ՄԻԵԴ - infocom.am

ՄԻԵԴ

Ստրասբուրգում 1959թ․ հիմնված միջազգային դատարան։ Դատավորների թիվը համապատասխանում է Մարդու իրավունքների եւ հիմնարար ազատությունների պաշտպանության եվրոպական կոնվենցիան վավերացրած Եվրոպայի խորհրդի անդամ պետությունների թվին։

Դատարանը գործադրում է Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիան: Դրա խնդիրն է երաշխավորել կոնվենցիայում ամրագրված իրավունքների եւ երաշխիքների նկատմամբ հարգանքը անդամ պետությունների կողմից, ինչը Դատարանն իրականացնում է անհատների, երբեմն նաեւ պետությունների ներկայացրած բողոքները քննելու միջոցով։

Եթե այն գտնում է, որ անդամ պետությունը ոտնահարել է վերոնշյալ իրավունքներից եւ երաշխիքներից մեկը կամ ավելին, ապա որոշում է կայացնում։ Որոշումները պարտադիր իրավական ուժ ունեն։ Խնդրո առարկա պետությունները պարտավոր են ենթարկվել դրանց։

«Այդ գործերը ՄԻԵԴ-ի կողմից ենթակա են քննության եւ լուծման հրատապ կարգով. կարծում եմ՝ 1-1,5 տարուց կունենանք վճիռներ» |aravot.am|

