«Գիտուժ» նախաձեռնություն

Գիտական կազմակերպությունների ու բուհերի միավորման դրույթը կմնա անփոփոխ․ «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքը վերջնական լրամշակման փուլում է

«Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքում վերջին լրամշակումներն են կատարվում, և այն շուտով կուղարկվի կառավարություն։ Օրենքի ընդունմամբ բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտում մի շարք առանցքային փոփոխություններ են սպասվում, այդ թվում՝ բուհերի խոշորացումը, գիտական կազմակերպությունների ու բուհերի միավորումը։ Օրերս Ազգային ժողովում (ԱԺ) օրենքի վերաբերյալ աշխատանքային քննարկում էր, որին մասնակցում էին գործադիրի և օրենսդիրի, ակադեմիական համայնքի ներկայացուցիչներն ու շահագրգիռ այլ կողմեր։ Օրենքի նախագիծը, հիշեցնենք, տևական լրամշակման փուլից հետո շրջանառության մեջ դրվեց անցած տարվա սեպտեմբերին։ Այս ընթացքում տարբեր կողմերից նախագծի վերաբերյալ առաջարկներ են հնչել։ ԱԺ-ում քննարկման ընթացքում պարզ դարձավ, որ առաջարկների հիման վրա նախագծում որոշ փոփոխություններ են կատարվել, սակայն անփոփոխ է մնացել բուհերի խոշորացման և գիտական կազմակերպությունների ու բուհերի միավորման դրույթը, որն, ըստ գործադիրի ներկայացուցիչների, սկզբունքային է։ Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի (ԿԳՄՍ) նախարար Ժաննա Անդրեասյանի կարծիքով Հայաստանում գոյություն ունեցող համակարգի փորձառությունից է հենց բխում միավորման առաջարկը։ «Մեզ անընդհատ թվացել է, որ գլոբալ որակական արդյունքի կարող ենք հասնել կոսմետիկ փոփոխություններով կամ կիսատ լուծումներով։ Դրանք կարող են կարճ ժամանակով բարելավել իրավիճակը, որոշ ցուցանիշներ գուցե կարող են 1-2 կետով ավելի լավը դառնալ, բայց դա որակական, համակարգային փոփոխության ճանապարհ չԷ»,- հայտարարեց ԿԳՄՍ նախարարն ԱԺ-ում: Ժաննա Անդրեասյանը Ժաննա Անդրեասյանը չհիմնավորված համարեց այն պնդումը, թե սպասվող փոփոխություններով գիտությունը դիտարկվելու է որպես բարձրագույն կրթությանը սպասարկող ոլորտ (օրենքի նախագծի կարգավորումներով նախատեսվում է, որ գիտական կազմակերպությունները գործելու են որպես համալսարանների մաս կազմող և ինքնուրույնության որոշակի մակարդակ ունեցող միավորներ)։ ԿԳՄՍ նախարարը հիշեցրեց գիտության ոլորտի ֆինանսավորման ավելացումն ու կառավարության իրականացրած ծրագրերը՝ շեշտելով, որ դա ցույց է տալիս իրենց վերաբումունքը ոլորտի հանդեպ։ ԿԳՄՍՆ Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի (ԲԿԳԿ) նախագահ Սարգիս Հայոցյանն էլ ասաց՝ իրենք որոշումներ կայացնելիս առանորդվում են եղած տվյալներով ու թիրախավորում ոլորտի խնդիրները։ Նա, մասնավորապես, շեշտեց, որ Հայաստանի գիտաշխատողների 70%-ը Գիտությունների ազգային ակադեմիայից (ԳԱԱ) է, գիտության բազային ֆինանսավորման 75%-ը տրվում է ԳԱԱ ինստիտուտներին, մինչդեռ ԳԱԱ-ն ապահովում է միջազգային տպագրությունների 25-30%-ը։ Սարգիս Հայոցյանն անդրադարձավ նաև այն հարցին, որ ԳԱԱ ինստիտուտներում, ըստ կառավարության տվյալների, ամեն մոտ երկու գիտնականի բաժին է ընկնում մեկ վարչական աշխատող։ «Սա խոսում է նրա մասին, որ համակարգում այսօրվա կազմակերպման ձևով, այսինքն` գիտությունը գիտական կազմակերպություններում իրականացնելու պայմաններում մենք ունենք ծախսի հանդեպ վերադարձի էական խնդիրներ։ Սրան զուգահեռ մենք ունենք գիտական կազմակերպություններ, որտեղ աշխատում են 50-ից ոչ ավելի գիտաշխատողներ։ Այս ամեն ինչը բերում է գիտության գետտոյացման, ու խնդիր է առաջանում նաև մրցունակության վերաբերյալ ընդհանուր խոսույթի ձևավորման հարցում․ շատ բարդ է լինում գաղափարը հասցնել կատարողներին»,- ասաց ԲԿԳԿ նախագահը։ Սարգիս Հայոցյանն անդրադարձավ նաև գիտության սերնդափոխության ու միջազգային տպագրությունների հարցերին։ Նա նշեց՝ վերջին տարիներին և՛ գիտնականների թվի աճ կա, և՛ միջազգային տպագրությունների, սակայն երկու դեպքում էլ աճի տեմպերից դեռևս գոհ չեն։ Գիտության սերնդափոխության խնդրին և կառավարության կողմից սպասվող փոփոխությունների համատեքստում առաջարկվող լուծումներին մանրամասն կարող եք ծանոթանալ «Ինֆոքոմի» հոդվածում։ Սարգիս Հայոցյանը ԲԿԳԿ նախագահը նշեց, որ օրենքի՝ ԳԱԱ-ին վերաբերող սկզբունքային կետերի շուրջ աշխատել են ԳԱԱ-ի հետ։ ԳԱԱ նախագահ Աշոտ Սաղյանն էլ նշեց, որ կառուցողական քննարկում է տեղի ունեցել։ ԳԱԱ նախագահը հիշեցրեց, որ իրենք գործընթացի վերաբերյալ ի սկզբանե այլ դիրքորոշում ունեին և առաջարկում էին կատարել ինստիտուտների ու բուհերի մասնակի միավորում՝ ԳԱԱ համակարգում պահելով որոշ ինստիտուտներ և իրականացնելով բարեփոխումներ։ «Բայց քանի որ կառավարության դիրքորոշումը այլ է, օրենքը շրջանառության մեջ դնելուց հետո մենք երկու անգամ հանդիպել ենք պարոն Հայոցյանի հետ, քննարկել ենք Ակադեմիայի մասով գործառույթները, որը արդեն բավականին պատասխանատու, կարևոր դերակատարություն կունենա ապագայում գիտության, կրթության, ընդհանրապես մեր պետության գիտական մտքի զարգացման համար։ Փորձագիտական և գիտամեթոդական գործունեությունը վերադառնում է ԳԱԱ-ին»,- ասաց Աշոտ Սաղյանը։ Օրենքի՝ այս պահին հանրային քննարկման դրված նախագծում որպես ԳԱԱ գործառույթներ են նշվում քննարկումների և համաժողովների կազմակերպումը, գիտության հանրայնացումը, ոլորտային քաղաքականությունների խորհրդատվության տրամադրումը և այլն։ Թե ինչպիսին կլինի նոր ձևակերպումը, պարզ կդառնա նախագծի լրամշակված տարբերակի հրապարակումից հետո։ Սակայն ԱԺ-ում հստակեցվեց, որ ԳԱԱ-ն իր կազմում ինստիտուտներ չի ունենալու։ Դիմելով գործադիրի ներկայացուցիչներին՝ ԳԱԱ ակադեմիկոս քարտուղար Արթուր Իշխանյանը նշեց՝ աշխարհում կան հրաշալի աշխատող տարբեր համակարգեր, և կառավարությունը պիտի հիմնավորի, թե ինչպես է սպասվող փոփոխություններով համակարգը որակապես ավելի լավը դառնալու։ Նրա խոսքով այդ հիմնավորումը բացակայում է։ ԳԱԱ ակադեմիկոս քարտուղարը նաև հարց բարձրացրեց, թե ինչու գիտական գործունեության տեսակների դիվերսիֆիկացում չի ապահովվում սպասվող փոփոխությունների համատեքստում։ Նշենք, որ Բարձարգույն կրթության և գիտության օրենքի՝ այս պահին շրջանառության մեջ դրված նախագծից պարզ է դառնում, որ օրենքի ընդունումից հետո ԳԱԱ համակարգում գործող գիտական բոլոր կազմակերպություններն անցնելու են ԿԳՄՍՆ գերատեսչական պատկանելիության, իսկ բուհերի խոշորացումից հետո ներառվելու են խոշոր համալսարանների կազմում։ Համալսարանների մաս են դառնալու նաև գիտական անկախ կազմակերպությունները՝ եզակի բացառություններով։ Բացի համալսարանական գիտությունից՝ օրենքի նախագիծը հնարավորություն է տալիս ունենալու նաև գերատեսչական գիտական կառույցներ, որոնք կզբաղվեն գերատեսչությունների խնդիրներով, ինչպես նաև թանգարանների, առողջապահական հաստատությունների, արտադրական կազմակերպությունների կազմում գործող հետազոտական հիմնարկներ։ Իսկ որևէ համալսարաննի կառուցվածքում չգործող հանրային գիտական կազմակերպություն հիմնադրվել կարող է միան այն դեպքերում, եթե այն իրականացնելու է կիրառական բնույթի թիրախային հետազոտություններ կամ փորձարարական մշակումներ գերազանցապես պետական որևէ գերատեսչության խնդիրների շրջանակում: «Ընդ որում՝ դրա հիմնադրման որոշման կայացման հիմքում պետք է դրվեն տվյալ բնույթի հետազոտությունները համալսարանների գիտական կազմակերպություններում իրականացնելու անհնարինության հիմնավորումները, տվյալ գերատեսչության կողմից պատշաճ մակարդակի և պատշաճ ծանրաբեռնվածությամբ հետազոտական խնդիրներ առաջադրելու կարողունակության վերլուծությունը և լիազոր մարմնի կողմից ստեղծված մասնագիտական փորձագիտական խորհրդի դրական եզրակացությունը»,- ասվում է նախագծում: ԱԺ քննարկման ընթացքում գործադիրի ներկայացուցիչներից հնչած մեկնաբանություններից կարելի է ենթադրել, որ այս դրույթները լրամշակված տարբերակում նույնն են մնալու։ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը, մասնավորապես, նշեց՝ աշխատել, իհարկե, կարող են տարբեր մոդելներ, ապա հարցրեց՝ ո՞ր մոդելը կարող ենք մեզ թույլ տալ։ «Ամեն ինչը գին ունի․ արդյո՞ք մենք պատրաստ ենք առանձին ռեսուրս ունենալ որակյալ ակադեմիական կրթության և ակադեմիական գիտության համար, մի հատ էլ միջազգայնորեն մրցունակ լրիվ առանձին գիտության համար։ Որտե՞ղ դա իմաստ ունի անել և որտե՞ղ իմաստ չունի։ Որտեղ դրանք համադրվում են, պիտի լինեն միասին, որտեղ չեն համադրվում, պետք է ձևակերպենք ու պահենք առանձին՝ բայց հասկանալով մեր ակնկալիքը ու արդյունքը։ Եվ սա բացառող համակարգ չէ, սա հենց դիվերսիֆիկացիա է, որովհետև դիվերսիֆիկացիան գնում է ըստ նպատակի։ ․․․․ Մենք վստահ ենք, որ Ակադեմիայի ներգրավվածությունը մեր գիտական կյանքում շատ ավելի մեծ է լինելու այն համակարգում, որը մենք նկարագրում ենք, որովհետև այդտեղ մարդիկ զբաղվելու են իրենց էքսպերտային կարծիքի մշակմամբ, ներկայացմամբ և նաև գնահատմամբ»,- ասաց նախարարը։ ԲԿԳԿ նախագահ Սարգիս Հայոցյանը հիշեցրեց, որ գիտնականների ատեստավորման նոր կարգում կան պատվավոր գիտաշխատողների տարակարգեր․ ինչ-որ առաջադեմ տարիքից հետո ձեռքբերումների արդյունքում մարդիկ կարող են ստանալ այդ աստիճանը, և «այդ ամբողջ մարդկային ներուժը կդառնա Ակադեմիայի հենքը»։ Արթուր Իշխանյանը նշեց, որ խոսքը կենսաթոշակային տարիքի մարդկանց մասին է, և դա նշանակում է ԳԱԱ-ն դարձնել «ծերակույտ»։ Սարգիս Հայոցյանն էլ պատասխանեց․ «Ամենայն հարգանքով, այսօր ԳԱԱ ակադեմիկոսների ամենափոքր անդամը 62 տարեկան է»։ Նշենք, սակայն, որ ԳԱԱ ղեկավարությունն ինքն է արդեն մի քանի տարի խոսում ԳԱԱ անդամ դառնալու նոր չափանիշներ սահմանելու և անդամների ընտրություններ անցկացնելու անհրաժեշտության մասին։ Մանրամասները կարող եք կարդալ այստեղ։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ Տիգրան Շահվերդյանը նշեց՝ իրենց նախաձեռնության՝ օրենքի նախագծի հետ անհամաձայնությունները պայմանավորված չեն այն հանգամանքով, որ իրենք դեմ են միավորմանը։ Նախաձեռնությանը հետաքրքիր է այն հարցի պատասխանը, թե ինչպես է հիմնավորվում, որ այս փոփոխությունների իրականացմամբ հնարավորություն կստեղծվի պետության կարիքներից բխող հետազոտությունների իրականացման համար։ Տիգրան Շահվերդյանը նաև հստակեցրեց՝ իրենց մտահոգությունը ոչ թե այն է, որ գիտությունը ստորադասվելու է բարձագույն կրթությանը, այլ որ սպասվող փոփոխություններով շեշտն առաջնային կերպով դրվում է ակադեմիական գիտության բնագավառում մրցունակության բարձրացման վրա։ Տիգրան Շահվերդյանը «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամը շեշտեց՝ հարկավոր է ձևավորել պետական կարիքներից բխող գիտական հետազոտությունների և փորձարարական մշակումների (ԳՀՓՄ) ծրագրերի պատվերի ամբողջական համակարգը, որից պարզ կլինի, թե ինչպիսի պետական կամ մասնավոր ԳՀՓՄ կատարողներ են Հայաստանին հարկավոր։ Նա առանձնացրեց ԳՀՓՄ երեք ուղղություններ՝ ակադեմիական հետազոտություններ, որտեղ շեշտը դրվում է մտավոր ներուժի, գիտական սարքավորումների, կարողությունների և բարձրորակ հրապարակումների քանակի վրա, արդյունաբերական նորարարություն, որտեղ շեշտը դրվում է մասնավոր հատվածում ԳՀՓՄ-ի ֆինանսավորման կամ խթանման, ավելացված արժեքը բարձրացնելու, ՀՆԱ-ն մեծացնելու և, ի վերջո, պետական բյուջեն ավելացնելու վրա, անվտանգային հարցեր, որտեղ վճռորոշ չափանիշ է հասանելիությունը արտադրանքին, տեխնոլոգիաներին և կարողություններին։ «Հայաստանը ժառանգել է ԳՀՓՄ կատարողների համակարգ, սակայն չի ժառանգել պատվերի մեխանիզմները, որի պատճառով էլ կորցրել է կատարողների մեծ մասին։ Որպես անկախ, ինքնիշխան պետություն ԳՀՓՄ պատվերի ինստիտուցիոնալ մեխանիզմների ձևավորման հարցում մենք շատ դանդաղ ենք շարժվում։ Մինչև այսօր էլ համակարգը դեռ մասնակի է ձևավորված՝ չնայած այն բոլոր անվտանգային մարտահրավերներին, որոնց մենք առերեսվում ենք։ Որպեսզի ԳՀՓՄ-ն իրապես օգտագործվեն որպես մրցունակության գործիք, անհրաժեշտ է, որ վերոնշյալ 3 գործունեության տեսակները իրականացվեն ներդաշնակ կերպով, սակայն այս օրենքի նախագծի օրինակով էլ մենք տեսնում ենք, որ սայլերը դնում ենք ձիերց առաջ․ փոխանակ ջանքերն ուղղենք նպատակները հստակեցնելու, կարիքներից բխող ԳՀՓՄ պատվերի մեխանիզմները ամբողջական ձևավորելու մեջ, դրանց հիման վրա հայաստանյան ակադեմիական գիտության ռազմավարության հստակեցման մեջ, մասնավորապես, թե ակադեմիական գիտության մեջ ինչ բնագավառների պետք է առաջնահերթություն տրվի, մենք ահռելի ռեսուրսներ ենք դնում ակադեմիական գիտության համակարգի կտրուկ փոփոխությունների մեջ՝ չունենալով հստակություն, թե ինչպես է դա ծառայելու մեզ»,- ասաց Տիգրան Շահվերդյանը։ Ժաննա Անդրեասյանը դեռ իր խոսքի սկզբում էր նշել, որ պատվերի մեխանիզմների ձևավորման հարցը դուրս է «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի քննարկման շրջանակից, ապա հիշեցրել՝ վարչապետին կից ձևավորվել է գիտատեխնոլոգիական խորհուրդ, որտեղ կառավարությունից ու մասնավոր հատվածից ներկայացուիչներ կան, և աշխատանքային խմբի քննարկումների արդյունքում առաջարկվել է Նորարարությունների հայկական հիմնադրամ ստեղծել։ Սարգիս Հայոցյան էլ հիշեցրեց, որ գիտության ֆինանսավորման կարգում փոփոխություններ են տեղի ունեցել․ փոփոխվել է, մասնավորապես, նպատակային ֆինանսավորման ծրագրերի տրամաբանությունը։ Այս ծրագրերը միտված են պետության կարիքներից բխող հետազոտական ծրագրերի ֆինանսավորմանը, սակայն մինչև այս պահը հետազոտություններն իրականացվում էին հենց գիտնականների նախաձեռնությամբ։ Այժմ արդեն մեխանիզմներ են դրվել, որոնցով կբացահայտվեն պետության կարիքները, ապա գիտնականների հետ քննարկումից հետո կսհտակեցվի հետազոտական ծրագրերի ցանկը։ ԲԿԳԿ նախագահը նշեց՝ ֆինանսավորման ծրագրերում այս և նմանատիպ ծրագրերի ծավալն ավելի փոքր է, սակայն համադրելի է կարողունակության հետ։ «Երբեք որևէ միջոցառման որակը չենք զիջում՝ քանակ ապահովելով»,- շեշտեց նա։ Սարգիս Հայոցյանի խոսքով, չնայած կառավարությանը մեղադրում են միջազգային հրապարակումների վրա կենտրոնանալու համար, բայց իրենց պատկերացմամբ հրապարակումները գիտնականի աշխատանքի առաջնային ցուցիչներն են։ «Եթե գիտնականն իր հիմնական գործը չի կարող անել, հիմք չկա կարծելու, որ մնացած աշխատանքներն ավելի լավ է անելու։ ․․․․ Ըստ էության, մեզ պետք է ապահովել համակարգի կարողունակությունը, հետո անցնել այդ համակարգից այլ կողմնակի արդյունքներ քաղելուն»,- ասաց նա։ Սարգիս Հայոցյանը շեշտեց՝ համալսարանների կազմում գիտական կազմակերպություններն անկախ են լինելու իրանց գործունեության ոլորտները որոշելու հարցում ու նաև կարողնալու են «ազատորեն որոշակի պատվերներ իրականացնել»։ «Մի շարք արևմտյան երկրներում համալսարանական հետազոտական ինստիտուտները կարևորագույն հետազոտություններ են անում, այդ թվում՝ նաև պաշտպանական ոլորտում, ինդուստրիայի հետ համագործակցության հարցում»,- ասաց ԲԿԳԿ նախագահը։ Տիգրան Շահվերդյանը նշեց՝ «Գիտուժ» նախաձեռնությանն այս օրենքի քննարկման համատեքստում հետաքրքրում է, թե արդյո՞ք հնարավոր է համակարգի բարեփոխումն իրականացնել այնպես, որ մի կողմից ապահովվի Հայաստանի կարիքներից բխող հետազոտական կարողությունների զարգացում, մյուս կողմից «իրավիճակն էլ ավելի չբարդանա»։ «Այս հարցում ժամանակը մեր դեմ է աշխատում ոչ միայն այն պատճառով, որ Հայաստանի արտաքին մարտահրավերներն աճում են, այլ նաև այն պատճառով, որ ԳՀՓՄ մեջ ներդրվում են հարկատուների գումարները, և պետք է օր առաջ պատասխանել, թե ինչքանով են այդ ներդրումները իրական խնդիրներ լուծում կամ խնդիրների լուծման համար կարողություններ ձևավորում»,- ասաց նախաձեռնության անդամը։ Նա հիշեցրեց իր թված ԳՀՓՄ երեք ուղղությունների մասին՝ ակադեմիական, նորարարական և անվտանգային՝ շեշտելով, որ եթե ակադեմիականին զուգահեռ նորարարական հետազոտությունների մասով այս պահին քայլեր արվում են, ապա անվտանգային ԳՀՓՄ-ի պատվերի մեխանիզմը կայացած չէ։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամը շեշտեց՝ գիտնականի աշխատանքի արդյունավետության միակ չափանիշն ակադեմիական արդյունքը չէ, պետության խնդիրների լուծումն է, որն իրենց տեսակետից ավելի կարևոր է։ «Ակադեմիական արդյունքը ոչ ոք չի ստորադասում, բայց կարևոր է, որ ակադեմիական արդյունքը լինի այն ուղղություններում, որոնք առաջնային են մեզ համար, և դա մենք, ցավոք սրտի․ դեռ չենք տեսնում։ Մենք շատ լավ գիտենք, որ դուք իրականացնում եք կարիքներից բխող որոշ ծրագրերի ֆինանսավորում, բայց դա շատ փոքր տոկոս է կազմում»,- նկատեց նա։ Տիգրան Շահվերդյանը նշեց՝ եթե անգամ պետական պատվերի մեխանիզմների ձևավորումը ԿԳՄՍՆ տիրույթում չէ, կառավարության տիրույթում է, և փոփոխությունները պետք է համակարգված, ներդաշնակ իրականացվեն։ «Եթե մեր ամբողջ նպատակն է միայն ակադեմիական արդյունքը, ապա խնդիր չկա ձեր նախատեսած կտրուկ միավորումների հետ, բայց քանի որ մենք գործ ունենք պետական միջոցների ներդրման հետ, ամբողջ աշխարհում արդեն հասկացել են, որ կատարողների երկու տեսակ կա։ [Կան] համալսարաններ, բայց նաև կան համալսարաններից դուրս գիտական ինստիտուտներ, որոնք տարբեր ձևաչափի են լինում, գերատեսչական են լինում, լինում են հատուկ խմբավորումների մեջ, նաև՝ Ակադեմիայի մեջ, լինում են ուղիղ կառավարության [ենթակայութամբ]։ Դրանց նպատակն է պետության կարիքներից ելնող ԳՀՓՄ աշխատանքներ իրականացնել ու նաև ավելի արդյունավետ լինելու պատճառով ակադեմիական գիտությամբ զբաղվել, բայց կարող ենք և չզբաղվել։ Հիմա մենք խոսում ենք այս ձևաչափի մասին, որն օրենքի նախագծում սահմանափակվում է միայն գերատեսչական ֆորմատով, և անհասկանալի է` ինչու։ Եկեք զարգացնենք մեր բարձրագույն կրթությունը` համատեղելով գիտության հետ, բայց շատ կարևոր է նաև զարգացնել կարողություններ մեր խնդիրը լուծելու»,- ասաց «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամը։ Տիգրան Շահվերդյանը հիշեցրեց, որ իրենք առաջարկել են ընտրել ինստիտուտների առաջին խմբերը, միավորել դրանք ու նախ համոզվել, որ այդ ֆորմատով հնարավոր է պետության կարիքներից բխող հետազոտություններ իրականացնել։ Ժաննա Անդրեասյանը կրկին պնդեց, որ կառավարության ներկայացված համակարգը բացառող չէ՝ նշելով՝ եթե կա ինչ-որ առաջարկ, որը կոնկրետ ցույց է տալիս, թե այդ համակարգի տրամաբանությունից ինչ տեսակի հետազոտություններն են դուրս մնում, ապա այդ առաջարկը կարող է ներկայացվել կառավարությանը։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ, իրավաբան, ճարտարագետ Խաչատուր Փափանյանը նկատեց՝ բարեփոխումները սովորաբար տեղի են ունենում աստիճանաբար, մինչդեռ ինքը նկատել է, որ Հայաստանում դրանք արվում են կտրուկ։ «Եթե դուք ուզենայիք աստիճանաբար անել բարեփոխումները, ի՞նչ փուլեր կներառեիք այդ բարեփոխումների մեջ»,- հարցրեց նա ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանին։ Ժաննա Անդրեասյանը նշեց՝ քննարկման ենթակա ամենակարևոր հարցերից և բարեփոխումների հաջողման/չհաջողման ամենաառանցքային նախապայմաններից մեկն իրականացման ճանապարհային քարտեզն է։ Նա շեշտեց, որ նախարարությունը դեռ 2023 թվականի ամռանն է հայտարարել խոշորացման ու միավորման մասին՝ բուհերին ու գիտական կազմակերպություններին հրավիրելով առաջարկներ ներկայացնել։ «Ութ ամիս տրվել է առաջարկների համար։ Նախորդ տարի մարտից բոլոր ինստիտուտների, բուհերի և հետաքրքրված կողմերի ներկայացուցիչներից աշխատանքային խմբեր են ձևավորել, որոնց կցվել են համապատասխան միջազգային գործընկերները, և այդ խմբերն աշխատում են արդեն մի տարուց ավելի։ Մենք նպատակ ունենք այս տարվա վերջին ամփոփել հայեցակարգային փուլը և դրանից հետո գնալ իրականացման պլանի ուղղությամբ։ Մեզ ավելի շատ մեղադրանքներ են ուղղվում դանդաղության համար, քան արագության, բայց մենք բոլոր արձագանքներում ասում ենք, որ պատրաստ չենք շտապել որակի հաշվին»,- ասաց նախարարը։ Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող Գայանե Շագոյանը նկատեց, որ նախարարի նշած աշխատանքային խմբերում ներառականության խնդիր կա։ «Բացեք և նայեք՝ ովքեր են ներառված այդ աշխատանքային խմբերում։ Որոշ ինստիտուտների աշխատակիցներ իմանում են, թե իրենց ինստիտուտից ովքեր են ներառված, Ձեզ հետ հանդիպման ժամանակ։ Սա նշանակում է, որ այն մարդիկ, որոնք ներկայացնում են ինստիտուտները, ներառված չեն ներինստիտուտային քննարկումների մեջ»,- ասաց Գայանե Շագոյանը։ Գիտնականը կարևորեց նաև, որ երկրի համար ռազմավարական կարևորություն ունեցող այս նախագիծն ունենա քաղաքական և քաղաքացիական կոնսենսուս․ «2015 թվականից քննարկում ենք [այս հարցերը] և անընդհատ ունենք այս խնդիրը, որովհետև չունենք մեծ հայեցակարգային մոտեցումը, թե մենք մեր երկրում ինչ տիպի գիտություն ենք զարգացնում, որովհետև չգիտենք, թե ինչ տիպի պետություն ենք զարգացնում»։ Ժաննա Անդրեասյանը աշխատանքային խմբերի ներգրավվածության հարցը ԿԳՄՍՆ տիրույթից դուրս համարեց և խորհուրդ տվեց խնդիրը բարձրաձայնել ինտիտուտների ներսում։ «Եթե մենք խոսում ենք ժողովրդավարության, մշակութային փոփոխության մասին ու սպասում ենք, որ վերևից պետք է մեկը գա և ձևավորի աշխատանքային պատշաճ մթնոլորտ, նշանակում է` մշակութային փոփոխության մասին չենք խոսում։ Այդ փոփոխությունը տեղի է ունենում, երբ ներսում աշխատանքային թիմերը այդ պահանջներն իրենց ղեկավարների առաջ դնում են, մենք էլ խրախուսում ու աջակցում ենք։ Այդ տնօրեններն ընտրվում են, և այդ բոլոր գործընթացները կարող են կառավարվել ու ի սկզբանե ճիշտ պլանավորվել։ Ես վստահ եմ, որ մեր նախագծած համակարգում այդ տրամաբանությամբ աշխատող ինստիտուտներ չենք ունենալու, որոնք անձի շուրջ ձևավորված կառույցներ են, և որտեղ մարդիկ մասնակից չեն պրոցեսներին»,- ասաց նախարարը։ Ժաննա Անդրեասյանը նկատեց՝ շատ մտահոգություններ բխում են նրանից, որ ստեղծվելիք համակարգը անծանոթ է, և ռիսկայնություն կա։ «Մեր կառավարման հիմնական գործիքը պետք է լինի անցումային ժամանակահատվածի և ճանապարհային քարտեզի ճիշտ պլանավորումը։ ․․․․ Եթե մենք նույնիսկ լավագույն գաղափարները միասին համաձայնեցված ձևակերպենք, սակայն սխալ պլանավորենք դրա իրականացումը, ոչ մի արդյունք չենք ստանալու»,- ասաց նախարարը։ «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագիծը, հիշեցնենք, վերջնական լրամշակման փուլում է և շուտով կուղարկվի կառավարություն, ապա՝ ԱԺ։ Մինչ այդ կարող եք դիտել «Ինֆոքոմի» ֆիլմը, որը պատմում է, թե ինչպես օրակարգ բերվեցին բարձրագույն կրթության և գիտության ոլորտների բարեփոխումները, «Ակադեմիական քաղաք» ծրագիրը, ինչ դիրքորոշումներ ու մտահոգություններ են տարբեր կողմերից հնչել այս համատեքստում, և որոնք են կառավարության հիմնավորումները։ Լուսանկարները՝ ԱԺ-ի Աննա Սահակյան

