ դրամ արժեքով։Ջուլիետտա Հովհաննիսյան
20:41 - 11 հունիսի, 2024
«Ուզում եմ ընտանիքիս կողքին լինել»․ Վահանյանը միջնորդեց իր կալանքը փոխարինել գրավով

«Ուզում եմ ընտանիքիս կողքին լինել»․ Վահանյանը միջնորդեց իր կալանքը փոխարինել գրավով

Երեւանի ընդհանուր իրավասության քրեական դատարանում այսօր ավարտվեց Խուռհատ սարի գործով մեղադրյալ Իշխան Վահանյանի հարցաքննությունը։ Տուժող կողմի եւ դատավորի հարցերից հետո քննվեց Վահանյանի միջնորդությունը՝ իր նկատմամբ ընտրված խափանման միջոցի՝ կալանավորման փոփոխության վերաբերյալ։ Նախագահող դատավոր Ջոն Հայրապետյանը համառոտ ներկայացրեց, որ Վահանյանը նման գրավոր միջնորդությամբ է հանդես եկել՝ նշելով, որ ինքը երկար ժամանակ գտնվում է կալանքի տակ, վկաների մեծ մասը արդեն հարցաքննվել է, ապացույցների մեծ մասը՝ հետազոտվել, ուստի կան բավարար հիմքեր կալանավորումը վերացնելու կամ գրավով փոխարինելու համար․ «Նշել է, որ օբյեկտիվ ճշմարտություն է, որ ինքը ունի զինվորականի 20 տարվա ստաժ, իսկ իր ծնողներն ունեն լուրջ առողջական խնդիրներ, ինչի կապակցությամբ անհրաժեշտ է համարում ազատության մեջ գտնվել»,–ընթերցեց դատավորը։ – Մենք էլ ունենք,– արձագանքեցին զոհված զինծառայողների ծնողները։ Զոհված զինծառայողների ծնողները Միջնորդության ընթերցումից հետո դատավորը մեղադրյալից հետաքրքրվեց՝ ավելացնելու բան ունի՞ արդյոք։ – Ուզում եմ ընտանիքիս կողքին լինեմ, էրեխեքիս կողքին լինեմ,– ասաց Վահանյանը։ – Մենք էլ էինք ուզում,–լսվեց ծնողների ձայնը։ Հանրային մեղադրող Գեւորգ Ավետիսյանը առարկեց միջնորդության դեմ՝ խնդրելով այն մերժել․ «Թեեւ դատաքննության ընթացքում հարցաքննեցինք դատակոչված վկաներին, բայց իմ ունեցած տեղեկություններով՝ դատավարության մասնակիցները լրացուցիչ հարցաքննության միջնորդություն ունեն, եւ այդ վկաները եւս հանդիսանում են Վահանյանի համածառայակիցները, հնարավոր է՝ նաեւ ենթակաները, կարծում եմ՝ չնայած այս ծավալով հարցաքննված վկաներին, միակ խափանման միջոցը, որ կարող է երաշխավորել Վահանյանի պատշաճ վարքագիծը դատավարության ընթացքում, ինչու չէ, նաեւ դատավճռի հետ կապված, կալանքն է, եւ գրավով չենք կարող այդ բավարար երաշխիքները ունենալ»,– ասաց մեղադրողը՝ ընդգծելով, որ Վահանյանին մեղսագրվում է առանձնապես ծանր երկու հանցանք։ Հանրային մեղադրող Գեւորգ Ավետիսյանը, փաստաբան Գայանե Հովակիմյանը Տուժողների ներկայացուցիչ, փաստաբան Գուրգեն Գրիգորյանը հաստատեց, որ իրենք լրացուցիչ վկաների հարցաքննության միջնորդություն ունեն, հիշեցրեց՝ կան նաեւ մի շարք ծնողներ, որոնց դեռ պետք է տուժողի իրավահաջորդ ճանաչել եւ նույնպես հարցաքննել․ «Վահանյանի խնդիրը չէ, միայն 90-ից ավելի զոհված զինծառայողների խնդիրը չէ, այլ նաեւ մնացածի․․․ Բացի այդ, նոր հանցագործության հատկանիշներ պարունակող պատասխաններ տրվեցին, եւ այդ առումով պետք է հաղորդում ներկայացվի․ եթե Դատախազությունը դա սեփական նախաձեռնությամբ չանի, մենք ենք անելու, իհարկե, տուժողների համաձայնությամբ, կարող է եւ թաքնվելու ռիսկ առաջ գալ»,– ասաց նա։ Տուժողների փաստաբան Գայանե Հովակիմյանը եւս միացավ առարկությանը․ «Տվյալ պահին կալանքի տակ գտնվելը Վահանյանի շահերից է բխում, ավելի ճիշտ է՝ հիմա կալանքի տակ գտնվի, դրանով նաեւ իր անվտանգության հարցն է ապահովվում, ուստի ես գտնում եմ, որ խափանման միջոցը պետք է մնա անփոփոխ»,– կարծիք հայտնեց նա։ Լսելով կողմերին՝ դատարանը հեռացավ խորհրդակցական սենյակ, որտեղից կարճ ժամանակ անց վերադառնալով՝ որոշեց մերժել միջնորդությունը։ Հաջորդիվ միջնորդություն ներկայացրեց տուժող կողմը։ Մասնավորապես, Գայանե Հովակիմյանը միջնորդեց տուժողի իրավահաջորդ ճանաչել եւ հարցաքննել Խուռհատ սարում զոհված զինծառայողներ Լեւոն Գալստյանի մորը՝ Արմենուհի Գալստյանին, եւ Վահագն Խաչատրյանի մորը՝ Ալինա Գրիգորյանին (Վահագնի մասին կարող եք կարդալ այստեղ)։ Միաժամանակ Հովակիմյանը միջնորդեց որպես վկա դատակոչել եւ հարցաքննել 18–րդ հրաձգային դիվիզիայի հրամանատարի տեղակալ Մանուկ Բադալյանին, զորամասի հրամանատարի տեղակալ Աշոտ Մկրչտյանին, նաեւ՝ Արայիկ Հայրիյանին․ «Նրանց ցուցմունքները կարող են էական նշանակություն ունենալ, քանի որ դատական լսումների սկզբից մինչ այս պահը անընդհատ արծարածվում են նրանց անունները, սակայն չգիտես ինչու, նրանք ներգրավված չեն դատակոչի ցուցակում»,– ասաց Հովակիմյանը։ Մեղադրող Գեւորգ Ավետիսյանը կարծիք հայտնեց, որ նշված սպաները կոնկերտ Խուռհատ սարի հետ կապված իրադարձությունների մասին էական հանգամանքներ չեն նշի, սակայն մինչ այդ տեղի ունեցած դեպքերին առնչվում են, ուստի որոշումը թողեց դատարանի հայեցողությանը։ Իշխան Վահանյանի պաշտպան Սիրանուշ Հարությունյանը եւս դիրքորոշում չհայտնեց։ Դատավոր Ջոն Հայրապետյանը Դատարանը, լսելով կողմերին, որոշեց՝ հիշյալ սպաների մասով միջնորդությունը բավարարել, իսկ ծնողների մասով առայժմ ձեռնպահ մնալ որոշում կայացնելուց՝ հաշվի առնելով, որ մեղադրանքի ծավալի մեջ դեռ պետք է փոփոխություն իրականացնել։ – Կա՞ մարդ, ում կցանկանաք կանչել դատարան՝ ի պաշտպանություն Ձեզ հարցաքննելու,– դիմելով Վահանյանին՝ հարցրեց դատավորը։ Նշենք՝ դա մեղադրյալի՝ օրենքով սահմանված իրավունքն է։ – Ի պաշտպանություն՝ ինչ կա, ասել եմ դատարանին, – պատասխանեց մեղադրյալը՝ ակնարկելով, որ կալանավորված մարդիկ կան, ժամանակը ամեն ինչ ցույց կա։ Դատավորը սեփական նախաձեռնությամբ որոշեց կրկին հարցաքննության հրավիրել 5-րդ ուսումնական գումարտակի վաշտի հրամանատար, մայոր Հայկազ Գրիգորյանին (նրա նախորդ հարցաքննությունը՝ այստեղ) եւ Ջրականի զորամասի նախկին հրամանատար, գնդապետ Արթուր