ԲԴԽ - infocom.am

ԲԴԽ

Բարձրագույն դատական խորհուրդը Սահմանադրական մարմին է, որը կոչված է ապահովելու դատական իշխանության անկախությունը եւ բնականոն գործունեությունը։

1. ԲԴԽ-ն`
1) կազմում եւ հաստատում է դատավորների թեկնածուների, ներառյալ առաջխաղացման ենթակա թեկնածուների ցուցակները.
2) Հանրապետության նախագահին առաջարկում է նշանակման ենթակա, ներառյալ առաջխաղացման կարգով նշանակման ենթակա դատավորների թեկնածուներին, դատարանների նախագահների եւ Վճռաբեկ դատարանի պալատների նախագահների թեկնածուներին.
3) ԱԺ-ին առաջարկում է Վճռաբեկ դատարանի դատավորների եւ նախագահի թեկնածուներին.
4) լուծում է դատավորներին մեկ այլ դատարան գործուղելու հարցը, իր լիազորությունների իրականացման կապակցությամբ դատավորի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելու կամ նրան ազատությունից զրկելու վերաբերյալ համաձայնություն տալու հարցը, դատավորին կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու, դատավորների լիազորությունների դադարեցման հարցերը։

2. Դատավորին կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու վերաբերյալ հարց քննարկելու, ինչպես նաեւ Դատական օրենսգրքով սահմանված այլ դեպքերում Բարձրագույն դատական խորհուրդը հանդես է գալիս որպես դատարան:

3. Օրենքով սահմանված դեպքերում եւ կարգով Բարձրագույն դատական խորհուրդն ընդունում է ենթաօրենսդրական նորմատիվ իրավական ակտեր:

Խորհրդի գործող նախագահը Ռուբեն Վարդազարյանն է։

Կարեն Անդրեասյանը պաշտոնավարման ողջ ընթացքում առաջնորդվել է քաղաքական և անձնական շարժառիթներով. ՀՀ Դատավորների միություն

ՀՀ Դատավորների միությունը հայտարարություն է տարածել, որում ասվում է․ «Բազմիցս արձանագրվել է, որ Կարեն Անդրեասյանը, որպես քաղաքական գործիչ, ով չի համապատասխանել Բարձրագույն դատական խորհրդի անդամի պաշտոնը զբաղեցնելու համար սահմանված չափանիշներին, պաշտոնավարման ողջ ընթացքում առաջնորդվել է քաղաքական և անձնական շարժառիթներով՝ կատարած ապօրինություններով խախտելով օրենքի գերակայության սկզբունքը և Սահմանադրության դրույթները ու սկզբունքները։ ԲԴԽ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնելու ընթացքում Կարեն Անդրեասյանը պարբերաբար իրականացրել է անօրինական գործողություններ, որոնք նպատակաուղղված են եղել դատավորների և դատական իշխանության անկախության սահմանափակմանը։ Դրանց շարքում են, մասնավորապես՝ ֆինանսական գործընկերոջ՝ արդարադատության նախարարի հետ փոխհամաձայնեցված անօրինական կարգապահական վարույթներով դատավորներին պատասխանատվության ենթարկելը և ահաբեկման մթնոլորտի (chilling effect) տարածումը,դատավորների նշանակման և առաջխաղացման գործընթացում կամայականություններով ու անարդարություններով բարոյալքման մթնոլորտի սերմանումը, դատական իշխանության կառավարման ինքնուրույն մարմինների գործունեության միջամտությունը և դրանց լիազորությունների սահմանափակման փորձերը, ԲԴԽ-ի կողմից ընդունված`աշխատանքային կարգապահության և գործերի ժամկետների քողի տակ դատավորների անկախությունը սահմանափակող` «բրգաձև կառավարում» հաստատելուն ուղղված նորմատիվ իրավական ակտերով Սահմանադրական նորմերի խախտումը, նախարարի հետ սեփական շահերին միտված օրենսդրական փոփոխությունների նախաձեռնությունները, անօրինական ցուցումների արձակումը, ապօրինի ընտրությունների կազմակերպումը և ԲԴԽ դատավոր անդամների ընտրական գործընթացներին միջամտելը, դատավորների նկատմամբ պետական ռեսուրսներով մեդիա հարձակումների կազմակերպումը, դատական իշխանության հեղինակության և ռեսուրսների հաշվին պարբերաբար ինքնագովազդով զբաղվելը, դատական իշխանության ֆինանսական ռեսուրսների` առանձնապես խոշոր չափերի գումարների վատնումը: Այս և այլ բազմաթիվ գործողություններով Անդրեասյանը դիտավորյալ ոտնահարել է դատավորների անկախությունը և խաթարել դատական իշխանության ինստիտուցիոնալ հիմքերը։ Պարբերաբար իրականացվող նման գործողությունները էապես սահմանափակել են դատավորների իրավունքները, թուլացրել դատական իշխանության անկախությունն ու հանրային վստահությունը արդարադատության նկատմամբ։ Նշված գործողությունների առաջացրած հետևանքների մասին համապատասխան գնահատականները դեռևս կարտացոլվեն նաև դատարանների, այդ թվում միջազգային որոշումներում: Այդուհանդերձ՝ սույն թվականի նոյեմբերի 18-ին գործադիր իշխանության ղեկավարի՝ իրավապահ մարմինների մի շարք պաշտոնյանների` իրենց պաշտոններն ազատելու խնդրանքի մասին ֆեյսբուքյան գրառմանը զուգահեռ Կարեն Անդրեասյանն անմիջապես հրապարակել է իր հրաժարականի տեքստը` ակնարկելով, որ այն կապված է քաղաքական պաշտոնանկությունների շարքի հետ և ինքն առաջ է ընկնում` տալով հրաժարական: Չնայած կարճ ժամանակ առաջ` 2024 թվականի հոկտեմբերի 1-ին, Արդարադատության նախարար Մինասյանի հրաժարականի կապակցությամբ Կարեն Անդրեասյանի մամլո խոսնակը պաշտոնական հայտարարություն էր տարածել` նշելով, որ կառավարության որևէ անդամի հրաժարականը և քաղաքական գործընթացները չի կարող ազդել ԲԴԽ նախագահի վրա ու նա պաշտոնավարելու է մինչև 2027 թվականի հոկտեմբերի 6-ը: 2024 թվականի հոկտեմբերի 22-ին ՀՀ վարչապետը հանրային հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում հստակեցրել է, որ Կարեն Անդրեասյանին ևս անձամբ է խնդրել հրաժարվել ԲԴԽ նախագահի պաշտոնից, ինչն ի կատար է ածվել: Թեև Կարեն Անդրեասյանի ու ԲԴԽ գործող կազմի՝ քաղաքական իշխանության ուղղակի ազդեցության տակ գտնվելու հանգամանքը չի վիճարկվել նաև նախկինում, այդուհանդերձ հարկ է արձանագրել, որ Բարձրագույն դատական խորհուրդը կամ որևէ առանձին անդամ մինչ այս պահը որևէ գնահատական տալու համարձակություն չի ունեցել`շարունակելով խորացնել գործադիրի ազդեցության տակ գտնվելու փաստն ու համահունչ հանրային ընկալումը: Այսպիսով` վերստին փաստվում է Սահմանադրությամբ դատական իշխանության անկախության երաշխավորման առաքելությունն ստանձնած գործող ԲԴԽ անդամների անկարողությունը կամ ցանկության բացակայությունն անգամ հանրային ընկալումը փարատելու համար հայտնելու որևէ դիրքորոշում, դատական իշխանության գործունեության միջամտության անթաքույց և հաստատված անթույլատրելի միջամտությունների, դատական իշխանության հեղինակությունը վերականգնելու առնչությամբ` առավելապես մտահոգված լինելով Կարեն Անդրեասյանի դիրքն ու աթոռը զբաղեցնելուն ուղղված գործընթացներով»։

20:50 - 25 նոյեմբերի, 2024

Դատական դեպարտամենտը 1 եւ 2 տարուց ավելի գործեր քննող դատավորների ցանկ է հավաքագրում

Վերջին ամիսներին Դատական դեպարտամենտը գրություններ է ուղարկել ՀՀ դատարանների նախագահներին՝ խնդրելով տրամադրել դատավորների վարույթում եղած այն գործերի ցանկը, որոնց քննության տեւողությունը գերազանցում է Բարձրագույն դատական խորհրդի սահմանած ուղենիշային ժամկետները. առանձնակի բարդության քրեական գործերի քննության առավելագույն ժամկետը 24 ամիս է, առանձնակի բարդության վարչական գործերինը՝ 18 ամիս, քաղաքացիական գործերինը՝ 13-18 ամիս։ «Ինֆոքոմ»-ի տրամադրության տակ է հայտնվել դատարանների նախագահներից մեկին ուղղված գրությունը, որում նկարագրված է վերոնշյալ պահանջը: Գրության լուսապատճենը Դատավորները նման բովանդակությամբ գրություններին ոչ միատեսակ են արձագանքել։ Մեր տեղեկություններով՝ նրանցից երկուսը պատասխան նամակով հրաժարվել է տրամադրել պահանջվող տեղեկությունը՝ պատճառաբանությամբ, որ Դեպարտամենտը դատավորներից նման տեղեկություններ հայցելու լիազորություն չունի, ինչից հետո նրանց վարույթում եղած կոնկրետ գործերի վերաբերյալ կարգապահական վարույթներ են հարուցվել։ Ուղենիշային այս ժամկետները ԲԴԽ-ն սահմանել է 2021 թ․-ի սեպտեմբեր ամսին։ Այդ ժամանակ ԲԴԽ նախագահը Գագիկ Ջհանգիրյանն էր։ Ըստ որոշման՝ դրա նպատակն է ապահովել դատական գործերի ողջամիտ ժամկետում քննությունը եւ լուծումը, դատարանների եւ դատավորների հաշվետվողականության ապահովումը, գործերի քննության տեւողության կանխատեսելիությունը, ինչպես նաեւ դատավորների միջեւ գործերի հավասարաչափ բաշխումը՝ առանձին տեսակի գործերի բարդության աստիճանից ելնելով: Որոշմամբ սահմանվել է գործերի բարդության 4 աստիճան՝ պարզ, միջին, բարդ եւ առանձնակի բարդ, որոնք որոշվում են իրավական եւ փաստական չափանիշներով։ Այդ չափանիշներից յուրաքանչյուրն ունի իր գործակիցը, որոնք էլ հաշվարկվում են չափորոշիչով սահմանված բանաձեւով։ Ըստ ԲԴԽ-ի` Դեպարտամենտը իրականացնում է մշտադիտարկում Թեեւ գրության մեջ նշված է, որ նպատակը գործերի քննության ժամկետների ուսումնասիրությունն է, պարզ չէ՝ որն է տեղեկության հավաքագրման իրավական հիմքը, այդ ուսումնասիրության նպատակը, եւ արդյունքում ինչի է հանգեցնելու այն։ Բարձրագույն դատական խորհրդի նախագահի խորհրդական, ԲԴԽ խոսնակ Մերի Գեւորգյանին խնդրեցինք պարզաբանել՝ իրավական ինչ կարգավորումների հիման վրա է Դեպարտամենտն ուղարկում այդ նամակները եւ ինչ նպատակով։ Խնդրեցինք հայտնել նաեւ՝ արդյո՞ք Դեպարտամենտին հասանելի չեն յուրաքանչյուր դատավորի վարույթում եղած գործերն ու դրանց ընթացքի վերաբերյալ տեղեկությունները, որ գրությամբ ստանալու անհրաժեշտություն է ծագել։ Մեր հարցերին ի պատասխան՝ Գեւորգյանը փոխանցեց. «Բարձրագույն դատական խորհուրդը վերջին 2 տարում թոթափել է դատարանների ծանրաբեռնվածությունը՝ որոշ դատարաններում մինչեւ 90 տոկոս բեռնաթափելով դատավորներին։ Որպեսզի դատարանները գործերը քննեն ողջամիտ ժամկետներում, Դատական դեպարտամենտը հետեւողականորեն իրականացնում է մշտադիտարկում՝ բացահայտելու` որքանով է նախկինում կուտակված գործերի դատաքննության ավարտը արդյունավետ կազմակերպվում, եւ պահպանվում են արդյոք գործերի քննության ողջամիտ ժամկետները։ Այդ նպատակով Դատական դեպարտամենտն իր կանոնադրական լիազորությունները լիարժեք իրականացնելու, անհրաժեշտ տեղեկություններ հավաքագրելու, վերջնական ճշգրտումներ անելու համար պարբերաբար հարցումներ է կատարում դատարաններին»,- ասված է պատասխանում։ Դատարանների ծանրաբեռնվածությանն ու գործերի ողջամիտ ժամկետներում քննությանը կանդրադառնանք առաջիկայում։ Այժմ հարկ է նշել, որ կարգապահական վարույթ հարուցելու իրավասություն ունեցող մարմինների կողմից ողջամիտ ժամկետների չպահպանումը արդեն իսկ վարույթ հարուցելու առիթ է հանդիսանում։ Հետեւաբար ենթադրվում է, որ այս տեղեկությունների հավաքագրմանը կարող են հաջորդել այդ մարմինների կողմից որոշակի գործընթացներ։ Այդ մարմինները, ըստ «Դատական օրենսգիրք» սահմանադրական օրենքի, երեքն են՝ Արդարադատության նախարարությունը, Էթիկայի եւ կարգապահական հարցերի հանձնաժողովը եւ որոշ դեպքերում՝ Կոռուպցիայի կանխարգելման հանձնաժողովը։ Բարձրագույն դատական խորհուրդը վարույթ հարուցող կամ ապացույցներ հավաքող մարմին չէ, իսկ Դատական դեպարտամենտը հենց Բարձրագույն դատական խորհրդի աշխատակազմն է։ Ուղենիշային ժամկետներից շեղումը ոչ բոլոր դեպքերում է արձանագրվում ԲԴԽ-ն վերջին տարիներին սկսել է առավել ակտիվորեն քննել դատավորների վերաբերյալ կարգապահական վարույթները, բայց հարկ է նշել, որ ուղենիշային ժամկետներից շեղումը ոչ բոլոր դեպքերում է արձանագրվում։ Որպես օրինակ կարելի է բերել դատավոր Աննա Դանիբեկյանի կարգապահական վարույթը։ Այս տարվա օգոստոս ամսին Արդարադատության նախարարությունը Դանիբեկյանին կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու մասին միջնորդություն էր ներկայացրել Ռոբերտ Քոչարյանի եւ մյուսների վերաբերյալ քրեական գործը, այսպես ասած, տապալելու համար։ Ըստ Նախարարության՝ դատավորը, ի թիվս այլնի, չի կիրառել գործի ողջամիտ ժամկետներում քննության պահանջի պահպանմանն ուղղված՝ Քրեական դատավարության օրենսգրքով սահմանված գործիքակազմը։ ԲԴԽ-ն, համաձայնելով Նախարարության դիրքորոշմանը, հղում է կատարել ուղենիշային ժամկետները սահմանող հիշյալ որոշմանը՝ նշելով, որ գործը անգամ «առանձնակի բարդության» որակվելու դեպքում, ենթակա է քննության առավելագույնը 24 ամիսների ընթացքում, իսկ Դանիբեկյանի դեպքում այն տեւել է 4 տարի 4 ամիս․ «Խորհուրդը փաստում է, որ Դատավորը, իր վարույթում ունենալով ՀՀ դատաիրավական պրակտիկայում ամենակարեւոր գործերից մեկը, առանձին վարույթներում մեղադրանքների բնույթով և հանցագործությունների սուբյեկտային կազմով իրարից տարբերվող մեղադրանքները չառանձնացնելով, միատեսակ միջնորդությունների ներկայացմամբ և տարբեր անհարգելի պատճառներով մի շարք դատական նիստերին չներկայանալու ձևով դրսևորվող դատավարության մասնակիցների վարքագիծը համաչափ հարկադրանքի միջոցի կիրառմամբ չխափանելով հեղինակազրկել է դատական իշխանությունը և նպաստել քրեական արդարադատության շահի, նպատակի և էության խաթարմանը, ինչն էլ հանգեցրել է օրենքով սահմանված վաղեմության ժամկետի լրացած լինելու հիմքով Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ քրեական հետապնդման դադարեցմանը»,- ասված է ԲԴԽ որոշման մեջ։ Ուշագրավն այն է, որ նույն դատավորը նույն ժամանակահատվածում ավելի քան 7 տարի քննում էր բանասեր Փառանձեմ Մեյթիխանյանի ամուսնու՝ Եղիշե Խաչատրյանի սպանության գործը։ Սակայն այս հանգամանքը ո՛չ ԲԴԽ-ն, ո՛չ էլ Արդարադատության նախարարությումը կարծես չեն նկատել՝ ըստ ամենայնի, այն «ՀՀ դատաիրավական պրակտիկայում ամենակարեւոր» գործ չհամարելով։ Սա, իհարկե, միակ օրինակը չէ․ թե՛ Դանիբեկյանի, թե՛ այլ դատավորների վարույթում կարելի է գտնել բազմաթիվ այլ գործեր, որոնցով որոշմամբ սահմանված առավելագույն ժամկետները լրացել են, բայց դրան որեւէ գործընթաց չի հաջորդել։ Նախկին դատավորի