14:46 - 16 ապրիլի, 2025

Հայաստանի կարիքներից բխող գիտություն․ ԱԺ-ում քննարկվեց անվտանգության ամրապնդման և տնտեսության զարգացման գործում գիտության և տեխնոլոգիաների դերը

Ինչո՞ւ Հայաստանում գերատեսչությունները չունեն պետության կարիքներից բխող գիտական խնդիրներ սահմանելու կարողություններ, արդյո՞ք գիտական արդյունքը չափելու միակ միջոցը պիտի լինեն միջազգային հեղինակավոր ամսագրերում տպագրությունները, ինչո՞ւ չի հրապարակվում գիտության ռազմավարությունը․ Ազգային ժողովում (ԱԺ) կառավարության և գիտական համայնքի ներկայացուցիչները նոյեմբերի 19-ին փորձում էին ստանալ այս հարցերի պատասխանները։ ԱԺ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավորներ Հակոբ Արշակյանը և Սիսակ Գաբրիելյանը «Գիտուժ» նախաձեռնության հետ կազմակերպել էին «Գիտության և տեխնոլոգիայի դերը Հայաստանի անվտանգության ամրապնդման և տնտեսության զարգացման գործում» թեմայով աշխատանքային քննարկում։ Լուսանկարում՝ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը և Հակոբ Արշակյանը Քննարկման կազմակերպման առիթներից էր «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նոր նախագիծը, որը լրամշակումների տևական փուլից հետո շրջանառության մեջ է դրել Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարությունը (ԿԳՄՍՆ)։ Այս նախագծով, հիշեցնենք, առաջարկվում են բարձրագույն կրթության և գիտության համակարգերի մի շարք արմատական փոփոխություններ, այդ թվում՝ բուհերի խոշորացում, գիտական կազմակերպությունների ինտեգրում բուհերի կազմում, Գիտությունների ազգային ակադեմիայի (ԳԱԱ) դերի փոփոխություն։ Նախագծում առանձին կետով կարգավորվում են նաև ստեղծվելիք ակադեմիական քաղաքին վերաբերող հարցերը (նախագծի մանրամասները կարող եք կարդալ այստեղ)։ Պետությունը՝ խնդիրներ սահմանող ԱԺ-ում կազմակերպված քննարման մի զգալի հատված նվիրված էր, այսպես կոչված, պետական պատվերին․ քննարկման մասնակիցները փորձում էին հասկանալ, թե ինչպես կարող է կառավարությունը վերհանել պետության կարիքներից բխող գիտական խնդիրներ և դրանք պատվիրակել գիտնականներին։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ Տիգրան Շահվերդանը նշեց, որ 2021-ին իրենց նախաձեռնության առաջ քաշած գլխավոր պահանջներից էր գիտության ֆինանսավորման ավելացումը, ինչը տեղի ունեցավ։ Նա շեշտեց՝ իրականացվել են ու շարունակում են իրականացվել դրական այլ փոփոխություններ ևս, ինչպիսին է, օրինակ, վարչապետին կից Գիտության և տեխնոլոգիաների զարգացման խորհրդի ստեղծումը, որի աշխատանքային խմբերը հավաքագրում ու կառավարությանն են ներկայացնում Հայաստանի համար կարևոր գիտական խնդիրներ։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամի խոսքով, սակայն, այս փոփոխությունները տեղի են ունենում պետական կարիքներց բխող գիտական հետազոտությունների և փորձարարական մշակումների (ԳՀՓՄ) ռազմավարությունների բացակայության պայմաններում։ Տիգրան Շահվերդյանը «Անտեսվում է պետության՝ գիտական հետազոտությունների և փորձարարական մշակումների պատվիրատուի դերը՝ ելնելով պետության մարտահրավերներին դիմակայելու անհրաժեշտությունից։ Բազմաթիվ երկրների փորձի մեր ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ այստեղ լուրջ բաց կա։ Հայաստանի պետական համակարգում չկա այն մարմինը, որը պետք է լինի պետական կարիքներից բխող կիրառական գիտական հետազոտությունների և փորձարարական մշակումների պատվիրատու պետական համակարգում։ Այս բացերն են բերում նաև նրան, որ չարդարացված սպասումներ են ձևավորում գոյություն ունեցող գերատեսչություններից, հատկապես ԿԳՄՍ նախարարությունից։ Սակայն գոյություն ունեցող գերատեսչությունները, առանձին վերցրած, չունեն բավարար լիազորություններ պետական ԳՀՓՄ պատվերի ֆունկցիան ամբողջապես իրականացնելու համար»,- նշեց նա։ Տիգրան Շահվերդյանը շեշտեց նաև այն հանգամանքը, որ Հայաստանում գիտությանը հատկացվող ֆինանսավորման մեծ մասն ուղղվում է հիմնարար հետազոտություններին, և կիրառական հետազոտությունների ու փորձարարական մշակումների բյուջեն դրա փոքր մասն է կազմում (կատարվել է ուղղում 27․11․2024-ին)։ Ի հակադություն՝ նա բերեց Տնտեսական համագործակցության և զարգացման կազմակերպության երկրների օրինակը, որտեղ կիրառական հետազոտություններն ու փորձարարական մշակումները կազմում են ծախսերի կեսից ավելին։ Տիգրան Շահվերդյանը ներկայացրեց, թե այս խնդիրների լուծմանն ուղղված ինչ առաջարկներ ունի «Գիտուժ» նախաձեռնությունը․ անհապաղ ձևավորել պետական ԳՀՓՄ պատվիրատու մարմին հստակ լիազորություններով, մշակել պետական ԳՀՓՄ և նորարության համապարփակ ռազմավարություն՝ ուղղված երկրի անվտանգային և տնտեսական մարտահրավերների լուծմանը, հաշվի առնելով, որ պետական ԳՀՓՄ պատվերի համակարգը դեռ ձևավորման փուլում է, պետական ԳՀՓՄ կատարողների համակարգի փոփոխություններն իրականացնել ավելի կշռադատված ձևով։ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանն արձագանքեց՝ խոսակցությունը պետք է սկսել ոչ թե նոր մարմին ստեղծելուց, այլ նրանից, թե ինչ խնդիրներ պետք է լուծել և ինչպես։ Նա հիշեցրեց, որ գոյություն ունի միջգերատեսչական հանձնաժողով, որի շրջանակում տարբեր նախարարություններ հավաքագրում են իրենց խնդիրներն ու փոխանցում ԿԳՄՍՆ Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեին՝ դրանք որպես հետազոտական թեմաներ ձևակերպելու նպատակով։ Ժաննա Անդրեասյանը «Մենք սովորաբար կարծում ենք, որ մեր խնդիրները կլուծվեն եթե ունենանք հերթական մարմինը, որն ունի այսինչ գործառույթները։ Ցավոք, փորձը ցույց է տալիս, որ մարմինները կարող են ստեղծվել, բայց խնդիրները կշարունակեն չլուծվել։ Երբ պետական գերատեսչությունները պետք է ներկայացնեն այն հարցերը, որոնց ուսումնասիրությունը կարևոր է, որ իրենք առաջ գնան, օրինակ, ջրային ոլորտում, հողերի օգտագործման կամ ցանկացած այլ բնագավառում, մենք կարող ենք տեսնել այդ խնդիրները ձևակերպելու տարրական կարողության խնդիր։ Ես տեսնում եմ լրջագույն խնդիր, որ մենք ունենանք ավելի համալիր մոտեցում կարողությունների զարգացման տեսանկյունից, որպեսզի նախևառաջ կարողանանք հարցերն ու խնդիրները ճիշտ ձևակերպել, իսկ այնուհետև ընտրել՝ այս խնդիրներից որոնք պետք է դառնան առաջնահերթ և ընդգրկվեն պետության ֆինանսավորման ծրագրերի շրջանակներում»,- ասաց նախարարը։ Տիգրան Շահվերդյանը նշեց` կարևոր է ունենալ մարմին, որը կգործի նախարարություններից դուրս, և որը կունենա առանձին բյուջե ու լիազորություններ։ «Մեծ երկրների փորձը ցույց է տալիս, որ նրանք կարողանում են ամեն մի գերատեսչության մեջ ձևավորել խնդիրները ամբողջական ձևակերպելու, նաև պատվիրելու կարողությունները։ Սակայն ավելի փոքր երկրներում, որոնք հնարավորություն չունեն բոլոր գերատեսչություններում այդպիսի կարողություն ձևավորվելու, սովորաբար ստեղծվում են մեկ կամ ավելի մարմիններ, որոնք, քանի որ պետք է ամբողջական նայեն պետական խնդիրներին, գտնվում են գերատեսչություններից դուրս։ ․․․․ Մենք անիրատեսական ենք համարել [Հայաստանի] բոլոր գերատեսչություններում ձևավորել այդպիսի կարողություններ, հետևաբար պետք է լինի մասնագիտական որևէ կառույց, որն ունենա համապատասխան պրոֆեսիոնալ կարողություններ և հզորություններ»,- ասաց «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամը։ ԳԱԱ Քիմիական ֆիզիկայի ինստիտուտի տնօրեն Սեյրան Մինասյանն էլ հիշեցրեց Բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերության նախարարության (ԲՏԱ) կազմում գործող Ռազմարդյունաբերության կոմիտեի մասին՝ հարցնելով, թե ինչու Կոմիտեն չի կարողանում ձևակերպել ոլորտի կարիքները, որոնք գիտնականները կարող են լուծել, և ինչու են հետազոտությունների նախաձեռնությունները գալիս ներքևից՝ գիտնականներից։ Սեյրան Մինասյանը նաև խոսեց հետազոտությունների ֆինանսավորման նպատակային ծրագրերի մասին, որոնք ժամանակին Էկոնոմիկայի նախարարությունն էր իրականացնում, իսկ այժմ ԿԳՄՍՆ Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի տիրույթում են։ Սեյրան Մինասյանը «Ինչո՞ւ Էկոնոմիկայի նախարարությունը չէր ձևակերպում այդ նպատակները, արդյո՞ք Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեն հիմա ձևակերպելու է հստակ նպատակներ, թե ինչ է պետք մեր երկրին, որ մենք էլ դրանով զբաղվենք։ Բացի դրանից՝ Գիտությունների ազգային ակադեմիան էլ, կարծում եմ, մեծ պոտենցիալ ունի անվտանգության և տնտեսության զարգացման հարցում մեր երկրին անհրաժեշտ խնդիրները ձևակերպելու և նպատակային ծրագրեր, թեմաներ հայտարարելու։ Կարծում եմ՝ այս չորս կառույցները արդեն կան և պետք է աշխատեն։ Հիմա այդ կառույցները կան, ինչ-որ մասով թերի է արվում, ասում են՝ եկեք նոր կառույց ստեղծենք։ Այդ դեպքում ավելանալո՞ւ է այն մարդկանց ու մասնագետների թիվը, որոնք ի վիճակի են ձևակերպել պետական պատվերը, այդ վերլուծությունն անել»,- հարցրեց Քիմիական ֆիզիկայի ինստիտուտի տնօրենը։ Բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերության նախարարի տեղակալ Գևորգ Մանթաշյանն ի պատասխան նշեց՝ Ռազմարդյունաբերության կոմիտեն այժմ նոր ղեկավար ունի, վերջերս էլ ոլորտը կարգավորող նոր օրենք է ընդունվել՝ հույս հայտնելով, որ այդ ամենը հնարավորություն կտա ավելի արդյունավետ կերպով խնդիրներ ձևակերպելու։ «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Հակոբ Արշակյանն էլ կարծիք հայտնեց, որ աշխարհում բարդ խնդիրներ ձևակերպում են ոչ միայն պետությունները, այլև մասնավոր հատվածում գործող մեծ ընկերությունները։ Նա նշեց, որ խնդիրներ ձևակերպելու կարողությունները մեծապես կապված են տեխնոլոգիական առաջընթացի հետ։ Սիսակ Գաբրիելյանը և Հակոբ Արշակյանը Հակոբ Արշակյանը խնդրին անդրադարձավ նաև պատմական համատեքստի տեսանկյունից՝ նշելով՝ Հայաստանի անկախ պատմության ընթացքում գիտության համար խնդիրներ չեն ձևակերպվել այն պատճառով, որ անկախությունից առաջ այդ խնդիրները ձևակերպվել են ոչ թե Հայաստանում, այլ Խորհրդային Միությունում։ «Այն, որ Հայաստանի Հանրապետությունը՝ որպես պետություն, գիտության համար խնդիրներ սահմանելու կարողություններ չի ձևավորել, նրանից չէ, որ ունեցել է, կորսվել է. նա չի էլ ունեցել դա իր ֆունկցիաների մեջ։ Խնդիր դնել, խնդիրը իրագործել, տանել դեպի տնտեսության զարգացում․․․ Այս ամբողջը Խորհրդային Միության պետական համակարգում է արվել։ Եղել են գիտական կառույցներ, գիտաարտադրական, արտադրական միավորումներ։ Այդ ամբողջ համակարգը ժառանգելով՝ մենք երևի թե, բացի գիտության և մի փոքր էլ գիտաարտադրական կտորից, ոչնչացրել ենք»,- ասաց պատգամավորը։ Հակոբ Արշակյանը, որ վարչապետին կից Գիտության և տեխնոլոգիաների զարգացման խորհրդի անդամ է, խոսեց նաև 2023-ին ստեղծված այս խորհրդի աշխատանքների մասին՝ նշելով, թե իրենք ինչ մարտահրավերների են բախվել։ Պատգամավորի խոսքով խորհրդի