aravot.am: «Այս բոլոր գործերը չեն միավորվել, այսինքն՝ այս գործերի վարույթը տեղի չի ունենալու մեկ գործի շրջանակում, բայց Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը (ՄԻԵԴ) խմբավորել է գործերը եւ կարծիք արտահայտել, որ դրանք բոլորն էլ առնչվում են ԲԴԽ-ի գործունեությանը եւ ինստիտուցիոնալ խնդիրներին»,- «Առավոտի» հետ զրույցում տեղեկացրեց Միջազգային իրավունքի մասնագետ, ՄԻԵԴ-ում հայ ռազմագերիների ներկայացուցիչ Սիրանուշ Սահակյանը՝ անդրադառնալով մեր այն հիշեցմանը՝ տեղեկություններ կան այն մասին, որ լիազորությունները դադարեցրած 7 դատավորներ՝ Ալեքսեյ Սոքոյանը, Զարուհի Նախշքարյանը, Աննա Փիլոսյանը, Սուրեն Անտոնյանը եւ այլք, դիմել են ՄԻԵԴ, եւ այն դատավորների գանգատը ընդունել է վարույթ։ Սիրանուշ Սահակյանը նկատեց, որ այդ գործերն ունեն մեկ ընդհանրություն. բացահայտ կերպով ցուցադրել են ԲԴԽ-ի ինստիտուցիոնալ կախվածությունը գործադիր իշխանությունից, գործունեության ընթացքում անաչառության բացակայություն, արդար դատաքննության իրավունքի խախտումներ, որոնք կապված են պրոցեսի վարման հետ, կամ, օրինակ՝ պաշտպանության իրավունքի էական սահմանափակումներ նախանշված ծավալից դուրս արարքի որակում եւ դրա արդյունքում լիազորությունների դադարեցում եւ համանման այլ խնդիրներ. «Քանի որ այդ գործերը բացահայտում են համակարգային խնդիր, իսկ ՄԻԵԴ-ի առաջնահերթության քաղաքականության հիման վրա համակարգային խնդիրներ բացահայտող գործերը պետք է առաջնահերթություն եւ հրատապ կերպով լուծում ստանան։ Դատարանն այս դասակարգիչն է տվել, եւ բոլոր գործերի նկատմամբ կիրառել դատարանի կանոնագրքի 40-րդ եւ 41-րդ կանոնները, ինչը նշանակում է, որ այդ գործերը ենթակա են քննության եւ լուծման հրատապ կարգով»։ Սիրանուշ Սահակյանը նաեւ հավելեց՝ միջազգային կառույցների շրջանում լուրջ մտահոգություններ կան ԲԴԽ-ում տիրող իրավիճակի հետ կապված եւ այստեղ միտումներն էլ խիստ բացասական են. «Հարկադիր հրաժարականները տիպական են այս կառույցին, թափուր տեղերը համալրվում են քաղաքական լոյալության սկզբունքով, եւ Դատավորների եվրոպական միությունը վերջերս խնդիրը քննարկել եւ արձանագրել է, որ ԲԴԽ-ում հիմնական անդամները նշանակվում են քաղաքական դրդապատճառներով։ Դա բավականին կոշտ ու լուրջ ձեւակերպում է, ինչը նշանակում է, որ միջազգային գործընկերները տեսնում են ԲԴԽ-ի քաղաքականացված գործունեությունը, նաեւ իշխանության քաղաքական թիմի անդամ, գաղափարակիր Կարեն Անդրեասյանին։ Սա խախտում է ԲԴԽ-ի անկախության, ապաքաղաքականացվածության, չեզոքության սկզբունքը եւ նշանակում է, որ այդ մարմինը վերածվել է քաղաքական գործիքակազմի։ Այս խնդիրների լրջությունը հասկանալով՝ գործերը հրատապ կերպով պետք է քննվեն, որ Եվրոպական դատարանը կարողանա ազդեցություն ունենալ Հայաստանի իրավական համակարգի վրա»։ Հետաքրքրվեցինք՝ ի՞նչ ձեւով կարող է ազդեցություն լինել, Սիրանուշ Սահակյանը պատասխանեց. «Վճիռները երբ կայացվեն, այստեղ արձանագրումներ են լինելու։ Դա կարող է լինել ինստիտուցիոնալ անկախության բացակայությունը, որը պետք է հանգեցնի նշանակման ընթացակարգերի վերանայման, անձերի փոփոխության եւ անհատական պատասխանատվության։ Ինքներդ էլ տեսնում եք, որ Եվրոպական դատարանի վճիռների հիմքով կարգապահական վարույթներ են իրականացվում դատավորների նկատմամբ, իսկ ԲԴԽ-ի անդամները՝ որպես դատարան՝ գործունեություն իրականացնելիս կարգապահական վարույթներով հանդես են գալիս՝ որպես դատավորներ, ուստի կարգապահական վարույթները եւս կիրառելի են լինելու ԲԴԽ-ի անդամների նկատմամբ։ Բայց նշեմ, որ կարգապահական խախտումներից վեր եւ ծանր խախտումներ կան, որոնք բացահայտում են կազմակերպության հատկանիշներ, օրինակ՝ կեղծվում են քվեարկության արդյունքները, դատական ակտը չի պարունակում գործին մասնակցած բոլոր դատավորների ստորագրությունները, որոնք, կարծում ենք, նաեւ արդարադատության շահերի դեմ ուղղված արարքներ են։ Այս մասով ապագայում, ինչու ոչ, հաղորդում կներկայացնենք իրավապահ մարմիններին, որ նաեւ քրեաիրավական գնահատական կտան ԲԴԽ-ի անդամների գործունեությանը, որը ոչ միայն վեր է օրենքից, այլեւ խախտում ու ոտնձգում է քրեական օրենսդրությամբ պաշտպանվող արժեքների իրացումը»։ Հարցին՝ ի՞նչ ընթացակարգեր են գործում եւ ի՞նչ ժամկետներում կարող ենք որոշում տեսնել ՄԻԵԴ-ի կողմից, Սիրանուշ Սահակյանը պատասխանեց. «Անկեղծ ասած՝ դժվար է հստակ կանխատեսումներ կատարելը, բայց նշեմ, որ ունենք գործ, որը արագ է կոմունիկացվել, եւ կարող եմ ասել, որ նաեւ գրավոր հուշագրերի փոխանակման փուլն էլ շուտով կեզրափակվի, եւ դրանից հետո ողջամտորեն կարելի է կանխատեսել, որ վեցամսյա ժամկետում ՄԻԵԴ-ը կարող է վճիռ հրապարակել։ Այսինքն՝ կոմունիկացիան հրապարակելուց հետո վեցամսյա ժամկետում։ Իմ կանխատեսմամբ՝ 1-1,5 տարվա կտրվածքով այս գործերով մենք արդեն կարող ենք ունենալ վճիռներ»։ Սիրանուշ Սահակյանից նաեւ հետաքրքրվեցինք՝ ի՞նչ իրավական զարգացումներ կան հայ ռազմագերիների եւ անհետ կորածների հարցերով, նա պատասխանեց. «Իրավական գործընթացում մենք արդեն իսկ ունենք կոմունիկացված գործեր։ Նաեւ ունենք դեպքեր, երբ ադրբեջանական կառավարությունը փորձում է անհատական գործը միացնել միջպետական գործերին։ Կարծում եմ՝ դա ժամանակ շահելու նկատառումներից ելնելով։ Դատարանը նոր դիքորոշում չի ձեւավորել, որտեղ ունենա առաջնահերթություն։ Մյուս կողմից՝ միջազգային կազմակերպությունների ուշադրությունն ենք հրավիրում խնդրի վրա եւ փորձում հասնել նրան, որ ավելի ինտենսիվացվեն եւ համատեղվեն ջանքերը, որպեսզի մի կողմից այդ հարցում պայմանավորվածություններ արագ ձեռք բերվեն, մյուս կողմից՝ միջազգային կառույցները, հասկանալով հարցի կարեւորությունը, նաեւ արագացնեն դատական գործընթացները։ Ադրբեջանը փորձում է անհատական գործը միացնել միջպետականին, որպեսզի մենք անհատական գործերով լուծումներ հնարավորինս սեղմ ժամկետներում չունենանք. օրինակ՝ Ադամյանը եւ Հակոբյանն՝ ընդդեմ Ադրբեջանի գործով, որը Հադրութի գնդակահարությանն է վերաբերում։ Այս պահին դատարանը մերժել է եւ միացում չի իրականացրել»։ Շարունակությունը՝ սկզբնաղբյուր կայքում

14:59 - 03 հուլիսի, 2023

Արդարադատության նախարարը միջնորդել է ՄԻԵԴ վճռի հիմքով պատասխանատվության ենթարկել դատավորներին. Անդրեասյանին բացարկի միջնորդությունը մերժվեց |factor.am|

factor.am: Բարձրագույն դատական խորհրդում այսօր քննվում է Արդարադատության նախարարության միջնորդությունը` Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավոր Աստղիկ Խառատյանին, Վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատի դատավորներ Արտակ Բարսեղյանին և Տիգրան Պետրոսյանին 14 տարի առաջ կայացված դատական ակտի համար կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու վերաբերյալ: Նախարարությունը միջնորդել էր պատասխանատվության ենթարկել նաև Սնանկության դատարանի դատավոր Սամվել Թադևոսյանին, սակայն վերջինս գործի քննության մեկնարկից օրեր առաջ հրաժարականի դիմում է ներկայացրել: Այսօր Արտակ Բարսեղյանի ներկայացուցիչ Էմիլ Ամիրխանյանը Խորհրդի անդամ Կարեն Անդրեասյանին ինքնաբացարկի միջնորդություն ներկայացրեց` նշելով, որ Անդրեասյանը տնտեսական շահ, ընկերական հարաբերություններ ունի միջնորդությունը հարուցած նախարար Գրիգոր Մինասյանի հետ: Աստղիկ Խառատյանի ներկայացուցիչ Սիրանուշ Սահակյանն էլ հիշեցրեց օրեր առաջ մամուլում շրջանառված տեսանյութը, որում երևում են Կարեն Անդրեասյանն ու Գրիգոր Մինասյանը` նույն սրճարանում միասին նստած, որտեղից հետո առանձին դուրս են գալիս: Միջնորդությունը, սակայն, մերժվեց: Նշենք, որ դատավորների նկատմամբ կարգապահական վարույթը հարուցվել է ««Շոլց ԱԳ» ընկերությունն ընդդեմ Հայաստանի» 2019 թ․ հունվարի 24-ին հրապարակված ՄԻԵԴ վճռի հիման վրա։ Ըստ գործի` Գերմանիայում գրանցված այս ընկերությունը դեռևս 1990-ական թվականներից սկսած Հայաստանում գրանցված «Ա. Սաֆարյան և Ասոշիեյթս» ՍՊԸ-ն կանոնավոր գնել է մետաղական ջարդոն, 1999 թ․ փետրվարի 8-ին, 2000 թ․ ապրիլի 10-ին և 2003թ ապրիլի 2-ին գերմանական վերոգրյալ ընկերությանը պատկանող մեկ այլ ընկերություն՝ «ՔեյԲիՔեյԷս» ընկերությունը ՍՊԸ-ի հետ պայմանագիր են կնքել, համաձայն որի՝ «Շոլց ԱԳ» և «ՔեյԲիՔեյԷս» ընկերությունները պետք է «Ա. Սաֆարյան և Ասոշիեյթս» ՍՊԸ-ին վճարեին կանխավճար՝ մետաղական ջարդոնի դիմաց, ինչպես նաև՝ 2002 թ . նոյեմբերի 8-ին դիմումատու ընկերությունը ՍՊԸ-ին վարկ է տրամադրել՝ 100.000 եվրոյի չափով, որը պետք է մարվեր մինչև 2003թ հունվարի 31-ը, սակայն պարզվել է, որ դիմումատուն ոչ միայն չի վերադարձրել գումարը, այլև չի կատարել դիմումատու ընկերության նկատմամբ իր պայմանագրային պարտավությունները, մասնավորապես, մատակարարել է ավելի քիչ մետաղական ջարդոն, քան եղել են կանխավճարները, որոնք արդեն ստացել էր։ 2005թ. հոկտեմբերի 28-ին դիմումատուի և ՍՊԸ-ի ներկայացուցիչների հաշվարկներ են իրականացրել, որով արձանագրվել է, որ տվյալ օրվա դրությամբ ՍՊԸ-ն դիմումատու ընկերությանը պարտք է 1 213 824 ԱՄՆ դոլար։ Բանակցությունների արդյունքում դիմումատու ընկերությունը համաձայնել է 613 824 ԱՄՆ դոլարի չափով ազատել պարտքից՝ պայմանով, որ ՍՊԸ-ն մարի պարտքի մնացած մասը, մասնավորապես՝ 600 000 ԱՄՆ դոլարը՝ համաձայն պարտքի վճարման ժամանակացույցի, որը սահմանվել էր երկու ընկերությունների տնօրենների կողմից նույն օրը ստորագրված առանձին համաձայնագրով։ Նշված համաձայնագրի համաձայն՝ ՍՊԸ-ն պարտավորվել էր պարտքը վճարել հինգ մասնաբաժիններով՝ առաջին վճարումը կատարելով մինչև 2005 թվականի դեկտեմբերի 15-ը, իսկ ժամանակացույցով սահմանված պարտավորությունները չկատարելու դեպքում ՍՊԸ-ն պարտավոր էր վերադարձնել ամբողջ պարտքը, իսկ նույն օրը կնքված մեկ այլ համաձայնագրով սահմանվել է 100 000 եվրոյի չափով վարկի և 10 000 եվրոյի չափով ապառքի մասով վճարման ժամանակացույցը։ Դրանում նաեւ նշվել է, որ վճարման ժամանակացույցը չպահպանելու դեպքում կվճարվի լրացուցիչ 6%։ ՍՊԸ-ն, սակայն, այս պարտավորությունները ևս չի կատարել։ Արդյունքում՝ դիմումատուն հայց է ներկայացրել Տնտեսական դատարան՝ ՍՊԸ-ից պահանջելով վերադարձնել ընդհանուր 1 516 442 ԱՄՆ դոլար եւ 116 600 եվրո, ներառյալ՝ պարտքի հիմնական գումարը, վարկի գումարը և երկուսի համար հաշվարկված տոկոսները, սակայն, Տնտեսական դատարանը, բավարարելով պատասխանող կողմի միջնորդությունը, թողել է հայցը առանց քննության՝ գտնելով, որ վեճի կարգավորման հարցը գտնվում է Արբիտրաժային տրիբունալի իրավազորության շրջանակում, դիմումատուն բողոքարկել է որոշումը, որը կրկին մերժվել է։ Արբիտրաժային տրիբունալը ևս հրաժարվել էր քննել հայցը, արդյունքում, հաշվի առնելով, որ Տնտեսական դատարանն արդեն լուծարվել է, «Շոլց ԱԳ» ընկերությունը 2008թ. հայց է ներկայացրել Երևանի քաղաքացիական դատարան, որը փոխանցվել է Երւան քաղաքի Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների դատարան։ Նշված հայցը դատարանը թողել է առանց քննության՝ հղում կատարելով Տնտեսական դատարանի որոշմանը։ Այս որոշման դեմ վերաքննիչ բողոքը մերժվել է, իսկ վճռաբեկ բողոքը՝ վարույթ չի ընդունվել։ Շարունակությունը՝ սկզբնաղբյուր կայքում

11:58 - 28 հունիսի, 2023