խոսքով՝ ուղենիշային ժամկետները ոչ միայն իրատեսական չեն, այլեւ ուղղված են դատավորներին վերահսկելուն Նախկին դատավոր Դավիթ Հարությունյանը մեր զրույցում սա պայմանավորում է նրանով, որ ԲԴԽ-ն սահմանել է ոչ իրատեսական ժամկետներ, որոնց տրամաբանությամբ եթե ոչ բոլոր դատավորները, ապա նրանց 90 տոկոսը ենթակա է պատասխանատվության․ «Շատ քիչ կլինեն դատավորները, որոնք գործերը այդ ժամկետներին համահունչ են քննում։ Այսինքն՝ 90 տոկոս դատավորները այդ ուղենիշներով խախտումներ թույլ տվող են, եւ եթե այդպես է, ստացվում է՝ պետք է 90 տոկոսն էլ պատասխանատվության ենթարկվի, ինչը, իհարկե, սխալ կլինի, բայց մենք տեսնում ենք, որ պատասխանատվության են ենթարկվում թիրախավորված դատավորները․ այդ ուղենիշներին հղում են տալիս եւ դա որպես գործիք օգտագործում իրենց ապօրինությունները լեգիտիմացնելու համար»,- կարծում է Հարությունյանը։ Որոշման մեջ նշված է, որ գործերի միջին ուղենիշային ժամկետների սահմանման համար հիմք են ընդունվել ABA ժամանակային ստանդարտները: Դավիթ Հարությունյանը ընդգծում է՝ ըստ ամենայնի, նկատի ունեն՝ American Bar Association–ի սահմանած ստանդարտները, որոնք, սակայն, անհամադրելի են մեր իրականության հետ․ «Ամերիկյան դատավարությունը ընդհանրապես այլ է․ բացառությամբ ժյուրիով դատավորությունների՝ մնացած գործերը՝ 30-40 գործ, կես օրում ավարտում են, նրանց դատավարական ձեւերը, գործիքակազմերը դա թողնում են։ Այս պայմաններում բերել այնտեղի ժամանակային ստանդարտները կիրառել այստեղ ուղղակի աբսուրդի ժանրից է»։ Գործի բարդության աստիճանը որոշելիս հաշվի առնվող չափանիշներից է, օրինակ, մեղադրյալների քանակը, վարույթին ներգրավված անձանց քանակը, մեղսագրվող արարքների քանակը եւ այլն։ Նախկին դատավորն ասում է՝ հնարավոր չէ որեւէ քրեական գործ, դրա շրջանակում կատարվող ստեղծագործական աշխատանքը վերածել քանակական ցուցանիշների․ «Գուցե 10 վկա լինի, այդ 10 վկայի հարցաքննությունը 1 օրում ավարտվի, եւ գուցե լինի 3 վկա, բայց ամեն վկայի հարցաքննությունը 2–3 աշխատանքային օր տեւի։ Կամ եթե ընդունենք, թե դատավորը ընդհանրապես գործ չունի կամ 10 գործ ունի, կարող է այդ ժամկետներից էլ շատ շուտ ավարտել ամեն ինչ, բայց եթե ունի 100-200 գործ, ու այդ նույն ժամկետները սահմանես, դա անհնար է։ Այսինքն ստացվում է՝ դատավորը պարբերաբար խախտումներ է անելու։ Բայց անկախ նրանից՝ ով ինչ ժամկետ սահմանի, դատավորը չպիտի դրանով կաշկանդվի։ Եթե դատավորները առաջնորդվեն դրանով, արհեստականորեն արագացնեն գործերի քննությունը, ստիպված են լինելու որակի հաշվին ապահովել քանակը»։ Միակ նպատակը, որ կարող էր արդարացնել այս որոշումը, ըստ Հարությունյանի, գործերի հավասարաչափ բաշխումն ապահովելն է․ «Բայց եթե ընդունենք, որ այդ բարի նպատակն է հետապնդում, ինչպե՞ս է ստացվում, որ օրինակ՝ քրեական դատարանները անհամաչափ են ծանրաբեռնված։ 2021 թ․–ին, երբ որոշումն ընդունվում էր, դատավորները տարեկան կարող էին միջինում 50-60 գործ ստանալ, իսկ այսօր, որքանով գիտեմ, Երեւանի դատավորները ստանում են եւ տարին դեռ չավարտված արդեն իսկ ստացել են մոտ 100 գործ։ Այն, որր նշել են՝ իբր հաշվետվողականություն, ողջամիտ ժամկետ․․․ Իրականում դատավորներին վերահսկելու, հետագայում՝ նաեւ պատասխանատվության ենթարկելու համար է, զուտ այդ նպատակին է ծառայելու ու մինչեւ այս պահն էլ բացառապես այդ նպատակին է ծառայում»,- կարծում է Դավիթ Հարությունյանը։ Միլենա Խաչիկյան

18:53 - 13 նոյեմբերի, 2024