Քարամյանին (նրա հարցաքննությունը՝ այստեղ)։ Նշենք՝ Վահանյանի ցուցմունքի եւ հիշյալ սպաների ցուցմունքների մեջ դատարանում ի հայտ են եկել մի շարք հակասություններ։ Հաջորդ դատական նիստը նշանակվեց հունիսի 18-ին։ Վահանյանը, հիշեցնենք, մեղադրվում է մարտի դաշտը ինքնակամ լքելու եւ իշխանության անգործության մեջ։ Ըստ քրեական գործի՝ 2020 թ․ հոկտեմբերի 10-ին Հադրութին հարակից Խուռհատ սարում նա վիրավորման պատրվակով թողել է գումարտակի նորակոչիկ անձնակազմին եւ վիրավորներին տեղափոխող մեքենայով հեռացել։ Հրամանատարի ենթադրյալ փախուստին անկանոն նահանջն է հաջորդել․ զորքի մի մասը այլ սպաների հետ կարողացել է դուրս գալ Սարուշեն գյուղի ուղղությամբ եւ փրկվել, իսկ մյուս մասը, չտեղեկացվելով, որ հակառակորդը արդեն Հադրութում է, այդ ուղղությամբ է գնացել եւ ընկել շրջափակման մեջ։  Երկու տարվա դատաքննության ընթացքում հայտարարություններ գրեթե չարած հրամանատարը մանրամասն ցուցմունք է տվել,  պնդել, թե ինքը ոչ մի խախտում թույլ չի տվել, պատմել, որ իր համար էլ անհասկանալի է, թե ինչու նորակոչիկներին չցրեցին այլ ստորաբաժանումներում, երբ բոլորին էր պարզ, որ նրանք ի վիճակի չէին առանձին խնդիր կատարելու։ Ընդ որում, ըստ Վահանյանի, իրենց ոչ թե ասվել է, որ գնում են մարտական խնդրի, այլ պարզապես բնագիծ զբաղեցնելու եւ ինժեներական աշխատանքներ կատարելու։    Միլենա Խաչիկյան
22:05 - 10 հունիսի, 2024
Հայտնի են ԿԿՀ անդամների թափուր պաշտոնների թեկնածուների անունները

Հայտնի են ԿԿՀ անդամների թափուր պաշտոնների թեկնածուների անունները

Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովի անդամների թափուր պաշտոնները զբաղեցնելու համար 3-րդ անգամ է մրցույթ հայտարարվել։ Մասնակցության հայտ է ներկայացրել 4 հավակնորդ, որպես թեկնածու ընտրվել՝ 2-ը։ ԿԿՀ անդամների, այդ թվում՝ նախագահի պաշտոնները, հիշեցնենք, թափուր են ավելի քան կես տարի։ 2023 թ․ նոյեմբերի 19-ին լրացան ԿԿՀ առաջին նախագահ Հայկուհի Հարությունյանի եւ ԿԿՀ անդամ Նարեկ Համբարձումյանի պաշտոնավարման ժամկետները։ Թափուր երկու պաշտոնները համալրելու նպատակով հայտարարված մրցույթին հայտ ներկայացրին ԿԿՀ արդեն նախկին նախագահ Հայկուհի Հարությունյանն ու ԿԿՀ հանրային ծառայողների վարքագծի վերահսկողության վարչության պետ Նարինե Ավետիսյանը։ Ազգային ժողովը, սակայն, նրանց չընտրեց։ Չկայացած ընտրությունից հետո՝ 2024 թ․ փետրվար ամսին, հայտարարվեց 2-րդ մրցույթը, որին էլ մասնակցության հայտ ներկայացրին Արդարադատության նախարարության գլխավոր քարտուղարի նախկին տեղակալ Նվարդ Վարդանյանը եւ 2020-2023 թթ ընթացքում ԿԿՀ–ում մարդկային ռեսուրսների կառավարիչ–փորձագետ աշխատած Սարգիս Միրզոյանը։ Այդ մրցույթը, սակայն, նույնպես չկայացավ։ Մարտ ամսին հայտարարված մրցույթին Նարինե Ավետիսյանն