աշխատանքային խմբերում գիտնականներն ու ձեռներեցներն արդեն մի քանի ուղղություններ են առանձնացրել, որոնց ուղղությամբ առաջարկել են աշխատանքներ իրականացնել, սակայն ընթացքում պարզ է դարձել, որ կարիք կա այդ ամենը «թարգմանելու և ձևակերպելու պետական կառավարչական ու բյուջետավորման ծրագրերի լեզվով»։ Նա նշեց` այդ հարցում կարողությունների խնդիր կա, որն էլ փորձում են լուծել։ Էկոնոմիկայի նախարարության Գիտելիքահենք տնտեսության վարչության պետ Նուշիկ Պերոսյանն էլ հայտնեց, որ իրենց նախարարությունն այս պահին աշխատանքներ է իրականացնում տեխնոլոգիաների առևտրայնացմանը և մտավոր սեփականությանը վերաբերող խնդիրները լուծելու ուղղությամբ։ Նրա խոսքով կան և՛ ֆինանսական, և՛ ենթակառուցվածքային բացեր, ու նախարարությունը ռազմավարություն է մշակում, ինչպես նաև նախատեսում է նոր կառույց ստեղծել, որը կզբաղվի այդ թվում վերը նշված հարցերով։ ԳԱԱ Էկոլոգանոոսֆերային հետազոտություների կենտրոնի տնօրեն Լիլիթ Սահակյանը խոսեց այն խնդրի մասին, որ հանրությունն ու կառավարությունն այնքան էլ բաց չեն գիտնականների առաջարկած լուծումներն ընդունելու հարցում։ «Երբ տնտեսվարողին ասում ես՝ կարող ենք սխեմա մշակել, որն, օրինակ, կբարձրացնի կովի կաթնատվությունը, պատասխանը լինում է՝ մեր կովերը էդպես էլ են կթվում։ Գիտության պրոդուկտը նաև այն գիտելիքն է, որը կարող ես ներդնել պետական հարցերում, և երբ պատկան մարմիններին առաջարկում ես, ասում են՝ շատ լավ է, բայց չեն պատվիրում գիտությանը, ստեղծում են մի ՀՈԱԿ կամ ՊՈԱԿ, որը փորձում է գիտական գործառույթներ վերցնել իր վրա։ ․․․․ Գիտնականների լեզուն էլ շատ հաճախ անհասկանալի է բոլորի համար։ Մենք չունենք այդ օղակը, որը կմարսի գիտության արդյունքները, կտա հասարակության տարբեր խմբերին, և հակառակը՝ կմարսի եղած խնդիրները և կտա պետությանը»,- ասաց Լիլիթ Սահակյանը։ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանն էլ նշեց՝ գիտության հանդեպ վերաբերմունքի և քննարկված շատ խնդիրների պատճառների հարցում կարևոր անելիք ունեն հասարակագիտական հետազոտութոյունները։ «Մենք հասարակագիտական բավարար վերլուծություն չունենք հանրային զարգացման խնդիրների և դրանցում գիտության մասնակցության մասին։ Եթե ասում եք, որ մեր ընկերությունները գիտելիքը չեն ընդունում և գերադասում են այլ եղանակներով աշխատել, եթե բազմաթիվ խնդիրներ ենք առաջ քաշում, որոնք հանրության ու գիտության հարաբերության հարցեր են, այստեղ է հենց կարևոր հասարակագիտական վերլուծությունը, որը, ցավոք սրտի, չկա»,- ասաց նախարարը։ Ինչպե՞ս չափել գիտության արդյունքները Ազգային ժողովում քննարկվող թեմաներից մեկն էլ Հայաստանի համար գիտական առաջնահերթ ուղղությունների սահմանումն ու գիտական արդյունքների գնահատումն էր։ Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանի՝ գիտության գծով պրոռեկտոր Աշոտ Խաչատրյանը մտահոգություն հայտնեց, որ այժմ գիտնականի արդյունավետ լինելը գնահատվում է հիմնականում միջազգային հեղինակավոր ամսագրերում հրապարակումներով։ Նա հորդորեց, որ գնահատումը նաև այլ բաղադրիչներ ունենա։ ԿԳՄՍՆ Բարձրագույն կրթության և գիտության կոմիտեի նախագահ Սարգիս Հայոցյանն էլ բացատրեց, թե ինչու են տպագրությունները գնահատման հիմնական չափանիշը։ «[Միջազգային հեղինակավոր ամսագրերում տպագրությունը] նշանակում է, որ գիտնականն ի վիճակի է ուսումնասիրել առկա ժամանակակից գրականությունը, միջազգային գիտելիքի մեջ վեր անել գիտական խնդիրներ, ձևակերպել այդ խնդիրը, գտնել լուծումներ, ձևակերպել իր լուծումները, կատարել փորձը, ստանալ արդյունքները, ձևակերպել իր եզրակացությունները, ուղարկել համապատասխան պարբերականներ, ստանալ գրախոսություն, այսինքն՝ քննադատություն, քննադատության համապատասխան՝ շտկել, արձագանքել այդ քննադատությանը, ըստ այդմ վերադարձնել շտկումներն ու տպագրել [գիտական հոդված]»,- ասաց նա։ Սարգիս Հայոցյանը Սարգիս Հայոցյանի կարծիքով գիտությունից դեպի կիրառելի հետազոտություններ ու մշակումներ թռիչքը սովորաբար շատ բացառիկ դեպքերում է տեղի ունենում։ Նրա խոսքով մինչև տնտեսությանն օգուտ տալը գիտությունը ճանապարհի ունի անցնելու, և այդ ճանապարհին կարևոր է միջազգայնորեն մրցունակ գիտությամբ զբաղվելը։ «Եթե դու չունես այդ «մեդալը», որ ի վիճակի ես այդ ամենն անելու, մեծ հարց է առաջանում, թե արդյո՞ք ի վիճակի ես մշակումներ անելու, արդյո՞ք այն, ինչը ներկայացնում ես որպես մշակում, մշակումներ են, թե՞ ուղղակի հայտնի տեխնոլոգիաների կիրառում կամ հայտնի ինչ-որ բանի անալոգ, որը սովորաբար պետք է ավելի վատը լինի, քանի որ գիտելիք դրված չէ այնտեղ»,- ասաց նա։ «Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ Տիգրան Շահվերդյանն էլ հակադարձեց, որ միջազգային հեղինակավոր ամսագրերում տպագրությունների թվի ավելացումը չպիտի լինի ինքնանպատակ։ «Մենք տպագրությունները համարում ենք անհրաժեշտ գործիք որակի չափման համար, բայց ինչի՞ որակ, ի՞նչ համակարգ, ի՞նչ կարողություններ ենք ուզում ստանալ։ Մենք ուզում ենք ունենալ համակարգ, որը կարող է մեր երկրի խնդիրները լուծել, և համակարգ, որտեղից կարող են դուրս գալ ավելացված արժեքով պրոդուկտներ, որոնք կարող ենք և՛ ներսում օգտագործել, և՛ արտահանել, բայց առաջին հերթին մեր երկրի խնդիրները լուծել։ Եթե մենք ի սկզբանե չենք գալիս այդ գլխավոր նպատակից, սկսում ենք կենտրոնանալ երկրորդական ենթանպատակների վրա։ Ոչ մի երկիր, եթե պատմությունը ուսումնասիրեք, այդպես հարցին չի մոտեցել։ Նրանք երկար փորձել են ինչ-որ լուծումներ ստանալ իրենց խնդիրներին, հետո ինչ-որ մի պահի հասկացել են, որ եթե համակարգի մեջ ձևավորեն այսպիսի կոմպոնենտ, որտեղ մարդիկ ազատ են հետազոտելու և նոր գիտելիք ստեղծելու, հետո դա ինչ-որ ձևով կիրառելու, կարող են հաճախ շատ ավելի արդյունավետ լուծումներ ստանալ։ Բայց հակառակը չի՛ եղել, որ ասեն՝ եկեք սկսենք մեր բյուջեի 90%–ը ծախսել ֆունդամենտալ հետզոտությունների վրա, շատ տպագրություններ ունենալ, հետո մի օր կտեսնենք, թե այս մարդիկ ինչ խնդիր կարող են լուծել»,- ասաց նա։ Տիգրան Շահվերդյանը շեշտեց, որ պետք է հասկանալ, թե որ ուղղություններով հետազոտություններն են կարևոր Հայաստանի համար, և դրանց առաջնահերթություն տալ, այդ ուղղություններում կարողություններ ու ենթակառուցվածքներ ձևավորել։ «Մենք հենց առաջինն էինք, որ ասեցինք՝ այս պահին պետք է ավելացնել ֆինանսավորումը, որովհետև կան ծրագրեր, որոնք հարկավոր է հենց այս պահին իրագործել։ Բայց արդեն 3 տարի է անցել, և մենք շարունակում ենք խոսել միայն դրա մասին։ Ինչ-որ մի պահի հարց է առաջանալու շատ մարդկանց, մասնավորապես՝ քաղաքացիների մոտ, թե ինչու ենք այսպես շարունակում։ Եթե այս պահից մենք սկսենք մտածել, թե որ խնդիրներն ենք ուզում լուծել, ինչ ուղղություններ ենք ուզում զարգացնել, ռեսուրսները գնահատենք, ռազմավարություններ կազմենք, պետական համակարգում բացերը լրացնենք, գոնե ասենք` սպասեք, մենք այդ գործը անում ենք․․․ Բայց ախր չենք էլ անում․ շարունակում ենք խոսել այն մասին, որ մի օր, երբ ունենանք լավ զարգացած կարողություններ, 12 հազար գիտնականներ, որոնք շատ լավ տպագրվում են, այդ ժամանակ նոր կկարողանանք խնդիր լուծել»,- նշեց նա։ ԳԱԱ ակադեմիկոս քարտուղար Արթուր Իշխանյանն էլ շեշտեց անվտանգային ուղղություններում սեփական տեխնոլոգիաների մշակման կարևորությունը։ «Հակառակ պարագայում մենք ընկնում ենք էլ ավելի մեծ կախվածության մեջ արտաքին ուժերից։ Անվտանգություն ասելով՝ մենք պետք է հասկանանք լայն սպեկտր․ դա միայն ֆիզիկական անվտանգությունը չէ, սննդային անվտանգությունն է, գաղափարական պայքարի, էներգետիկ անվտանգությունը։ ․․․․ Կան ոլորտներ, որտեղ առաջնայնությունը պետք է տրվի սեփական տեխնոլոգիաների գեներացիային, և այդ ոլորտների նշումը, այդ ոլորտների առաջնահերթ ֆինանսավորումը, դրանց զարգացման համար մեխանիզմների ստեղծումը պետք է հանդիսանա ընդհանուր մտահոգության առարկա»,- ասաց ԳԱԱ ակադեմիկոս քարտուղարը։ Ինչո՞ւ է ուշանում գիտության ռազմավարությունը ԱԺ-ում քննարկման ընթացքում ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանն անդրադարձավ գիտության զարգացման ռազմավարությանը, որը դեռևս չի հրապարակվել։ Նա հիշեցրեց, որ ռազմավարությունը պատրաստ էր դեռ 2021-ին և այն ժամանակ չհրապարակվեց լիազորող նորմի բացակայության պատճառով, իսկ այժմ վերանայման փուլում է։ «Ինչ-որ առումով լավ է, որ մինչև այս պահը դեռևս ռազմավարությունը ներկայացված չէ քննարկման, որովհետև այն բոլոր աշխատանքները, որ արվել են, բերում են մեզ հաջորդ փուլի իմաստավորման իրավիճակի, երբ որ մենք պետք է հասկանանք, թե այս ամենից հետո որոնք են մեր հաջորդ փուլի թիրախները։ Վարձատրությունը բարձրացրինք, պետական ֆինանսավորումն ավելացրինք, կիրառական հետազոտությունների, այլ ուղղություններով դրամաշնորհային նոր ծրագրեր ներդրեցինք, և պետք է հասկանալ՝ ինչպես ենք առաջ շարժվում, որ թիրախներն են դառնում մեզ համար կարևոր»,- ասաց նախաարը։ Ժաննա Անդրեասյանը նշեց՝ գիտության ռազմավարությոնը կլինի 2025-30 թթ․ համար՝ այդպիսով համահունչ դառնալով «Կրթության մինչև 2030 թ․ զարգացման պետական ծրագրին» ու ակադեմիական քաղաքի կառուցմանը։ ԳԱԱ Մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտի տնօրեն Արսեն Առաքելյանը հարցրեց, թե ինչու են առաջինը հրապարակվել «Ակադեմիական քաղաք» ծրագրի հայեցակարգը և «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագիծը, իսկ գիտության ռազմավարությունը հաջորդելու է այդ փաստաթղթերին։ «Եթե չեմ սխալվում, ընդունված պրակտիկան հակառակն է․ լինում է հայեցակարգ՝ ընդհանուր փոփոխությունների վերաբերյալ, դրանից հետո ռազմավարություն, օրենք, հետո ենթակառուցվածքների վերաբերյալ աշխատանքներ»,- նշեց Արսեն Առաքելյանը։ Ժաննա Անդրեասյանն էլ պատասխանեց՝ ռազմավարություն եղել է՝ «Կրթության մինչև 2030 թ․ զարգացման պետական ծրագիրը», որով սահմանվել են բուհերի խոշորացումն ու գիտահետազոտական կազմակերպությունների հետ միավորումը։ Նախարարը նաև նշեց՝ չնայած գիտության զարգացման ռազմավարությունը չի հրապարակվել, գոյություն ունի Կառավարության ծրագիրը, որտեղ ներկայացված են գիտությանը վերաբերող անելիքները։ Նշենք, սակայն, որ կառավարության ծրագիրն ընդունվել է դեռևս 2021-ի ամռանը, և այնտեղ սահմանված թիրախներում նախատեսվում էր ոչ թե գիտական կազմակերպությունների միավորումը բուհերին, այլ կազմակերպությունների խոշորացմամբ գիտական նոր կենտրոնների ստեղծումը։ Իսկ ակադեմիական քաղաքի ստեղծումը, գիտական կազմակերպությունների՝ բուհերին միավորումը նախատեսված են «Կրթության մինչև 2030 թ․ զարգացման պետական ծրագրով»՝ բարձրագույն կրթության համար սահմանված թիրախների համատեքստում (գործընթացի մանրամասներին կարող եք ծանոթանալ մեր ֆիլմում)։ Ազգային ժողովում կազմակերպված քննարկումն, այսպիսով, ավելի շատ հարցեր առաջացրեց, քան հարցերի պատասխանեց։ Այս պահին ԿԳՄՍ նախարարությունը առաջարկների հավաքման ու «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագծի վերջնական լրամշակման փուլում է, որից հետո նախագիծը կքննարկվի կառավարությունում։ Աննա ՍահակյանԼուսանկարները՝ Սարգիս Խարազյանի

19:39 - 21 նոյեմբերի, 2024