ու Նվարդ Վարդանյանը դարձյալ հայտ ներկայացրին։ Մյուս երկու հավակնորդներն էին Հրաչյա Աբրահամյանն ու Վաղարշ Աղաբեկյանը։  Ազգային ժողովի պաշտոնական կայքից «Ինֆոքոմ»-ը տեղեկանում է, որ հունիսի 7-ին անցկացված մրցույթում որպես թեկնածու են ընտրվել Վաղարշ Աղաբեկյանն ու Նարինե Ավետիսյանը։ Նշենք, որ Մրցութային խորհրդի կազմում են «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Արյուսակ Ջուլհակյանը, Վարչապետի աշխատակազմի տեղակալ Արթուր Հովսեփյանը, Մարդու իրավունքների պաշտպանի աշխատակազմի գլխավոր քարտուղար Նինա Փիրումյանը, Դատական դեպարտամենտի դատավորների ընդհանուր ժողովի եւ դատարանների աշխատակազմերի գործունեության ապահովման վարչության պետի պաշտոնակատար Սոնա Խալաֆյանը։ Նարինե Ավետիսյանը, ինչպես նշեցինք, ԿԿՀ հանրային ծառայողների վարքագծի վերահսկողության վարչության պետն է։ ԿԿՀ-ում է 2021 թ․-ից։ Ավետիսյանը 2003-2005 թթ սովորել է Մարտունի քաղաքի Հումանիտար քոլեջի իրավագիտության ֆակուլտետում, 2007-2011 թթ՝ Երեւանի պետական մանկավարժական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում, 2019-2022 թթ՝ ավարտել Պետական կառավարման ակադեմիայի իրավագիտության ֆակուլտետի մագիստրատուրան: 2019-2020 թթ աշխատել է Պռոշյանի կոնյակի գործարանում՝ որպես մարդկային ռեսուրսների բաժնի կառավարիչ, 2021-ի հունվար-հունիս ամիսներին՝ Աշխատանքի եւ սոցիալականան հարցերի նախարարությունում՝ որպես գլխավոր մասնագետ, թեժ գծի գլխավոր վերլուծաբան։ Վաղարշ Աղաբեկյանը Արցախից է, աշխատել է որպես քննիչ, դատախազ, դասավանդել Արցախի պետական համալսարանում։ Այժմ իրավաբան է «Իրազեկ քաղաքացիների միավորում» հասարակական կազմակերպությունում։ Մրցույթին դիմած մյուս հավակնորդը՝ Նվարդ Վարդանյանը, 2023 թ․ օգոստոսից «Չաքմաջյան» մարդասիրության եւ բարեգործության հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահն է։  Վարդանյանը 2005-2009 թթ սովորել է Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի մենեջմենթի ֆակուլտետում, 2009-2011 թթ՝ Հայաստանի Ամերիկյան համալսարանում՝ «Արդյունաբերական ճարտարագիտություն եւ համակարգերի կառավարում» մագիստրոսական ծրագրով, 2022 թ․-ից սովորում է Երեւանի Գլաձորի համալսարանի Իրավագիտության ֆակուլտետում։ Վարդանյանը 2009թ․ սեպտեմբերից մինչ 2011 թ․ դեկտեմբեր եւ 2012 թ․ հունիսից մինչ 2017 թ․ հունվարը աշխատել է Ազգային ժողովում որպես ԱԺ նախագահի օգնական, 2017-2018 թթ՝ Արդարադատության նախարարությունում՝ որպես Քարտուղարության պետ, 2018 թ․ փետրվար-հուլիս ամիսներին՝ ԱԺ փոխխոսնակի խորհրդական, 2018-2019 թթ՝ Միջազգային հանրապետական ինստիտուտում՝ որպես ծրագրերի պատասխանատու, 2019-2020 թթ՝ «Գինեվան» գինու գործարանում՝ որպես տնօրեն, 2020-2021 թթ՝ «Armen-Alco Wine and Brandy» ընկերությունում՝ որպես տնօրեն, 2021-2023 թթ՝ Արդարադատության նախարարությունում՝ որպես Գլխավոր քարտուղարի տեղակալ։ 2020-2023 թթ եղել է «Սատարենք մեր հերոսներին» բարեգործական հասարակական կազմակերպության հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, իսկ 2023 թ․ ապրիլ-հուլիս ամիսներին՝ ԿԿՀ-ի խորհրդատու-փորձագետ։  Մյուս հավակնորդ Հրաչյա Աբրահամյանը սովորել է Հրաչյա Աճառյան համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում, 2012 թ․-ից Փաստաբանների պալատի անդամ է, փաստաբան, աշխատում է նաեւ «Արմոբիլ» անվտանգության ծառայություն ընկերությունում՝ որպես իրավաբան։  Մրցութային խորհուրդը առաջիկա 3 աշխատանքային օրերի ընթացքում թեկնածուների ցուցակը ներկայացնելու է Ազգային ժողովի նախագահին։ ԱԺ-ում քվեարկությունից հետո, եթե թեկնածուները ընտրվեն ԿԿՀ անդամներ, ԿԿՀ-ն իր կազմից պետք է ընտրի իր նախագահին։ Միլենա Խաչիկյան
11:54 - 10 հունիսի, 2024
«5-րդ սերնդի պատերազմ էր, ոչ մեկս էլ պատրաստ չէր»․ Վահանյանի ցուցմունքը դատարանում

«5-րդ սերնդի պատերազմ էր, ոչ մեկս էլ պատրաստ չէր»․ Վահանյանի ցուցմունքը դատարանում

Երեւանի ընդհանուր իրավասության քրեական դատարանում այսօր շարունակվեց 44-օրյա պատերազմի ժամանակ Ջրականի 5-րդ ուսումնական գումարտակի հրամանատար, մայոր Իշխան Վահանյանի գործի քննությունը։ Վահանյանը, հիշեցնենք, մեղադրվում է մարտի դաշտը ինքնակամ լքելու եւ իշխանության անգործության մեջ։ Ըստ քրեական գործի՝ 2020 թ․ հոկտեմբերի 10-ին Հադրութին հարակից Խուռհատ սարում նա վիրավորման պատրվակով թողել է գումարտակի նորակոչիկ անձնակազմին եւ վիրավորներին տեղափոխող մեքենայով հեռացել։ Հրամանատարի ենթադրյալ փախուստին անկանոն նահանջն է հաջորդել․ զորքի մի մասը այլ սպաների հետ կարողացել է դուրս գալ Սարուշեն գյուղի ուղղությամբ եւ փրկվել, իսկ մյուս մասը, չտեղեկացվելով, որ հակառակորդը արդեն Հադրութում է, այդ ուղղությամբ է գնացել եւ ընկել շրջափակման մեջ։  Ի սկզբանե քանի հոգի է գտնվել մարտի դաշտում, քանիսն են զոհվել, քանիսը՝ վիրավորվել՝ մինչ օրս հստակ չէ։ Դատաքննության ընթացքում խոսվել է 250-350 թվակազմի մասին, սակայն ըստ Վահանյանի՝ կոնկրետ սարում շուրջ 120 հոգի է եղել։ Թե նրանցից քանիսն է զոհվել, գումարտակի հրամանատարը չի հիշում։ Արդեն երրորդ օրն է, ինչ դատարանը հարցաքննում է նրան։ Երկու տարվա դատաքննության ընթացքում հայտարարություններ գրեթե չարած հրամանատարը մանրամասն ցուցմունք է տվել,  պնդել, թե ինքը ոչ մի խախտում թույլ չի տվել, պատմել, որ իր համար էլ անհասկանալի է, թե ինչու նորակոչիկներին չցրեցին այլ ստորաբաժանումներում, երբ բոլորին էր պարզ, որ նրանք ի վիճակի չէին առանձին խնդիր կատարելու։ Ընդ որում, ըստ Վահանյանի, իրենց ոչ թե ասվել է, որ գնում են մարտական խնդրի, այլ պարզապես բնագիծ զբաղեցնելու եւ ինժեներական աշխատանքներ կատարելու։  Ձախից՝ հանրային մեղադրող Գեւորգ Ավետիսյանը, փաստաբան Գուրգեն Գրիգորյանը Պատասխանելով տուժողների ներկայացուցիչ Գուրգեն Գրիգորյանի հարցերին՝ Իշխան Վահանյանը մանրամասնեց՝ զորամասի հրամանատար Քարամյանն ու Պաշտպանության բանակի հրամանատարի տեղակալ, գեներալ Դավիդովն են ասել, որ պատերազմը վերջանում է, իրենք էլ գնում են՝ բնագիծ զբաղեցնելու։ Նման ենթադրության հիմքը, ըստ Վահանյանի, հրադադարի վերաբերյալ խոսակցություններն էին։  – Երբ ամեն ինչ ավարտվել է, զեկուցագիր գրե՞լ եք, որ սխալ եզրակացության էին եկել,– հարցրեց փաստաբան Գուրգեն Գրիգորյանը։ – Չէ,– պատասխանեց ամբաստանյալ Վահանյանը։ – Ինչու՞, Ձեզ չի մտահոգում, որ ուրիշի սխալ տեղեկությունների պատճառով այսօր այստեղ եք։ – Որ իմանայի՝ գալու էի էստեղ, ուրիշ միջոցներ կձեռնարկեի․․․ Պատերազմ էր, ընդհանուր վերլուծությունները որը ոնց կարողացել է․․․ 5-րդ սերնդի պատերազմ էր, ոչ մեկս էլ պատրաստ չէր, ոչ էլ տեսել էինք տենց պատերազմ։ Ճանապարհ ընկնելուց առաջ զորքին բաժանվել է սաղավարտ, զրահաբաճկոն, հրաձգային զենքեր, զինամթերք, իսկ համազգեստ, ըստ Վահանյանի, չի եղել։ Գուրգեն Գրիգորյանի հարցին՝ փորձառու մարդկանց ներգրավելու պահանջ եղե՞լ է, ամբաստանյալը պատասխանեց՝ խոսակցություն եղել է, բայց պահանջ չի եղել, որովհետեւ այլ անձնակազմ չի եղել։ Գրիգորյանը հետաքրքրվեց՝ ինքնին հանցավոր արարք չէ՞ր ԱԹՍ–ների եւ արկերի տակ բազմաքանակ զորքին Հադրութի դպրոցում հավաքելը եւ տրանսպորային մեծ միջոցով սար տեղափոխելը՝ հաշվի առնելով հատկապես այն, որ դրանից առաջ դպրոցի ուղղությամբ արկ էր ընկել, նույն պատճառով էլ Հադրութի զորամասից էին զորքին դուրս բերել։ Ի պատասխան՝ Վահանյանն ասաց՝ այդ հարցի հասցեատերը ինքը չէ, ինքը սոսկ հրաման է ստացել։ Ըստ Վահանյանի՝ ինժեներական խոստացված գործիքները իրենց այդպես էլ չեն հասել, սարում դիրքեր, ամբողջական խրամատներ չեն եղել․ – Եթե սարում չունեիք դիրքեր, ինչո՞ւ չեք զորքին դիրքավորել անտառի մեջ, որը բնական պաշտպանիչ նշանակություն ունի,– հետաքրքրվեց Գուրգեն Գրիգորյանը։ – Իմ վերադասը եկել է, անձամբ բնագիծը ցույց է տվել, չես կարող անձնակազմին ասել՝ լցվեք անտառի մեջ, եթե բնագիծ են զբաղեցնում,–պատասխանեց Վահանյանը։ – Ռմբակոծությունից որքա՞ն ժամանակ հետո սկսվեց հարձակումը։ – Չեմ կարող ասել։ – Հնարավորություն ունեի՞ք՝ դրանից հետո հրաման տալու, որ հետ գնային, մտնեին անտառ։ – Հրետանակոծության ժամանակ հրաման տրվել է, որ միանգամից հետ քաշվեն անտառի մեջ, համ կառավարել եմ, համ անձամբ եմ սարը ծայրից ծայր անցել, սաղ տեսել։ Փաստաբան Գուրգեն Գրիգորյանը խնդրեց պարզաբանել, թե այդ ինչպես է, որ ինքն ասում է, թե նման հրաման է տվել, մինչդեռ մի շարք զինվորներ, նահանջի այդ ընթացքը անկազմակերպ որակելով, դատարանում պատմել են, որ իրար պահելով, ինքնաբուխ են իջել, բնագծում զոհեր ունեցել․  Տուժողների իրավահաջորդները – Դա այն խմբի մասին է, որ չի ենթարկվել հրահանգներին եւ առանձնացել է,– պատասխանեց Վահանյանը։ – Լավ հրամանատար չեք եղել, չեն ենթարկվել,– լսվեց ծնողներից մեկի ձայնը։ – Էրեխեքը լավ էլ ենթարկվել են, մի վարկաբեկեք,– արձագանքեց մյուսը։ Դատավոր Ջոն Հայրապետյանը փորձեց հանդարտեցնել կողմերին, ապա դիմեց ամբաստանյալին․ – Դուք ինձ համար եք պատասխանում,– նշեց նա։ – Այդ խոսակցությունը բնագծի մասին չի եղել, հետագայում՝ նահանջելիս զորքի կիսվելու դրվագի մասին է եղել,– պատասխանեց Վահանյանը՝ հավելելով,– սարում ոչ մեկը չի մնացել, միայն Մաքսիմի աճյունն է այնտեղից հանվել, նրան էլ սնայպերն է խփել։ Հրազենից այլ զոհ կամ վիրավոր, ըստ Վահանյանի, սարում չի եղել, իրենք հակառակորդին անձամբ չեն էլ տեսել։ Դատավոր Ջոն Հայրապետյանը Ըստ մեղադրանքի՝ ենթադրյալ փախուստի դիմելիս Վահանյանն իր հետ տարել է վերադաս հրամանատարության հետ կապի միակ միջոցը՝ լիազորությունները որեւէ այլ սպայի վրա չդնելով։ Նա, սակայն, պնդում է՝ լիազորությունները փոխանցել է մայոր Հայկազ Գրիգորյանին, կապի միջոցներից մեկն էլ հանձնել նրան․ դրա շնորհիվ է, ըստ Վահանյանի, Գրիգորյանի ղեկավարած անձնակազմը կարողացել փրկվել։ – Ռացիան փոխանցելուց քանի՞ րոպե հետո եք շարժվել։ – Մոտ 20-30։ – Այսինքն՝ 20-30 րոպե արդեն գումարտակի հրամանատարը Հայկազ Գրիգորյա՞նն էր։ – Հա, տենց է դուրս գալիս, ասել եմ, որ վիրավոր եմ, ի վիճակի չեմ, վերադասի հրամանով հանձնել եմ Հայկազին, անձնակազմը իր հետեւից եկել, դուրս է եկել, վերջում ենք իմացել, որ մի խումբ առանձնացել է։ Գրիգորյանը հետաքրքրվեց՝ ինչո՞ւ նախկինում այս մասին չի հայտնել, ինչին Վահանյանը դժվարացավ հստակ պատասխան տալ՝ գործի կիսատ քննությունը պատճառ բերելով․  – Երեւի թե տենց բան չի եղել, եթե չեք ասել,– կարծիք հայտնեց փաստաբանը։ Նշենք՝ Հայկազ Գրիգորյանը եւս դատարանում հերքել էր լիազորությունների եւ ռադիոկապի փոխանցումը իրեն։ – Եղել է,– պնդեց ամբաստանյալը՝ հավելելով, որ հետագայում իրենից որեւէ զեկույց չեն պահանջել, որովհետեւ հեռանալով ինքն արդեն հրամանատար չի եղել։ – Որպես գումարտակի հրամանատար՝ գնալուց առաջ այլ գործողություն արեցի՞ք, նշանակեցի՞ք՝ ով որտեղ կառավարի։ – Չէ, հրամանը եղել է ընդհանուր հավաքը, Հայկազը ու ուղղությունը։ – Ըստ Կանոնակարգի՝ պարտավոր չէի՞ք նշանակելուց բացի այդ ամենը կազմակերպել։ – Եթե բանավոր ասվել է, չէ։ – Այդպես էլ մտածեք,– արձագանքեց Գուրգեն Գրիգորյանը։ Իշխան Վահանյանի հարցաքննությունը կշարունակվի հունիսի 10-ին։   Գլխավոր լուսանկարում՝ Իշխան Վահանյանը Միլենա Խաչիկյան
23:10 - 03 հունիսի, 2024